dual cultivation : ร่วมเรียงเคียงเซียน - บทที่ 598 กิจวัตรประจําวันของผู้นํานิกาย

บทที่ 598 กิจวัตรประจําวันของผู้นํานิกาย

 อย่างไรก็ตามข้าได้ให้คําแนะนําแก่เจ้าอย่างเพียงพอแล้วตอนนี้ เจ้ามีคําถามอะไรกับข้าอีกหรือไม่ ก่อนที่ข้าจะกลับไปที่ห้องของซูหยาง  ถังหลิงซีถามชิวเยว่

 เอ้ ห้องของซูหยาง  ชิวเยวมองดูเธอด้วยคําถามในดวงตา

 ข้าจักอยู่ในห้องของซูหยางจนกว่าข้าจะจากไป แต่เจ้ามิต้องกังวลในเมื่อข้ามสามารถที่จะทําอะไรด้วยร่างนี้ได้ถึงแม้ว่าใจของข้าจะโหยหาอ้อมกอดของเขาก็ตาม ข้าทําได้แต่เพียงรอจนกว่าเขากลับคืนไปยังสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ ข้ามีความลําบากใจของข้า เจ้ารู้ไหม 

 อืม…. ก่อนที่ท่านจะจากไป ท่านพอจะบอกข้าให้มากกว่านี้เรื่อง… ประสบการณ์ของท่าน กับเรื่องนั้น…  ชิวเยว่ถามเธอด้วยน้ําเสียงเอียงอาย

รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าของถังหลิงซี แล้วเธอก็พูดขึ้นว่า  ก็ดี ข้าจักบอกเจ้าทุกอย่างที่เจ้าต้องการจะรู้ในเรื่องการสอดใส่ทางด้านหลัง 

 ข้ามิได้หมายความว่า…  ชิวเยวมองดูเธอด้วยสีหน้าตกตะลึง

 มิต้องอาย พี่สาวใหญ่คนนี้จะสอนเจ้าทุกอย่างเอง 

จากนั้นถังหลิงซีก็เริ่มทําการอธิบายให้ชิวเยว่ฟังถึงประสบการณ์ของตนเองกับซูหยางในด้านการมีความสัมพันธ์กันทางประตูหลัง

ในเวลาเดียวกันภายในห้องของศิษย์หญิง ซูหยางก็เพิ่งปลดปล่อยปราณหยางเข้าไปในร่างของศิษย์หญิงเสร็จสิ้น

 ขอบคุณสําหรับการยอมเสียเวลามาร่วมฝึกกับข้า ท่านผู้นํานิกาย  ศิษย์คนนั้นพูดกับเขา หลังจากนั้นพร้อมกับลูบไปยังท้องของตนเองที่เต็มไปด้วยปราณหยางที่อบอุ่นของเขา

 ข้าจะไม่มาได้อย่างไรเมื่อสาวสวยเช่นเจ้าต้องการที่จะร่วมฝึกวิชา ถ้าเจ้าสามารถทนไหว ข้าก็จะร่วมฝึกกับเจ้าได้ทั้งวัน  ซูหยางกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม

 ท่านล้อข้าเล่นอีกแล้ว ท่านผู้นํานิกาย ข้าเป็นเพียงแค่ศิษย์ ข้ามกล้าที่จะเก็บท่านไว้เฉพาะตัวเป็นเวลานานถึงแม้ว่าข้าสามารถที่จะทําเช่นนั้นได้ 

 เจ้าอาจจะเป็นเพียงแค่ศิษย์ แต่ในสายตาของข้า อันดับแรกแล้วเจ้าเป็นหญิงคนหนึ่ง และเป็นหญิงงามเสียด้วย 

 ท่านผู้นํานิกาย..  ใบหน้าของศิษย์แดงขึ้น และเธอก็กล่าวขึ้นมาในเวลาต่อมาว่า  เช่นนั้น ข้าพอจะขอฝึกต่ออีกสักรอบได้หรือไม่ ข้ารู้สึกว่าหายเหนื่อยขึ้นมาบ้างแล้ว 

