Endless Path : Infinite Cosmos, อนันตวิถีจักรวาล - ตอนที่ 72

เฮเฟสตัสตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนงง

เธอรู้สึกสบายและอบอุ่นมากซึ่งทำให้เธอสับสน

เมื่อลืมตาขึ้นก็ตระหนักว่าเธอกำลังกอดเอวของใครบางคนอยู่ เธอจึงรีบแยกตัวออกจากร่างนั้นทันทีขณะที่ความคิดต่างๆ ผุดขึ้นมาในหัวของเธอเต็มไปหมด

เมื่อเห็นว่าคนที่เธอกอดอยู่คือวาห์น เฮเฟสตัสก็ถอนหายใจโล่งอก

เธอมองวาห์นที่กำลังหลับสนิทและความร้อนก็มารวมกันอยู่ตรงใบหน้าขณะที่เธอเริ่มนึกย้อนไปยังเหตุการณ์เมื่อคืน

เมื่อมองไปรอบๆ เฮเฟสตัสก็พบว่าพวกเขาอยู่กันตามลำพังในห้องอาหารและขณะนี้ยังเช้าอยู่มาก

คงอีกสักชั่วโมงหรือสองชั่วโมงก่อนที่จะมีคนมาเตรียมอาหารเช้า

เธอใช้โอกาสนี้เธอนอนลงข้างๆ วาห์นและหันไปมองเขา

เธอเฝ้าดูใบหน้าที่กำลังหลับใหลและพบว่ามันน่ารักมากซึ่งแตกต่างจากหน้าตาชินชาจากตอนที่เขาตื่นอยู่แบบลิบลับ

ดูเหมือนวาห์นจะมีความสุขตอนนอนมากกว่าตอนไหนๆ

ด้วยความอยากรู้ เฮเฟสตัสจึงลองนำนิ้วไปกดเบาๆ ที่แก้มของเขา

มันยังค่อนข้างนิ่มเนื่องจากเขาอายุยังน้อยอยู่

เฮเฟสตัสพบว่าการเอานิ้วไปแหย่และมองดูเขาทำหน้าหงิกเล็กน้อยเป็นอะไรที่สนุกมาก

เธอรู้สึกว่าตัวเองสามารถมองดูเขานอนได้เป็นชั่วโมงโดยที่ไม่รู้สึกเบื่อเลย

เขาดูไร้ทางสู้และน่ารักน่าหยิกจนทำให้เธออยากจะปกป้องให้เขาหลับอย่างสงบแบบนี้ไปเรื่อยๆ

ทันใดนั้นเอง เฮเฟสตัสก็รู้สึกว่าจังหวะการเต้นภายในดวงวิญญาณของเธอเริ่มเร็วขึ้น

เธอรู้สึกได้ถึงอัตราการเต้นของหัวใจที่เพิ่มขึ้นของวาห์นจนเธอรู้สึกได้ก็เริ่มหันไปสนใจมัน

มันเป็นจังหวะการเต้นที่มั่นคงและเธอรู้สึกถึงความสุขผ่านสัมผัสเชื่อมโยงระหว่างกันและกัน

เฮเฟสตัสมักเพลิดเพลินไปกับการฟังเสียงหัวใจของเขายามที่เธอว่างงาน

ช่วงนี้มันได้กลายมาเป็นงานอดิเรกที่เธอโปรดปรานมากที่สุด

เธอมักจะใช้เวลาก่อนนอนเพื่อคิดเรื่องของวาห์นและสงสัยว่าเขาพัฒนาไปถึงไหนแล้ว

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เฮเฟสตัสก็คิดออกว่ามีสิ่งที่น่าสนใจกว่าการฟังมันจากดวงวิญญาณของเธออยู่แท้ๆ

ไหนๆ วาห์นก็อยู่ตรงนี้แล้ว เธอจึงอยากลองฟังหัวใจของเขาโดยตรง

ตราบใดที่เธอระวังและไม่ทำให้เขาตื่นก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

และถึงเขาจะตื่นขึ้นมา เธอก็จะแสร้งทำเป็นตื่นพร้อมกันแค่นั้นเอง

พอวางแผนเสร็จเฮเฟสตัสก็วางศีรษะของเธอลงหน้าอกของวาห์นทันที

มันต่างจากตอนที่เธอฟังผ่านดวงวิญญาณมาก

ตอนนี้เธอรู้สึกได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจที่แท้จริงของวาห์น

ทุกครั้งที่หัวใจบีบตัว มันจะสร้างเสียงสะท้อนที่ทรงพลังผ่านร่างกายของเขาและผ่านมาถึงหูของเธอ

