Dragon tamer - ตอนที่ 396

บทที่ 396: หลบหนีจากภัยพิบัติ

หลัวเส้าหยาน ถือไวน์หนึ่งขวด นั่งบนเก้าอี้ข้างนอก มองดูชายคนหนึ่งบนสนามหญ้ากว้างๆ หัวเราะอย่างอธิบายไม่ถูก

เมื่อลมหนาวพัดมา หลัวเส้าหยาน จิบไวน์และถอนหายใจเบา ๆ “ตําหนิข้า ข้าไม่ควรพาเขามาเล่นในสถานที่น่าตื่นเต้นมาก” ที่สนามหญ้า จู มิงหลาง ดูมีชีวิตชีวา เขานํามันออกมาอีกครั้ง และพูดอย่างจริงจังกับเอลฟ์หิงห้อยสีน้ําเงินในฝ่ามือ

ของเขาว่า “ไม่ต้องให้ของขวัญข้าอีกแล้ว นี่คือการดูแลเจ้าให้ดี เจ้าต้องเติบโตร่างกายตอนนี้”

หยิงหลิง มองไปที่ จู มิงหลาง ด้วยตาโต และในที่สุดก็เขย่าขนปุยไปทั่วร่างกาย ราวกับว่ามอบสิ่งดีๆ ทั้งหมดที่ซ่อนไว้ให้กับ จู มิงหลาง

จู มิงหลาง เกาหัวของเขา

เสี่ยวหยิงหลิง ยังเด็กเกินไป และการสื่อสารค่อนข้างยาก

หลังจากความพยายามอย่างไม่ลดละหลายครั้ง ในที่สุด จู มิงหลาง ก็ทําให้ เสี่ยวหยิงหลิง เข้าใจว่าเขาไม่จําเป็นต้องให้คนอื่น เขาควรซึมซับมันด้วยตัวเอง

หยิงหลิง น้อยเริ่มดูดซับออร่าจากปุยเข้าไปในร่างกายของเขา

มีการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดในร่างกายของ หยิงหลิง น้อยในทันที และขนปุยทั่วร่างกายของเขาก็เปล่งประกายมาก

ขึ้น เหมือนกับโคมไฟที่สวยงามซึ่งทําขึ้นโดยช่างฝีมือผู้ชํานาญ และหิงห้อยทั้งหมดในป่าถูกดึงไปที่แกนตะเกี่ยง เรืองแสงพิเศษของพวกเขาห่อรอบโคมไฟ

“ดูดได้ไหม” จู มิงหลาง ถามด้วยความประหลาดใจ

ออร่าถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของ เสี่ยวหยิงหลิง ร่างกายของ เสี่ยวหยิงหลิง นั้นกระชับขึ้นอย่างเห็นได้ชัด และขนก็ยาวขึ้น

ลมปราณแห่งชีวิตมีความอุดมสมบูรณ์ยิ่งขึ้น และเขายังสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของน้ําหนักปรากฎว่ามันดูดซับออร่าได้ด้วย!

เอลฟ์นี้เป็นมิตรเกินไป

มันสามารถดูดซับมันเองได้ แต่มันเก็บพลังงานทางวิญญาณไว้ในปุย แล้วมอบพลังจิตอันล้ําค่าเหล่านี้ให้กับดวงตาที่เบิกขึ้น

“บูม”

เสียงร้องของ เสี่ยวหยิงหลิง ช่างน่ารักจริงๆ ราวกับขอจูบจากเจ้าของ

จู มิงหลาง ก็จบมันด้วย แล้วพบว่า เสี่ยวหยิงหลิง ง่วงนอน และตาโตของเขาก็ค่อย ๆ ลดลงเป็นครั้งคราว

มันควรจะเป็นการให้ของขวัญจากครั้งก่อนๆ ซึ่งทําให้เหนื่อยหน่อย

จู มิงหลาง ถือมันไว้ในอ้อมแขนของเขา รู้สึกเหมือนเขากําลังถือหมอนหรูหรา

หยิงหลิง ตัวน้อยที่เป็นมิตรและเสียสละหลับลึก จู มิงหลาง แสดงรอยยิ้มที่น่าพอใจ

การเดินทางครั้งนี้ไม่สูญเปล่า

เขาได้รับวิญญาณหนุ่มที่พิเศษมาก

ฝึกฝนมันให้ดี ถ้าเขาสามารถใช้พรสวรรค์ตามธรรมชาติของมันให้เกิดประโยชน์ มันก็เป็นรองแค่ว่ามันสามารถแปลงร่าง