 ด้วยความยินดี  ซูหยางพยักหน้าก่อนที่จะทิ่มหัวน้องชายเข้าไปในริมฝีปากด้านล่างของศิษย์คนนั้น เข้าสู่ปากถ้ําอันคับแคบและเปียกแฉะที่พลันมีปราณหยินทะลักล้นออกมา

 อา 

ศิษย์คนนั้นครางออกมาเบาๆ และพวกเขาทั้งคู่ก็เริ่มฝึกยกต่อไป

หลังจากที่ทําให้ศิษย์เหนื่อยจนกระทั่งเธอไม่สามารถที่จะลุกขึ้นมาได้อีกต่อไปแล้วนั้น ซูหยางก็ออกไปจากบ้านของศิษย์และทําการไปพบกับศิษย์คนต่อไป

 ท่านผู้นํานิกาย ขอบคุณที่มาในวันนี้  ศิษย์คนใหม่ทักทายซูหยางที่ประตูพร้อมกับร่างที่เปลือยเปล่าไร้สิ่งปกปิด พร้อมกับกล่าวว่า  ข้าเพิ่งฝึกฝนกับตุ๊กตาที่ท่านมอบให้… 

 โอ ในเมื่อเจ้าได้ใช้มันแล้ว ทําไมจึงมิแสดงให้ข้าเห็นถึงความก้าวหน้าล่ะ  ซูหยางกล่าวกับเธอ

ศิษย์คนใหม่พยักหน้าด้วยรอยยิ้มเขินอายแล้วเธอก็นําเขาเข้าไปสู่ห้องของเธอ ที่ซึ่งตุ๊กตาฝึกหัดนอนอยู่บนเตียงพร้อมกับแท่งแกร่งที่ระหว่างขาของมัน มีปราณหยินของศิษย์หยดย้อยลงมา

 ข้าได้ฝึกฝนทุกวันด้วยตุ๊กตาฝึกฝนนี้ตั้งแต่ข้าได้รับมันมาจากท่าน ท่านผู้นํานิกาย  ศิษย์พูดขึ้นขณะที่เธอปีนขึ้นไปบนตุ๊กตาฝึกหัด

สองสามวินาทีให้หลัง เธอก็นั่งอยู่บนแท่งแกร่งของตุ๊กตาฝึกหัดตรงกับช่องรักของเธอ แล้วเธอก็เริ่มควบขับอย่างดุเดือด

 อาา 

 อาาาา 

 อา 

ศิษย์คนนี้ครางออกมาด้วยความสุขสันต์ขณะที่เธอทําการแสดงวิชาของเธอต่อหน้าซูหยาง ที่ยืนอยู่ที่นั่นและชมดูด้วยสีหน้าเรียบเฉย

สองสามนาทีให้หลัง ร่างของศิษย์ก็สั่นสะท้าน และช่องด้านล่างของเธอก็หยาดเยิ้มไปด้วยปราณหยิน

 ฮาา…ฮาาา…ฮาา… ท่านเห็นเป็นอย่างไรบ้าง ท่านผู้นํานิกาย ข้าพัฒนาขึ้นหรือไม่  เธอถามเขาขณะที่หอบหายใจหนัก

ซูหยางพยักหน้าแล้วกล่าวว่า  ข้าเห็นว่าเจ้าเคลื่อนไหวท่าร่างของเจ้าได้อย่างที่ข้าสอน แต่ทว่าเจ้ายังคงเกร็งในบางจุดของการเคลื่อนไหว ให้ข้าแสดงให้ดู 

จากนั้นซูหยางก็ทําการเปลื้องเสื้อผ้า ดันตุ๊กตาฝึกหัดไปด้านข้าง แล้วนอนลงไปบนเตียง

 ทําซ้ําอีกครั้งตั้งแต่เริ่มต้น และปล่อยให้มือของข้าทําการชักนําร่างของเจ้าในขณะที่เจ้าทําเช่นนั้น  ซูหยางพูดขึ้นกับเธอ

ศิษย์พยักหน้า และหลังจากที่สูดลมหายใจลึกแล้ว เธอก็เริ่มควบขับแท่งแกร่งของซูหยางในแบบเดียวกับที่เธอทํากับตุ๊กตาฝึกหัด

