dual cultivation : ร่วมเรียงเคียงเซียน - บทที่ 543 ผู้ส่งสารของดาบเสี้ยวจันทร์

บทที่ 543 ผู้ส่งสารของดาบเสี้ยวจันทร์
“ข้าจะไปมองหน้าติดได้อย่างไรหลังจากเกิดเหตุการณ์เมื่อวานนี้”
ชิวเยว่ร่ำร้องในใจขณะที่เธอเกลือกกลิ้งไปมาบนเตียงหลังจากที่
รำลึกถึงทุกสิ่งที่ได้เกิดขึ้นเมื่อวานนี้
ในขณะที่ความทรงจำของเธอบางอย่างยังคงขมุกขมัว แต่เธอก็สามารถ
จำเหตุการณ์ส่วนใหญ่ของเมื่อวานนี้ได้ ซึ่งเธอได้ยอมให้ซูหยางทำ
การนวดที่กระตุ้นความรู้สึกอย่างมาก มากมายเหลือเกิน
แน่นอนว่าเธอได้คาดหวังว่าจะได้เกิดช่วงเวลาของความใกล้ชิด
สนิทสนมระหว่างกัน และการนวดก็เป็นเพียงแค่คำบังหน้าเธอใน
การเข้าไปใกล้ชิดกับเขา แต่เธอไม่คาดคิดว่าสิ่งต่าง ๆ จะบานปลาย
ออกมาในลักษณะนี้แม้แต่น้อย
สถานการณ์นี้ปกติแล้วเป็นเรื่องที่วาบหวามเกินไปสำหรับเธอ จนทำ
ให้ความกล้าในความปรารถนาอันหื่นกระหายของเธอนั้นไม่อาจ
ควบคุมได้
ตามความเป็นจริงแล้ว ถ้าซูหยางไม่ยับยั้งใจของเขาไว้ในระหว่าง
การนวด เธอก็ไม่รังเกียจหากว่าเขาจะทิ่มแทงเธอในเวลานั้น
“ข้ามิอยากเชื่อว่าข้าได้คิดที่จะยอมเสี่ยงชีวิตของข้าเพียงเพื่อที่จะร่วม
รักกับเขา…” เธอถอนหายใจ
และนั่นไม่ใช่เป็นเพียงแค่คิดแบบผ่าน ๆ ในเมื่อเธอได้คิดแบบนี้
หลายต่อหลายครั้งระหว่างการนวด
ขณะที่เธอยังคงครุ่นคิดถึงเรื่องเมื่อวานนี้นั้น ร่างกายของเธอก็ค่อยเกิด
ความรุ่มร้อนขึ้นมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งเธอเกิดความปรารถนา
ลามกขึ้นอีกครั้ง
“ข้าเป็นหญิงลามกเช่นนั้นเลยหรือ…” เธอพึมพำ
สองสามอึดใจจากนั้น เธอก็เริ่มปรนเปรอตัวเธอเองในขณะที่นึกถึง
ความรู้สึกของนิ้วของซูหยางที่เข้าไปสู่ในร่างกายเธอและความรู้สึก
จากลิ้นของเขา และเธอก็ทำการปรนเปรอตัวเธอเองจนกระทั่งความ
หื่นกระหายของตัวเธอเองได้สร่างซาลงไปในที่สุด
ในเวลานั้นที่ห่างออกไปนับหมื่นกิโลเมตรจากนิกายกุสุมาลย์พ้น
พิสัย ซีหวังและซีซิงฟางก็พลันหยุดยั้งลงระหว่างการเดินทางของ
พวกเขามายังนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัย
“ท่านปู่ มีคนตามเรามา” ซีซิงฟางเตือนเขา
ซีหวังพยักหน้า และเขาก็พูดด้วยเสียงอันดังในเวลาถัดไปหลังจากนั้น
“ทำไมเจ้าจึงมิแสดงตัวเจ้าอีก ถ้าเจ้าคิดว่าเจ้าสามารถซ่อนตัวจากข้า
