dual cultivation : ร่วมเรียงเคียงเซียน - Dual Cultivation ร่วมเรียงเคียงเซียน - บทที่ 328

บทที่ 328 ความลับของพี่น้อง
ครั้นเมื่อพวกเขากลับคืนไปยังโรงเตี๊ยม ซูหยางก็นำซูหยินไปยังห้อง
ว่าง
“ผู้นำนิกาย ข้าต้องการให้ท่านอยู่ในห้องกับพวกเราด้วย” ซูหยาง
กล่าวกับเธอก่อนที่จะเข้าไปในห้อง
“…”
โหลวหลานจีไม่ได้พูดอะไรและติดตามเขาเข้าไปในห้อง
ครั้นเมื่อทุกคนอยู่ในห้องและนั่งลงแล้ว ซูหยินก็พูดขึ้นว่า “เช่นนั้น
พี่ชาย ท่านสามารถบอกข้าได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมท่านพลัน
สูญเสียความทรงจำ และท่านไปอยู่ไหนมาตลอดทั้งปี เกิดอะไรขึ้น
ที่ประตูศักด์ิสิทธ์ิหลังจากที่ท่านเข้าไปในประตูมิติแล้ว ผู้หญิงที่ตาม
ท่านคนนั้นเป็นใครกัน”
เมื่อถูกถล่มด้วยคำถามมากมาย ซูหยางก็ยกมือขึ้นกล่าวว่า “เดี๋ยวก่อน
ก่อนที่ข้าจะตอบคำถามเจ้า… ท่านผู้นำนิกาย ท่านมีความสัมพันธ์
อย่างไรกับตระกูลซู”
เขามองดูเธอด้วยสายตาที่เรียบเฉยแต่ทิ่มทะลวง ส่งความรู้สึกเย็นยะ
เยือกไปทั่วทั้งหลังเธอ
“ฮาาา… ถึงจุดที่มิอาจปิดบังมันแล้วในตอนนี้ในเมื่อความทรงจำเจ้า
ได้กลับคืนมาแล้ว” เธอถอนหายใจ
“เมื่อหนึ่งปีก่อนพ่อของเจ้า ผู้นำตระกูลซูมาหาข้าพร้อมกับข้อเสนอ
ข้อเสนอนั้นก็คือ ถ้าข้ารับเจ้าเป็นศิษย์ของนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัย
และป้องกันเจ้ามิให้กลับไปยังภาคตะวันออกหรือพบกับผู้คนจาก
ตระกูลซู ตระกูลซูจักจัดหาทรัพยากรให้กับนิกายเราทุกเดือน
แน่นอนว่าไม่มีเหตุผลสำหรับข้าที่จะปฏิเสธ ในเมื่อข้าเห็นว่าเป็น
เพียงแค่พี่เลี้ยงในเวลานั้น” โหลวหลานจีเปิดเผยความจริงต่อเขา
“อะไรกัน นั่นเป็นไปมิได้ ทำไมพ่อของข้า…”
เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ ซูหยินยืนขึ้น
“ใจเย็น” ซูหยางกล่าว
“มีแค่นั้นรึ” เขามองดูโหลวหลานจี ซึ่งพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
“ความทรงจำของเจ้ามิคงอยู่แล้วในเวลาที่เจ้ามาถึงนิกายกุสุมาลย์พ้น
พิสัย” เธอเสริม
ซูหยางพยักหน้าและหันไปมองซูหยิน ซึ่งยืนอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้า
สับสน
“เจ้าก็เห็นแล้วซูหยิน ข้ามิเคย “สูญหาย” ไป ทั้งหมดนั้นล้วนโกหก
ซึ่งสร้างขึ้นมาโดยพ่อของพวกเราด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง ตามจริง
