dual cultivation : ร่วมเรียงเคียงเซียน - Dual Cultivation ร่วมเรียงเคียงเซียน - บทที่ 456 การประกาศแต่งตั้งหัวหน้าหมู่บ้านคนต่อไป

บทที่ 456 การประกาศแต่งตั้งหัวหน้าหมู่บ้านคนต่อไป
ยิ่งนานเท่าไหร่ที่ซูหยางร่วมฝึกวิชาคู่กับชินเหลียงหยู พลังการฝึกปรือ
ของเขาก็เพิ่มขึ้นเท่านั้น และเมื่อจบกิจกรรม พลังการฝึกปรือของเขา
ก็เพิ่มขึ้นอีกสามระดับเข้าถึงระดับหกเขตอัมพรวิญญาณ
แม้ว่าชินเหลียงหยูจะอยู่เพียงแค่เขตปฐพีวิญญาณ แต่เพราะว่าร่าง
สวรรค์ของเธอที่มีความสามารถในการเพิ่มความแข็งแกร่งของคู่นอน
ของเธอผ่านการร่วมฝึกวิชาคู่ และเพราะว่าที่เขาได้รับแก่นหยินบริสุทธ์ิ
ของเธอ ความแข็งแกร่งของซูหยางเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดหลังจาก
ที่ร่วมฝึกวิชาคู่กับเธอ
“เจ้าคงเต็มไปด้วยความประหลาดใจใช่หรือไม่” ซูหยางยิ้มให้กับชิน
เหลียงหยู ซึ่งนอนอยู่บนเตียงด้วยท่าทางหมดแรง หอบหายใจอย่าง
หมดรูป
“หากคิดว่าเจ้าทนอยู่ได้ถึงสิบชั่วโมงสำหรับครั้งแรก และโดยไม่
ต้องกล่าวถึงร่างสวรรค์ของเจ้า เจ้ามีพรสวรรค์”
“ร่างสวรรค์พิเศษมากมายเช่นนั้นจริง ๆ รึ” ชินเหลียงหยูถามเขา
หลังจากที่หายใจได้บ้างแล้ว
ซูหยางพยักหน้าและกล่าวว่า “ก็เหมือนกับที่ข้าได้กล่าวเอาไว้ มี
เพียงหนึ่งในกว่าร้อยล้านคนที่เกิดมาพร้อมกับร่างสวรรค์ และด้วย
ร่างสวรรค์ของเจ้าที่เพิ่มความแข็งแกร่งให้กับคู่ของเจ้าโดยตรงผ่าน
การร่วมฝึกวิชาคู่ แน่นอนว่ามันย่อมกระตุ้นความสนใจนับไม่ถ้วน
จากผู้ฝึกวิชาคู่ทั้งหมดในที่นั้น ข้ามั่นใจว่าหลายคนคงต้องฆ่าฟันกัน
เพื่อจะยื่นมือมายังเจ้า”
“ข้าดีใจ…” ชินเหลียงหยูแสดงสีหน้าโล่งอก
“ดีใจรึ” ซูหยางเลิกคิ้ว
“ร่างของข้ามีพลังที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับคนอื่นใช่ไหม ถ้าข้า
ร่วมฝึกกับท่านต่อไป พลังการฝึกปรือของท่านย่อมเติบโตแข็งแกร่ง
ยิ่งขึ้น นี่หมายความว่าอย่างน้อยข้าสามารถเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ต่อ
ท่าน และข้ามิตกเป็นตัวถ่วงเมื่อข้าติดตามท่าน…”
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเธอ ซูหยางก็ดึงเธอเข้ามาแนบอกและ
กล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ถึงแม้ว่าเจ้ามิมีร่างสวรรค์ ข้าก็จักมิ
เห็นเจ้าเป็นตัวถ่วงแต่อย่างใด”
“ซูหยาง…” ชินเหลียงหยูพยักหน้าด้วยใบหน้าแดงซ่าน
“อย่างไรก็ตามเพราะว่าเจ้ามีร่างสวรรค์ มันจักเป็นเรื่องยุ่งยากอยู่
บ้าง”
“ท่านหมายความว่าอย่างไร” เธอถาม
“อย่างที่ข้าได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ว่าความสามารถในการเพิ่มความ
แข็งแกร่งให้กับผู้อื่นนั้นมีค่ามากโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ฝึกวิชาคู่ ถ้า
หากว่ามีใครรู้ถึงการคงอยู่ของเจ้า นั่นย่อมมั่นใจได้ว่าจะต้องมีผู้คน
ที่ยินดีที่จะทำทุกสิ่งเพื่อที่จะได้ตัวของเจ้า และก็ไม่ใช่คนจำนวนน้อย
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเจ้าจักต้องมิเปิดเผยร่างสวรรค์ของเจ้าให้แก่
