Endless Path : Infinite Cosmos, อนันตวิถีจักรวาล - ตอนที่ 141
หลังระบบแจ้งเตือนว่าเขาได้รับ OP จากการสร้างอาวุธได้สำเร็จ วาห์นก็ยิ่งรู้สึกภูมิใจกับผลงานของตัวเองมากขึ้น
เขากำลังกังวลว่าอาจจะหา OP มาเพิ่มภายในช่วงสามเดือนนี้ไม่ได้หากไม่แอบเข้าไปในดันเจี้ยน
พอรู้ว่าสามารถเพิ่มมันได้ด้วยการสร้างไอเท็ม เขาเลยรู้สึกดีใจเป็นพิเศษ
นานูมองดูเขาขัดอาวุธจนขึ้นเงาและเมื่อเห็นสีหน้ามีความสุขนั่น เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ทำได้ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ นายท่าน เป็นดาบที่งดงามจริงๆ”
วาห์นพยักหน้าให้กับคำพูดของเธอและหลังจากคิดไปพักหนึ่ง เขาก็ตัดสินใจที่จะไม่ถามเธอว่าอยากจะได้ดาบเล่มนี้หรือเปล่า
เขารู้ว่าเธอเป็นผู้ใช้ดาบสั้นเนื่องจากขนาดตัวที่เล็ก แต่หลังจากบังเอิญได้เด็กสาวมาเป็น ‘คู่ครอง’ เขาก็เริ่มครุ่นคิดถึงการกระทำของตัวเองมากขึ้น
“พอสกิลของฉันพัฒนาไปถึงระดับหนึ่งแล้ว ฉันจะสร้างอุปกรณ์ให้กับทุกคนเอง”
วาห์นเก็บดาบเข้าไปในช่องเก็บของและตั้งใจจะมอบมันให้กับเฮเฟสตัสในภายหลัง
แม้จะใช้วัตถุดิบพวกนี้ในการฝึกซ้อมเฉยๆ แต่เขาก็อยากลองขายอาวุธที่ทำขึ้นเพื่อชดใช้คืนให้กับเฮเฟสตัสอยู่เหมือนกัน
หางของนานูแกว่งไปมาหลังจากได้ยินที่วาห์นพูดว่าเธอและเหล่า ‘สุนัขล่าเนื้อ’ คนอื่นๆ อาจจะได้รับอุปกรณ์จากเขาในอนาคต
แม้จะเข้าใจดีว่าวาห์นนั้นยังห่างไกลจากระดับปรมาจารย์ แต่การที่เขาใช้ความพยายามอย่างหนักและเก็บรายละเอียดของไอเท็มที่สร้างก็ทำให้เธอรู้สึกประทับใจมาก
มันทำให้เธอรู้สึกว่าอัตราความสำเร็จ 50-55% ของตนนั้นช่างเป็นเรื่องน่าละอายเหลือเกิน
ขณะที่วาห์นเริ่มขึ้นรูปดาบเล่มที่สอง เธอก็กลับไปประจำที่และเพ่งสมาธิไปกับงานของตัวเองแทน
หากอยากจะอยู่เคียงข้างกับ ‘จ่าฝูง’ ในอนาคต เธอจะต้องเพิ่มความสามารถของตนเอง ไม่งั้นก็จะทำให้เกียรติวาห์นต้องมัวหมองไปด้วย
วาห์นใช้เวลาต่ออีก 5 ชั่วโมงในการตีดาบเล่มที่สองและทำให้มันมีลักษณะที่คล้ายกับเล่มแรกให้มากที่สุด
นอกเหนือจากการตกแต่งเพื่อเสริมรูปลักษณ์ของมันแล้ว โครงสร้างต่างๆ ล้วนเหมือนกันทั้งสิ้นจนวาห์นตัดสินว่ามันคือดาบแฝดของ [เท็มเพส] และตั้งชื่อให้มันว่า [เกล]
————————————————————————-
[เกล]
ระดับ: C
ช่อง: 1
พลังโจมตี: 238+90
พลังโจมตีเวท: 141
