Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน - ตอนที่ 1358

บทที่1358 หายนะ

ฉินซีเงยหน้าขึ้นมาสบตากับจ้านเซิน

เมื่อมองไปที่ดวงตาแดงก่ำของเธอ จ้านเซินก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยในขณะนั้น

เขาปล่อยมือจากฉินซีโดยไม่รู้ตัวและจากนั้นก็คิดได้ว่าปฏิกิริยาของเธอมันมากเกินไป

“โธ่เอ๋ย…”

จ้านเซินกระแอมสองครั้งแล้วพูดว่า “ฉันพาเหยาจ้าวมา”

เขารู้ว่าช่วงที่อยู่ในองค์กรฉินซีและเหยาจ้าวมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

ฝีมือการรักษาของเหยาจ้าวก็เก่งมากและยังเชื่อถือได้มากกว่าโจวซิง

ฉินซีมุ่งความสนใจไปที่จ้านเซินและไม่ได้สังเกตว่ามีคนอยู่ข้างหลังเขา

เธอได้ยินชื่อของเหยาจ้าวจึงเงยหน้าขึ้นมาทันที

ฉินซีจึงเห็นเพียงชายใบหน้าเย็นชาคนหนึ่งที่ประตูสวมเสื้อผ้าสีดำ

“เหยาจ้าวหรอ”

เธอไม่กล้าที่จะยอมรับและพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ

ดวงตาสีเหลืองอำพันของฉินซีเต็มไปด้วยความตกใจ

คนตรงหน้าเธอคือเหยาจ้าวจริงหรือ

ใบหน้าเหมือนกันแต่บุคลิกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

เกิดอะไรขึ้นกับเขา

แต่ก่อนเสื้อผ้าที่เหยาจ้าวไม่ชอบสวมที่สุดคือเสื้อผ้าสีดำ เขามักจะชอบสวมเสื้อคลุมสีขาวพร้อมกับสวมแว่นกรอบทองซึ่งแสดงถึงความอ่อนโยน

เมื่อเหยาจ้าวเห็นเธอ แววตาซับซ้อนก็ปรากฏในดวงตาของเขา

เขาก้าวไปหาฉินซีและพูดเบาๆว่า “ฉินซี ไม่เจอกันนานเลยนะ”

เสียงของเหยาจ้าวนั้นเย็นชาเหมือนตัวเขาและทำให้ฉินซีต้องต่อสู้กับสงครามเย็นโดยไม่ตั้งใจ

แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ประเด็นก็คือฉินซีอยู่ข้างกายเขาแต่กับไม่รู้สึกถึงบรรยากาศเก่าๆ จากเขาแม้แต่น้อย ในทางตรงกันข้ามเธอรู้สึกว่าเขาถูกหลอมรวมเช่นเดียวกับคนอื่นๆในองค์กร น้ำเสียงของเขาหม่นหมอง

ฉินซีมองไปที่เหยาจ้าวด้วยความตื่นตระหนกจับมือเขาด้วยความตื่นเต้นและถามอย่างรวดเร็วว่า “จ้านเซิน เกิดอะไรขึ้นกับเหยาจ้าว ทำไมเขาถึงกลายเป็นแบบนี้”

ความกังวลของเธอไม่ใช่ของปลอม แม้ช่วงเวลาที่เธออยู่กับเหยาจ้าวจะไม่นานแต่เหยาจ้าว ก็เป็นเหมือนพี่น้องของเธอเช่นกันและเธอก็ยังคงเป็นห่วงเขา

เมื่อเห็นเธอเหงื่อออกอย่างกังวลจ้านเซินจึงกดไหล่ของเธอ “ฉินซีทุกคนในองค์กรมีลักษณะแบบนี้ แล้วเหยาจ้าวจะมีอะไรแตกต่างจากคนอื่นๆเหรอ”

เขาพูดอย่างราบเรียบ น้ำเสียงของเขาแหบแห้งแต่กลับทำให้ฉินซีหมดหวังไปโดยสมบูรณ์

คนในองค์ลักษณะแบบนี้หมดเหรอ…

ใช่สิ!

