Extraordinary Genius อัจฉริยะเหนือชั้น - บทที่ 922 ครอบครัวมาที่ฮ่องกง
EG บทที่ 922 ครอบครัวมาที่ฮ่องกง
“ฮัลโหล น้องเฝิง ทำไมดูกังวลมากขนาดนี้? พี่ไปรับพวกเขามาแล้ว ไม่ต้องห่วงนะ นี่เป็นเที่ยวบินเช่าเหมาลำบินตรงไปฮ่องกง พี่รับประกันว่าเราจะไปถึงในช่วงบ่าย” ฟู่กวางเจิ้งคุยกับเฝิงหยู่อีกสักพักก่อนจะวางสาย เขาหันไปหาเฝิงซิ่งไท่ “คุณลุงเฝิงครับ เสี่ยวหยู่ยุ่งมาก นั่นคือเหตุผลที่ผมต้องมาพวกคุณทุกคนแทน”
เฝิงซิ่งไท่ไม่ค่อยพอใจ เฝิงหยู่บอกว่าเขาจะพาพวกเขาไปฮ่องกงเพื่อดูพิธีส่งมอบคืนเกาะ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่กลับมาและขอให้เพื่อนคู่ค้าทางธุรกิจมารับแทน
ถ้าไม่เห็นแก่ญาติและเพื่อนคนอื่นๆ เฝิงซิ่งไท่คงจะฉกโทรศัพท์จากมือฟู่กวางเจิ้งและด่าว่าเด็กคนนี้แล้ว หยุดคิดถึงเรื่องเงินสักวันไมได้หรือไง?
“ลุงเฝิงครับ ผมมีความลับจะบอกลุง แต่ลุงต้องห้ามบอกใครเลยนะครับ ตอนนี้เสี่ยวหยู่กำลังช่วยประเทศทำเงินอยู่” ฟู่กวางเจิ้งแอบพูด
ใช่แล้ว เฝิงหยู่ได้บอกไว้ว่าเขาจะลงทุนผลกำไรทั้งหมดทีได้จากวิกฤติครั้งนี้ในประเทศจีน นี่ถือว่าเป็นการทำเงินให้ประเทศ จริงมั้ย? แน่นอนว่าเขายังช่วยฟู่กวางเจิ้งทำเงินได้ด้วย ถ้าไม่เช่นนั้น เขาคงจะไม่เดินทางไปเมืองปิงเพื่อรับครอบครัวของเฝิงหยู่หรอก
นี่คือครอบครัวใหญ่ โชคดีที่ฟู่กวางเจิ้งได้เช่าเครื่องบินลำใหญ่ขึ้น ไม่งั้นคงจะนั่งไม่พอ สำหรับญาติคือยังพอเข้าใจได้ แต่ทำไมต้องพาเพื่อนบ้านมาด้วย?!
คุณปู่ของเฝิงหยู่ยังมีสุขภาพแข็งแรงและสามารถขึ้นเครื่องบินได้ ถึงแม้ว่าเขาจะมีสุขภาพดี แต่เฝิงหยู่ก็ยังจัดให้มีแพทย์ประจำตัวสองคนมาด้วย หมอสองคนนี้ตื่นเต้นมาก พวกเขาเดินทางไปฮ่องกงเพื่อชมพิธีส่งมอบคืนเกาะและขึ้นธง นี่เป็นโอกาสครั้งเดียวในชีวิต ซึ่งดีกว่าการไปเทียนอันเหมินในปักกิ่งเพื่อชมการขึ้นธง!
เฝิงซิ่งไท่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกภาคภูมิใจทันที ลูกชายของผมกำลังช่วยประเทศและการทำงานหนักก็เป็นเรื่องดี!
