Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน - ตอนที่ 34
บทที่ 34 คุณกอดฉันไม่ปล่อย
เวาลานี้โทรศัพท์มีเสียงของเย่กวนกวนลอยออกมา “ทำไมเธอมีโทรศัพท์ของคุณหมอมู่ได้ เธอเป็นพยาบาลของเขาเหรอ?”
เวินจิ้งถือมือถือขึ้นมา “ใช่ค่ะ ตอนนี้คุณหมอมู่กำลังยุ่งมาก”
เย่กวนกวนย่นคิ้ว รู้สึกว่าเสียงของผู้หญิงคนนี้แปลกๆ เสียงหนักขึ้นจมูกเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน
แต่ไม่นานก็สั่นหัวอย่างรวดเร็ว ไม่มีทาง!
“เขาไปไหน? ฉันอยู่ที่ห้องทำงานไม่เห็นเขา” เย่กวนกวนหน้าแข็ง
เวินจิ้งย่นคิ้วแล้วหันไปที่มู่วี่สิง เขาตื่นขึ้นมาแล้ว ตอนนี้กำลังทำท่าคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้มมองเธอคุยสาย
เธอมือสั่น อีกนิดเดียวมือถือเกือบลื่นหล่น
กลัวว่ามู่วี่สิงจะเผลอพูดอะไรออกมา เวินจิ้งรีบเปิดปาก “คุณหมอมู่ออกมาแล้วค่ะ รอสักครู่นะคะ”
สิ้นคำก็ส่งมือถือให้มู่วี่สิง
เขากลับตัดสายทิ้งไปเสียเฉยๆ พอแขนยาวยืดออกมาเวินจิ้งถูกเขากักตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้ว
แสงอบอุ่นของดวงอาทิตย์สาดเข้ามา ทั้งสองคนชิดใกล้แทบจนจะไร้ช่องว่าง
“ตอนนี้คุณปู่ไม่อยู่” เวินจิ้งเตือน มือผลักมู่วี่สิงออกไป
แต่เขากลับไม่ขยับ ใช้คางเกยอยู่บนหัวของเวินจิ้ง เสียงอ่อนโยน “คนใช้ยังอยู่ พวกเขาต่างก็เป็นหูเป็นตาให้คุณปู่นะ”
เวินจิ้ง “…”
“เมื่อกี้มีคนหาคุณด้วย”
ช่วงนี้เวินจิ้งอ่านข่างของมู่วี่สิงไม่น้อย รู้ว่าเพราะเขาให้ยาเย่กวนกวนผิดก็เลยส่งให้อาชีพของเขาต้องหยุดชะงัก อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้เป็นเย่กวนกวนโทร.มา?
แต่ได้ฟังเสียงของเธอแล้วคล้ายกับว่าเขากับมู่วี่สิงมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา
คิดถึงตรงนี้เวินจิ้งก็ยิ่งออกแรงผลักมู่วี่สิงมากขึ้น
“อย่าแตะฉัน”
เห็นว่าอยู่ ๆเวินจิ้งก็หน้าแข็ง มู่วี่สิงก็ย่นคิ้ว จากนั้นก็ดึงเธอมากอดอีกครั้ง “เมื่อคืนคุณต่างหากที่กอดผมไม่ปล่อย”
เวินจิ้งย่นคิ้ว เมื่อคืน?
สมองมีภาพจางๆผุดขึ้นมา หลังจากมู่วี่สิงกลับมา เธอก็เหมือนกับว่ากอดอะไรสักอย่าง เธอคิดว่าเป็นตุ๊กตา…อย่าบอกนะว่าเป็นเขา?
“คุณอย่ามาใส่ความฉัน” เวินจิ้งไม่มีทางยอมรับแน่
มู่วี่สิงกระตุกมุมปาก หลุบตาลงมองเธอ “คุณยังจะโกหกอีกเหรอ?”
“ฉันเปล่าโกหก!” เวินจิ้งเอนหลังพิงเขา ใบหน้าแดงซ่าน
มู่วี่สิงหัวเราะไม่ทะเลาะกับเธออีก มงดูมือถือสีหน้าเขาก็มืดลงอย่างรวดเร็ว
วันนี้เป็นสุดสัปดาห์ เวินจิ้งหยุดพักผ่อน แต่มู่วี่สิงกลับต้องอาบน้ำเสร็จก็ต้องไปโรงพยาบาลเลย
วันนี้อั้ยเถียนต้องไปตรวจร่างกายก็เลยลากเวินจิ้งมาที่โรงพยาบาลเหรินหมิน
ห้องผู้ป่วยของเย่กวนกวน
มู่วี่สิงสวมชุดกราวนด์สีขาวตัวใหญ่ เดินเข้ามาข้างในอย่างเย็นชา
“เมื่อกี้คุณไปไหนมา!” พอเข้าประตูมาเย่กวนกวนก็ทำท่าจะลงจากเตียง แต่ถูกมู่วี่สิงดุเสียก่อน “อย่าขยับ!”
“โอ” เย่กวนกวนฟังแต่โดยดี
“ขอโทษ” เธอก้มหน้าลง เอ่ยอย่างเสียใจ
ที่สลบไปสามวันนี้ เธอค่อยรู้ว่าความเอาแต่ใจของเธอก่อเรื่องใหญ่ขึ้นมาจนได้
มู่วี่สิงเกือบจะต้องแบกรับความผิดกับอุบัติเหตุในการรักษาเธอแล้ว
“เย่กวนกวน คราวหน้าจะทำอะไรก็ใช้หัวคิดซะบ้าง”
เย่กวนกวนมองใบหน้าเคร่งเครียดของมู่วี่สิง ไม่เอ่ยเสียงออกมาสักแอะ
เธอไม่คิดว่าร่างกายตัวเองจะมีการต่อต้านรุนแรงขนาดนั้น กลับเพราะตัวเธอเองใช้ยามั่วซั่วจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด
“ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันทำไปเพราะคุณ…” เย่กวนกวนแผ่วลงเรื่อยๆ
หากไม่ใช่เพราะจะได้อยู่โรงพยาบาลต่ออีกสักหน่อย ใกล้กับเขาอีกสักนิด ได้เห็นเขามากขึ้นกว่าเดิม…
พอเผชิญหน้ากับสีหน้าเย็นชาของมู่วี่สิง เย่กวนกวนก็ไม่กล้าปริปากพูด
ครั้งนี้เธอผิดไปแล้ว
ตกบ่าย ทางโรงพยาบาลก็แถลงการณ์ว่าเป็นเพราะเย่กวนกวนใช้ยาเองจึงทำให้ส่งผลต่อร่างกายตัวเอง ทำให้ทั้งแผนกสมองและเส้นประสาทถึงได้ผ่อนลมหายใจออกมาได้เป็นตามๆกัน
นอกจากนี้เย่กวนกวนยังชาวบล้างมลทินให้บนโลกออนไลน์ ถือว่าช่วยกอบกู้คุณงามความดีของมู่วี่สิงกลับมา