Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน - ตอนที่ 180

บทที่ 180 จะมาตีรวนกับผมหรอ

เวินจิ้งหยิบเอกสารขึ้นมา ข้อมูลข้างบนเกี่ยวกับการสำรวจข่าวยาปลอมของเหม่ยทง ช่วงนี้ที่กำลังกระจายออกไป ข้อมูลที่แสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัดล้วนมีความเกี่ยวพันกับฉินเฟยอย่างดิ้นไม่หลุด

เป็นหล่อนเอง

นึกถึงเมื่อสามวันก่อนที่หล่อนได้ยับยั้งการเซ็นต์สัญญาระหว่างหลินน่ากับบริษัทการผลิตยาเทียนอี เวินจิ้งคิดไม่ถึงว่าหล่อนจะมีความคิดเช่นนี้

ดังนั้น ทำไมต้องต้องทำแบบนี้ด้วย?

ฉินเฟยกับบริษัทการผลิตยาเทียนอี แทบจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกัน

เหม่อลอยสักพัก มู่วี่สิงวางโทรศัพท์แล้ว มานั่งลงด้านข้างเธอ “ข่าวยาปลอมเหม่ยทง นั้นเกี่ยวพันกับฉินเฟยอย่างหลีกไม่พ้น”

เวินจิ้งหันหน้ามามองเขา มือสั่นเล็กน้อย

หรือจะเป็นเพราะว่าฉินเฟยไม่ชอบเธอ ถึงได้ใส่ร้ายบริษัทการผลิตยาเทียนอีเช่นนี้?

มู่วี่สิงเข้าใจความคิดของเธออย่างชัดเจน คิ้วขมวดลึกขึ้น “เรื่องนี้แน่นอนว่าไม่ใช่แค่ฉินเฟยเป็นคนวางแผนทำอยู่คนเดียว เพราะเกี่ยวพันกับเครือข่ายด้านการเมืองและธุรกิจอย่างมาก พื้นหลังของฉินเฟยยังไม่พอ”

“คุณยังสงสัยใคร?”

“ตอนนี้ผมยังไม่มีหลักฐานเพียงพอ แต่ในเมื่อมีฉินเฟยที่ร่วมอยู่ภายใน ผมจะสืบตามเงื่อนงำนี้ต่อไป” มู่วี่สิงหรี่ตาขึ้นอย่างเยือกเย็น

“บริษัทฉินซื่อกรุ๊ปได้ถูกบริษัทฉีซื่อกรุ๊ปรับช่วงต่อตั้งนานแล้ว อีกทั้งฉินเฟยก็ยังเป็นคู่หมั้นของฉีเซิน หากว่าเธอยังไม่มีความสามารถที่จะทำได้เช่นนี้ นั้นก็ได้แต่ต้องให้ฉีเซินช่วยเธอ” เวินจิ้งพูดพลางวิเคราะห์

สายตาอันเป็นประกายของมู่วี่สิงส่องขึ้น “คุณนายมู่หลักแหลมยิ่งนัก”

เวินจิ้งรู้สึกไม่สบอารมณ์จ้องที่ตาเขา เธอเองเดิมทีก็ไม่ใช่คนโง่ซะหน่อย!

“ฉันก็แค่ดาดการณ์ แต่ว่าฉันกังวลว่าเธอเจาะจงจะเล่นงานฉัน” เวินจิ้งกุมมือไว้

“ถ้าเขากล้ามาเล่นงานคุณ ผมก็จะให้เขาต้องได้รับบทเรียน” เสียงของมู่วี่สิงดูเรียบเฉย แต่กลับทำให้รู้สึกถึงความน่ากลัว

เวินจิ้งพูดไม่ออกว่าเป็นความรู้สึกแบบไหน ระหว่างเธอกับฉินเฟย ก็เกี่ยวข้องกันหลายเรื่องมานานแล้ว เขาที่มองเธอเป็นศัตรู ดูเหมือนเป็นเพราะฉืออี้เหิง

เนื่องจากเวลาดึกมากแล้ว ห้องอาหารของโรงแรมจึงไม่เปิดให้บริการ ทั้งสองคนเดินออกไปที่ถนนด้านนอก ที่นี่ก็ไม่ใช่ย่านธุรกิจที่คึกคักอะไร มีเพียงแต่ร้านค้าริมถนนขนาดเล็กที่ยังคงร้องเรียกลูกค้าอยู่

นึกถึงสถานะอันสูงส่งของมู่วี่สิงตอนนี้ เกรงว่าคงจะไม่ได้นั่งทานอาหารข้างถนนด้วยกัน……

ภาพแบบนั้นเวินจิ้งไม่กล้าคิดต่อ

“ดูเหมือนว่าไม่มีของทานแล้วหล่ะ”เวินจิ้งดึงเขาเดินกลับ

“ทานที่คุณอยากทานเถอะ” มู่วี่สิงตอบอย่างไม่ง่าย

อารมณ์ทางสายตาเมื่อครู่ของเวินจิ้งถูกเขารับรู้ได้

เวินจิ้งขมวดคิ้ว แล้วชี้ไปที่ร้านปิ้งย่าง “คุณแน่ใจหรือ?”

