Endless Path : Infinite Cosmos, อนันตวิถีจักรวาล - ตอนที่ 140

นอกจากเรื่องลำดับชั้นที่เปลี่ยนแปลงไปบ้าง เช่นการที่นานูกลายมาเป็น ‘ลูกศิษย์’ ของวาห์น ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างเรียบร้อย

พวกเด็กๆ ยังคงเรียนรู้เกี่ยวกับรูปแบบการโจมตีระยะประชิดอย่างรวดเร็วและเริ่มใช้มันเพื่อมาประลองกันแล้ว

มันไม่เหมือนกับการโจมตีตามสัญชาตญาณที่ใช้ในอดีต

ตอนนี้พวกเขาไม่ได้เอาแต่มุ่งปรับตัวตามคู่ต่อสู้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น

สิ่งที่น่าสนใจก็คือ เมื่อพวกเด็กๆ เริ่มจับคู่ซ้อม นานูก็เดินเข้ามาหาวาห์นก่อนจะโค้งคำนับและตั้งท่าสู้

วาห์นพยักหน้าและไม่ปฏิเสธคำร้องขอของเธอก่อนจะคอยชี้แนะผ่านการเคลื่อนไหว

เธอตั้งใจฟังคำพูดของเขาและใส่ความพยายามอย่างหนักจนร่างกายปกคลุมไปด้วยเม็ดเหงื่อและเริ่มมีอาการหอบหลังเพิ่งฝึกไปได้เพียงครึ่งชั่วโมง

แม้เด็กคนอื่นๆ จะฝึกฝนอย่างหนักเช่นกัน แต่ไม่มีใครที่โจมตีได้รุนแรงและดุเดือดเท่ากับนานูเลย

เขาเป็นห่วงว่าเธออาจฝืนมากเกินไปและคิดจะบอกให้เธอเพลาๆ ลงบ้าง

น่าแปลกเพราะเมื่อวาห์นคิดแบบนั้่น เขาก็ตระหนักว่ากำลังทำสิ่งที่ขัดแย้งกับตัวเอง

เพราะจากวันก่อน เขาเพิ่งจะบอกให้พวกเด็กๆ ตั้งเป้าหมายให้สูงและผลักดันตัวเองให้เกินขีดจำกัดไปแท้ๆ

วาห์นตระหนักว่า แม้เขาจะเชื่อในคำพูดนั่นจริงๆ แต่มันจะเป็นอันตรายหากเขาไม่ได้ชี้แนะพวกเด็กๆ อย่างเหมาะสม

โชคดีที่เขายังมีสกิลสนับสนุนมากมายที่ช่วยฟื้นฟูร่างกายได้ หากพวกเด็กๆ ได้รับบาดเจ็บตอนฝึกซ้อม หรือฝึกหนักจนเกินไป

ราวกับว่าสิ่งที่วาห์นกำลังคิดอยู่นั้นเป็นเหมือนลางบอกเหตุ

ไม่นานนานูก็ทรุดลงไปบนพื้นหลังจากพยายามใช้ท่าผาดโผนโดยบิดตัวกลางอากาศในขณะกำลังเล็งการโจมตีไปตรงส่วนหัวของวาห์น

แม้ว่าร่างกายของเธอจะยืดหยุ่นมาก แต่มันก็ยังไม่พร้อมสำหรับการเคลื่อนไหวรุนแรงขนาดนั้นโดยเฉพาะในสภาวะที่กล้ามเนื้อกำลังเหนื่อล้าเต็มที

แม้จะทำการปล่อยลูกเตะเข้าใส่การตั้งรับของวาห์นได้สำเร็จ แต่พอตกลงมาบนพื้นด้วยปลายเท้า เธอก็เริ่มล้มตัวกลิ้งเป็นลูกบอลขณะใช้มือจับไปตรงส่วนกระดูกซี่โครง

วาห์นรู้สึกตกใจเล็กน้อยกับเรื่องที่เกิดขึ้นและรู้สึกว่าท่าทางของเธอนั้นดูน่าสงสารมาก

หางของเธอขดตัวพร้อมกับหูที่ลดต่ำลงขณะยังคงจับซี่โครงตัวเองด้วยสีหน้าความเจ็บปวด

เมื่อวาห์นเข้ามาใกล้ เธอก็พูดเสียงแหบ

“ขออภัยด้วยค่ะ… นายท่าน”

