Dragon tamer - ตอนที่ 291

บทที่ 291 หยินหลิง

“เนียเหนียน เจ้าทําให้ข้าดูน่าขนลุกมาก ๆ หูไปหลิง ก็เอาแขนโอบไหล่ของนางเอง

“มีเหตุผลที่ หลี่หวงอู ถูกแยกออกจากโลกภายนอก ” หลีชิงหัว พูดแค่นั้น

“จู มิงหลาง ไม่ได้พูดอย่างนั้นมาก่อนหรือ ? พวกเขากําลังพยายามหลีกเลี่ยงสงครามและไม่ ต้องการให้เกิดข้อพิพาท

ใด ๆ ” ฟางเนี่ยเหนียน กล่าว

“แม้ว่าข้าจะไม่แน่ใจ 100% แต่ข้าคิดว่า หลี่หวงอู นี้อาจเป็นหมู่บ้านของ หยินหลิงปี ” จู มิงหลาง มองย้อนกลับไปที่

หมู่บ้านในภูเขาลึกที่สว่างไสวไปด้วยแสงไฟ

กลางคืนก็สดใส แสงไฟก็สว่าง ทุกอย่างดูสงบราวกับสวรรค์จริงๆ และในฤดูใบไม้ผลิและฤดู ร้อนเมื่อตอกแพร์บานก็จะถูก

ปกคลุมไปด้วยดอกแพร์ทั่วทั้งภูเขาและ ที่ราบ จะต้องสวยงามราวกับแดนสวรรค์

แต่มันวิเศษจริงๆเหรอ?

“หยินหลิงซี ใจ???” น่านหยูซู เป็ดปากของนางด้วยความประหลาดใจ

“ผู้คนที่นี้ส่วนใหญ่ตายไปแล้ว ข้าเกรงว่า หลหวงยู จะเป็นคูหาของคนตายมาโดยตลอด มีข่าวลือว่ามีคนอยู่ที่นี้ 20,000

หรือ 30,000 คน แต่ที่จริงแล้ว คนจริงๆ ยังมีชีวิตอยู่ อาจมีเพียงไม่กี่คนที่พวกเราได้เห็นพวกเขาคือปรมาจารย์หยินหลิง”

หลีชิงหัว กล่าว

“คนตายที่พวกเราพบที่ ชิตไข ก่อนหน้านี้ไม่ได้ถูกมังกรหลอก แต่ที่จริงแล้วอาจารย์เหมยโรว นางศิวบคุมคนตาย” จู มิง

หลาง กล่าว

ดวงตาของ น่านหยู

หูไปหลิง และฟางเนียเหนียน เบิกกว้าง

“แน่นอน สาวน้อยคนนี้มีปัญหา !” น่านหยูชู กล่าว

ตั้งแต่นางเข้าร่วมทีม น่านหยูชู รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้กําลังซ่อนอะไรบางอย่าง

“แล้วนางอยู่กลุ่มเดียวกับซางหลง นางฆ่าคนทั้งหมู่บ้านเหรอ?” หูไปหลิง ถามด้วยความไม่เชื่อ

“ไม่ ข้าเกรงว่าจะมีคนไม่มากนักในหมู่บ้านชื่อโถว ” จูมงหลาง กล่าว

“ฮะ??” ฟางเนียเหนียน รู้สึกว่าศีรษะของเขาไม่ใหญ่พอที่จะเข้าใจ

โรงนาถูกฆ่าไม่ใช่หรือ?

เห็นได้ชัดว่ามังกรกําลังซ่อนตัวอยู่ในบ้านเหล่านั้น!