ความสามารถ: ความคม(B)
ดาบแฝดของ [เท็มเพส] ซึ่งถูกสร้างขึ้นมาจนมีลักษณะคล้ายกันมาก ตัวดาบได้รับการลับคมจนมีระดับความคมที่น่าเหลือเชื่อและมีคุณสมบัติสูงกว่าดาบที่ถูกสร้างมาจากวัตถุดิบชนิดเดียวกันอยู่หลายขั้น ดาบจะมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นเมื่อใช้ร่วมกับดาบแฝดอีกเล่ม
————————————————————————-
วาห์นรู้สึกประหลาดใจกับคำอธิบายเสริมและยังทำให้เขาได้รับอีก 440 OP จากการสร้าง [เกล]
วาห์นนำ [เท็มเพรส] ออกมาจากช่องเก็บของและสวมใส่ดาบทั้งสองในเวลาเดียวกันก่อนจะสัมผัสได้ถึงการเชื่อมโยงแปลกๆ ขณะถือพวกมันเอาไว้
หลังจากตรวจสอบค่าสถานะแล้ว เขาก็พบว่าดาบทั้งสองนั้นมีพลังโจมตีเวทเพิ่มขึ้นมาอีก 50 แต้มซึ่งทำให้พวกมันใกล้เคียงกับไอเท็มระดับ B เป็นอย่างมาก
เมื่อเห็นผลลัพธ์ของการใช้งานร่วมกันแล้ว วาห์นก็ได้รับแรงบันดาลใจสำหรับอนาคต
หากเขาสามารถสร้างไอเท็มด้วย ‘เจตจำนง’ ที่ทำให้พวกมันเสริมพลังให้แก่กันล่ะก็ เขาก็น่าจะสามารถสร้างเซ็ตอุปกรณ์ที่เกื้อหนุนกันได้แบบยกชุด
หากมีคนมาสวมใส่ชุดเซ็ตที่เขาสร้างแบบครบทุกชิ้น คนๆ นั้นก็อาจจะต่อกรกับคู่ต่อสู้ที่มีเลเวลมากกว่าได้แบบสบายๆ
วาห์นพบว่ามันเป็นความคิดที่น่าตื่นเต้นมาก
ดังนั้นแทนที่จะเอาแต่ ‘ฝึกฝน’ ตอนนี้เขาจะพยายามสร้างไอเท็มด้วยเป้าหมายนี้แทน
เขายังรู้อีกว่าถ้าไอเท็มมีผลลัพธ์พิเศษ พวกมันก็จะถูกขายในราคาที่ดีกว่าเดิมมาก
เพราะใช้เวลาไปเกือบ 11 ชั่วโมงในการตีเหล็ก ตอนนี้ก็ใกล้จะ 2 ทุ่มแล้วและเป็นเวลาที่ทุกคนจะกลับมาอาหารเย็น
เมื่อนาฬิกาเคลื่อนไปที่เลขแปด อนูบิสก็เดินเข้ามาและถามแบบเดียวกับเมื่อวาน จากนั้นพวกเขาก็มุ่งหน้าไปที่ห้องอาบน้ำ
นานูดูใจกล้ามากกว่าวันก่อนมาก และหลังจากที่ช่วยขัดหน้าอกของวาห์นจนสะอาดดีแล้ว เธอก็มานั่งหันหลังลงที่ตรงหว่างขาของเขา
วาห์นสับสนไปเล็กน้อย แต่พออนูบิสยื่นฟองน้ำให้ เขาก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
เนื่องจากเธอช่วยอาบน้ำให้เขาแล้ว ในฐานะ ‘คู่ครอง’ เขาจึงต้องตอบแทนกลับมิฉะนั้นมันจะเป็นการลดทอนจุดยืนของเธอ
เพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกที่วาห์นอาบน้ำให้กับผู้หญิง เขาจึงสามารถทำได้อย่างไม่ยากเย็นนัก แต่ก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยกับสถานการณ์ที่กำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