วาห์นถอนหายใจและดึงมือของเธออกเพื่อตรวจสอบความเสียหาย

เขาวางมือลงบนซี่โครงและเริ่มใช้ [หัตถ์แห่งเนอร์วาน่า] เพื่อสลายความเจ็บปวดอย่างรวดเร็ว

ภายในไม่กี่วินาที สีหน้าเจ็บปวดของนานูก็จางหายไปและเธอก็เปลี่ยนจากนอนหันข้างไปเป็นนอนหงายขณะเงยหน้ามองวาห์นด้วยความเคารพ

วาห์นมีความสุขที่ได้ช่วยเธอ แต่ก่อนที่เขาจะดึงตัวเธอขึ้นมานั้น นานูก็ทำบางอย่างที่ทำเอาสมองของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

หางของเธอเริ่มขดตัวขึ้นมาบนท้องผ่านทางหว่างขา ขณะที่เธอเลิกเสื้อขึ้นและเผยหน้าท้องให้วาห์น

//‘นานู’ ประสงค์ที่จะเป็นลูกน้องของคุณ: ตกลง/ปฏิเสธ?//

นานูมองวาห์นด้วยความคาดหวังในขณะที่พวกเด็กๆ ต่างหยุดประลองและเริ่มมองมาด้วยสีหน้าหลากหลายแบบ

วาห์นรู้สึกสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นขณะที่อนูบิสเดินเข้ามาใกล้และกระซิบให้ฟัง

“ที่เผ่าทางใต้ การนอนหงายและเผยหน้าท้องเป็นสัญญาณของการสวามิภักดิ์

ถ้านายท่านลูบท้องของเธอ นานูก็จะกลายมาเป็นข้ารับใช้ของนายท่านไปตลอดชีวิตหรือไม่ก็จนกว่านายท่านจะละทิ้งเธอไป”

หลังจากได้ยินคำพูดของอนูบิส วาห์นก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจข้างในให้กับเด็กสาวที่กำลังเลิกเสื้อขึ้นขณะจ้องมองเขาด้วยสายตาเปล่งประกาย

แม้จะไม่สนใจเรื่องจำนวนข้ารับใช้ที่เพิ่มขึ้นแต่ประสบการณ์กับอนูบิสนั้นทำให้เขารู้สึกสงสัยมากเกี่ยวกับความรู้สึกผิดชอบของข้ารับใช้และสติปัญญาของสิ่งมีชีวิตจากเผ่าพันธ์ต่างๆ ที่อยู่ในทวีปอีเด็น

วาห์นเริ่มยื่นมือไปข้างหน้าและวางมือลงบนท้องราบเรียบและเมินเฉยต่อการแจ้งเตือนของระบบ

เขารู้ว่าหากปฏิเสธ เธอจะต้องเสียใจมากแน่นอน แต่ก็ไม่ต้องการที่จะผูกมัดเธอกับระบบในตอนนี้

แม้จะมาอยู่ตรงหว่างขา แต่หางของนานูก็เริ่มแกว่งไปมาระหว่างต้นขาทั้งสองข้างพร้อมกับวางมือทับลงบนมือของวาห์นและพูดพร้อมรอยยิ้ม

“นายท่านของฉัน”

วาห์นรู้สึกเหมือนเธอจะให้ความสำคัญกับคำพูดนี้เป็นพิเศษ และมันก็ทำให้เขาทั้งรู้สึกผิดและมีความสุขไปพร้อมๆ กัน

การเป็น ‘จ่าฝูง’ ดูเหมือนจะสร้างปัญหาในอนาคตให้อีกเป็นกระบุงแน่นอน

ขณะที่มือของวาห์นยังอยู่บนหน้าท้อง เขาก็พบว่ายังมีความเสียหายของกล้ามเนื้อหลงเหลืออยู่ ดังนั้นจึงใช้ [หัตถ์แห่งเนอร์วาน่า] เพื่อขจัดความเสียหายออกไปให้หมด

เมื่อนานูรู้สึกถึงพลังงานอบอุ่นที่เข้ามาในท้อง สีหน้าของเธอก็พลันดูตื่นเต้นมากขึ้นขณะหลับตาลงและดิ้นไปมาอยู่บนพื้น

วาห์นเกือบหัวเราะให้กับท่าทางนั่น เพราะเธอทำราวกับเขากำลังจี้เธออยู่

หลังจากนั้นประมาณหนึ่งนาที เขาก็ถอนมือออกขณะที่นานูเด้งตัวขึ้นมาจากพื้นด้วยความตื่นเต้น

