Fishing in the Myriad Heavens - ตอนที่ 427
‘น่าเสียดายที่ทองมันไม่มีค่า มันเป็นเพียงวัตถุทางโลกเท่านั้น มันไม่ได้มีประโยชน์กับพวกเราเลย’
เป่ยเฟิงส่ายหัวและเดินจากไป
นอกเหนือจากเป่ยเฟิงแล้ว คนอื่น ๆ ก็ทำเพียงมองมันแล้วเดินจากไป ทำไมพวกเขาต้องสนใจภูเขาทองคำด้วย ? มันเทียบไม่ได้แม้แต่รากวิญญาณระดับต่ำแม้แต่น้อย
“จี้ !”
เคอร์เบอรอสเปล่งเสียงด้วยท่าทางดูถูก
ทีเร๊กเป็นเพิ่งจะเป็นสัตว์อสูรระดับ 3 แม้ว่าจะเป็นเพียงสัตว์อสูรระดับ 3 แต่เนื้อของมันมีเยอะมาก !
ในเวลาสั้น ๆ ไดโนเสาร์ทั้งตัวก็ถูกน้ำย่อยของเคอร์เบอรอสย่อยจนหมด !
“เร่ออ !”
คิ้วของเป่ยเฟิงกระตุกเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ตบหลังหัวมัน
“เจ้านาย เจ็บนะ !”
“กล้าดียังไงมาตบหัวนายท่านหมาผู้นี้ !”
“อู๋ สบายจัง ขออีก …”
หัวทั้ง 3 ของเคอร์เบอรอสกล่าวด้วยคำพูดที่แตกต่างกันออกมา
“หุบปาก ! จำครั้งสุดท้ายที่ฉันล้างปากแกได้ไหม ! แกคงไม่อยากเคี้ยวหมากฝรั่งอีกนะ ?”
เป่ยเฟิงย่นจมูกและโบกมือไปมาด้วยความรำคาญ กลิ่นเรอของเคอร์เบอรอสทำให้เขาเกือบจะอ้วก
“นายท่านหมาผู้นี้พ่นลมหายใจแรงไปน้อย มันดีแค่ไหนแล้วที่มนุษย์อย่างพวกแกได้กลิ่นพวกมัน มีแต่ผู้ที่สูงส่งเท่านั้นถึงจะมีสิทธิ์ได้กลิ่น”
แน่นหัวไม่แยแส มันเงยหน้าไปบนท้องฟ้าด้วยความภาคภูมิใจ
“แกนี้พูดมากจริง ๆ !”
“นายท่านหมาผู้นี้ … ตะ …. ขอเตือน …. แก หยุดจับหัวนายท่านหมาเดี๋ยวนี้ !”
เป่ยเฟิงใช้นิ้วเคาะแน่นหัวรัว ๆ จนมันคำรามด้วยความโกรธ
การทะเลาะกันของทั้ง 2 ยังคงดำเนินต่อไปจนพวกเขาค่อย ๆ หายเข้าไปในป่า
***
ในเวลาเดียวกัน ในส่วนที่ลึกของเฉินเนียนเจีย มีหมีสีดำขนาดใหญ่ที่สูงกว่า 7-8 เมตรและยาวกว่า 8-9 เมตรเดินเคียงคู่ไปกับเสือดำ ร่างกายของทั้ง 2 เต็มไปด้วยบาดแผลจำนวนมาก
แม้ว่าสัตว์ทั้ง 2 จะเปลี่ยนแปลงไปมาก แต่หากเป่ยเฟิงมาเห็นจะจำพวกมันได้ทันที พวกมันคือราชาเสือและหมีดำ !
“โฮก !”
“อ่าว !”