ด้วยพลังการฝึกปรือที่น่าสังเวชของเจ้า เช่นนั้นเจ้าก็คิดสูงเกินไป
แล้ว”
“ฮ่าฮ่าฮ่า… ข้ามิเคยมีเจตนาที่จะซ่อนตัว ผู้อาวุโสซี”
ชายสวมชุดคลุมสีดำสนิทพลันก้าวออกมาจากเงามืดมาปรากฏตัวต่อ
หน้าพวกเขา
“เมื่อมาคิดว่าดาบเสี้ยวจันทร์จะส่งนักฆ่าในเขตปฐมวิญญาณเพียง
คนเดียวออกมาต้อนรับข้า… เจ้าดูถูกข้ามากขนาดนั้นเชียวรึ”
ซีหวังกล่าวด้วยเสียงเย็นชา ก่อนที่จะปลดปล่อยพลังเขตราชันย์
วิญญาณของตนเอง
“ฮ่าฮ่าฮ่า…” นักฆ่ายังคงหัวเราะต่อไปแม้ว่าจะถูกกดดันอย่างหนัก
จนกระทั่งกระดูกทุกชิ้นของเขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
“ฮึ่ม” คลายแรงกดดันในเวลาถัดไปและกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ
ว่า “เจ้าคงเป็นแค่คนส่งสาร แต่อย่าคาดว่าข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิต
รอดหลังจากนั้น พูดสิ่งที่เจ้าต้องการออกมาเพื่อที่ข้าจะได้ยึดเอาชีวิต
อันไร้ค่าของเจ้า ถ้าเจ้ามีการขยับตัวอย่างมิคาดหมายใด ๆ ข้าก็จักฆ่า
เจ้าในทันที”
นักฆ่าไม่แม้จะสนใจในการร้องขอชีวิต ในเมื่อความตายนั้นเป็นสิ่ง
ที่เขาคาดคิดไว้ก่อนที่จะมาหาอีกฝ่าย
“ข้ามีข่าวจากท่านเจ้าของดาบเสี้ยวจันทร์” เขากล่าวหลังจากนั้น
ซีซิงฟางยังคงสงบนิ่งและรอคอยฟังข่าวสารอย่างเงียบ ๆ
“ท่านอาจจะคิดว่าท่านนั้นมิอาจจะแตะต้องได้เพราะว่าฐานะของ
ท่านและผู้อาวุโสที่อยู่ข้างกายท่าน แต่ดาบเสี้ยวจันทร์ต้องการที่จะ
เตือนท่านว่า ตระกูลซีนั้นมีค่าแค่เพียงภายในทวีปตะวันออกเท่านั้น
ในไม่ช้าคนจากทวีปศักด์ิสิทธ์ิกลางก็จะมาถึงทวีปตะวันออกเพื่อรับ
ตัวท่าน และเมื่อเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น พวกเราก็ขอแนะนำให้ท่าน
ยอมมอบตัวให้กับเขาโดยมิสร้างปัญหามากนัก เพราะว่าถ้าท่าน
ล่วงเกินผู้อาวุโสจากทวีปศักด์ิสิทธ์ิกลาง ใครจะรู้ว่าเขาอาจจะทำ
อะไรต่อทวีปตะวันออก ฮ่าฮ่าฮ่า”
“อะไรนะ คนจากทวีปศักด์ิสิทธ์ิกลางจะมาที่นี่อย่างนั้นรึ เป็นไปไม่ได้”
ซีหวังอุทานด้วยใบหน้าตื่นตระหนก
“นั่นมิมีความจำเป็นที่จะต้องประหลาดใจเช่นนั้นผู้อาวุโส ที่พวกเรา
ใช้ในการโน้มน้าวให้คนผู้นั้นทำการเดินทางไกลหนึ่งปีมายังที่แห่ง
นี้ก็คือสภาพร่างกายพิเศษขององค์หญิง เมื่อจอมยุทธ์ผู้นั้นได้ยินถึง