เธอวิ่งไปหาเด็กคนอื่นๆ แล้วทุกคนก็เผยรอยยิ้มขณะแสดงความยินดีกับเธอ

วาห์นยิ้มให้กับสายสัมพันธ์อันใกล้ชิดของพวกเขาที่มีกจะแบ่งปันความสุขให้แก่กันและกัน

แต่รอยยิ้มของเขาก็หุบลงทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงหงุดหงิดนิดๆ ของอนูบิส

“สำหรับทั้งเด็กหนุ่มและเด็กสาวแล้ว การวางมือของลงบนหน้าท้องของอีกฝ่ายนั้นก็ถือว่าเป็นอันจบขั้นตอน

…แต่ถ้าเกิดว่าลูบหน้าท้องนานเกิน นั่นเป็นการสื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจว่านายท่านไม่ได้เห็นคนๆ นั้นเป็นแค่ข้ารับใช้ธรรมดาทั่วไป

สำหรับชนเผ่าทางใต้ที่ซึ่งพิธีแต่งงานนั้นยังไม่ค่อยแพร่หลายนัก การกระทำแบบนี้ถือเป็นการขอให้อีกฝ่ายมาเป็น ‘คู่ครอง’ แทนค่ะ…”

หลังจากได้รับคำอวยพรจากเด็กคนอื่นๆ นานูก็กระโดดโลดเต้นเข้ามาหาวาห์นขณะที่เขายังอยู่ในสภาพงุนงง

เธอหยุดลงเบื้องหน้าเขาก่อนจะโค้งคำนับไปครู่หนึ่งขณะรอให้วาห์นลูบหัว

วาห์นอยากจะอธิบายว่าเขาแค่รักษาบาดแผลให้เธอเท่านั้น แต่หลังจากเห็นเธอและท่าทางของพวกเด็กๆ เขาก็รู้สึกไม่กล้าขึ้นมา

เขายื่นมือออกไปและเริ่มลูบหัวของเธอตามปกติ

“เธอต้องรอจนกว่าจะโตเป็นผู้ใหญ่ก่อนนะ… สำหรับตอนนี้ให้ตั้งใจเรื่องพัฒนาตัวเองไปก่อนก็แล้วกัน”

นานูพูดด้วยน้ำเสียงดีอกดีใจอย่างไม่รั้งรอ

“ค่ะนายท่าน ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด”

หลังจากวาห์นหยุดลูบหัว เธอก็เดินมาอยู่ด้านหลังเขาที่ด้านขวาแทน

พอจำที่อนูบิสบอกได้ว่าตำแหน่งนั้นมีไว้สำหรับภรรยา วาห์นก็เริ่มปวดหัวเล็กน้อยขณะจ้องมองเทพธิดาที่ทำตัวไม่ถูกเช่นกัน

เธอเห็นสีหน้าของเขาและขมวดคิ้วขึ้นก่อนจะโค้งต่ำลง

“ขออภัยด้วยค่ะนายท่าน ฉันน่าจะอธิบายให้ชัดเจนกว่านี้

ฉันขอน้อมรับการลงโทษใดๆ ก็ตามที่เกิดจากความผิดพลาดครั้งนี้ค่ะ”

เมื่อเธอก้มตัวลงและวิวสวยๆ ก็กลับมาให้เชยชมกันอีกครั้งขณะที่วาห์นได้แต่ถอนหายใจ

“ไม่หรอก ที่ทำไปมันก็มือของฉัน ฉันควรจะเป็นคนรับผิดชอบเอง

ต่อไปฉันหวังว่าจะได้คำอธิบายในเรื่องเกี่ยวกับชนเผ่าทางใต้ที่ชัดเจนและละเอียดกว่านี้นะ

…ถือให้นั่นเป็นการลงโทษก็แล้วกัน”

อนูบิสขมวดคิ้วไปพักหนึ่งก่อนจะถอนหายใจและพูดตอบรับ

“ค่ะ นายท่าน ต่อไปฉันจะตั้งใจอธิบายให้ดีกว่านี้”

วาห์นไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงดู ‘เสียใจ’ กับผลที่ออกมานัก ดังนั้นเขาจึงยื่นมือออกไปลูบหูของเธอนิดหน่อย

เมื่อหางของอนูบิสเริ่มแกว่งอีกครั้ง เขาก็ชักมือออกและพูดขึ้น

“ฉันไม่โทษเธอหรอก มันเป็นความผิดของฉันเองที่ไม่พยายามทำความเข้าใจวัฒนธรรมของพวกเธอให้มากกว่านี้