ในเวลานั้น ซูหยางก็ได้วางมือของเขาไปบนสะโพกของเธอและเขาก็ได้ทําการจัดท่าทางของเธอด้วยพลังวิญญาณของเขาเมื่อตอนที่การเคลื่อนไหวของเธอนั้นเริ่มแข็งที่

 อาาา 

 อ้าาาาา 

ศิษย์ร้องครางเสียงดังกว่าตอนที่เธอทํากับตุ๊กตาฝึกหัด ร่างของเธอสั่นสะท้านรุนแรงยิ่งกว่าเดิม และปราณหยินก็ล้นทะลักออกมาจากถ้ําสีชมพูของเธอในทันที

สองสามนาทีให้หลัง ศิษย์ก็ล้มลงบนซูหยางโดยมีอกใหญ่ของเธอนั้นเบียดลงไปบนอกของเขา

 เจ้าคิดว่าเป็นอย่างไร  ซูหยางถามเธอหลังจากนั้น

 มันน่าอัศจรรย์ ท่านผู้นํานิกาย  ศิษย์พูดขึ้นด้วยเสียงที่หมดแรง

 ไม่ใช่เรื่องนั้น เจ้าเด็กโง่ ข้ากําลังพูดถึงการเคลื่อนไหวของเจ้า หรือว่าเจ้ามิได้ให้ความสนใจเลยแม้แต่น้อย

 ข้าขอโทษ ท่านผู้นํานิกาย ข้ามัวแต่ดื่มต่ําอยู่กับการฝึกฝนจนลืมให้ความสนใจ…  ศิษย์พูดด้วยเสียงขอโทษ

 มิเป็นไร ข้าจักทําซ้ําอีกครั้ง ดังนั้นจงให้ความสนใจในครั้งนี้ 

ศิษย์พยักหน้า และหลังจากที่พักอยู่เป็นเวลาสองสามนาที เธอก็เริ่มขยับสะโพกของเธออีกครั้ง

 ข้าคิดว่าข้าเข้าใจมันแล้วในคราวนี้ ท่านผู้นํานิกาย  ศิษย์กล่าวกับเขาหลังจากผ่านรอบที่สอง

 เช่นนั้นเรามาทําซ้ําอีกครั้งจนกว่าเจ้ามีความมั่นใจว่าเจ้าเข้าใจมันดีแล้ว  ซูหยางกล่าว

 เจ้าค่ะท่านผู้นํานิกาย  ศิษย์ตอบด้วยความกระตือรือล้น

หลังจากที่ฝึกกับศิษย์คนนี้เป็นเวลาครึ่งชั่วโมง ซูหยางก็ออกจากบ้านของเธอและมุ่งตรงไปยังบ้านของศิษย์คนถัดไป และก็เขาก็ได้ดําเนินกิจวัตรนี้จนกระทั่งเขาได้ไปบ้านของศิษย์หญิงที่ร้องขอฝึกกับเขาจนครบทุกคน

เมื่อยามที่เขาได้สร้างความพึงพอใจและได้สั่งสอนศิษย์ทุกคนแล้ว เวลาก็ได้ล่วงเลยไปจนถึงตอนกลางคืน แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้กลับคืนไปยังห้องของตนเองในทันที ในเมื่อยังมีอีกคนที่รอเขาอยู่

 เจ้าตื่นอยู่หรือไม่  ซูหยางเคาะประตูห้องโหลวหลานจี

 ข้าตื่นอยู่ เจ้าเข้ามาด้านในได้เลย  โหลวหลานจีตอบในไม่กี่วินาทีถัดไป

เมื่อซูหยางเปิดประตู โหลวหลานจีก็ได้อยู่บนเตียงของเธอและสวมชุดนอนที่ลับล่อรําไรยั่วยวนเรียบร้อยแล้ว

 ข้าได้รอเจ้าอยู่ ซูหยาง  เธอกล่าวกับเขาด้วยรอยยิ้มเปี่ยมเสน่ห์