พอช่วยอาบน้ำให้จนเสร็จเรียบร้อย เขาก็รู้สึกใจสั่นไปบ้างเพราะเธอไม่ได้พยายามปกปิดร่างกายจากเขาเลย
ดูเหมือนเธอจะ ‘เปิดเผย’ ร่างกายให้เขาเชยชมแบบเต็มๆ ซะมากกว่า
พอนึกถึงสิ่งที่อนูบิสพูดในวันแรกขณะอาบน้ำร่วมกัน ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าเธอหมายถึงอะไรในขณะที่พูดเตือนเกี่ยวกับการปฏิบัติตัวกับเด็กๆ
ตอนนี้นานูคิดว่าเธอเป็น ‘คู่ครอง’ ไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงรุกหนักมากเพื่อให้เขามาดูแลและใส่ใจ
แม้จะยังเด็ก แต่เธอก็มีอายุใกล้เคียงกับวาห์น ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะทำเพิกเฉยต่อวิธีการของเธอ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ทั้งกลุ่มก็มารับประทานอาหารเย็นและวาห์นก็รู้สึกขอบคุณมากที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเมื่อวาน
เหมือนกับตอนก่อนหน้านี้ นานูเข้านั่งอยู่ทางด้านขวาของเขา แต่ก็วางตัวได้เหมาะสมมากขณะเฝ้ามองเด็กคนอื่นรับประทานอาหาร
เมื่อทุกคนทานเสร็จแล้ว เธอก็รอให้วาห์นกับอนูบิสทานเสร็จก่อนจะเริ่มสั่งให้พวกเด็กๆ ทำความสะอาด
แม้จะยังช่วยคนอื่นเก็บจานชาม แต่เธอก็เข้ามาทำหน้าที่เป็นหัวหน้าสั่งการซะเป็นส่วนใหญ่
เและเหมือนกับตอนก่อนหน้านี้ พอทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เธอก็มารายงานให้วาห์นทราบและเพื่อรับ ‘การชมเชย’ ก่อนที่จะบอกให้เด็กคนอื่นแยกย้ายไปพักผ่อน
วาห์นรู้สึกเหมือนกับหน้าที่ในฐานะ ‘จ่าฝูง’ กำลังถูกเด็กสาวแย่งไปเรื่อยๆ
เขาเริ่มสงสัยแล้วว่ายิ่งให้อิสระกับเธอมากขึ้น เธอก็จะมาทำหน้าที่แทนมากขึ้นเพื่อเป็นการเอาใจเขา
ขณะที่เด็กทั้งหกคนออกไปแล้ว นานูก็ยังอยู่ด้านหลังเหมือนเดิมจนวาห์นได้มีโอกาสพูดบ้าง
“นานู ถึงเธอจะได้อยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่าเดิม แต่ก็อย่าทำอะไรที่มันเกินเลยมากไปนะ
จำไว้ด้วยว่าฉันอยากให้ทุกคนเป็นเหมือนครอบครัวเดียวกันให้มากที่สุด”
นานูหยักหน้าด้วยความเคารพขณะก้มลงเล็กน้อย
“เข้าใจแล้วค่ะนายท่าน ฉันจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อไม่ให้ทำอะไรเลยเถิด
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ”
วาห์นพอใจกับการตอบสนองนั่นและลูบหัวของเธออีกครั้งก่อนจะมุ่งหน้ากลับห้อง