ถ้าอยากจะเป็น ‘จ่าฝูง’ ที่ดี คงต้องใส่ใจกับเรื่องนี้ให้มากขึ้นอีกหน่อยแล้ว”

แม้จะกัดฟันเล็กน้อยในตอนที่วาห์นชักมือออก อนูบิสก็เพียงแค่ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะยิ้มให้กับวาห์น

“ไว้ใจได้เลยค่ะ นายท่าน ฉันจะสอนทุกอย่างที่รู้ให้เอง”

อนูบิสรู้ว่าวาห์นนั้นชอบเอาใจใส่คนอื่นเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่รู้มาก่อนเลยว่าความทรมานที่เกิดจาก ‘ความใจดี’ ของเจ้านายนั้นจะทำให้เจ็บปวดได้ขนาดนี้

ที่จริงแล้วเธออยากให้เหตุการณ์แปลกๆ แบบเมื่อวานเกิดขึ้นอีก เพื่อที่เธอจะได้บอกความในใจให้เขารู้แบบหมดเปลือก…

—

หลังจากการฝึกสิ้นสุด ทั้งกลุ่มก็นั่งลงและทานอาหารเช้าร่วมกัน

ตำแหน่งการนั่งเปลี่ยนแปลงไปอีกครั้ง และคราวนี้นานูมานั่งอยู่ที่ด้านขวาของเขาขณะที่อนูบิสยังคงอยู่ตรงด้านซ้ายเหมือนเดิม

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกถึงแรงกดดันเล็กน้อยจากทั้งเทพธิดาเชียนโธรปและเด็กสาวที่อยู่ข้าง

ตอนนี้ทุกคนกำลังรอให้วาห์นเริ่มทานอาหารก่อน แต่พวกเด็กๆ ยังต้องรอให้นานูพยักหน้าด้วยก่อนที่จะเริ่มทานกันได้

แม้ว่าเขาจะยังมีท่าทางสงบนิ่ง แต่วาห์นนั้นรู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจขณะรีบทานอาหารเช้าอย่างรวดเร็ว

เมื่อทานกันเสร็จ พวกเด็กๆ ก็แยกย้ายกันไปตามกลุ่มโดยที่อนูบิสและนานูเดินออกมาส่งด้านหน้า

หลังจากทุกคนออกไปกันแล้ว อนูบิสก็โค้งให้กับวาห์น

“นายท่านคะ มีไอเท็มหลายอย่างที่ฉันต้องไปซื้อเพิ่ม

แม้จะยังมีเงินเหลืออยู่ แต่ก็มีของบางชิ้นที่อาจจะเกินงบไปบ้างค่ะ…”

วาห์นพยักหน้าก่อนจะมอบถุงที่บรรจุเงิน 300,000 วาลิสให้กับเธอ

อนูบิสรับมันไปพร้อมรอยยิ้มก่อนจะมุ่งหน้าออกจากประตู

วาห์นมองเห็นรอยยิ้มของเธอและรู้สึกตะหงิดๆ จนอยากจะใช้ ‘คำสั่ง’ ให้เธออธิบายออกมาในภายหลังซะเหลือเกิน

ขณะครุ่นคิดไปมา นานูก็พูดขึ้นจากด้านข้างด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“พวกเราจะไปห้องทำงานเลยไหมคะ นายท่าน?”

วาห์นรู้สึกประหลาดใจกับคำถามอยู่บ้าง เนื่องจากยังไม่เคยมีเด็กคนไหนเคยเรียกเขาก่อนมาก่อนเลย

พอตระหนักถึง ‘สถานะ’ ปัจจุบันของเธอ วาห์นก็ถอนหายใจข้างในก่อนจะยิ้มๆ และตอบกลับ

“ได้สิ ไปกันเถอะนานู”

นานูยิ้มอย่างสดใสและรอให้วาห์นเดินนำก่อนจะเดินตามอยู่ด้านขวา

วาห์นรู้สึกว่าเด็กสาวที่เตี้ยกว่าเขาเกือบ 30 ซม. นั้นกำลังปล่อยแรงกดดันมหาศาลออกมาจากร่างกายทันทีที่มาประจำตำแหน่ง

แม้ว่าเขาจะตัวสูงกว่าเธออย่างเห็นได้ชัด แต่วาห์นก็รู้สึกตัวเล็กลงกว่าเดิมมาก

แรงกดดันนั้นไม่ได้ลดลงเลยจนกระทั่งเขามาถึงห้องทำงานขณะที่เธอรีบออกไปทำหน้าที่ที่ได้รับจากครั้งก่อนโดยไม่พูดอะไรสักคำ

