Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร - บทที่ 968 : การต่อสู้ที่ขาวสะอาด!

แสงระยิบระยับสุกใสแปลกตาปรากฏขึ้นต่อสายตาของหลิงหยุนร่างสูงสง่าของเขาพุ่งจากผืนดินแห้งผากขึ้นสู่ท้องนภาอย่างรวดเร็ว แต่กลับไม่มีท่าทีตระหนกตกใจกับแรงระเบิดที่พวยพุ่งขึ้นมาจากใต้พื้นดินเลยแม้แต่น้อย!
และที่หลิงหยุนปล่อยให้กัวเสี่ยวเทียนเป็นฝ่ายจู่โจมมาโดยตลอดนั้นก็เพื่อรอเวลานี้นั่นเอง..
มันคือเวลาอะไรอย่างนั้นน่ะหรือ..แน่นอนว่าหลิงหยุนรอช่วงเวลาที่กัวเสี่ยวเทียนจะใช้พลังเหนือธรรมชาติ!
เพลงดาบซานไฉของสำนักดาบสวรรค์ที่กัวเสี่ยวเทียนใช้นั้นเป็นการใช้พลังปราณที่แข็งแกร่งสร้างพลังเหนือธรรมชาติ!
เวลานี้พลังปราณที่ไร้รูปของกัวเสี่ยวเทียนได้แปรเปลี่ยนจากพลังงานมาเป็นสสารที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า กลายเป็นดาบใหญ่ยาวกว่าสิบเล่มที่มีขนาดเท่ากับดาบของกัวเสี่ยวเทียน และดาบที่สร้างขึ้นจากลมปราณเหล่านั้น ก็กำลังพุ่งขึ้นจากพื้นดินตรงตำแหน่งที่หลิงหยุนยืนอยู่
ภาพที่น่าสะพรึงกลัวนี้..ไม่เพียงหลิงหยุนที่มองเห็น ศิษย์สำนักดาบสวรรค์คนอื่นๆ รวมทั้งฉินตงเฉี่วยก็เห็นด้วยเช่นกัน..
“ห๊ะ!คิดไม่ถึงว่าศิษย์พี่ใหญ่จะใช้เพลงดาบนี้!”
แม้แต่ศิษย์คนอื่นๆของสำนักดาบสวรรค์ยังถึงกับตกตะลึง เพราะเพิ่งเคยพบเห็นพลังปราณที่แปลงสภาพเป็นดาบเช่นนี้ครั้งแรก!
ในสถานการณ์เช่นนี้..หลิงหยุนมีเพียงสองทางเลือกเท่านั้นคือ หนึ่ง – ยืนนิ่งต้านรับดาบลมปราณเหล่านั้น แต่ก็ต้องมีพลังปราณที่แข็งแกร่งอย่างมาก และสอง – กระโดดหนีให้พ้นจากรัศมีของดาบลมปราณที่กำลังพุ่งเข้าใส่นี้ให้ได้ ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ทำได้ยากยิ่งนัก!
และแน่นอนว่าหลิงหยุนเลือกหนทางที่สองเขาพุ่งตัวขึ้นกลางอากาศหลบดาบลมปราณนับสิบเล่มของกัวเสี่ยวเทียน..
แต่นี่คือดาบที่เกิดจากสิ่งที่เรียกว่าพลังเหนือธรรมชาติหลังจากที่หลิงหยุนกระโดดหลบขึ้นไปบนอากาศนั้น ดาบลมปราณทั้งสิบกว่าเล่มที่อยู่ภายใต้การควบคุมของกัวเสี่ยวเทียน ก็พุ่งขึ้นตามร่างของหลิงหยุนไปราวกับมีตา..
หลิงหยุนที่อยู่บนอากาศนั้นดูเหมือนจะเคลื่อนไหวช้าลง และแทบไม่สามารถหลบหลีกได้อีกแล้ว!
“หลิงหยุน..ระวัง!”
ฉินตงเฉี่วยเห็นภาพที่น่าสะพรึงกลัวและหวาดเสียวนั้น ก็ถึงกับกรีดร้องออกมา และร้องเตือนหลิงหยุนให้ระมัดระวังตัว ส่วนมือก็เตรียมพร้อมชักกระบี่ของตนเองออกมา
ศิษย์ทั้งสี่ของสำนักดาบสวรรค์เห็นกัวเสี่ยวเทียนใช้ดาบลมปราณจู่โจมหลิงหยุนเช่นนี้สีหน้าของแต่ละคนล้วนแสดงความดีใจออกมาในระดับที่แตกต่างกัน..