มังกรได้หรือไม่ ท้ายที่สุดแล้ว จิตวิญญาณเคลื่อนที่เช่นนี้สามารถช่วยตัวเองและสัตว์เลี้ยงมังกรได้มากมายมหาศาล

เขายืนอยู่ข้างนอกเป็นเวลานาน และมังกรที่อยู่ข้างในนั้นร้อนมาก

จู มิงหลาง เดิมต้องการเห็น ไข่มังกรสายฟ้า

ท้ายที่สุดแล้ว มังกรสายฟ้า และ ไข่มังกร เป็นจุดเด่นของการพนันมังกรนี้

เป็นผลให้ จู มิงหลาง หมกมุ่นอยู่กับของขวัญออร่าของ เสี่ยวหยิงหลิง และพลาดการติดตาม มังกรสายฟ้า และไข่มังกรดูเหมือนว่าไม่มีชะตากรรม

จู มิงหลาง ไม่สนใจมากนัก รู้สึกว่าหากวิญญาณหิงห้อยตัวน้อยนี้สามารถปลูกฝังได้ดี มันก็อาจไม่ด้อยกว่ามังกรหนุ่มมังกรสายฟ้า

ไม่มีมังกรอายุน้อยที่มีสายเลือดที่แข็งแกร่ง พวกมันค่อนข้างหายาก

แต่วิญญาณเอลฟ์ที่ดีแบบนี้หายากมากจริงๆ กล่าวโดยย่อ จู มิงหลาง ไม่เคยได้ยินใครพูดถึงเลย!

นายก้อย พูดถูก ไม่สามารถมองข้ามศักยภาพของสิ่งมีชีวิตเล็กๆ น้อยๆ ได้

จํานวนของสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังนั้นค่อนข้างน้อย และมีสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กหลายร้อยล้านตัวในโลก และในที่สุดพรสวรรค์

ตามธรรมชาติบางอย่างก็จะเกิดขึ้น และพวกมันจะถูกปลูกฝังอย่างช้าๆ ด้วยความสามารถนี้ และความสําเร็จในอนาคต

ของพวกมัน จะเกินความสามารถเหล่านั้นด้วยซ้ํา สิ่งมีชีวิตที่เกิดมาเป็นมังกร!

“ข้าไม่อยู่!!!”

“ข้าไม่รับ ไม่มีใครห้ามข้าได้ไII”

“นายน้อยอะไร สายตาของแกมีค่าควรแก่การไปที่ทุ่งหญ้าเพื่อดูวัวบนหลังม้าวัยกลางคนเท่านั้น!!”

ในห้องโถงมีเสียงร้องไห้และเสียงคนดังขึ้น

เขาเห็นนายน้อย ฮัน ในชุดไหมวิ่งออกไป กรีดร้องด้วยเสียงแหบ เตะมังกรผมดําที่อยู่ข้างๆ เขาด้วยเท้าของเขา!

จู มิงหลาง และ หลัวเส้าหยาง กลับมาจากข้างนอกและเห็นฉากนี้

เกิดอะไรขึ้น? ?

ชายขาวและดํา ฮันซู นี่คือคนบ้าโรคลมชักหรือไม่?

“ตึกที่สูงที่สุด อาคารที่สูงที่สุดในหม่านเฉิงอยู่ที่ไหน? ข้าจะดื่มและดูดวงจันทร์ตอนนี้ เงินเล็กน้อยนี้ ชายหนุ่มคนนี้ไม่

สนใจเลย แค่ 1.7 ล้านเหรียญทอง หนึ่งล้านเจ็ดแสนเหรียญทอง นายน้อยคนนี้ไม่สนใจ!!!” ฮันซู ยังคงคร่ําครวญอยู่นอกประตูวัง

“ขอโทษสําหรับนายน้อย ฮัน” ราชินีแห่ง เซียหยู กล่าว

“พวกเจ้าต้องเป็นผี อะไรวะ ไข่มังกรฟ้า ข้าคิดว่ามันเป็นไข่มังกรป่า เซียหยู พนั้นว่าวังมังกรหลอกพวกเรา แล้วคืนเงินมาให้ข้า มังกรป่าที่หักนี้ แกเอามันคืนไปไว้ให้ตัวเอง!” ฮันซู พูดอย่างโกรธเคือง