แต่ก่อนที่จะออกเดินไปมากกว่าสิบก้าว เขาก็ต้องหยุดลงและมองดูเด็กสาวที่กำลังเดินตามมาต้อยๆ
ก่อนที่จะได้ถามอะไร อนูบิสก็ชิงพูดขึ้นก่อน
“นานู นายท่านบอกไปแล้วนะว่าเธอต้องโตกว่านี้ก่อน
ถึงเธอจะได้เป็นว่าที่ ‘คู่ครอง’ แล้ว แต่นายท่านเป็นผู้ถือสิทธิ์ที่จะเชื้อเชิญคนอื่นให้มาที่ห้องได้แต่เพียงผู้เดียว
หากนายท่านไม่ได้เรียกหาเป็นพิเศษ เธอจะต้องระวังการกระทำไว้ด้วย ไม่งั้นจะถือว่าเป็นการดูถูกนายท่านแทนนะ”
หลังจากอนูบิสพูดจบ ดวงตาของนานูก็เบิกกว้างขึ้นก่อนจะก้มหัวลงต่ำ
“ได้โปรดอภัยให้ด้วยค่ะ นายท่าน ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะทำเกินขอบเขตนะคะ”
วาห์นมองดูสาวน้อยโค้งขอโทษจนตัวเกือบจะขนานไปกับพื้น
เมื่อเห็นหูและหางที่ตกลง วาห์นจึงรู้สึกแย่เล็กน้อยและเกือบจะยื่นมือออกไปปลอบเธอ
แต่ก่อนที่จะได้ทำแบบนั้น อนูบิสก็มองมาด้วยสายตาแหลมคมและส่ายหัวเบาๆ
พอรู้ว่ากำลังจะทำผิดพลาดอีกแล้ว วาห์นจึงถอนมือออกก่อนจะพูดต่อ
“จำคำพูดของฉันไว้ให้ดีก็พอแล้ว ยังมีเวลาอีกมากในอนาคต ดังนั้นเธอไม่จำเป็นต้องรีบร้อนหรอก”
นานูที่คาดหวังว่าได้รับการปลอบจากวาห์น พอได้ยินคำพูดของเขาแล้วก็รู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย
เธอพยายามทำตัวให้เขาพอใจมาตลอด และทุกครั้งที่ทำก็จะได้รับ ‘รางวัล’ ซึ่งเป็นเหตุให้ทุกอย่างยิ่งเลยเถิดไปกันใหญ่
ตอนนี้เขาไม่ได้ลูบหัวเธอหลังจากยอมรับการขอโทษ นานูจึงรู้สึกเหมือนตัวเองได้ทำให้เขาไม่พอใจมาก
เธอรีบแก้ไขท่าทางตื่นตระหนก จากนั้นก็โค้งให้กับวาห์นอย่างสุภาพ
“ฉันขอตัวก่อนนะคะ นายท่าน ถ้าต้องการเรียกใช้ ฉันจะอยู่ที่… ห้องของฝ่ายหญิงนะคะ”
เมื่อนานูคิดว่าเธอจะต้องกลับไปห้องของสาวๆ แทน เธอก็รู้สึกพ่ายแพ้และอับอายหน่อยๆ
วาห์นมองสาวน้อยเชียนโธรปเดินจากไปในแบบที่พยายามรักษาท่าทีเอาไว้
แม้จะพยายามเก็บอาการแค่ไหน แต่เธอก็ไม่อาจซ่อนหูและหางที่ตกจนชี้ลงมาที่พื้นได้เลย
มันเป็นฉากที่ดูเศร้าสร้อยและโดดเดี่ยวมากจนวาห์นอยากจะเรียกเธอกลับมาปลอบ แต่ก็ถูกอนูบิสขวางเอาไว้ก่อน
หลังจากที่นานูหายไปจากทางเดินแล้ว อนูบิสก็พูดขึ้น
“นายท่านคะ ฉันขอแนะนำว่าก่อนที่ท่านจะมีปฏิสัมพันธ์กับเด็กคนอื่นๆ ท่านคงต้องเรียนรู้เพิ่มอีกหน่อย โปรดตามฉันมาค่ะ”
