Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - ตอนที่ 33 คำสองคำ ให้คนมีใจปรารถนา

ตอนที่ 33 คำสองคำ ให้คนมีใจปรารถนา

กะพริบตาเบาๆ ยินเสี้ยวเสี้ยวมองดูจิ๋นลี่ยวนพูดด้วยเสียงเบา “จิ๋นลี่ยวน ฉันก็เป็นผู้หญิงแบบนี้ คุณรู้สึกเสียใจภายหลังไหม?”

ใช่แล้ว เธอก็เป็นผู้หญิงแบบนี้ เธอไม่ได้ใสซื่อจน เชื่อถือทุกคนในโลกนี้ได้ และไม่มีใจที่ยิ่งใหญ่ ที่มีความเมตตากับทุกคน เธอยังสามารถเพื่อตัวเองแล้ว ให้ตัวเองแสร้งเป็นคนแบบที่ตัวเองเกลียดที่สุด และยังสามารถเพื่อตัวเองแล้ว ไปแต่งงานกับผู้ชายที่เพิ่งเจอกันแค่สองครั้ง……

เธอยินเสี้ยวเสี้ยวไม่เคยเป็นกระต่ายสีขาวตัวน้อยบริสุทธิ์ ในหอคอยงาช้าง ในทางกลับกัน เธอยังคงเป็นลูกหมาป่าที่ซ่อนเขี้ยวไว้

จิ๋นลี่ยวน เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ตาเสน่ห์หรี่ลงเบาๆ เดิมทีแขนที่ถูกยินเสี้ยวเสี้ยวควงไว้ ถูกถึงกลับมาโดยไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ มือทั้งคู่ล้วงกระเป๋ากางเกงไว้ หรี่ตามองไปที่หญิงสาวข้างหน้า เนื่องจากการกระทำต่อเนื่องของเขา การหายใจของยินเสี้ยวเสี้ยว อดไม่ได้ที่จะหยุดชะงักครู่หนึ่ง หัวน้อยๆก้มลงไปเล็กน้อย ไม่ได้มองเขา

“เงยหน้าขึ้นมอง” จิ๋นลี่ยวน พูดสั้นๆ ในประโยคเต็มด้วยความน่าเกรงขามอย่างไร้ข้อสงสัย

หลังจากที่ยินเสี้ยวเสี้ยวหายใจเข้าลึกๆ ก็รวบรวมความกล้าเงยหน้าขึ้น ในคราวนี้สิ่งที่มองเข้าไปในดวงตาที่ลึกล้ำของจิ๋นลี่ยวน มีเพียงอารมณ์ผันผวนในแววตาที่ลึกล้ำ มองไม่เห็นความเอียงอายหน้าแดง เหมือนตอนไม่ทันระวังตัวในเวลาปกติอีกต่อไป

ขมวดคิ้วมุ่น จิ๋นลี่ยวนยืนตัวตรงพูดเสียงเบา ในน้ำเสียงประกอบด้วยความไม่พอใจ “ยินเสี้ยวเสี้ยวเชิญเธอจำไว้เรื่องหนึ่ง เธอเป็นภรรยาของฉันจิ๋นลี่ยวน ฉันเป็นสามีของเธอ! ในโลกใบนี้ ไม่มีการอนุญาตจากฉัน ไม่มีใครสามารถทำอะไรกับเธอได้ ตราบใดที่ลงมือกับเธอ มันก็เป็นการท้าทายฉัน!”

ดวงตาเบิกกว้าง ยินเสี้ยวเสี้ยวได้ยินจิ๋นลี่ยวนพูดจาบ้าอำนาจอย่างนี้เป็นครั้งแรก รู้สึกแข็งทื่อไปทั้งตัว ไม่สามารถดึงสติกลับมาได้เป็นเนิ่นนาน และจิ๋นลี่ยวนก็ไม่ได้ให้เวลาเธอตั้งตัว เสียงทุ้มต่ำนั้นก็ยังคงดังอยู่ข้างหูของเธอ

“ยินเสี้ยวเสี้ยว เธอไม่ควรคาดเดาใจฉันเป็นการดีที่สุด” ในขณะที่จิ๋นลี่ยวนพูด ดวงตาก็กลายเป็นลึกล้ำมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่สนใจแม้แต่น้อย ว่าคำพูดของตัวเอง จะสร้างความตะลึงให้กับยินเสี้ยวเสี้ยวอย่างไร

“ฉันไม่ชอบมาก”