แม้กระทั่งฮู๋วฉีเฟิงที่เพิ่งพ่ายแพ้ให้แก่หลิงหยุนไปนั้นยังถึงกับดวงตาเป็นประกายทั้งสองข้าง..
ส่วนแววตาของหลิวซุ่ยเฟิงนั้นจ้องเขม็งอยู่ที่ร่างซึ่งกำลังลอยอยู่กลางอากาศของหลิงหยุนเขาแทบไม่สามารถอดทนรอที่จะได้เห็นหลิงหยุนถูกสังหารภายใต้ดาบลมปราณเหล่านั้นได้!
“หลิงหยุน..เจ้าไม่รอดแน่!”
ส่วนจงชวนเยี่ยนนั้นเพียงแค่ยิ้มหยันเมื่อพบว่าหลิงหยุนยากที่จะหลบได้ทันและรู้สึกยินดีพอใจกับชะตากรรมที่เลวร้ายของเขา
“น้าหญิง..ท่านอย่าได้กังวลใจไป รอดูข้าจัดการกับดาบลมปราณเหล่านี้จะดีกว่า!”
คืนก่อนนั้น..หลิงหยุนเพิ่งจะได้พูดคุยกับเย่ซิงเฉินถึงเรื่องพลังเหนือธรรมชาตินี้ และได้รู้ว่า.. ความจริงแล้วสิ่งที่เรียกว่าพลังเหนือธรรมชาตินี้ แท้ที่จริงก็คือทักษะความช่ำชองนั่นเอง
ในวินาทีที่ดาบใหญ่หลายสิบเล่มกำลังพุ่งเข้าใกล้ร่างของหลิงหยุนนั้นเขาก็ได้พลิกตัวเอาเท้าชี้ขึ้นฟ้า แล้วรีบพุ่งปลายดาบในมือเข้าปัดป้องดาบใหญ่เหล่านั้นทันที!
ตูม!ตูม! ตูม!
ดาบในมือของหลิงหยุนปะทะเข้ากับดาบลมปราณที่แข็งแกร่งของกัวเสี่ยวเทียนจนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งบริเวณ!
เพียงแค่อึดใจเดียว..ดาบในมือของหลิงหยุนก็ฟันเข้ากับดาบลมปราณนับสิบเล่มนั้น แต่ช่างโชคร้ายที่ดาบลมปราณของกัวเสี่ยวเทียนยังไม่หมดเพียงแค่นั้น!
เพราะในเสี้ยววินาทีที่เท้าของหลิงหยุนกำลังจะแตะพื้นดาบลมปราณอีกนับสิบเล่มก็พุ่งขึ้นมาจากพื้นดินตรงเข้าใส่ร่างของหลิงหยุนอีกครั้ง
และนี่คือเพลงดาบที่ล้ำเลิศของกัวเสี่ยวเทียน!
เป็นเพราะวิชาดาราคุ้มกายและชุดผ้าแพรไหมดำที่หลิงหยุนสวมใส่นั้น ได้ช่วยปกป้องร่างกายของเขาไว้ได้ในระดับหนึ่ง ถึงแม้หลิงหยุนจะมีวิชาตัวเบาที่ล้ำเลิศสามารถเคลื่อนที่ได้รวดเร็วอย่างน่าอัศจรรย์ แต่ก็ยังถูกดาบลมปราณของกัวเสี่ยวเทียนฟาดฟันเข้าบ้างอยู่ดี!
และนั่นทำให้หลิงหยุนถึงกับเดือดดาลและพุ่งเข้าฟาดฟันดาบลมปราณยี่สิบเอ็ดเล่มของกัวเสี่ยวเทียนอย่างบ้าคลั่ง จนกระทั่งดาบในมือของหลิงหยุนนั้นถูกดาบลมปราณฟันขาดไป และเวลานี้เหลือความยาวเพียงแค่หนึ่งนิ้วเท่านั้น!