สาวงามล้ำเลิศพร้อมกับร่างสวรรค์ปรากฏตัวขึ้นในที่แห่งนี้ เขาก็ตก
ลงที่จะช่วยดาบเสี้ยวจันทร์จับตัวท่านในทันที ทั้งยังตัดสินใจที่จะ
เดินทางมาด้วยตัวเอง”
“ภายในหนึ่งเดือนข้างหน้า จอมยุทธ์ผู้ทรงเกียรติจากทวีปศักด์ิสิทธ์ิ
กลางก็จักมาถึงยังทวีปตะวันออก หวังเป็นอย่างยิ่งว่า องค์หญิงได้
เตรียมตัวเธอไว้ในตอนนั้น เพราะว่าท่านมิมีที่แห่งใดที่จะหนีไปหรือ
ซ่อนตัวได้ เพียงรู้ไว้ว่าทวีปตะวันออกจักกลายเป็นนรกเพราะว่าท่าน
และถ้าท่านตัดสินใจที่จะหลบซ่อน พวกเราจักมิละความพยายามใด
ในการที่จะทำให้ท่านคลานออกมาจากหลุมนั้น”
“นี่คือชะตากรรมของคนที่เกิดมาพร้อมกับร่างสวรรค์ ก็เพื่อกลายเป็น
เครื่องมือสำหรับผู้แข็งแกร่งกว่า องค์หญิง” นักฆ่าหัวเราะอย่างบ้า
คลั่ง
“ไปให้พ้นจากที่นี่พร้อมกับคำพูดไร้สาระของเจ้า เจ้าชั่วของดาบ
เสี้ยวจันทร์” ซีหวางพลันตบลงไปบนอากาศด้วยฝ่ามือของเขา จน
ทำให้เกิดพลังที่มองไม่เห็นที่มีน้ำหนักเท่ากับขุนเขากดทับลงบนนัก
ฆ่านั้น บี้เขาให้กลายเป็นกองเศษเนื้อในทันใด
หลังจากที่ฆ่านักฆ่าแล้ว ซีหวางก็กล่าวกับซีซิงฟางว่า “อย่าเชื่อใน
คำพูดไร้สาระของพวกมัน ซิงเอ๋อร์ พวกกลุ่มโจรป่ าอาชญากรอย่าง
เช่นดาบเสี้ยวจันทร์นั้นมิควรจะมีความสามารถที่จะไปถึงทวีป
ศักด์ิสิทธ์ิกลาง อย่าว่าแต่จักเกลี้ยกล่อมจอมยุทธ์สักคนมาจับตัวเจ้า
พวกนี้ก็เพียงแค่พยายามที่จะทำให้เจ้ากลัวเพราะว่าพวกนี้มิอาจหา
ความคิดใหม่ ๆ มาได้”
“มิว่าคำพูดของเขาจะเป็นจริงหรือไม่ ข้าก็ต้องเสียใจที่สร้างปัญหา
อย่างมากให้กับตระกูล ถ้าเพียงข้ามิได้เกิดมาพร้อมกับร่างกายนี้…”
ซีซิงฟางถอนหายใจ
“ไร้สาระ มีร่างสวรรค์เป็นสิ่งที่เจ้าควรภาคภูมิใจ มิใช่รู้สึกผิด”
“มิว่าอย่างไรก็ตาม พวกเรารีบไปยังนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัยกันเถอะ
ถึงแม้ว่าจะมีคนจากทวีปศักด์ิสิทธ์ิกลางมาที่นี่จริง เราก็ยังมีจอมยุทธ์
ผู้ซ่อนตัวที่ปรากฏตัวที่ตอนจบของการแข่งขันระดับภูมิภาคอยู่ ถ้า
เป็นผู้อาวุโสคนนั้น ข้ามั่นใจว่าเธอมีความสามารถที่จะปกป้องเจ้า
และถ้าเธอเป็นอาจารย์ของซูหยางจริง ๆ ก็ย่อมมีโอกาสอย่างสูงที่
พวกเราจักสามารถได้รับความช่วยเหลือจากเธอ” ซีหวางกล่าวกับ
เธอ
ซีซิงฟางพยักหน้าและพวกเขาก็เดินทางต่อไปไม่นานหลังจากนั้น