พูดจบ จิ๋นลี่ยวนไม่แม้แต่จะให้โอกาสยินเสี้ยวเสี้ยวปฏิเสธ มือใหญ่กุมฝ่ามืออุ่นๆของเธอไว้ จับมือเธอแล้วเดินตรงไปที่ศูนย์กลางของงานหมั้น สำหรับความคิดของยินเสี้ยวเสี้ยวเขาไม่สนใจแม้แต่น้อย

แม้ว่าเขาจะเป็นแค่หมอคนหนึ่ง แต่ก่อนที่เขาจะเป็นหมอ เขาเป็นผู้ชายคนหนึ่ง คือสามีของยินเสี้ยวเสี้ยว แต่ท่าทางที่ไม่เชื่อใจเลย ของยินเสี้ยวเสี้ยวที่มีต่อเขา ทำให้เขาโกรธจริงๆ

ตอนที่ ยินเสี้ยวเสี้ยวตั้งสติกลับมาได้ ตัวเองโดน จิ๋นลี่ยวนพามานั่งในตำแหน่งของ บ้านยิน แล้ว และข้างเธอ ยังมีอยู่ตำแหน่งหนึ่งที่ว่างไว้ ซึ่งเป็นตำแหน่งของคุณชายใหญ่บ้านยินเพียงพริบตา ยินเสี้ยวเสี้ยว ก็ได้ยินเสียงกระซิบวิพากษ์วิจารณ์ของผู้คนที่อยู่ข้างหลัง หนึ่งเดียวที่ไม่ได้รับผลกระทบ ก็คือ จิ๋นลี่ยวนผู้ซึ่งมีใบหน้าเย็นชาในขณะนี้

ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่พูดอะไร แต่ได้ฟังการสนทนาด้านหลังอย่างตั้งใจ

——เล่ากันว่า คุณชายใหญ่บ้านยินจะกลับมาร่วมงานหมั้นของคุณหนูสองไม่ใช่หรือ? กำลังจะเริ่มแล้ว ทำไมยังไม่เห็นคนเลย? ไม่ใช่ว่าจะไม่มาแล้วนะ?

——ใครจะไม่ทราบ ว่าคุณชายใหญ่บ้านยินก็เป็นหนุ่มเนื้อหอม ในตอนนี้ที่กังวลใจ ไม่เพียงมีเธอคนเดียวเท่านั้นนะ

——หากไม่ใช่ว่ามีข่าวเกี่ยวกับคุณชายใหญ่บ้านยินงานหมั้นนี้ ก็เพียงเท่านี้หละ ตอนนี้แค่หวังว่าคุณชายใหญ่บ้านยินจะมาในเร็วๆ นี้

——คุณชายใหญ่บ้านยินคนนี้ ตั้งแต่เดินทางไปต่างประเทศตอนเขาอายุ25 ดูเหมือนจะเป็นครั้งแรกที่กลับประเทศนะ ก็ไม่รู้ว่าครั้งนี้จะอยู่นานแค่ไหน อย่าอยู่แค่วันสองวัน ก็ไปเลยนะ

——นี่ก็พูดยากนะ ฉันจำได้ว่าคนที่คุณชายใหญ่บ้านยินมีความสัมพันธ์สนิทที่สุดในบ้านยิน ดูเหมือนว่าคือ…… คุณหนูใหญ่ของบ้านยินนะ

……

ทันทีที่คำพูดนั้นจบลง ยินเสี้ยวเสี้ยวก็สัมผัสถึงสายตาที่เสมือนไม่ได้ตั้งใจรอบตัว ก้มหัวเล็กๆไว้ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

จิ๋นลี่ยวนที่อยู่ข้างกาย ก็ต้องได้ยินคำพูดเหล่านี้โดยปริยาย ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ

พิธีงานหมั้นได้เริ่มขึ้น ยินรั่วอวิ๋นยืนอยู่หน้า เซี่ยงเฉิง ด้วยใบหน้าที่เขินอาย ยินเสี้ยวเสี้ยวเงยหน้าขึ้นมองทั้งสองคนอย่างสง่า มุมปากยังมีรอยยิ้มจางๆ จิ๋นลี่ยวนข้างกายยกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ

ยินรั่วอวิ๋นมองแขกมากมายใต้เวที มีความภูมิใจอย่างยิ่ง สายตาจ้องมองไปทิศทางของยินเสี้ยวเสี้ยวและ จิ๋นลี่ยวน อย่างควบคุมไม่ได้ แค่ความสามารถอย่างนั้นของพวกเขา สถานการณ์แบบนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอนใช่ไหม? ดังนั้นในโลกนี้ถึงได้มีคนพูดไว้ว่า การแต่งงานคือการเกิดใหม่ครั้งที่สองของผู้หญิง ในครั้งนี้ เธอ ยินรั่วอวิ๋น จะต้องอยู่เหนือกว่ายินเสี้ยวเสี้ยว ให้ได้อย่างแน่นอน!