เวลานี้..ร่างของหลิงหยุนลอยอยู่เหนือพื้นดินในสภาพเท้าชี้ฟ้าไปราวสองเมตร และใบหน้าถูกดาบลมปราณเข้าจนเจ็บปวดแทบลืมตามไม่ขึ้น!
“ฮึ่ม!”
หลิงหยุนคำรามออกมาอย่างโมโหและจัดการเดินพลังลับหยิน-หยางทันที จุดตันเถียนภายในร่างกายของเขาเริ่มหมุนกลับ และเกิดเป็นพลังวนหยินหยางขึ้น หลิงหยุนยกฝ่ามือขึ้นดูดดาบลมปราณไว้ในมือ..
ในเมื่อสามารถเปลี่ยนพลังลมปราณให้แปลงสภาพเป็นวัตถุที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าเช่นนี้ย่อมแสดงว่าดาบลมปราณเหล่านั้นต้องสามารถจับต้องได้ด้วยมือเปล่าเช่นกัน!..Aileen-novel
พูดง่ายๆก็คือว่า.. เวลานี้ดาบลมปราณของกัวเสี่ยวเทียนที่ควบคุมด้วยจิตใจนั้น ได้ตกไปอยู่ในกำมือของหลิงหยุนแล้ว!
แต่เพราะดาบลมปราณนั้นถูกควบคุมด้วยจิตใจของกัวเสี่ยวเทียนหลิงหยุนจึงไม่สามารถใช้ได้ แต่พลังลับหยิน-หยางในร่างกายของหลิงหยุนที่เหนือกว่านั้น ก็ทำให้กัวเสี่ยวเทียนไม่สามารถควบคุมดาบลมปราณในมือได้อีกเช่นกัน..
ฝ่าเท้าทั้งสองข้างของหลิงหยุนค่อยๆสัมผัสกับพื้นดิน เขาไม่มีท่าทีหวาดหวั่นต่อดาบลมปราณที่ยังคงพุ่งเข้าใส่ร่างอย่างไม่หยุดยั้ง มือทั้งสองข้างของหลิงหยุนยังคงคว้าดาบลมปราณที่พุ่งเข้ามาไม่หยุด จนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่ว..
ปัง!ปัง! ปัง!
หลังจากที่ร่างของหลิงหยุนเคลื่อนลงสู่พื้นดินแล้วเขาก็ได้กระแทกเท้าลงกับพื้นเสียงดัง และนี่เป็นครั้งแรกที่หลิงหยุนใช้วิชาใต้พิภพ!
วิชาใต้พิภพนี้เป็นวิชาที่หลิงหยุนได้ถ่ายทอดให้กับเหยาลู่และเป็นวิชาที่อาศัยพลังความแข็งแกร่งของผืนแผ่นดิน หลังจากที่หลิงหยุนกระแทกเท้าลงกับพื้นดินหลายครั้ง พลังหยินในร่างกายก็ไหลเวียนผ่านฝ่าเท้าของหลิงหยุนลงไปที่พื้นดิน และพื้นดินบริเวณรอบๆกว่าสามเมตรนั้นก็มีอุณหภูมิลดลงอย่างกะทันหัน และกลายเป็นน้ำแข็งในทันที
และด้วยวิธีนี้..พื้นดินรอบๆตัวของหลิงหยุนจึงเสมือนหนึ่งเคลือบด้วยฟิล์มอีกหนึ่งชั้น ทำให้ดาบลมปราณของกัวเสี่ยวเทียนลดความรุนแรงลงกว่าครึ่ง..
“วิชาดูดลมปราณ!”
ทันทีที่หลิงหยุนใช้วิชาดูดลมปราณ..ดาบลมปราณของกัวเสี่ยวเทียนก็ถูกดูดเข้าไปที่ฝ่ามือของหลิงหยุนทั้งหมด!
เหตุใดหลิงหยุนจึงเลือกฝึกวิชาพลังลับหยิน-หยางอย่างนั้นหรือ
นั่นเพราะวิชานี้เป็นวิชาที่ร่างกายจะสามารถสร้างลมปราณภายในร่างกายขึ้นมาได้เองอีกทั้งยังสามารถดูดเอาลมปราณของผู้อื่นได้ด้วย ไม่เว้นแม้กระทั่งดาบลมปราณของกัวเสี่ยวเทียน!
และเวลานี้..หลิงหยุนก็กำลังดูดเอาดาบลมปราณของศัตรูมาเพื่อตอบโต้กลับ!