แล้วเขาเป็นคนคนที่ปิดกั้นความทรงจำของข้าตั้งแต่แรก”
“แต่… ทำไมเขาต้องทำเช่นนั้น ปกติเรานั้นใกล้ชิดกันมาก มิมีเหตุผล
สำหรับเขาที่จะทำสิ่งเหล่านั้นกับท่าน”
“บางทีอาจจะมีเหตุผลบางอย่างที่ทำไมเขาจึงทิ้งข้า จากที่ข้าจำได้
ปกติเราจะอยู่ด้วยกันเสมอจนมีผลกระทบต่อการฝึกวิชาของเจ้า” ซู
หยางยักไหล่อย่างปลอดโปร่ง “ข้าเป็นคนไร้พรสวรรค์ขณะที่เจ้า
เป็นคนที่มีพรสวรรค์มากที่สุดที่ตระกูลเคยพบเจอ และเมื่อคนอย่าง
ข้าต้องมีผลกระทบต่อการฝึกวิชาของเจ้า นั่นต้องทำให้เขาโกรธ
โกรธจนกระทั่งปิดกั้นความทรงจำของข้าและโยนข้าออกจากประตู”
“มิมีทาง…”
“แน่นอนว่ายังมีเหตุผลอื่นที่ทำไมเขาจึงทำอะไรสุดโต่งเช่นนี้” ซู
หยางพูดต่อ
“อะไรรึ”
“เขาพบเห็นความลับของเรา” เขากล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
“!!!” ดวงตาซูหยินพลันเบิกกว้าง ใบหน้าของเธอเริ่มแดง
“ความลับรึ ความลับประเภทไหนกันจึงทำให้พ่อถึงกับละทิ้งลูกชาย
ของตนเอง” โหลวหลานจีครุ่นคิดอยู่ในใจ
หลังจากที่เงียบไปชั่วขณะ ซูหยินก็กล่าวขึ้น “ถ้าเขารับรู้เรื่องนี้จริง ๆ
… ทุกสิ่งย่อมสมเหตุผล… ฮ่า..” เธอถอนใจหลังจากนั้น
“ท่านผู้นำนิกาย ถ้าท่านมิถือข้าต้องการพูดกับน้องสาวของข้าแบบ
เป็นส่วนตัวในตอนนี้ ขอบคุณสำหรับข้อมูลเมื่อกี้นี้” ซูหยางพลัน
กล่าวขึ้น
“ข้าเข้าใจ ตามสบาย”
โหลวหลานจีออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
“ตอนนี้พวกเราอยู่ตามลำพังแล้ว เจ้าสามารถพูดได้อิสระ” เขากล่าว
“พ่อของเรา… ท่านคิดจริงหรือว่าเขารู้ถึงความสัมพันธ์ของเรา” เธอ
ถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
“เป็นไปได้อย่างสูง แต่มิยืนยัน”
“…”
ซูหยินเงียบลง
“บอกเจ้าตามตรง ข้าบอกเจ้าทั้งหมดนี้เพราะว่าข้าเห็นว่าเจ้าควรรู้
ความจริง ส่วนสำหรับตัวข้านั้น ข้ามิได้สนใจมากนักเกี่ยวกับอดีต
ของข้าหรือตระกูลอีกต่อไป พูดให้ถูกต้องข้ามิถือว่าตัวข้าเป็นส่วน
หนึ่งของตระกูลซูอีกต่อไป ดังเช่นที่ข้าบอกเจ้าไว้ก่อนนี้ ข้ามิได้เป็น
พี่ชายที่เจ้ารู้จักอีกต่อไป ถึงแม้ว่าข้าได้ความทรงจำกลับคืนมาแล้วก็
ตาม”
“เช่นนั้นความสัมพันธ์ของเราก่อนหน้านั้น…”
“เป็นธรรมดาที่มันจักต้องหยุดลงเช่นกัน”
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเขา ซูหยินก็เริ่มร้องไห้
ซูหยางมองดูเธอร้องไห้อย่างเงียบ ๆ