วาห์นเดินตามอนูบิสไปจนมาถึงหน้าห้องของเธอซึ่งอยู่ถัดจากห้องของเขาเอง
เธอเปิดประตูออกและเชิญเขาเข้าไปข้างในก่อนที่จะเดินตามมา
พอเข้ามาแล้ว วาห์นก็มองเห็นกองหนังสือและคัมภีร์มากมาย รวมถึงไอเท็มต่างๆ ที่ถูกจัดเรียงอย่างเรียบร้อยบนพื้น
อนูบิสเริ่มทำการอธิบาย
“ทางกิลด์มีหนังสือบทสรุปเกี่ยวกับ วัฒนธรรม เผ่าพันธุ์ และประวัติศาสตร์ของทุกเผ่าพันธุ์ภายในทวีปอีเดน
หนังสือพวกนี้จะมีข้อมูลทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับนายท่านและมันยังจะช่วยให้การตัดสินใจต่างๆ ในอนาคตเป็นไปได้อย่างราบรื่น
หากนายท่านมีคำถามเพิ่มเติมหลังอ่านจบแล้ว ฉันก็ยินดีที่จะช่วยเสริมให้อีกต่อค่ะ”
วาห์นหยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่มีชื่อว่า [ตำนานเทพนิยายของเผ่าทางใต้] ขึ้นมาและเริ่มอ่านมันเล็กน้อยก่อนจะเก็บเข้าไปในช่องเก็บของ
ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมอนูบิสร้องขอเงินเพิ่ม แต่พอเห็นไอเท็มอย่างอื่นที่กระจัดกระจายอยู่ตามพื้น วาห์นก็มีคำถามนิดหน่อยที่อยากถามเธอตอนนี้เลย
เขาหยิบปลอกคอขนาดใหญ่ขึ้นมาและหันไปทางอนูบิสก่อนจะถามขึ้น
“แล้วไอเท็มพวกนี้ล่ะ? มันเกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมของเผ่าทางใต้ด้วยหรือเปล่า?”
ทันทีที่วาห์นยื่นปลอกคอมาทางเธอ หูของอนูบิสก็กระตุกเบาๆ ขณะจ้องไปที่ปลอกคอสีดำขนาดใหญ่
เธอหลบสายตาออกไปและเริ่มอธิบาย
“นายท่านจะพบคำตอบได้ในหนังสือ… แต่หญิงสาวส่วนใหญ่จากเผ่าทางใต้มักจะชอบของขวัญประเภทนี้ค่ะ
มันเป็นเรื่องที่ธรรมดาสำหรับผู้ชายที่จะมอบปลอกคอให้กับหญิงสาวที่ตนชื่นชอบเพื่อเป็นการแสดงว่าเธอ ‘มีเจ้าของแล้ว’
ตามปกติ ถ้าหญิงสาวไม่มีปลอกคอ มันเป็นการบ่งบอกว่าเธอยังโสดหรือกำลังตามหาคู่ครอง
ถ้าสาวโสดไม่ได้กำลังตามหาคู่ ส่วนใหญ่พวกเธอจะใส่ปลอกคอขนาดเล็กแทนค่ะ”
วาห์นพยักหน้าแต่ก็มองไปที่ไอเท็มต่างๆ ต่อไปเรื่อยๆ
ถึงจะเชื่อเรื่องราวเกี่ยวกับปลอกคอและคงตรวจสอบได้เองจากการอ่านหนังสือ แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจเรื่องไอเท็มบางชิ้นอยู่ดี
มีทั้งโซ่ขนาดเล็ก เชือก และแม้แต่กุญแจมือที่วางอยู่ด้านข้าง…
วาห์นยังพบน้ำมันหอมประหลาดที่ส่งกลิ่นหอมหวานมากอีกด้วย
อนูบิสเฝ้ามองวาห์นที่กำลังสำรวจไอเท็มต่างๆ และรู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังเต้นเร็วขึ้น