“ในหมู่บ้านที่หนึ่ง คนส่วนใหญ่ที่พวกเราเห็นคือคนตายที่ถูกหลอก” จู มิงหลางกล่าวต่อ

“ทั้งหมดเป็นผี???” ฟางเนี่ยเหนียน ได้ยินและร่างกายทั้งหมดหดตัวลงในอ้อมแขนของ น่าน หยู โดยตรง

“ข้าประเมินความสามารถของ ปรมาจารย์หยินหลิง ต่ําไป หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง ปรมาจารย์หยินหลิงก็แข็งแกร่งและ

อ่อนแอเช่นกัน หยินหลิง ที่อ่อนแอสามารถเห็น หยินหลิง เท่านั้น หยินหลิง ที่เข้มแข็งสามารถสื่อสารกับ หยินหลิง ได้

ในขณะที่ หยินหลิง ที่มีอํานาจมากกว่าสามารถจัดการกับผู้ที่เสียชีวิตทําให้ดูและมีชีวิตชีวาได้ นี่คือสิ่งที่แตกต่าง “หลีชิง

หัว กล่าว

“ดังนั้นหมู่บ้านที่หนึ่ง ที่ล้มตาย ดูเหมือนจะไม่โกรธเลย มันเป็นเพราะ หลี่หวงอ ทั้งหมดนี้ เป็นเผ่าของ หยินหลิง พวกเขา

รักษาแนวรั้วทั้งหมดโดยจัดการกับคนตาย ให้โลกภายนอกศตว่าที่นี่คือที่ ที่แยกจากโลก? ? ? “ดวงตาของ หูไปหลิง เต็ม

ไปด้วยความกลัว

เพื่อนเล่นที่สนิทกับนางในขณะนั้น

เป็นผีหรือคนตาย?

“แล้วเกิดอะไรขึ้นกับมังกรหลงทาง นั่น? ? น่านหยูซู ถาม

“ พวกเรายังควบคุม มังกรหลงทาง เป็นทหารยามของพวกเรา! “ในขณะนั้น เสียงของชาย คนหนึ่งดังมาจากยอดเขา

ด้านหน้า เขากําลังยืนอยู่ใต้แสงจันทร์อันเยือกเย็น สวมหมวกที่มีขนรูปสัตว์ และสวมเสื้อผ้าที่มีขนรูปสัตว์!!

ซึ่งหลัว !

เมื่อเทียบกับรูปลักษณ์ที่ชื่อสัตย์และตรงไปตรงมาก่อนหน้านี้ ตอนนี้เขาเข้าใจยากยิ่งกว่าเดิม!

“ ฝ่ายหยินหลิง? อันที่จริง พวกเราไม่ชอบเรียกตัวเองแบบนั้น พวกเราเรียกตัวเองว่าความ ตาย! “ปรมาจารย์ข่งขุนชาน

เดินออกจากปาข้างหลังเขาและบิด เหมยโรว เด็กผู้หญิงด้วยมือเดียว

“คํากล่าวจากสันตะสํานัก ชางหลง คือ “สิ่งมีชีวิตที่รับใช้เทพเจ้าแห่งความตาย” หูไปหลิ่งนึกถึงประโยคนี้ในทันใดและ

คนทั้งหมดก็เหมือนกับสายฟ้า ยิ่งนางคิดมากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเท่านั้นที่ชี้ไปที่ผู้เฒ่าแห่งรั้ว “ไม่น่าแปลกใจที่

มังกรไม่สูญพันธุ์ เพียงเพราะเจ้า ปรมาจารย์หยินหลิง เหล่านี้อาศัยอยู่ในคูน้ำลูกแพร์นี้!”

4 ข้าไม่คาดคิดจริงๆ ส่งพวกเจ้าไปที่หมู่บ้านชางหลง พวกเจ้ายังสามารถออกมาได้อย่างมีปีวิต ” อย่างไรก็ตามเนื่องจาก

พวกเจ้ารู้ความลับของ หลี่หวงแล้ว ข้าไม่สามารถปล่อยให้พวกเจ้ามีชีวิตอยู่ได้ “ผู้เฒ่าซ่งขุน ชาน กล่าว

อันที่จริง ข่งขุนซาน ไม่เคยแน่ใจเลยว่าคนเหล่านี้รู้ความลับของ หลี่หวงอู หรือไม่

แต่เมื่อพวกเขาจากไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น มัตสึฮิโระซึ่งก็คิดว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาคิดว่ามันปลอดภัยที่จะกําจัดพวก

เขา หลังจากที่พวกเขาสอบถามกับ เหมยโรว และ เหมยโรว ก็บอกเรื่องนี้ด้วย คนทั้งหมดรู้เรื่อง หยินหลิง !