“ลุงเฝิงครับ ผมถึงกับเลื่อนงานแต่งงานของผมกับฮั่นฮั่นเพื่อไปดูการคืนเกาะของฮ่องกงเป็นเพื่อนลุงเลยนะเนี่ย” เหวินตงจวินพูด เหวินตงจวินเดินทางกลับจากปักกิ่งไปยังเมืองปิงเพื่อเที่ยวบินนี้
เฝิงซิ่งไท่หัวเราะและตบหลังเหวินตงจวิน “ไปให้พ้นเลย นายน่าจะคิดว่าตัวเองโชคดีมากกว่านะ แต่พ่อนายโชคไม่ดีเลย การเป็นข้าราชการดียังไง? เขาไม่ได้รับการอนุมัติให้เดินทางไปต่างประเทศด้วยซ้ำ”
ตอนนี้เหวินเต๋อกวางเป็นข้าราชการระดับสูงและไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาจะเดินทางไปต่างประเทศ พ่อของจางฮั่นก็เช่นเดียวกัน พวกเขาสามารถรับชมการถ่ายทอดสดได้เท่านั้น
“พอได้แล้ว เครื่องบินทั้งลำได้ยินคุณพูดหมดละ เครื่องใกล้จะออกแล้ว รีบคาดเข็มขัดเลย” จางมู่ฮวาพูด
“ไม่เห็นเป็นไรเลย เสี่ยวฟู่บอกเองว่านี่เป็นเที่ยวบินเช่าเหมาลำ เราบินได้ทุกเมื่อที่เราต้องการ” เฝิงซิ่งไท่เถียงกลับ
“ใช่แล้วครับ ล่าช้านิดหน่อยไม่เป็นไรหรอกครับ” เฝิงหยู่ได้เรียกร้องให้จัดเที่ยวบินนี้และฟู่กวางเจิ้งก็ไปที่นั่นเพียงเพื่อติดตามพวกเขาเท่านั้น
แต่เวลาเครื่องบินออกถูกกำหนดไว้แล้วและไม่ใช่ว่าจะบินได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ฟู่กวางเจิ้งพูดแบบนี้ก็เพื่อจะได้เข้าขากับเฝิงซิ่งไท่เท่านั้น
ถ้าเป็นเมื่อสองเดือนก่อน ฟู่กวางเจิ้งจะไม่ทำให้คนแก่หัวเราะได้แบบนี้ ที่ผ่านมาความสัมพันธ์ของเขากับพ่อแย่มาก ถ้าเขาไม่รู้จักเฝิงหยู่ เขาคงจะไม่ประสบความสำเร็จและจะยังคงเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีสำหรับคนรุ่นที่สองในตระกูลที่มีอิทธิพลของฮ่องกง
แต่หลังจากที่ฟู่กวางเจิ้งได้รู้จักกับอาจารย์เหลียงและได้พบกับเหลียงอิน เขาก็ได้เรียนรู้วิธีทำให้คนแก่หัวเราะได้ เฝิงหยู่ประหลาดใจมาก ฟู่กวางเจิ้งเลิกเจ้าชู้และเที่ยวเล่นกับผู้หญิงคนอื่นๆ ในฮ่องกงหมดเลย
อย่างไรก็ตาม เฝิงหยู่ไม่รู้ว่าฟู่กวางเจิ้งประพฤติตัวแบบนี้ในประเทศจีนด้วยหรือเปล่า เขาจะไม่แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขารู้ดีว่าฟู่กวางเจิ้งจะบินไปจีนทุกสัปดาห์และดู ‘สดชื่น’ หลังจากที่เขากลับมาทุกครั้ง เขาต้องมีผู้หญิงหลายคนในประเทศจีนแน่ๆ
ฟู่กวางเจิ้ง มีโรงแรมในเมืองใหญ่ๆ เกือบทุกแห่งในจีนและ เฝิงหยู่จะไม่มีวันเชื่อเหตุผลของเขาที่ ‘ไม่เคยพักในโรงแรม’
แต่อย่างน้อย ฟู่กวางเจิ้งก็ทำตัวเหมือนเป็นคนดีมีมนุษยธรรมต่อหน้าเหลียงอินและอาจารย์เหลียง อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ของเขากับเหลียงอินก็ยังไม่มีความคืบหน้าใดๆ
“ลุงตงจวินเล่านิทานให้หนูฟังหน่อย!” หลี่จือซิ่งคว้าแขนเหวินตงจวิน
ความตื่นเต้นบนใบหน้าของเหวินตงจวินหายไปทันที “จือซิ่ง…ไปขอให้พ่อหนูเล่านิทานให้ฟังดีกว่ามั้ย?”
“ไม่เอาอ่ะ นิทานของพ่อไม่สนุกเลย” หลี่จือซิ่งส่ายหน้าและจับแขนเหวินตงจวินแน่น
เหวินตงจวินหันไปหาเฝิงต้านอิงเพื่อขอความช่วยเหลือ “พี่อิง…”
เฝิงต้านอิงหัวเราะ “เธอจบการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยแล้ว แต่กลับเล่านิทานไม่เป็นเนี่ยนะ?”
