Earth’s Best Gamer - ตอนที่ 34

“ตายซะเจ้ามอนเตอร์!”

หลู่จือเซินรักษาสมดุลได้ในทันทีและเหวี่ยงกระบี่อีกครั้ง โดยเล็งเป้าไปที่หน้าท้องของมอนเตอร์ ในฐานะนักรบโบราณที่ผ่านสงครามมาแล้วหลายครั้ง คมมีดของเขานั้นน่าทึ่งเท่ากับทักษะการต่อสู้ด้วยมือเปล่าของเขา

ดูเหมือนว่าผีจะไม่คุ้นเคยกับวิธีการใช้กระบี่ของนักรบมนุษย์ คราวนี้มันจึงไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลาและโดนการโจมตีโดยตรง

แต่อาวุธมีคมไม่สามารถทิ้งรอยแผลไว้ให้เห็น มีเพียงรอยเส้นผมสีดำที่ปรากฏอยู่

มีแสงสีเหลืองเปล่งประกายอีกครั้ง หลังจากนั้นหลู่จือเซินก็กระเด็นออกไป

หลู่จือเซินล้มเหลวในการตอบโต้ครั้งนี้ เมื่อเขาเสียสมดุล ผีก็คว้าอาวุธของเขาด้วยกรงเล็บของมัน

เคร้งงง!

อาวุธโลหะติดอยู่ระหว่างตรงกลางระหว่างกรงเล็บราวกับท่อนไม้

โชคดีที่หลู่จือเซินถอยกลับไปในระยะที่ปลอดภัยได้ทันเวลาและหลีกเลี่ยงกรงเล็บครั้งต่อไปของมอนเตอร์ซึ่งเกือบจะฟันเข้ากับกะโหลกของเขา มีต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ด้านหลังตำแหน่งเดิมของจือเซิน มันล้มลงไปในทันทีหลังจากถูกฟันด้วยกรงเล็บ ไม่มีทางที่ร่างกายของมนุษย์จะทนต่อกรงเล็บพวกนั้นได้

ฉัวะ!

ใบมีดยาวอีกเล่มที่แทบจะมองไปเห็นด้วยตาเปล่าปรากฏออกมาด้านหลังและแทงเข้าไปในร่างกายของผี โดยมีเป้าหมายไปที่ที่ซึ่งโดยปกติแล้วจะเป็นตำแหน่งของหัวใจมนุษย์

ผีร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดในขณะที่กรงเล็บของมันกระพริบแสงสีเหลือง

“ระวังตัวด้วยท่านหัวหน้า นั่นคือลิงแมนดริล มอนเตอร์ระดับวิสามัญ อันดับ 1 หรือสูงกว่านั้น!”

หลู่จือเซินได้เห็นว่าจีเย่มาถึงแล้ว เขาอยู่เงียบๆ จนกว่าจะถึงเวลานั้นเพื่อป้องกันไม่ให้มอนเตอร์สังเกตเห็นว่ามีใครบางคนแอบซุ่มอยู่

“ฉันเข้าใจแล้ว…” จีเย่รู้สึกโล่งใจเล็กน้อยที่เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับมอนเตอร์ตัวนี้

มันไม่ใช่ผีอย่างแน่นอน มันเป็นสัตว์ร้ายบางชนิดที่อาศัยอยู่บนภูเขา ข่าวลือกล่าวว่ามันเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าเสือดาวและมีพละกำลังมากกว่าเสือภูเขา นักล่าที่ไม่มีใครเทียบได้

การได้เห็นมอนเตอร์ตัวนี้เป็นข่าวร้าย จีเย่เคยเชื่อว่าถิ่นฐานส่วนใหญ่ปลอดภัยจากอันตรายด้วยการที่มีหลู่จือเซินค่อยดูแลอยู่ แต่ถึงอย่างนั้นในไม่ช้าศัตรูที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนนี้ก็พิสูจน์ว่าเขาคิดผิด แม้แต่หลู่จือเซินก็ดูเหมือนจะมีปัญหาบางอย่างในการจัดการกับมัน

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดฟุ้งซ่าน

เมื่อเทียบกับกระบี่โลหะัของหลู่จือเซินแล้ว ดาบงูดำที่เรียวและยาวนั้นมีความแหลมคมมากกว่า นอกจากนี้ดาบงูดำก็เป็นไอเทมระดับวิสามัญ ดังนั้นมันจึงฟันทะลุลิงแมนดริลด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

น่าเสียดายที่จีเย่ไม่สาามารถสังหารมอนเตอร์ได้ด้วยการโจมตีนั้น หัวใจของมันอาจอยู่ในตำแหน่งอื่น หรือไม่ก็มันอาจจะไม่มีหัวใจ