เสียงคำรามทั้ง 2 ดังขึ้นราวกับพวกมันกำลังพูดคุยกัน ไม่มีใครรู้ว่าพวกมันกำลังพูดถึงอะไรอยู่
หลังจากนั้นไม่นานพวกมันก็เดินออกมาจากหุบเขาสีดำ หมีดำแบกหมูป่าที่ยาวกว่า 2 เมตรไว้บนหลัง
ทั้ง 2 มีความคล่องแคล่วว่องไวมาก ในไม่ช้าพวกมันก็เดินมาถึงยอดเขาเล็ก ๆ หลังจากนั้นพวกมันก็เริ่มกระโดดไปตามหน้าผา
หน้าผาเต็มไปด้วยหินขรุขระจำนวนมาก แม้ว่ามันจะสูงชันแต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้ง 2 ลำบากแม้แต่น้อย ในไม่ช้าพวกมันก็ก้าวลงไปมาอย่างรวดเร็ว
ใช้เวลากว่าครึ่งวันพวกมันก็มาถึงก้นหลุม หลังจากพักชั่วครู่พวกมันก็เดินเข้าไปในอุโมงค์ดำมืด
หากเป่ยเฟิงอยู่ที่นี่เขาจะหายใจด้วยความตกใจ ใครจะไปคิดกันว่าเจ้างี่เง่าทั้ง 2 ตัวจะมาถึงดินแดนแห่งลาวา !
ทั้ง 2 เดินผ่านอุโมงค์ช้า ๆ จนมาถึงสระลาวาขนาดใหญ่ หลังจากทะเลาะกันไปมาสุดท้ายราชาเสือก็ไม่เต็มใจ มันเกี่ยวหมูป่าเข้ากับกรงเล็บจากนั้นก็กระจายกลิ่นเลือดไปรอบ ๆ
ราชาเสือเดินลากหมูป่าไปข้าง ๆ บ่อลาวาจากนั้นก็รีบวิ่งไปหาหมีดำ หลังจากนั้นไม่นานพวกมันก็รีบไปซ่อนหลังก้อนหินขนาดใหญ่ จากนั้นก็นั่งลงและจ้องมองด้วยความตั้งใจ
บริเวณนี้ยังคงห่างไกลจากบ่อลาวาสีทองที่เป่ยเฟิงเคยไปมา สถานที่แห่งนี้เป็นเพียงบ่อลาวาธรรมดาเท่านั้น
งูเหลือมลาวาระดับ 3 ที่ยาวกว่า 10 เมตรเลื้อยไปมาภายใต้ลาวา สามารถมองเห็นเงาสีดำขนาดใหญ่ได้ในลาวาแห่งนี้
2 ชั่วโมงผ่านไป 3 ชั่วโมงผ่านไป หมีดำและราชาเสือมีความอดทนสูงมาก พวกมันจ้องมองเหยื่อโดยไม่หลับไม่นอน
“ปุ๋ม !”
“กุ๊ม !”
เสียงแปลก ๆ ที่ไม่เหมือนเสียงฟองลาวาแตกดังขึ้น เสียงนี้ทำให้หมีดำและราชาเสือยิ้มกว้างจนเกือบถึงหู
ตาเล็ก ๆ ของหมีดำจ้องมองไปยังบ่อลาวาด้วยความตั้งใจ
“ปุ๋ม ปุ๋ม !”
ฟองอากาศจำนวนมากลอยออกมาจากลาวา จากนั้นงูเหลือมขนาดใหญ่ 3 ตัวก็ค่อย ๆ โผล่หัวออกมาจากลาวา
งูเหลือมลาวาทั้ง 3 ในที่สุดก็เจอเป้าหมาย ไม่ไกลจากบ่อลาวามีซากหมูป่าที่นองเลือดอยู่ ในเวลานั้นพวกมันก็รีบว่ายออกมาเพื่อมุ่งไปยังซากเป็นตัวแรก
ปกติแล้วงูเหลือมลาวาไม่ชอบที่จะออกมาจากบ่อลาวายกเว้นฤดูผสมพันธุ์หรือมีปัญหาเรื่องอาหาร ปัญหาคือหมูตัวนี้อยู่ห่างจากบ่อลาวาเล็กน้อยเท่านั้น ดังนั้นมันจึงถือว่าไม่ไกลมากนัก
สุดท้ายสัญชาตญาณเรื่องอาหารก็ยังสำคัญที่สุด งูเหลือมลาาวทั้ง 3 ค่อย ๆ เลื้อยออกมาจากบ่อโดยไม่ลืมมองไปรอบ ๆ ด้วยความระวัง
“บูม !”