วาห์นถอนหายใจโล่งอกและเริ่มเตรียมแท่งโลหะที่ทำไว้จากวันก่อน

ส่วนประกอบหลักของแท่งโลหะพวกนี้คือโลหะเวทมนตร์ แต่วาห์นก็ใช้เวลาและความพยายามอย่างหนักเพื่อสร้างแท่งมิธริล 5 แท่งไว้ด้วยเช่นกัน

แม้สกิล [ช่างตีเหล็ก] ของเขาจะอยู่ในระดับ S และมีส่วนช่วยในการปรับปรุงผลงานที่ออกมา แต่เขาก็ยังขาดประสบการณ์ในการจัดการกับโลหะชั้นสูงอยู่มาก

โชคดีที่มิธริลนั้นไวต่อเวทมนตร์ ดังนั้นมันจึงลำบากน้อยกว่าตอนที่เขาทำงานกับ โอริแคลคัม อะดาแมนไทน์ และวัตถุดิบจากมอนสเตอร์

วาห์นเริ่มให้ความร้อนกับโลหะขณะที่หนีบมันไว้ด้วยคีมขนาดใหญ่ก่อนจะใช้ค้อนอัตโนมัติที่เขา ‘ประดิษฐ์ขึ้น’ ด้วยความช่วยเหลือจากคู่มือในหัว

ทั้งหมดที่วาห์นต้องทำก็คือใส่พลังงานลงไปในเครื่องมือเล็กน้อยซึ่งมันจะซึมซับเวทมนตร์เข้าไปขณะที่เขาใช้สมาธิส่วนใหญ่ไปกับการตรวจสอบโลหะแทน

นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมหลายคนถึงบอกว่าสิ่งประดิษฐ์ของเขาเป็น ‘นวัตกรรมใหม่’

เพราะมันทำให้ช่างตีเหล็กใช้สมาธิส่วนใหญ่ไปกับโลหะแทนที่จะแบ่งสมาธิไปมาเพื่อควบคุมค้อน กะปริมาณมานาที่ต้องใช้ และคำนวณความแรงในการตีแต่ละครั้ง

นานูดีใจมากที่มีอุปกรณ์ชิ้นนี้เนื่องจากเธอไม่ได้มีพลังกายมากพอที่จะใช้ค้อนได้เป็นระยะเวลานาน

พอรู้ว่าเขาเป็นผู้ ‘ประดิษฐ์’ เครื่องมือน่าอัศจรรย์ชิ้นดังกล่าว เธอก็จ้องมองมาที่เขาด้วยสายตา ‘ลุกโชน’ จนวาห์นเสียวสันหลังวาบ

วาห์นไม่ได้พึ่งพาค้อนอัตโนมัติอย่างเดียว และเขาก็ใช้มันเพื่อขึ้นรูปโครงสร้างพื้นฐานของดาบในช่วงแรกๆ เท่านั้น

เมื่อรู้สึกพอใจกับมันแล้ว เขาก็นำโลหะออกมาและดึงค้อนที่เฮเฟสตัสทำให้ออกมาจากช่องเก็บของ

นานูรู้สึกหลงใหลกับตัวค้อนมากจึงถามขึ้น

“นายท่านคะ ท่านไปเอาค้อนงดงามนี่มาจากที่ไหนเหรอคะ?”

วาห์นยิ้มๆ ให้กับคำถามและมองไปที่ค้อนด้วยสีหน้าคิดถึงขณะตอบกลับไป

“ฉันได้ค้อนนี่มาจากเฮเฟสตัสน่ะ มันคือตัวแทนของความเชื่อใจที่เธอมีให้ฉันและเปรียบเหมือนความหวังในอนาคตของเรา”

พอนานูเห็นแววตาลึกซึ้งของวาห์น เธอก็เริ่มนึกถึงเทพธิดางดงามที่มีเรือนผมสีแดงซึ่งเคยทำให้เทพธิดาของเธอเองรู้สึกขวัญผวามาแล้ว

เธอรู้อยู่แล้วนายท่านของเธอนั้นมีผู้หญิงหลายคน และดูเหมือนเฮเฟสตัสจะอยู่ในตำแหน่งที่สูงที่สุดในหัวใจของเขา