5 ข้าไม่ได้พูดอะไร” ช เหมยโรว กล่าว

“แต่พวกเขาเตาได้ใช้ใหม” ปรมาจารย์ข่งขุนชาน กล่าว

4 ข้าคิดว่าผู้เฒ่าให้อัญมณีแก่เรามากมายซึ่งเป็นเพียงค่าธรรมเนียมที่เงียบ ที่จริงแล้ว พวกเราไม่สนใจว่าท่านเป็นใครไม่

ว่าจะเป็นผู้นมังกร หรือ เทพเจ้าแห่งความตายของมังกร พวกเราสนใจแค่ว่านี้คือคนตายห ลายคน อันที่จริง ข้ารู้สึกโล่ง

ใจเมื่อรู้ว่าท่านอยู่ในหมู่บ้าน หยินหลิง ซึ่งหมายความว่าไม่มีผู้คนหลายพันคนในหลี่หวงที่เสียชีวิตอย่างน่าเศร้า

ภายใต้กรงเล็บของมังกร ข้าคิดว่าท่านเป็นพระโพธิสัตว์มากกว่า ” จู มิงหลาง กล่าว

ไม่มีการฆ่า

ชาว หลี่หวงอู ไม่ได้อยู่ภายใต้ความกลัวมังกร

นี่คือเหตุผลที่ จูมงหลาง จากไป

ในหมู่บ้านชิหยินหลิง พวกเขาชอบใช้คนตายเป็นชาวบ้าน เห็นได้ชัดว่ามีคนอาศัยอยู่จริงเพียง ไม่กี่คนใน หลีห่วง

ทั้งหมด แต่พวกเขาแสดงภาพลวงตาของความเจริญรุ่งเรืองและความเจริญรุ่งเรืองในหมู่บ้านทั้งเจ็ด

เขาชอบวิธีการเล่น ของอาจารย์หยินหลิง นี้

แล้วมันก็ขึ้นอยู่กับพวกเขา

ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ใช้คนที่มีชีวิตจริงเป็นหุ่นเชิด

ตราบใดที่ทาสรับใช้มังกรหลงทาง ของพวกเขาไม่ได้วิ่งลงมาจากภูเขาฆ่าผู้บริสุทธิ์อย่างไม่เลือกหน้า

วิธีที่พวกเขาอยู่รอดและวิธีที่พวกเขาดําเนินต่อไป นั่นคือธุรกิจของพวกเขาจูมงหลาง ไม่สามารถควบคุมได้

นี่คือเหตุผลที่ จูมงหลาง รับจากไปหลังจากรู้ความจริง

“สําหรับข้า แค่ไม่มีใครตายอย่างอนาถก็เพียงพอแล้ว ท่านชอบเล่นเองก็แล้วแต่ ข้ายังคงชอบ เมืองที่มีชีวิตชีวาอย่าง

แท้จริง” จู มุ่งหลาง กล่าว

“ เจ้าไม่สามารถพูดเกี่ยวกับเรื่องที่นี่!” ดวงตาของ ซึ่งหลัว จ้องไปที่ จูมงหลาง

“อันที่จริง ทุกคนรู้โดยปริยายว่าเรื่องนี้ผ่านไปแบบนี้ จากนี้ไปทุกคนจะเป็นเพื่อนบ้านที่ดี ตราบใดที่เจ้าไม่แสวงหาเงิน

หรือฆ่าคน ข้าก็ไม่มีอคติกับเจ้า แต่เจ้าต้องการฆ่า ให้ตายเถอะ พฤติกรรมแบบนี้มันดูงี่เง่าสําหรับข้าจริงๆ ข้าได้รับ

มอบหมายจากหน่วยกู้ภัย ตอนนี้พวกเจ้าปลอดภัยดีแล้ว ข้าก็ไปได้แล้ว แต่ถ้าเจ้าทําเช่นนี้ เจ้ากําลังบังคับให้ข้ากลายเป็น

คนที่ตายในหมู่บ้านชิหยินหลิง ของ หลี่หวงอู ข้าได้รับอัญมณีแล้วเจ้าจะทําให้ข้ารู้สึกผิด” จู มิงหลาง กล่าว