หินขนาดใหญ่ล่วงลงมาแล้วกระแทกกับร่างของงูเหลือมลาวา !
“แอ๊ก !”
หนึ่งในงูเหลือมถูกบดขยี้และตายทันที สำหรับอีก 2 ตัว มีตัวหนึ่งถูกกระแทกตรงลำตัว แม้ว่าพวกมันจะพยายามหนีแต่ก็ไม่สามารถทำได้ ตัวสุดท้ายเนื่องจากมีหางที่ยาวและแข็งพอมันจึงสามารถหลบหนีมาได้โดยได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย
“โฮก !”
หมีดำกระโดดไกลกว่า 20 เมตร จากนั้นก็ใช้กรงเล็บของมันพุ่งออกไป มันกระโจนไปที่งูเหลือมลาวาที่ดูเหมือนจะเลื้อยออกมาจากก้อนหินได้
“ปัง !”
หัวของงูเหลือมถูกกระแทกจากนั้นเลือดก็ค่อย ๆ ไหลออกมา
ราชาเสือเดินไปข้าง ๆ จากนั้นก็มองอุ้งเท้าที่ถูกไหม้ของหมีดำ
หมีดำยืนอยู่บนพื้นด้วย 2 เท้าด้วยรอยยิ้มกว้าง ๆ บนหน้าที่เผยให้เห็นฟันคม ๆ ของมัน ดูเหมือนมันจะอารมณ์ดีมาก
“ปัง !”
ในขณะที่มันกำลังจะวิ่ง หมีดำก็สะดุดก้อนหินจากนั้นร่างกลม ๆ ของมันก็ม้วนกลายเป็นลูกบอลกลม ๆ
“ตุบ !”
หมีดำเกาหัวด้วยกรงเล็บจากนั้นก็มองรอบ ๆ ด้วยความสับสน เมื่อมันเห็นราชาเสือมันทำได้เพียงมองด้วยรอยยิ้มโง่ ๆ
มันยากที่จะจินตนาการว่าสัตว์ทั้ง 2 พัฒนาจนมีสติปัญญาระดับสูงได้อย่างไร ในหมู่สัตว์อสูรระดับเดียวกัน ทั้ง 2 ถือว่าเป็นจ่าฝูงที่เหนือจ่าฝูงทั่วไป !
“อ่าว !”
จากนั้นมันก็กลิ้งไปทางขวา แล้วมันก็ทับงูเหลือมลาวาจนทำให้ร่างของมันติดไฟ มันกระโดดสูงหลายเมตรก่อนจะดิ้นบนพื้นไปมา
เหตุผลที่งูเหลือมลาวาไม่กลัวลาวาเพราะผิวของมันทนต่อความร้อน เนื่องจากมันอาศัยอยู่ในลาวาทำให้ผิวหนังของมันทนทานความร้อนอย่างมากรวมไปถึงมีความร้อนแฝงอยู่
เมื่อมันออกมาจากบ่อลาวาแม้ว่ามันจะอ่อนแอลงแต่ตัวของมันยังคงร้อนอยู่ หมีดำที่น่าสงสารได้เผลอกลิ้งไปทับมันด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าทำให้สุดท้ายมันต้องเจ็บตัว
“โฮก !”
บางทีอาจจะชินแล้วกับเรื่องแบบนี้ เสียงคำรามของราชาเสือครั้งนี้ดูเหมือนกำลังหัวเราะหมีดำอยู่
“กร๊าซ !”
เสียงคำรามอีกเสียงดังขึ้น แม้ว่ามันจะดูอ่อนแรงแต่แต่มันก็ทำให้ราชาเสือและหมีดำรู้สึกได้ถึงอันตราย ขนทั้งหมดในร่างของมันลุกชัน !
จากนั้นไม่นานเสียงก็หายไป หมีดำและราชาเสือในที่สุดก็ขยับตัวได้ จากนั้นพวกมันก็รีบไปเก็บซากงูเหลือมและดันพวกมันกลับไปที่บ่อลาวา จากนั้นพวกมันก็รีบเผ่นแน่บ