แม้ไม่ได้พูดอะไร แต่อนูบิสก็อยากจะให้วาห์นรู้สึกสนใจไปกับของพวกนี้
ถ้าเธอทำให้เขามาสนใจได้ วาห์นอาจจะอยากลองใช้ไอเท็มอื่นๆ นอกเหนือไปจาก [เอ็นคิดู] ที่เขาใช้จากเมื่อวันก่อนก็เป็นได้
วาห์นเริ่มเก็บไอเท็มทั้งหมดเข้าไปในช่องเก็บของ รวมไปถึงไอเท็มพิเศษที่อนูบิสซื้อมาด้วย
พอเห็นไอเท็มหายวับไปกับตา อนูบิสจึงสึกหดหู่แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเพื่อเป็นการรบกวน
วาห์นไม่อยากจะกวนอนูบิสด้วยการถามถึงไอเท็มแต่ละชิ้น และคาดว่าตนน่าจะหาคำตอบจากการอ่านหนังสือที่เธอซื้อมา
หากไม่เข้าใจจริงๆ เขาก็ค่อยมาถามเธอตอนหลังเอาก็ได้
วาห์นหันไปทางหญิงสาวที่เผยรอยยิ้มอ่อนโยนให้กับเขาและอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ หลังพบว่าหูของเธอกำลังตกลงมา
ถึงท่าทางโดยรวมจะเหมือนเดิม แต่เธอก็มีปัญหาแบบเดียวกับเชียนโธรปคนอื่นๆ นั่นก็คือหูและหางที่ไม่อาจทรยศความรู้สึกจริงๆ ของเจ้าของไปได้
พอคิดว่าเธออยากจะมีประโยชน์กับเขาให้มากกว่านี้ วาห์นก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และเข้ามาใกล้เทพธิดาที่ดูหงอยๆ
ก่อนที่อนูบิสจะตอบสนองได้ทัน เขาก็ยื่นมืออกไปและเริ่มลูบผมและหูของเธอ
มันไม่เหมือนกับคราวก่อนๆ เพราะครั้งนี้วาห์นส่งพลัง [หัตถ์แห่งเนอร์วาน่า] เพื่อปลอบโยนเธอด้วย
อนูบิสน้อมรับความเอาใจใส่ของเขาโดยไม่ปริปากบ่น และหางของเธอก็เริ่มแกว่งไปมาอย่างแผ่วเบา
วาห์นเห็นหางของเธอแกว่งแล้วเขาก็เลยชักมือกลับเหมือนก่อนหน้านี้และพูดขึ้น
“ขอบคุณนะ อนูบิส ของพวกนี้น่าจะช่วยฉันได้มากเลย”
อนูบิสจิตหลุดไปครู่หนึ่ง แต่ต่อมาก็โค้งคำนับและกล่าวราตรีสวัสดิ์กับวาห์น
เธอมองตามหลังของวาห์นไปขณะที่เขาออกจากห้อง
พอประตูปิดลงแล้ว เธอก็ทิ้งตัวลงบนเตียงและกรี๊ดใส่หมอน
พอได้ปลดปล่อยความไม่พอใจออกมาแล้ว เธอก็เริ่มทุบตีหมอนขณะที่จินตนาการว่ามันคือเด็กหนุ่มดวงตาสีน้ำทะเลที่ไร้ความละเอียดอ่อนและไม่เข้าใจหัวใจของผู้หญิงเลย
ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมคนอย่างเทพเฮเฟสตัสที่มักจะใจเย็นและเงียบขรึมเสมอถึงมีท่าทางเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเมื่ออยู่กับวาห์น
หลังจากที่ใช้แรงจนหมดแล้ว อนูบิสก็ถอนหายใจยาวๆ และบ่นพึมพำ
“นายท่านบ้าที่สุด…”