เขาได้กลับมาเกิดในโลกนี้โดยไม่มีความทรงจำของเซียนเหลืออยู่
อย่างไรก็ตามธรรมชาติและสัญชาติญาณในฐานะนักรักระดับเทพ
ในชีวิตก่อนของเขาฝังลึกลงไปในจิตสำนึก มีผลต่อบุคลิกของเขา
โดยไม่รู้ตัว
และเพราะบุคลิกนักรักตามธรรมชาติของเขา เขาได้สร้างความสัมพันธ์
อันใกล้ชิดซึ่งพี่น้องไม่กล้าที่จะจินตนาการกับซูหยิน น้องสาวของ
ตนเอง
แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้ข้ามเส้นจนมีเพศสัมพันธ์ ในเมื่อนั่นเป็นข้อ
ห้ามที่ร้ายแรงในสายตาของคนทั่วไปในโลกนี้ กล่าวไปแล้วพวกเขา
ได้ทำหลายสิ่งร่วมกันอย่างลับ ๆ ซึ่งย่อมทำให้โลกตื่นตระหนกถ้า
ถูกล่วงรู้
“เรา… เราควรทำอย่างไรดีตอนนี้ พี่ชาย” ซูหยินกล้ำกลืนน้ำตาถาม
เขา
“นั่นยังมิชัดเจนอีกรึ เราจักดำรงชีวิตของเราต่อไป เจ้าจักยังคงเป็น
อัจฉริยะของตระกูลซู และข้าก็จักมีชีวิตต่อไปในฐานะคนที่มิมี
ความสัมพันธ์กับตระกูลซู จะเป็นการดีที่สุดถ้าเจ้าลืมข้าเสีย… ทุก
สิ่งทุกอย่าง”
“ข้ามิอาจรับผลลัพธ์แบบนี้ได้ ต่อให้ท่านมิสนใจเรื่องตระกูลซู ข้าก็
มิอาจลืมท่าน นั่นเป็นไปมิได้” ซูหยินปฏิเสธอย่างรวดเร็ว
“ข้าจักพยายามที่จะโน้มน้าวพ่อของเราให้ยอมให้ท่านกลับไป และ
ถ้าเขายังคงปฏิเสธ ข้าจักออกจากตระกูลติดตามท่าน”
หลังจากที่เห็นความหลงใหลอย่างหัวปักหัวปำต่อตนเอง ซูหยางก็
ต้องนึกถอนใจ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดและรับผิดชอบต่อตัวเธอ ใน
เมื่อเขาอาจจะมีผลทำลายอนาคตของเด็กคนนี้
“ส่วนสำหรับความสัมพันธ์ของเรา… ข้ายังคงมิสามารถที่จะหยุดรัก
ท่าน…”
ซูหยินพลันตรงเข้าไปหาซูหยางและกอดเขาไว้ในทันที
“ได้โปรด พี่ชาย… ต่อให้โลกนี้ปฏิเสธ ต่อให้พวกเขาเห็นว่านั่นเป็น
สิ่งน่าสะอิดสะเอียน ข้าต้องการที่จะรักท่านต่อไป…”
“…”
ซูหยางจนคำพูด ต่อให้หลังจากผ่านชีวิตมาหลายพันปี เขาก็ไม่เคย
พบกับสถานการณ์น่าสับสนงงงันเช่นนี้มาก่อน แม้ว่าเขาเคยอยู่ใน
สถานการณ์ที่คล้ายคลึงกัน แต่ก็ไม่มีเหตุการณ์ไหนที่เป็นน้องที่
แท้จริงของตนเอง
ขณะที่ซูหยางครุ่นคิดว่าหาคำตอบ ซูหยินก็พลันเคลื่อนไหว จูบปาก
ซูหยางอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าเขาจะประหลาดใจ ซูหยางก็ไม่ได้ผลักเธอออกไปในทันที
หลังจากนั้นชั่วขณะ หลังจากที่จูบซูหยางด้วยความเสน่หา ซูหยินก็
ถามเขา
“พี่ชาย… ท่านคิดว่ายังไง เปรียบกับแต่ก่อนแล้ว ข้าพัฒนาขึ้นมาบ้าง
หรือไม่”