ถือไมโครโฟนไว้ ใบหน้าของยินรั่วอวิ๋น ระบายความแดงก่ำ พูดอย่างเอียงอาย “ขอบคุณทุกคนที่งานยุ่งขนาดนี้ ยังหาเวลาในการมาเข้าร่วมฉลองงานหมั้นระหว่างฉันกับเซี่ยงเฉิง เดิมทีฉันไม่ต้องการที่จะจัดงานหมั้นยิ่งใหญ่อลังการขนาดนี้ ถ้าถึงตอนที่แต่งงาน ไม่ได้ดีขนาดนี้ ทุกคนก็ต้องหัวเราะฉันแล้ว……”

ยินรั่วอวิ๋น พูดพร้อมกับยื่นมือเกี่ยวผมทัดไว้ข้างหูเบาๆ แสดงกิริยาท่าทางที่อ่อนโยนอย่างเต็มที่ คำพูดเหล่านี้ ทำให้เกิดเสียงหัวเราะอย่างเป็นมิตรจากผู้คนที่อยู่ข้างล่าง บ้านยิน กับบ้านเซี่ยงได้รวมกันเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ว งานแต่งจะด้อยกว่าหรือ? ชั่วครู่หนึ่ง เนื่องจากคำพูดที่น่ารักของยินรั่วอวิ๋นทำให้ผู้ชมข้างล่างที่มองเธอ เพิ่มความเอ็นดูอีกเล็กน้อย……

ลูกสาวที่กำลังจะแต่งงาน มัดจะสวยน่ารักน่าเอ็นดูเสมอ แสดงท่าทางอ่อนหวานแบบนี้ ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ

ดูเหมือนจะรู้ตัวว่าตัวเองได้พูดผิดไป ยินรั่วอวิ๋นมอง เซี่ยงเฉิงที่อยู่ข้างกายอย่างเขินอาย แล้วพูดต่อ “ฉันหมายความว่า ฉันเป็นเพียงคุณหนูสองของบ้านยิน เท่านั้น แต่สามารถได้รับการดูแลจากคุณพ่อคุณแม่และพี่สาวแบบนี้ ฉันมีความสุขจริงๆ และในเวลาเดียวกัน ฉันก็มีความสุขมาก ที่ฉันสามารถแต่งงานกับเซี่ยงเฉิง ในสายตาของฉัน เขาก็คือผู้ชายที่ดีที่สุดในโลก……และฉัน ยินดีที่จะดูแลซักผ้าทำอาหารให้เขา”

คำพูดเหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ชอบฟังทั้งนั้น ชื่นชมบ้านจิ๋น ชื่นชมบ้านเซี่ยง และยังได้ชื่นชมตัวเธอเองด้วย หญิงสาวที่รู้จักการพูดการจา แล้วยังมีรูปลักษณ์น่ารักสวยงาม มักจะทำให้คนรักคนเอ็นดูเป็นพิเศษ ยินรั่วอวิ๋นในขณะนี้ ก็คือเช่นนี้

ยินรั่วอวิ๋น ไม่ได้พูดอะไรมาก หลังจากพูดไปไม่กี่ประโยค ก็มอบไมโครโฟนให้เซี่ยงเฉิง เซี่ยงเฉิงรับไมโครโฟนไว้ เงยหน้าขึ้นมองไปทาง ยินเสี้ยวเสี้ยวและ จิ๋นลี่ยวน ที่นั่งอยู่ด้านล่างโดยไม่ตั้งใจ

นัยน์ตาหรี่ลงเล็กน้อย ทันใดนั้นจิ๋นลี่ยวนก็พูดกับยินเสี้ยวเสี้ยวที่อยู่ข้างๆว่า “เสี้ยวเสี้ยว”

ยินเสี้ยวเสี้ยวหันหน้ามองไปทางเขา ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง แต่จิ๋นลี่ยวน กลับมองเธอ แล้วยกมุมปากยิ้มขึ้น จากนั้นยื่นมือออกไปเกี่ยวเส้นผมข้างหูเธอ ท่าทางที่สนิทสนมมองเห็นทุกทิศทาง

ยินเสี้ยวเสี้ยวแข็งทื่อไปทั้งตัว กะพริบดวงตากลมโต จ้องมอง จิ๋นลี่ยวน นี่คือ กลชายงาม?

ใกล้ชิดเธอมากขนาดนี้ แล้วยังยิ้มแย้มแจ่มใสเช่นนี้ ทำไมเธอรู้สึกว่า โลกของตัวเองกลายเป็นวิงเวียนเล็กน้อย?