เหวินตงจวิน “ ……” โรงเรียนไหนจะสอนให้เล่านิทานบ้าง? ทำไมทุกคนถึงคิดว่าบัณฑิตจากมหาวิทยาลัยต้องรู้ทุกเรื่อง?! บัณฑิตผิดอะไร?!
จางฮั่นกลั้นเสียงหัวเราะของเธอและอุ้มหลี่จือซิ่งลงบนตักของเธอ “ไม่ต้องกังวลนะ หลังจากเครื่องขึ้นแล้ว ลุงตงจวินจะเล่านิทานให้หนูฟังเอง”
เหวินตงจวินมองไปที่จางฮั่นอย่างโกรธเคือง ทำไมถึงไม่ช่วยสามี? เราจดทะเบียนสมรสกันแล้ว เธอมาทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ!
“หนูอยากฟังเรื่องอะไร?” เหวินตงจวินถาม เขาต้องการเวลาในการสร้างเรื่องราว
“อะไรก็ได้!”
เหวินตงจวินตะลึง เขากลัวที่จะได้รับคำตอบนี้ตอนที่เขาตั้งคำถาม โชคดีที่เขาเคยทำงานเป็นเลขานุการของหัวหน้ามาก่อนและมีทักษะในการเขียนเก่ง ไม่งั้น คงเป็นเรื่องยากที่จะสร้างเรื่องราวภายในเวลาอันสั้น
แต่คำว่า “อะไรก็ได้” นั้นกว้างเกินไป จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหลี่จือซิ่งไม่อยากฟังนิทานแล้ว?
จางฮั่นเข้ากับเด็กๆ ได้ดีและถามว่า “หนูเคยได้ยินเรื่องเห้งเจียถล่มสวรรค์มั้ย?”
“เคยครับ หนูดูการ์ตูนด้วย” หลี่จือซิ่งพูดอย่างไม่พอใจ พ่อของเขามักจะเล่าเรื่องนี้ให้ฟังและเธอก็ยังจำได้!
“แล้วเรื่องตือป๋วยไก่ถล่มสวรรค์ล่ะ?”
ดวงตาของเหวินตงจวินเบิกกว้างด้วยความตกใจ ห้ะ? ตือป๋วยไก่ถล่มสวรรค์! อะไรวะเนี่ย?
หลี่จือซิ่งตาโตขึ้นมาทันทีและพูดอย่างตื่นเต้น “ตือป๋วยไก่ถล่มสวรรค์หรอ? หนูไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย หนูอยากฟังเรื่องนี้!”
จางฮั่นยิ้มและมองไปที่เหวินตงจวิน คราวนี้อยู่ที่นายแล้วว่าจะสร้างเรื่องขึ้นมายังไง นายเคยทำงานเป็นเลขานุการมาก่อน อย่าบอกนะว่านายไม่รู้วิธีสร้างเรื่องราว นายชอบโม้ต่อหน้าฉันอยู่บ่อยๆ!
คนที่เหลือมองไปที่เหวินตงจวินที่กำลังหน้าเหวอทำอะไรไม่ถูกอยู่ และทุกคนก็หัวเราะ
วันนี้เด็กหนุ่มคนนี้ตื่นเช้ามาก แต่ดูเหมือนเขาจะไม่เหนื่อยเลย เหวินตงจวินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยายามสร้างเรื่องราวให้เขา ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินก็มาช่วยชีวิตเขาด้วยการเสิร์ฟอาหาร
……
เฝิงหยู่ยืนอยู่ที่สนามบินและมองไปที่นาฬิกาของเขา รถบัสหรูหราสองสามคันจอดอยู่ข้างๆ เขาและยังมีรถซงเจียงเรดสตาร์รุ่นสั่งทำพิเศษอีกสองสามคันด้วย ปู่ของเขาอายุมากเกินไปและไม่เหมาะกับการโดยสารด้วยรถบัส
เที่ยวบินลงจอดและเฝิงซิ่งไท่กำลังเดินไปที่ประตูห้องโดยสารพร้อมกับปู่ของเฝิงหยู่ คนที่เหลือเดินตามมาด้านหลัง
เฝิงซิ่งไท่และปู่ของเฝิงหยู่มองออกไปนอกประตูห้องโดยสารและเห็นแสงไฟของเมืองในระยะไกล เราจะได้ชมการคืนเกาะของฮ่องกงให้กับประเทศจีนแล้ว!