ยิ่งเธอฟังไปนานเท่าไหร่ จังหวะก็ยิ่งแรงขึ้นเท่านั้นและเฮเฟสตัสรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังหลอมรวมเข้ากับจังหวะการเต้นนี้

‘เพลิงนิรันดร์’ ที่อยู่ตรงหน้าอกของวาห์นดูเหมือนจะตอบสนองต่อสัมผัสของเธอและเริ่มเปล่งความร้อนออกมาขณะที่เพิ่มพลังงานที่อยู่ในเลือดของวาห์นขึ้นมาอีกขั้น

เฮเฟสตัสรู้สึกได้ถึงสัมผัสอันแสนคุ้นเคยที่คอยติดตามเธอมากับตั้งแต่เกิดและเริ่มรู้สึกถึงการเชื่อมต่อกับวาห์นที่ทรงพลังยิ่งขึ้น

เขาไม่เพียงแต่ทำให้เปลวเพลิงของเธอกลายมาเป็นลูกน้องเท่านั้น แต่ตอนนี้จังหวะการเต้นหัวใจของเขาก็เริ่มกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของเฮเฟสตัสอย่างช้าๆ

สัมผัสนั้นทำให้เธอเชื่อว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะคงอยู่กับเธอไปตลอดไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม…

//เฮเฟสตัสมีค่าความชื่นชอบเต็มแล้ว//

//ภารกิจสำเร็จ: [ความปรารถนาของหัวใจ:C-SS]//

เกรดความสำเร็จ: A

รางวัล: 10,000 OP, 1x [ความปรารถนาของหัวใจ เฮเฟสตัส]

รางวัลจากเกรด: สกิล [ช่างตีเหล็ก] เพิ่มขึ้นเป็นระดับ S ได้รับสกิล [โลหะวิทยา: C]

วาห์นถูกปลุกให้ตื่นด้วยการแจ้งเตือนจากระบบทันที

พอรู้สึกถึงแแรงกดที่หน้าอก เขาก็มองเห็นสีหน้างุนงงของเฮเฟสตัสขณะที่เธอกำลังฟังเสียงหัวใจของเขา

เธอสังเกตเห็นว่าเขาตื่นขึ้นมาและยกศีรษะของเธอขึ้นเพื่อส่งยิ้มให้ เธอยิ้มอยู่แบบนั้นเป็นเวลาหลายวินาทีก่อนที่ดวงตาของเธอจะเบิกกว้างและกลายกลับเป็นความเขินอาย

เฮเฟสตัสออกห่างจากวาห์นและเริ่มไอแก้เขินจากสิ่งที่เกิดขึ้น

ด้วยเหตุผลบางประการ เมื่อเธอเข้ามาฟังหัวใจของวาห์น เธอก็เข้าสู่ภวังค์และเขารู้สึกได้ถึงความรู้สึกอันแรงกล้าที่ออกมาจากส่วนลึกในจิตใจของเธอ

เมื่อเห็นว่าเขามองมา เฮเฟสตัสก็รู้สึกมีความสุขมากจนอดยิ้มออกมาไม่ได้…

หลังจากที่เธอเย็นลงแล้ว เฮเฟสตัสก็กลับไปยิ้มแบบปกติและพูดขึ้น

“อรุณสวัสดิ์ วาห์น เธอหลับสบายดีไหม?”

ขณะที่ถาม เฮเฟสตัสอดก็ต้องพยายามซ่อนความร้อนตรงพวงแก้มไม่ให้มันปะทุออกมา

วาห์นยังคงงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ขณะที่เฮเฟสตัสกำลังงุ่มง่ามไปมา เขาก็อ่านการแจ้งเตือนจากระบบและตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

ดูเหมือนว่าในขณะที่ทั้งสองนอนหลับ ค่าความชื่นชอบของเฮเฟสตัสเพิ่มขึ้นถึง 100 แต้มซึ่งทำให้การแจ้งเตือนภารกิจดังขึ้น

พอเห็นรางวัล วาห์นก็รู้สึกดีใจมากและแสดงออกด้วยการยิ้มให้กับเฮเฟสตัส

“อรุณสวัสดิ์ เฮเฟสตัส ผมหลับสบายมากเลย”

วาห์นลุกขึ้นยืนแล้วเริ่มบิดร่างกายของเขาขณะที่เฮเฟสตัสยังคงนั่งราวกับสมองของเธอหยุดทำงานไปชั่วขณะ

เธอเห็นใบหน้าของใครบางคนที่มองผ่านรอยแตกของประตูและกำลังกลั้นเสียงหัวเราะอย่างเต็มที่