คนในองค์ก็เป็นหุ่นยนต์ที่เย็นชาและโหดเหี้ยมกันหมด แต่เหยาจ้าวไม่ควรจะเป็นแบบนี้สิ

ตอนที่เธอจากไปเห็นได้ชัดว่าเหยาจ้าวก็ยังดีๆ อยู่

เหยาจ้าวช่วยเธอให้รอดพ้นจากการสอดแนมในองค์กรมากมาย ทำไมเหยาจ้าวถึงเป็นแบบนี้หลังจากที่เธอจากไปได้เพียงหนึ่งปี

องค์กรทำอะไรกับเหยาจ้าวกันแน่

หรือพวกเขานำการทดลองที่พวกเขาเคยใช้กับเธอ มาใช้กับเหยาจ้าวแต่เหยาจ้าวไม่ได้ต่อต้านดังนั้นพวกเขาจึงค่อยๆ ฝึกจนกลายเป็นแบบตอนนี้

คิดถึงตรงนี้ ฉินซีก็ตัวสั่นด้วยความโกรธ

เธอไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมองค์กรที่ไม่มีมนุษยธรรมเช่นนี้ ยังอยู่ได้ในยุคสมัยใหม่นี้.

ฝ่ามือที่วางอยู่ข้างตัวเธอกำแน่นเธอกำหมัดแน่นด้วยความโกรธและเล็บอันแหลมคมของเธอก็แทงลึกเข้าไปในฝ่ามือของเธอแต่ฉินซีดูเหมือนจะไม่รู้สึกเจ็บปวดแม้แต่น้อย

ฉินซีนั่งเงียบๆภายในใจถูกทำลายจนพังยับเยิน

เธอสงสัยมากว่าสิ่งที่จ้านเซินพูดตอนนี้คือการเตือนเธอและสั่งให้เธอซื่อสัตย์

ฉินซีเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เหยาจ้าวไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆ ก็อยากร้องไห้

เมื่อมองไปที่เหยาจ้าวซึ่งเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ฉินซีก็ไม่รู้ว่าจะทำเช่นไร

เหยาจ้าวอ่านความคิดฉินซีออกจึงพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ฉินซี ฉันสบายดีเธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉันหรอก ร่างกายของเธอไม่ได้ตรวจมาปีหนึ่งแล้วยังดีอยู่หรือเปล่า”

เขาทำตามความต้องการของจ้านเซิน จึงไม่เสียเวลาอ้อมค้อมแต่กลับถามออกมาตรงๆ

ฉินซีมีหลายสิ่งในใจที่เธออยากจะพูดกับเหยาจ้าว แต่ตอนนี้จ้านเซินยังอยู่ด้วย เธอจึงไม่สามารถพูดออกมาได้ตามจริง

เธอเก็บความเจ็บปวดไว้ในใจและพูดอย่างใจเย็นว่า “ฉันคิดว่าฉันค่อนข้างดี หนึ่งปีมานี้ฉันมีความสุขมากที่ได้อยู่ข้างนอก ไม่เคยอารมณ์เสียเลยล่ะ”

ถ้าจ้านเซินไม่ได้บังคับให้โจวซิงสะกดจิตเธอเป็นครั้งที่สองอย่างน้อยเธอก็จะไม่มานอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลในตอนนี้

เพียงคำพูดเหล่านี้ ที่ฉินซีจะสามารถเก็บความลับไว้ได้

แต่ทุกคนในที่นี้เป็นคนฉลาดและจะมีใครฟังสิ่งที่ฉินซีพูดไม่ออกบ้าง

ในใจเหยาจ้าวอยากจะหัวเราะแต่ภายนอกเขาก็ยังดูเย็นชา “งั้นอีกสักพักฉันจะตรวจให้เธอดูว่าอาการเธอตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง”