แน่นอนว่า สีหน้าของเขาก็ขรึมลง

เพียงแค่หันตัวจะเข้าไปในร้าน มู่วี่สิงกลับโอบเข้าที่เอวอันเรียวบางของเธออย่างไม่สนใคร พาเธอเดินเข้าไปนั่งในร้านปิ้งย่างนั้น

มู่วี่สิงรูปร่างสูงขายาว พอนั่นบนเก้าอี้ตัวเล็กของร้านข้างทางก็รู้สึกอึดอัดมาก

โดยเฉพาะขาที่ไม่สามารถสอดเข้าไปข้างในได้ ก็ดูเหมือนว่าจะยืดออกมาอยู่ข้างเท้าของเวินจิ้ง

“ถ้างั้น พวกเราห่อกลับไปกินดีมั้ย?” เวินจิ้งมองที่เขา

“ไม่ต้อง” น้ำเสียงมู่วี่สิงดูเรียบเย็น

เวินจิ้งก็ไม่ได้สนใจเขาแล้ว ได้แต่สั่งอาหารที่ตัวเองชอบ หลังจากนั้นก็ส่งเมนูให้กับมู่วี่สิง

เขาไม่ได้ดู แต่ให้เวินจิ้งสั่งอาหารให้

“เลือดหมู ไตไก่ ไส้อ่อน……” ทางร้านทวนรายการอาหารที่เวินจิ้งสั่งไป

สีหน้ามู่วีสิงเจื่อนลง ครุ่นคิด ในที่สุดก็หยิบรายการอาหารที่อยู่ข้างหน้าขึ้นมา

เวลาผ่านไป เขาสั่งอาหารอย่างคิดหนัก “ผมต้องการบะหมี่ชามนึง”

“คุณไม่ชอบทานปิ้งย่างหรอ?” เวินจิ้งถามเขา

สายตาของมู่วี่สิงที่มองตรงชั้นปิ้งย่างที่ห่างออกไปไม่กี่เมตร เปลวไฟดูลุกโชติ กลิ่นที่โชยมาก็เตะจมูก เพียงแต่มองดูสถานที่อันรกสกปรกเช่นนี้ เขาจึงมีสีหน้าที่เจื่อนลง

ที่สำคัญคือตรงข้างเท้าของเจ้าของร้านนั้นยังมีสัตว์ตัวหนึ่งวิ่งผ่านไป

มู่วี่สิงแทบจะลุกขึ้นทันที พร้อมกับดึงแขนของเวินจิ้งออกไปด้วย

เวินจิ้งงุนงง พอดีว่าเจ้าของร้านร้องเรียก “ย่างเสร็จแล้วนะ พวกคุณจะห่อกลับบ้านไหม?”

มู่วี่สิงหยุดฝีเท้า หยิบบัตรสีดำออกมาจากกระเป๋าเงินของเขาอย่างเคยชิน เจ้าของร้านตกใจไปครู่หนึ่ง แล้วถามว่า “จ่ายเป็นAlipay ได้ไหม?”

เวินจิ้งหน้าเจื่อน แล้วรีบหยิบเงินในกระเป๋าของตัวเองส่งให้ พร้อมกับรับกล่องอาหารที่เจ้าของร้านห่อเสร็จ มู่วี่สิงรีบพาเธอกลับโดยเร็ว

พอเข้าประตู ด้านข้างมีถังขยะ มู่วี่สิงขบกราม น้ำเสียงฟังดูไม่ยินดี “ทิ้งเถอะนะ”

“อะไร?” เธอรวบของในมือเธอไว้

เธอรู้สึกหิวจะแย่อยู่แล้ว…..

“ทิ้งเถอะ” มู่วี่สิงสีหน้าขรึมลง ครั้งนี้เขาหยิบกล่องอาหารในมือของเวินจิ้งแล้วนำไปทิ้งจริงๆ

เวินจิ้งโกรธจนร้องไห้ แล้วเมื่อครู่มู่วี่สิงทำไมต้องไปทานปิ้งย่างเป็นเพื่อนเธอด้วย……

“คุณหมายความว่าอย่างไร!” เวินจิ้งจ้องหน้าเขา

“สกปรก อย่าทานเลย” มู่วี่สิงนวดที่ศีรษะของเธอ แต่กลับถูกเวินจิ้งผลักออก

เธอโกรธปุดปุดเดินเข้าไปในลิฟต์ก่อน เพียงแต่มู่วี่สิงเดินเข้ามาเร็ว พร้อมกับจับมือน้อยของเธอไว้

“ผมคิดว่าผมจะทานได้ แต่ที่นั่นไม่ว่าจะเป็นสภาพแวดล้อมหรืออาหารล้วนไม่สะอาดทั้งสิ้น ต่อไปก็ไม่อนุญาตให้คุณเองไปทานอาหารร้านข้างทางพวกนี้” น้ำเสียงของมู่วี่สิงเคร่งขรึม ราวกับออกคำสั่ง

เวินจิ้งเบ้มุมปาก คือเป็นเพราะอย่างนี้เอง……

ถึงแม้ว่าจะไม่สะอาดก็จริง แต่มันก็ดูน่าทานมาก…..