พอรู้ว่านั่นคือสึบากิ ความร้อนที่กลั้นเอาไว้ตรงใบหน้าก็ปะทุออกมาขณะที่จ้องมองเธอกลับ

สึบากิเปิดประตูและแสร้งทำเป็นเพิ่งมาถึง แม้ว่าเฮเฟสตัสจะจ้องมองเธอแบบเอาเรื่องก็ตาม

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านเฮเฟสตัส อรุณสวัสดิ์นะวาห์น ฉันไม่คิดเลยว่าทั้งสองคนจะออกมาที่นี่เร็วขนาดนี้ อย่าบอกนะว่ามานอนกันอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อคืน?”

สึบาคิมองดูทั้งคู่ไปมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

วาห์นไม่ได้สังเกตว่าเธอแอบมองผ่านประตูเข้ามาจึงตอบแบบไม่ได้คิดอะไรมาก

“ใช่ครับ สงสัยเมื่อวานเราคงจะดื่มเยอะไปหน่อยจนเมาหลับไปในห้องอาหาร ผมขอไปล้างหน้าแล้วก็ปลุกอีกสองคนขึ้นมาก่อนนะ”

ขณะที่หาว วาห์นก็เดินออกจากห้องและไปเริ่มกิจวัตรประจำวันตามปกติ

หลังจากที่เขาไปแล้ว สึบากิก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปทางเฮเฟสตัส

เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก่อนที่จะได้ขยับปาก เฮเฟสตัสก็พุ่งเข้ามาขณะกรีดร้อง

“สึบากิ นี่เธอออออ-!”

เฮเฟสตัสอยากจะบีบคอสึบากิเพื่อสลายความเครียดจากเรื่องที่เกิดขึ้นเหลือเกิน

—

วาห์นเดินไปที่ห้องน้ำและพบกับนาซ่าที่ยังอยู่ในชุดนอน

เธอไม่ชอบตื่นเช้าสักเท่าไหร่และส่งเสียงครวญครางเล็กน้อยเมื่อวาห์นทักมา

ทั้งคู่แปรงฟันด้วยกันก่อนที่นาซ่าจะออกไปปลุกลิลลี่

เนื่องจากตอนนี้วาห์นไม่มีอะไรทำ เขาจึงตัดสินใจตรวจสอบสกิลใหม่ที่ได้รับมาและตรวจสอบไอเท็มใหม่ [ความปรารถนาของหัวใจ: เฮเฟสตัส]

เขาอยากรู้มากว่าเทพธิดาผู้เงียบขรึมมีความปรารถนาอะไรอยู่ในใจกันแน่

[โลหะวิทยา]

ระดับ:C

ช่วยให้ผู้ใช้สัมผัสถึงความผิดปกติภายในตัวโลหะและเข้าใจองค์ประกอบของมันได้อย่างละเอียด

ข้อมูลของสกิลนี้ค่อนข้างตรงไปตรงมาและสามารถนำมาใช้เพื่อช่วยในการสร้างไอเท็มได้ด้วย

เขาจะสามารถระบุได้อย่างแม่นยำว่าตัวแร่นั้นได้รับการกลั่นมาอย่างถูกต้องหรือไม่

มันจะช่วยป้องกันไม่ให้เกิดข้อบกพร่องในไอเท็มที่เขาสร้างในอนาคต

โดยรวมแล้วมันจะมีประโยชน์มากสำหรับการใช้ชีวิตของวาห์นในตอนนี้

เรื่องต่อไปก็คือการตรวจสอบ [ความปรารถนาของหัวใจ]

[ความปรารถนาของหัวใจ: เฮเฟสตัส]

ระดับ: พิเศษ

การใช้งาน: ทำให้ผู้ใช้มองเห็นความปรารถนาส่วนลึกของเป้าหมาย (เฮเฟสตัส) การเติมเต็มความปรารถนาดังกล่าวจะปลดล็อคค่าสถานะแฝงของเป้าหมาย //คำเตือนจากระบบ: โปรดใช้ด้วยความระมัดระวังเป็นพิเศษ//

เมื่อเห็นคำเตือน วาห์นก็เริ่มวิตกเล็กน้อยในขณะที่เขาจ้องมองอัญมณีสีแดงสดที่ดูเหมือนกำลังเต้นอยู่ในมือของเขา

มันดูสวยงามมากและชวนให้นึกถึงเวลาที่เขาได้เห็นดวงตาของเฮเฟสตัส

เมื่อนึกถึงสีหน้าเจ็บปวดของเธอในตอนนั้น วาห์นจึงตัดสินใจว่าจะไม่ไปกังวลกับเรื่องส่วนที่ไม่ดีของไอเท็มอีก