แม้วาห์นจะ ‘ยอมรับ’ เธอในฐานะภรรยาในอนาคต แต่นานูก็รู้ว่าเธอคงไม่อาจแข่งขันกับผู้หญิงคนอื่นๆ ได้เลย

เธอจึงตัดสินใจใช้ช่วงเวลานี้ ตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกันสองต่อสอง หรือก็คือช่วงที่วาห์นไม่ได้อยู่กับผู้หญิงคนอื่นเพื่อทลายการป้องกันของเขาที่มีต่อเธอลงซะ

เธอเห็นวิธีที่เทพธิดาของตัวเองใช้กับวาห์นมาแล้ว และตัดสินใจว่าจะใช้วิธีเดียวกันนี้ในอนาคต

วาห์นไม่รู้เรื่องการตัดสินใจของนานูเลยแม้แต่น้อยและยังคงจัดการกับชิ้นโลหะเวทมนตร์ต่อไปเรื่อยๆ

ค้อนของเฮเฟสตัสช่วยให้วาห์นควบคุมการขึ้นรูปโลหะได้เป็นอย่างดี และเขาก็ทำดาบสั้นออกมาได้สำเร็จภายในเวลาเพียงสองชั่วโมง

ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือ ตัวดาบสีดำมะเมื่อมซึ่งยาวประมาณ 50 ซม. และดูงดงามมาก

ตอนนี้วาห์นกำลังนำมันมาลับคม ใส่ที่จับกับโกร่งดาบ จากนั้นก็ขัดมันจนขึ้นเงา

กระบวนการเหล่านี้ง่ายกว่าตอนตีดาบมาก แต่วาห์นก็ใช้ความพยายามไม่ต่างกันแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม

เขาพอจะเข้าใจตัวเองขึ้นมาบ้างแล้วว่าเป็นคนที่ไม่ชอบมองข้ามรายละเอียดต่างๆ แม้แต่นิดเดียวหากสามารถทำได้

กว่าทุกอย่างจะเสร็จสิ้น เวลาก็ผ่านไปอีก 2 ชั่วโมง และวาห์นก็ได้ดาบที่งดงามราวกับจะเอาไว้ใช้ทำพิธีมาวางอยู่บนโต๊ะ

มันดูเงางามมาก และวาห์นก็เริ่มรู้สึกหลงใหลขณะค่อยๆ ลับมันต่อ

แม้เขาจะเคยช่วยสึบากิและได้สร้างไอเท็มมากมายภายใต้คำแนะนำของเธอ แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกเลยที่เขาสร้างอาวุธขึ้นมาด้วยตนเอง

พอทำ ‘เครื่องหมายของผู้สร้าง’ ลงบนตัวดาบโดยมีรูปร่างเป็นงูติดปีกสองตัวที่ขดตัวไปมาลงไปก็ถือเป็นอันเสร็จ

วาห์นยกมันขึ้นมาใต้แสงไฟและรู้สึกทึ่งไปกับความสามารถของตัวเองพร้อมกับที่มองเข้าไปในระบบ

[(ไร้นาม) ดาบสั้นโลหะเวทมนตร์]

ระดับ: C

ช่อง:1

พลังโจมตี: 240+90

พลังโจมตีเวท:138

ความสามารถ: ความคม(B)

ดาบที่ถูกสร้างขึ้นโดยช่างตีเหล็กผู้ที่ทำทุกขั้นตอนอย่างประณีตบรรจง ตัวดาบได้รับการลับคมจนมีระดับความคมที่น่าเหลือเชื่อและมีคุณสมบัติสูงกว่าดาบที่ถูกสร้างมาจากวัตถุดิบชนิดเดียวกันอยู่หลายขั้น

แม้พลังในการตั้งชื่อของ [ผู้ดูแลบันทึกแห่งนภา] จะอยู่ในช่วงคูลดาวน์ แต่วาห์นก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำออกมาขณะที่มองไปที่ตัวดาบ

“ขอตั้งชื่อให้แกว่า… เท็มเพส

ฉันหวังว่าแกจะเป็นดั่งพายุที่ไม่มีใครหยุดลงได้ขณะที่กำลังตัดผ่านศัตรูมากมาย”

เมื่อคำพูดของเขาจบลง ชื่อที่ปรากฏในระบบก็เปลี่ยนเป็น [เท็มเพส:C] พร้อมกับการแจ้งเตือนที่เขาไม่คาดคิด

//[เท็มเพสท์:C] ถูกสร้างขึ้นแล้ว ได้รับ 403 OP//