เธอและอั้ยเถียนแต่ก่อนก็ชอบไปร้านพวกนี้ด้วย โดยเฉพาะช่วงเช้าตรู่ ด้านนอกโรงเรียนจะเต็มไปด้วยร้านค้าเล็กที่มีควันพวยพุ่งเช่นนี้ ดูคึกคักมาก

“ฉันก็รู้สึกว่าไม่เห็นเป็นอะไร กระเพาะลำไส้คุ้นชินแล้ว” เวินจิ้งตอบโต้

มู่วี่สิงหรี่ตาลง สายตาโกรธเริ่มแผ่กระจาย

“ไม่ฟังคำที่ผมพูดหรือ?” น้ำเสียงของเขาดูเย็บเฉียบ

เวินจิ้งเม้มริมฝีปาก เธอเองก็รู้ว่ามู่วี่สิงหวังดีกับเธอ แต่ว่า……พอนึกถึงต่อไปจะไม่สามารถไปทานอาหารพวกนี้ได้อีก ก็เสียความรู้สึกยิ่ง

“คุณพูดอะไรก็ตามนั้น” เวินจิ้งตัดสินใจประนีประนอมแล้ว

มู่วี่สิงลดสายตา ดูเหมือนว่าจะอ่านความคิดเธอออก “ต่อไปถ้าผมจับได้ ก็จะต้องถูกลงโทษ”

“ลงโทษอะไรคะ?” เวินจิ้งโมโหเล็กน้อย

เขายังไม่เชื่อเธอ!

มู่วี่สิงกับท่าทีอันจริงจัง ผ่านไปครู่ใหญ่ เขายิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย

มองดูเวินจิ้งที่เงียบลง

มือของเขาโอบเข้าที่เอวอันเรียวบางของเวินจิ้ง ค่อยๆลงต่ำลง นวดลงตรงทรวดทรงเธอ

ในขณะนั้น สีหน้าเวินจิ้งแดงก่ำ อยากผลักเขาแต่ก็ผลักไม่ออก

“อืม? คุณก็รู้ดีหนิ” มู่วี่สิงพูดยียวน

สายตาเช่นนั้นรู้สึกคุ้นเคย!

“ฝันไปเถอะ!” เธอโต้ตอบอย่างไม่สบอารมณ์ ตามองลิฟต์ที่มาถึงแล้ว แทบจะวิ่งกลับไป

เธออยู่ห้องเดียวกันกับมู่วี่สิง เธอจะไปหลบที่ไหน……

เวินจิ้งเดิมคิดว่าคืนนี้จะต้องหิวท้องแห้งเป็นแน่ คิดไม่ถึงว่าอาบน้ำเสร็จออกมา บนโต๊ะอาหารจะเต็มไปด้วยอาหารชั้นเลิศ

สเต็ก ไก่ทอด มันฝรั่ง อาหารประเภทนี้จริงแล้วก็ไม่ใช่แบบที่มู่วี่สิงทาน

เขาเป็นคนทานอาหารรสจืดเน้นสุขภาพ

“ดึกขนาดนี้อาหารแบบนี้ย่อยได้ไม่ดี” เวินจิ้งยังคงโกรธที่มู่วี่สิงนำปิ้งย่างของเธอไปทิ้ง ก็เลยไม่สนใจอาหารพวกนี้

ก็เพียงแต่กลับไปที่ห้องนอน ท้องรู้สึกหิวรุนแรงขึ้น

เธอนอนลงไปบนเตียง กลิ้งตัวไปมาอย่างเบื่อหน่าย

เมื่อเธอกลิ้งตัวแทบจะถึงขอบเตียง มู่วี่สิงก็ได้เข้ามาอุ้มเธอขึ้นอย่างแข็งแรง

“จะมาตีรวนกับผมหรอ?” เสียงอันทุ้มต่ำและดูมีเสน่ห์ของมู่วี่สิง

ลมหายใจของเขาที่เข้ามาใกล้ลำคอของเธอ ทั่วกายของเวินจิ้งเริ่มร้อนระอุ มองตาขึ้น การจูบของมู่วี่สิงก็ได้ทำให้เธอไม่อาจป้องปิดต่อไปได้