เขาอยากรู้มากว่าจะทำอะไรเพื่อช่วยให้เฮเฟสตัสมีความสุขได้บ้าง

เขาขยี้อัญมณีและดูดซึมมันเข้าสู่ร่างกายจนทำให้เวลาเริ่มช้าลง

บรรยากาศนั้นคล้ายกับตอนที่เขาใช้ไอเท็มครั้งที่แล้ว

อากาศรอบตัววาห์นเริ่มหยุดจึงจนเขาไม่สามารถขยับตัวได้เลย

ภาพมากมายหลั่งไหลเข้ามาในจิตใจและเขาเริ่มได้ยินเสียงพูดจากจิตใต้สำนึกของตัวเอง…

—

‘วาห์น’ กำลังนั่งอยู่ในห้องมืดๆ ที่เต็มไปด้วยสิ่งประดิษฐ์ที่ไร้ชีวิตชีวา

แม้ว่าผู้เดินผ่านมาจะคิดว่าของพวกนี้คือผลงานชิ้นเอกที่เต็มไปด้วยแรงบรรดาลใจ แต่เขารู้ดี… ว่าทุกอย่างนี้มันไร้ความหมาย

ไม่ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหนในการสร้าง แต่ก็ไม่มีของชิ้นไหนที่ทำให้เขาพอใจได้เลย

ทุกชิ้นนั้นมีตำหนิและไร้ค่า ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ

เขาต้องการสร้างบางอย่างที่ไม่เหมือนใครและมีความงดงาม… บางอย่างที่สามารถเติมเต็มความว่างเปล่าที่อยู่คู่กับตัวเองมาแสนยาวนาน

‘วาห์น’ หยิบโล่ที่มีพื้นผิวเป็นกระจกขึ้นมา

เมื่อมองไปที่ภาพสะท้อนบนตัวโล่ วาห์นก็มองเห็นใบหน้าของเฮเฟสตัสที่ไร้ผ้าปิดตาสะท้อนออกมาให้เห็น

มันเป็นสีหน้าที่แสนโดดเดี่ยวและเข้ากับความรู้สึกภายในใจของเขา

เมื่อมองลึกเข้าไปในดวงตาสีแดงลด เขาจะเห็นน้ำตาของเฮเฟสตัสที่เริ่มไหลออกมาขณะกำลังคุกเข่าลงและร่ำไห้

วาห์นรู้สึกถึงความว่างเปล่าที่แพร่กระจายอยู่ภายในตัวเธอและน้ำตาของเธอดูราวกับจะจมโลกทั้งใบให้หายไปได้

เป็นเวลานานมากที่นี่คือความรู้สึกเดียวที่วาห์นสัมผัสได้ แต่แล้วก็มีบางอย่างเกิดขึ้นแบบกะทันหัน

ความอบอุ่นเริ่มแผ่กระจายไปทั่วความว่างเปล่าในจิตใจของเขา

เขารู้สึกได้ถึงจังหวะที่อ่อนโยนซึ่งขับไล่ความรู้สึกด้านลบทั้งหมดออกไปจากตัว

เขาหันไปและออกตามหาแหล่งที่มาของเสียงที่เต้นเป็นจังหวะจนมาพบเข้ากับร่าง ‘เล็กๆ’ ของตัวเอง

‘วาห์น’ ตัวจิ๋วนั้นดูบอบบางเหลือเกิน เกือบจะเหมือนเปลวไฟดวงเล็กๆ ที่ดิ้นรนต่อสู้กับกระแสเวลาที่รุนแรง

เพียงแค่สายลมเบาๆ ก็อาจจะลบมันออกไปจากที่แห่งนั้นได้ในทันที แต่จนแล้วจนรอดมันก็ยังคงส่องแสงออกมาอย่างแรงกล้า

แม้แต่สายน้ำแห่งน้ำตาที่รายล้อมห้องทั้งห้องก็ดูเหมือนจะค่อยๆ ระเหยออกไปภายใต้ความอบอุ่นอันอ่อนโยนของมัน

วาห์นเอื้อมมือไปหยิบวาห์นตัวจิ๋วและสวมกอดมันไว้ตรงหน้าอก

เมื่อสัมผัสกับร่างของเขา มันก็จมเข้าไปภายในตัวและความอบอุ่นอันทรงพลังก็เริ่มไหลเวียนไปทั่วร่างกาย

วาห์นรู้สึกมุ่งมั่นที่จะปกป้องแสงไฟดวงนี้เอาไว้ให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม

แม้ว่าจะต้องเสียสละตัวเองแค่ไหน ตราบใดที่เปลวไฟยังถูกปกป้องไม่ให้เลือนหายไป เขาก็จะยังมีความสุข…

—

เวลาเริ่มเดินอีกครั้งขณะที่วาห์นกลับสู่สภาพปกติ

ความทรงจำทุกอย่างที่พบนั้นฝังได้ฝังลึกอยู่ภายในดวงวิญญาณของเขา

หากคิดถึงมันเพียงเล็กน้อย เขาก็จะสามารถระลึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดรวมไปถึงความรู้สึกนึกคิดและสัมผัสทุกอย่างในตอนนั้นได้เป็นอย่างดี

วาห์นรู้ว่าเขากำลังมองภาพผ่านมุมมองของเฮเฟสตัสและการที่รู้ว่าเธอต้องรู้สึกเดียวดายมาเป็นเวลานานแค่ไหนนั้นได้ส่งผลถึงหัวใจของเขาที่อยู่คู่กับแกนของเพลิงนิรันดร์อย่างรุนแรง

เขาวางมือไว้บนหน้าอกตัวเองและพยายามสัมผัสความรู้สึกที่อยู่ภายใน ‘เพลิงนิรันดร์’

ดูเหมือนว่ามันจะเข้าใจเจตนาของเขาและทำให้มันรู้สึกภาคภูมิใจ คาดหวัง แต่ที่โดดเด่นที่สุดก็คือ… ความเดียวดายที่ออกมาจากสัมผัสเชื่อมโยง

ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของเฮเฟสตัส มันเองก็รู้สึกแบบเดียวกันกับเธอมาโดยตลอด

วาห์นเริ่มเข้าใจทุกอย่างที่ภาพนั้นต้องการจะสื่อ

ลึกลงไปในหัวใจของเธอ นอกเหนือจากความเจ็บปวดทั้งหมดที่เกิดจากความผิดปกติของของใบหน้า นอกเหนือจากไอเท็มทั้งหมดที่เธอสร้างขึ้นและถูกขนานนามว่าไร้ใครเทียม

สิ่งที่หัวใจของเธอปรารถนาอย่างแท้จริงก็คือ… ความต้องการใครสักคน

เธอทำงานอย่างหนักเพื่อสร้างความประทับใจให้กับคนอื่น เพื่อที่พวกเขาจะได้ทำดีกับเธอบ้าง แต่ไม่มีใครเลยที่มองเธอนอกเหนือไปจากเรื่องฝีมือในการตีเหล็ก

เมื่อไหร่ก็ตามที่เห็นดวงตานั่น พวกเขาก็ทำราวกับเธอเป็นสัตว์ประหลาดและคอยหลีกเลี่ยงเธอ และไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนสิ่งเหล่านั้นกลับไม่เคยเปลี่ยนแปลง

เมื่อจ้องเข้าไปในกระจกห้องน้ำ วาห์นมองเข้าไปในดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลของตัวเอง

เขามองเห็น… ความโกรธ

เขารู้สึกโกรธกับการที่เฮเฟสตัส ผู้ที่บอบบางและแสนอ่อนกับเขา ถูกทำร้ายด้วยเหตุผลที่ไร้สาระเช่นนี้

วาห์นกัดฟันเสียงดังและสลักคำสาบานไว้ในใจ เขาจะแสดงให้ทุกคนเห็นว่านั่นเป็นสิ่งที่โง่เขลาขนาดไหน

เขาถ่ายทอดความรู้สึกของตัวเองผ่าน ‘เพลิงนิรันดร์’ และดูเหมือนว่ามันกำลังสั่นไหวด้วยความดีใจและคาดหวัง

วาห์นเริ่มยิ้มให้กับภาพสะท้อนของตัวเอง ขณะออกจากห้องน้ำและมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่ทุกคนกำลังรอเขาอยู่

เวลาสำหรับความอ่อนแอและความพึงพอใจส่วนตัวนั้นได้จบลงแล้ว

(TL: ชื่อตอนสำรอง: ‘ไอ้พวกเทพงี่เง่า’, ‘เฮเฟสตัส ‘เมียหลวงตลอดกาลที่แท้จริงตลอดไป’’, ‘ความมุ่งมั่น: ความรู้สึก’, ‘มันจะใช่เหรอ?’, ‘สงสัยจังว่าคนอ่านยังจำเรื่องโลหะวิทยาหลังจากฉากเมื่อกี้ได้อยู่หรือเปล่า’)
—————