ฝ่ามือทั้งสองข้างของหลิงหยุนกางยื่นออกไปด้านหน้าในขณะที่ดาบลมปราณของกัวเสี่ยวเทียนกำลังถูกดูดเข้าไปในฝ่ามือทั้งสองข้างของเขา!
“แย่แล้ว!”
จู่ๆสีหน้าของกัวเสี่ยวเทียนก็เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน แววตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดผวา และไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
“นี่เป็นวิชาดูดลมปราณที่ชั่วร้าย!มารร้อย.. คืนนี้ข้าปล่อยเจ้าไปไม่ได้แล้ว!”
กัวเสี่ยวเทียนสูดลมหายเข้าลึก..รวบรวมลมปราณภายในร่างกายทั้งหมดบังคับดาบเล่มใหญ่ของตนเอง ให้พุ่งตรงเข้าใส่ร่างของหลิงหยุน
“สู่สรวงสวรรค์!เจ้าตายซะ!”
หลังจากร้องตะโกนออกไปแล้วดาบเล่มใหญ่ที่กัวเสี่ยวเทียนรวบรวมพลังทั้งหมดบังคับนั้น ก็พุ่งตรงเข้าใส่ร่างของหลิงหยุนที่อยู่ตรงข้ามทันที!
หลังจากที่ดาบเล่มใหญ่พุ่งออกไปแล้วใบหน้าของกัวเสี่ยวเทียนก็เปลี่ยนเป็นสีแดง และกลายเป็นม่วงคล้ำในทันที เขากรีดร้องพร้อมกับกระอักออกมาเป็นเลือด
เห็นได้ชัดว่า..การใช้กระบวนท่าสู่สรวงสวรรค์ของเพลงดาบซานไฉในครั้งนี้ ต้องใช้พลังภายในอย่างมหาศาล..
กระบวนท่าสู่สรวงสวรรค์ของเพลงดาบซานไฉนั้นเป็นกระบวนท่าที่ใช้พลังเหนือธรรมชาติ และนี่คือเหตุผลว่า.. เหตุใดเพลงดาบของสำนักดาบสวรรค์จึงเป็นที่ร่ำลือในยุทธภพ..
“หลิงหยุน..ใช้กระบี่ของเจ้าสิ!”
ฉินตงเฉี่วยร้องตะโกนออกมาอย่างตกใจพร้อมกับวิ่งตรงยังกระบี่โลหิตแดนใต้ที่วางอยู่บนพื้นทันที!
“ข้าบอกแล้วว่าไม่จำเป็นต้องใช้กระบี่เล่มนั้น!”
หลิงหยุนยังคงปฏิเสธที่จะใช้กระบี่โลหิตแดนใต้และในนาทีที่ดาบเล่มใหญ่ของกัวเสี่ยวเทียนพุ่งเข้ามาในระยะประชิดนั้น หลิงหยุนก็เดินพลังลับหยิน-หยาง และโคจรดาราคุ้มกายขั้นสุด!
“หมัดปีศาจเถียนกัง!”
หลิงหยุนยืนตระหง่านท้าทายดาบเหินของกัวเสี่ยวเทียนพร้อมกับยื่นหมัดทั้งสองข้างชกเข้าที่ดาบใหญ่เล่มนั้นทันที!
กัวเสี่ยวเทียนที่ยืนสงบนิ่งและกำลังใช้จิตใจควบคุมดาบเข้าโจมตีหลิงหยุนนั้น เมื่อหมัดปีศาจเถียนกังของหลิงหยุนปะทะเข้ากับดาบใหญ่นแต่ละครั้ง ร่างของเขาก็ถึงกับสั่นสะท้านอย่างรุนแรง!
และในที่สุด..หลิงหยุนก็สามารถเอาชนะกัวเสี่ยวเทียนได้อย่างขาวสะอาดโดยไม่ต้องใช้ของวิเศษเลยสักชิ้นเดียวแม้กระทั่งกระบี่โลหิตแดนใต้ เขาใช้เพียงแค่หมัด ก็สามารถเอาชนะเพลงดาบที่เลื่องชื่อของสำนักดาบสวรรค์ได้..
นี่ไม่เท่ากับเป็นการตบหน้ากัวเสี่ยวเทียนอย่างนั้นหรือ!