เมื่อต้องเผชิญกับข้อเสนอของเขาฉินซีก็ไม่ปฏิเสธ

เธอรู้ว่าจ้านเซินโทรเรียกเหยาจ้าวมาในวันนี้เพื่อตรวจเธอเพิ่มเติม

ท้ายที่สุดจ้านเซินก็ยังไม่เชื่อโจวซิง

อย่างไรก็ตามโจวซิงไม่ได้เป็นคนภายในองค์กรและมีปัจจัยที่ไม่แน่นอนหลายอย่างในตัวเขา

ยิ่งไปกว่านั้นโจวซิง ทะเลาะกับจ้านเซินเมื่อวานนี้เพราะเธอเอง

ไม่รู้ว่าตอนนี้จ้านเซินสงสัยเกี่ยวกับโจวซิง หรือไม่และถ้าเขาจับตามองไปที่เขามันจะลำบาก

ฉินซีคิดและต้องการถามเหยาจ้าวในภายหลังว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่

เพียงแต่ฉินซีไม่รู้ว่าเหยาจ้าวในตอนนี้ยังคงมีรับรู้ได้มากแค่ไหน

เขายังเป็นคนที่อยู่ในความทรงจำของเธอหรือไม่

ฉินซีไม่กล้ารับประกัน เธอทำได้แค่พยายามอย่างเต็มที่โดยไม่ต้องเปิดเผยตัวเอง

“โอเค”

ฉินซีพยักหน้าอย่างน่ารัก พร้อมที่จะอยู่ในการจัดการของผู้อื่น

ในความเป็นจริงการปล่อยให้เหยาจ้าวตรวจจะทำให้ฉินซีรู้สึกสบายใจมากกว่าปล่อยให้ชายชราที่ไร้มนุษยธรรมในองค์กรเข้ามา

ในขณะที่เสียงของเธอจบลงทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดออก

“ไม่ได้!”

เสียงปฏิเสธอย่างหนักแน่นดังมาจากประตู

จ้านเซินขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว ความไม่พอใจปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาของเขา

คนที่รู้จักจ้านเซินเป็นอย่างดีจะรู้ ท่าทางของเขาในตอนนี้แสดงถึงความโกรธอย่างเห็นได้ชัด

โจวซิงเดินไปที่เตียงของฉินซีอย่างรวดเร็วและพูดอย่างเด็ดขาดว่า “คุณจ้านผมบอกคุณอย่างชัดเจนเมื่อคืนแล้วว่าอาการตอนนี้ของฉินซีแย่มากร่างกายของเธอไม่สามารถแบกรับการตรวจเหล่านั้นของคุณได้แล้ว!”

เขาเน้นย้ำคำว่า ‘ตรวจ’เห็นได้ชัดว่าสื่อถึงอะไร

ใครก็รู้จ้านเซินใช้การตรวจบังหน้าเพื่อค้นหาว่าแท้จริงแล้วฉินซีกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ

ในวันวานเขาสามารถช่วยฉินซีให้หลีกเลี่ยงมันได้

มาวันนี้เปลี่ยนเป็นเหยาจ้าวแทน ก็ยากที่จะบอกได้ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร

แม้ว่าเหยาจ้าวจะอายุใกล้เคียงกับตัวเองแต่โจวซิง ก็รู้ดีว่าคนที่สามารถอยู่กับจ้านเซินได้จะต้องไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอน

หากพวกเขาใช้วิธีการพิเศษกับฉินซี ผลที่ตามมาจะเป็นหายนะ

โจวซิงไม่มีวันยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเขาสัญญากับลู่เซิ่นแล้วว่า จะปกป้องเธอให้ดี

นอกจากนี้ เรื่องระหว่างฉินซีและลู่เซิ่นจะให้จ้านเซินรู้ไม่ได้