ผู้ใดอีกเพื่อปกป้องตัวเจ้า นอกจากว่าเจ้าต้องการที่จะใช้ชั่วชีวิตของ
เจ้าในฐานะทาสที่มีหน้าที่ที่จะเป็นเครื่องเล่นของผู้อื่นเท่านั้น”
“แม้ว่าความสามารถของเจ้าจะมิได้ผลมากเท่าเดิมอีกต่อไปเนื่องจากว่า
มันจะมีความแข็งแกร่งมากที่สุดเมื่อตอนที่เจ้ายังคงเป็นหญิง
พรหมจรรย์ซึ่งเจ้ามิได้เป็นต่อไปอีกแล้ว มันก็ยังมีประโยชน์อย่าง
มากต่อผู้ที่ร่วมฝึกวิชาคู่กับเจ้า”
“จากที่กล่าวมาแล้ว ตราบเท่าที่เจ้าอยู่เคียงข้างข้า ข้าย่อมจักมิปล่อย
ให้อันตรายใดมาถึงตัวเจ้าแม้ว่านั่นจะต้องจ่ายด้วยชีวิตของข้า”
ชินเหลียงหยูพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง “ข้าจักมิบอกแม้แต่เพียงคน
เดียวในเรื่องร่างสวรรค์ของข้า ข้าสัญญา สุดท้ายแล้วร่างกายของข้า
นั้นเป็นของท่านและท่านเพียงผู้เดียวซูหยาง ข้าจักฆ่าตัวตายก่อนที่
จะปล่อยให้ใครอื่นแตะต้องตัวข้า”
เวลาต่อมา ชินเหลียงหยูก็ถามเขาว่า “ซูหยางพวกเราจะไปไหนกัน
หลังจากที่เราจากหมู่บ้านชนเผ่าหมูป่าแล้ว”
“ทวีปตะวันออก” เขาตอบอย่างใจเย็น
“ท่านมาจากทวีปตะวันออกรึ” ชินเหลียงหยูเผยใบหน้าประหลาดใจ
ไม่น่าประหลาดใจที่ทำไมเขาจึงมีลักษณะท่าทางที่แตกต่างจากคน
ภายในทวีปใต้ แท้ที่จริงแล้วเขามาจากทวีปอื่นนั่นเอง
“เจ้าเคยไปทวีปตะวันออกมาก่อนไหม” เขาถาม
เธอรีบส่ายหน้าและกล่าวว่า “นั่นเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเรา นั่น
ปกติแล้วเป็นระยะทางที่ไกลเกินไปและถึงแม้ว่าพวกเรามีความคิด
และเวลาที่จะเดินทาง ทะเลหยกก็เต็มไปด้วยสัตว์ทะเลที่แข็งแกร่ง มี
แต่เพียงคนบ้าบิ่นหรือว่าเป็นจอมยุทธที่ทรงอำนาจถึงที่สุดเท่านั้นที่
สามารถท่องเที่ยวข้ามทวีปได้”
“ข้าเข้าใจ…”
หลายนาทีผ่านไป ครั้นเมื่อพวกเขาได้พักผ่อนเพียงพอแล้ว ชินเหลียง
หยูก็พูดขึ้นว่า “ข้าจักไปรวบรวมชนเผ่าและประกาศให้เลอเป่ าเป็น
หัวหน้าหมู่บ้านคนถัดไป หลังจากทุกสิ่งนี้จบลงแล้ว ข้าก็จักจากชน
เผ่าหมูป่าไป”
ซูหยางพยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรอื่นอีก
ครั้นเมื่อพวกเขาแต่งตัวเสร็จแล้ว ชินเหลียงหยูก็ออกไปข้างนอก
และเรียกประชุมชนเผ่าทุกคนในหมู่บ้านชนเผ่าหมูป่า รวบรวมคน
นับร้อยมาอยู่ในที่แห่งเดียวกัน
“เกิดอะไรขึ้นรึ หัวหน้าหมู่บ้านจึงเรียกประชุมคนจำนวนมากในครั้ง
เดียว หรือว่าจะมีเรื่องเร่งด่วนหรือว่าข่าวใหญ่”
ชนเผ่ากระซิบกระซาบกัน พยายามคาดเดาถึงเหตุผลที่พวกเขาถูก
เรียกตัวมา
เวลาหลังจากนั้น หลังจากที่ชนเผ่าทุกคนได้อยู่ที่นั่นแล้ว ชินเหลียงห
ยูก็กระแอมและกล่าวเสียงดังว่า “ขอบคุณพวกเจ้าทุกคนที่มาแม้ว่า
จะแจ้งให้ทราบไม่นานนัก แม้ว่านี่อาจจะกะทันหันไปบ้างแต่ข้าก็ได้
ตัดสินใจในเรื่องหัวหน้าหมู่บ้านคนถัดไปของชนเผ่าหมูป่าและข้าก็
จะประกาศในอีกสักครู่”
“หัวหน้าหมู่บ้านคนถัดไปรึ”
ชนเผ่าต่างพากันงงงันในเมื่อนี่เป็นสิ่งที่ไม่คาดคิดและกะทันหัน
อย่างแท้จริง
หลังจากที่พวกเขาเข้าใจสถานการณ์ดีแล้ว ชนเผ่าทุกคนก็หันไปมอง