มีมังกรป่าอยู่ข้างๆ เขา ตัวเล็กเท่างูไผ่เขียว แต่ ฮันซูเตะมันออกไปด้วยความโกรธและความอับอาย

ราชินีแห่งแควัน เซียหยู มีตาและมือที่รวดเร็ว จับมังกรป่าตัวเล็กได้ ไม่เช่นนั้นมังกรป่าตัวเล็ก ๆ เช่นนี้จะได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน

“การเดิมพันมังกรนั้นมีความเสี่ยงโดยเนื้อแท้ ในเมื่อนายน้อย ฮัน เองก็รู้ จะมาร้องไห้ทําไม ทหารยาม!” ราชินีแห่ง เซียหยู กล่าวด้วยใบหน้าที่เย็นชา

ยามสีดําสองสามคนปรากฏตัวขึ้นทันทีและลากนายน้อย ฮัน ออกไป

ฮันซู สิ้นหวัง มันเหมือนกับแอ่งโคลน เขายังคงร้องไห้เมื่อเขาถูกลากไป

ไม่นานมานี้ ฮันซู นายน้อยที่หล่อเหลาและกล้าหาญก็ไม่ต่างจากสุนัขแก่ที่พิการ ภาพแบบนี้ยิ่งใหญ่มากจน จู มิงหลาง ลืมปรบมือ

“นายน้อย เจ้าคงเห็นว่าสิ่งที่ข้าพูดก่อนหน้านี้ถูกต้อง วิญญาณหิงห้อยนี้สามารถนําความโชคดีมาสู่ผู้คนได้” ราชินีแห่งเซียหยู กล่าวกับ จู มิงหลาง พร้อมรอยยิ้มราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิ

จู มิงหลาง จับ เสี่ยวหยิงหลิง และพยักหน้าอย่างยินดียิ่ง

ดูเหมือนว่าตัวเอกของคืนนี้ ไข่มังกรของราชามังกรสายฟ้า แต่เป็นมังกรป่าในตอนท้าย

ฮันซู ต่อสู้อย่างหนักกับผู้อื่น ใช้เงินไป 1.7 ล้านเหรียญทอง และในที่สุดก็ได้มังกรป่า แต่มันเป็นมังกรจริงๆ ราชินียังหัวเราะ

สิ่งที่นางเรียกว่าโชคดีหมายความว่า จู มิงหลาง รอดจากไข่มังกรสายฟ้า เพราะ หยิงหลิง และไม่ได้ใช้เงินติดตามผลสักสองหรือสองรอบ

เมื่อเทียบกับ ฮันซู การสูญเสียของ จู มิงหลาง นั้นน้อยมาก

แน่นอนว่าคนอื่นคิดว่า จู มิงหลาง เป็นผู้แพ้ แต่ จู มิงหลาง รู้ว่าเขาจะไม่แลกเปลี่ยนมังกรสายฟ้า ตัวจริงกับ หยิงหลิง!

เมื่อมีคนล้มเหลว บางคนก็ชื่นชมยินดี

ในฐานะตัวเอก ไข่มังกรสายฟ้าทําให้ทุกคนผิดหวังและค้างคา อย่างไรก็ตามบางคนประสบความสําเร็จในการเดิมพัน

มังกรและได้มังกรหนุ่มสายเลือดสูงมูลค่ากว่าสองล้านเหรียญทองและติดตามผล บางคนเพียงหมื่นทองเท่านั้นเพราะไม่มีใครมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับไข่มังกรนี้

ด้วยวิธีนี้ จู มิงหลาง รู้สึกมากยิ่งขึ้นว่าศิลปะในการรู้จักมังกรเป็นศิลปะแห่งอภิปรัชญา

ถ้าจะเดิมพันกับมังกรในอนาคต ก็ต้องพาสาวเพ้นท์ดาวมาด้วย ประมาณว่าน่าจะทําเงินได้เยอะ!

“ราชินี เซียหยู มิงหลาง จะมอบเงินให้และโปรดส่งต่อ 100,000 เหรียญทองให้กับสาวใช้ตัวน้อยที่อยู่เคียงข้างท่านและ

แสดงความขอบคุณอย่างจริงใจสําหรับ เสี่ยวหยิงหลิง ข้าชอบมันมาก” จู มิงหลาง กล่าว