ด้วยความโกรธจากการถูกซุ่มโจมตี มอนเตอร์จึงร้องคำรามออกมาด้วยความโกรธและใช้กรงเล็บอันแหลมคมของมันโจมตีอาวุธที่ติดอยู่ในตัวของมันเพื่อทำลายทิ้ง

จีเย่ไม่คิดว่าอาวุธระดับวิสามัญขั้นเหนือชั้นจะถูกทำลายได้ง่ายขนาดนั้น แต่เขาก็พยายามดึงมันออกมา

ตามคมมีดที่ถูกดึงออกมา มีเลือดจำนวนมากไหลออกมาและทำให้อาวุธโปร่งแสงสีแดง

“เป็นไปตามที่คิด” จีเย่พอใจเมื่อเขาตรวจสอบรูปลักษณ์ใหม่ของคมมีดที่แหลมคมในขณะที่ก้าวออกห่างจากมอนเตอร์ที่ได้รับบาดเจ็บเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกฟันโดยกรงเล็บอันแหลมคม

คุณสมบัติ ‘พิเศษ’ ของดาบงูดำคือการควบคุมการไหลเวียนของเลือด นี่คือเหตุผลที่เขาใช้มันแทนการใช้หน้าไม้ ทันทีที่เขาได้ยินว่ามันอาจจะเป็น ‘ผี’ เขาก็ได้ตัดสินใจที่จะใช้อาวุธใหม่ที่มีพลังพิเศษที่อาจเป็นประโยชน์

เมือเขาจับดาบและอ่านคำอธิบายของมัน เขาก็คิดว่า ‘คุณสมบัติ’ เป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับยาพิษ แม้แต่ข้อความก็ยังเตือนเขาว่าอย่าทำบาดมือ ต่อมาเขาก็พบว่าคำเตือนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพิษ แต่เป็นเลือดของเขา อาวุธสามารถเร่งการสูญเสียเลือดของเหยื่อได้

ลิงมอนเตอร์กำลังทุกข์ทรมาณจากผลลัพธ์ที่ตามมาในขณะนั้น

“กรรรร กรรรร…”

ลิงแมนดริลที่ได้รับบาดเจ็บได้ร้องโหยหวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับการล้อมของมนุษย์ระดับวิสามัญอย่างหลู่จือเซินและมนุษย์ระดับสามัญอย่างจีเย่ ด้วยแสงสีเหลืองที่ปกคลุมร่างกายของมันมีประโยชน์ทั้งในด้านการป้องกันและด้านการโจมตี ทำให้มันไม่เสียเปรียบมากนัก อย่างไรก็ตามหลังจากถูกแทงด้วยดาบงูดำของจีเย่สามหรือสี่ครั้ง เลือดประมาณครั้งอ่างก็ถูกดูดออกมา ร่างกายของมันก็เริ่มสั่นไหว

ปัก!

เมื่อเห็นโอกาส หลู่จือเซินก็พุ่งเข้าไปปล่อยหมัดไปที่ด้านหลังของมอนเตอร์

เมื่อเห็นยังไม่ล้มลง หลู่จือเซินและจีเย่ก็เตรียมรับการโจมตีเมื่อพวกเขาคิดว่าศัตรูกำลังจะตอบโต้ ด้วยความประหลาดใจ มันหันหลังและวิ่งหนีเข้าไปในป่าทันที

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าแม้แต่มอนเตอร์ก็รู้ว่ามันไม่สามารถต่อสู้ได้แล้วเนื่องจากการเสียเลือดอย่างบ้าคลั่ง

“ไล่ตามไป!” จีเย่และหลู่จือเซินเคลื่อนไหวในเวลาเดียวกัน

นอกเหนือจากการต้องการล้างแค้นให้เพื่อนของพวกเขา พวกเขาทั้งสองยังรู้ดีว่าการสังหารมอนเตอร์ระดับวิสามัญหมายถึงการได้รับรางวัลที่ดี

ลิงแมนดริลหลีกเลี่ยงการไล่ตามในป่าโดยการใช้มือแกว่งไปตามต้นไม้ แต่มันก็ไม่สามารถห้ามเลือดที่ไหลออกมาได้ ไม่กี่นาทีต่อมา จีเย่และหลู่จือเซินก็พบมัน

ตุบ!

คมดาบที่แหลมคมได้ปาดคอลิงแมนดริลและยุติการต่อสู้ลง

[สังหารลิงแมนดริล (ระดับวิสามัญ อันดับ 2, กึ่งผู้บัญชาการ) ค่าประสบการณ์ที่ได้รับ : 200

แต้มเกียรติยศที่ได้รับ : 2]