เลอเป่ าซึ่งยืนอยู่บริเวณด้านหน้าผู้คนสีหน้าประหม่า ถึงแม้ว่าไม่ต้อง
ฟังคำประกาศ แต่พวกเขาก็มั่นใจว่าเลอเป่ าจะกลายเป็นหัวหน้า
หมู่บ้านคนถัดไปเนื่องจากเขามีคุณสมบัติมากที่สุดในบรรดาชนเผ่า
ทั้งหมดที่นั่น
ไม่เพียงแต่เขาจะเป็นนักรบที่มีความแข็งแกร่งที่สุดเขตอัมพรวิญญาณ
แต่เขาก็ยังช่วยหัวหน้าหมู่บ้านคนก่อนให้ประสบความสำเร็จมากมาย
และทุกคนในเผ่าก็ยอมรับเขาไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่ใช่เรื่องที่ว่า
ใครจะขึ้นเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคนต่อไปแต่เป็นเมื่อไหร่ต่างหาก
ทั่วทั้งที่แห่งนั้นเงียบสงัด และหลังจากที่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้ว
ชินเหลียงหยูก็พูดขึ้นอย่างชัดเจนว่า “ข้าได้ตัดสินใจแล้วว่าจะให้เลอ
เป่าเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคนต่อไป ถ้าพวกเจ้ามีปัญหากับการตัดสินใจ
ของข้าก็จงพูดความคิดเห็นของพวกเจ้าออกมาในตอนนี้”
ดวงตาของเลอเป่ าเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจและร่างกายของ
เขาก็สั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้นเมื่อได้ยินชื่อของตนเองออกมาจาก
ปากของชินเหลียงหยู ในเมื่อเขาได้รอคอยช่วงเวลานี้มาหลายปีแล้ว
ผู้คนยังคงอยู่ในความเงียบเนื่องจากไม่มีใครมีปัญหากับการที่เลอเป่ า
จะเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคนถัดไป
“ในเมื่อมิมีใครคัดค้าน ดังนั้นเลอเป่ าจักกลายเป็นหัวหน้าหมู่บ้านชน
เผ่าหมูป่าคนต่อไป…”
แต่ทว่าก่อนที่จะมีใครได้แสดงความยินดี ชินเหลียงหยูก็พูดต่อไป
อีกว่า
“ประเพณีของชนเผ่าหมูป่าของพวกเรากำหนดให้ข้าต้องเป็นเมีย
ของเลอเป่าหลังจากที่เขาได้เป็นหัวหน้าหมู่บ้านแล้ว และนั่นก็เป็น
เช่นนี้ตลอดมานับตั้งแต่บรรพบุรุษคนแรกของเรา แต่ทว่าประเพณีนี้
ผลักตัวมันเองไปสู่หายนะในเมื่อข้าจักมิเข้าไปมีส่วนร่วมในเรื่องไร้
สาระเช่นนี้”
เมื่อเลอเป่ าและคนอื่น ๆ ได้ยินคำพูดของเธอ พวกเขาทั้งหมดต่างก็
พากันจ้องมองเธอด้วยดวงตาเบิกกว้างและขากรรไกรอ้าค้าง พวก
เขายืนอยู่ที่นั่นด้วยสีหน้างงงวยดูเหมือนจะไม่อยากเชื่อ
“จ-เจ้าหมายความว่าอย่างไรเช่นนั้น หัวหน้าชิน” เลอเป่ าเป็นคนแรก
ที่ทำลายความเงียบ ในเมื่อเขาเป็นคนที่สับสนที่สุดในบรรดาทุกผู้คน
ที่นั่น
“มันมีความหมายชัดเจนอย่างที่ได้ยิน เลอเป่า เจ้าจักกลายเป็น
หัวหน้าหมู่บ้านของชนเผ่าหมูป่า แต่ข้าจักมิเป็นเมียของเจ้า”
“ท-ทำไมกัน ข้าทำอะไรผิดไปรึ หรือว่าข้าล่วงเกินท่าน ข้าจักทำทุก
สิ่งเพื่อให้ท่านยกโทษให้”
ชินเหลียงหยูส่ายหน้าและกล่าวว่า “เจ้ามิได้ทำอะไรผิด เลอเป่ า ข้า
เองเป็นคนที่ผิดในที่นี้ ดังนั้นจึงควรเป็นข้าที่จะต้องขอโทษ”
“เช่นนั้นทำไมกัน” เลอเป่ าไม่สามารถที่จะยอมรับผลเช่นนั้นได้จึง
ไต่ถาม
“เพราะว่าข้าได้ปฏิญาณฝากร่างกายและชีวิตไว้กับคนอื่นเรียบร้อย
แล้ว” ชินเหลียงหยูกล่าวกับเขาด้วยเสียงชัดเจน จนทำให้ใบหน้าของ
เลอเป่าเปลี่ยนเป็นซีดเผือด ดูเหมือนกับว่าเขาจะตายได้ทุกขณะ