เธอเข้าใจดีมาตลอด แรงดึงดูดของจิ๋นลี่ยวน ที่มีต่อเธอนั้น ไม่ใช่แค่หนังสือเล่มแดงเล็กๆเท่านั้น ผู้ชายคนนี้ เพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น เกี่ยวนิ้วมือเบาๆ เธอก็รู้สึกว่า ตัวเองเป็นผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์ที่สุด แม้ว่าจะรังเกียจพฤติกรรมของตัวเองมาก แต่ต้านทานไม่ไหว พลังสังหารของจิ๋นลี่ยวนนั้นแรงเกินไปจริงๆ! เมื่อเปรียบเทียบกับ ยินจื่อเจิ้น พี่ชายของเธอ ยังแรงยิ่งกว่าอีก……

จิ๋นลี่ยวนหัวเราะมองดูท่าทางบ้าผู้ชายของยินเสี้ยวเสี้ยวรอยยิ้มที่มุมปากอ่อนโยนลงเล็กน้อย แบ่งสายตาบางส่วนมองไปที่ชายหนุ่มบนเวที แววตาที่ลึกล้ำพาดผ่านการเยาะเย้ย

เซี่ยงเฉิงซึ่งเดิมทียังยิ้มอย่างมีความสุข ได้เห็นฉากนี้บนเวที มือที่ถือไมโครโฟนไว้นั้น กำแน่นขึ้นอย่างไม่รู้สึกตัว ใบหน้าบึ้งตึงไม่น้อย ไม่ได้พูดพักใหญ่ และยินรั่วอวิ๋น ที่ยืนอยู่ข้างเขา มองตามสายตาของเซี่ยงเฉิงด้วยความสงสัย มือที่ซ่อนอยู่ข้างกระโปรง ดึงเล็บของตัวเองขาดในทันที

ยินเสี้ยวเสี้ยว

คือเธออีกแล้ว! ผู้หญิงคนนี้ต้องการทำอะไรกันแน่? วันนี้เธอจะหมั้นกับเซี่ยงเฉิง แล้ว เธอยังไม่ยอมแพ้อีกหรือ?

ยินรั่วอวิ๋นไม่ได้พูดอะไร มองคนมากมายใต้เวที รู้สึกแค่ว่าตัวเองอับอายขายหน้าเป็นพิเศษ หลังจากหายใจเข้าลึกๆ เธอจำเป็นต้องแกล้งทำเป็นว่าไม่รู้อะไรเลย หันมองไปทางเซี่ยงเฉิง ที่มองยินเสี้ยวเสี้ยว อย่างหลงใหล พูดเสียงเบาด้วยรอยยิ้มที่นุ่มนวล “เซี่ยงเฉิง คุณตื่นเต้นขนาดนี้เลยเหรอ? ตื่นเต้นจนต้องจ้องมองเพียงแต่พี่เขยของฉัน ถึงจะสามารถบรรเทาอาการตื่นเต้นของคุณได้……”

ประโยคคำหนึ่ง เสียงหัวเราะข้างล่างก็ได้ดังขึ้นอย่างเป็นมิตรอีกครั้ง แต่ก็ต่างได้มองไปที่ชายหนุ่มข้างๆกายยินเสี้ยวเสี้ยวอย่างอดไม่ได้

พี่เขย?

ดูเหมือนว่าเรื่องที่ยินเสี้ยวเสี้ยว แต่งงานกับบุคคลธรรมดาทั่วไป จะเป็นเรื่องจริง

ในเวลานี้ สายตาที่ทุกคนจ้องมองไปที่ยินเสี้ยวเสี้ยว มีแบบเยาะเย้ย มีความเห็นใจ มีเหมือนมองเรื่องตลก…… ทุกรสชาติทุกความรู้สึก ตกไปอยู่ในใจของยินเสี้ยวเสี้ยวแต่กลับไม่สามารถกระตุ้นความรู้สึกของเธอได้อีกต่อไป เหมือนดั่งที่ จิ๋นลี่ยวนพูดไว้ คนเหล่านี้มากที่สุดก็คือใช้ข่าวลือเพื่อทำร้ายเธอ และบ้านจิ๋น จะไม่ปล่อยทิ้งไว้แบบนี้อีกต่อไปแน่นอน เธอเพียงแค่ทำในสิ่งที่เธอควรจะทำให้ดี ก็พอแล้ว

หลับตาลงเบาๆ ยินเสี้ยวเสี้ยวทำตัวเงียบเกินคาด มีเพียงจิ๋นลี่ยวน ที่อยู่ข้างเธอเท่านั้น ที่สามารถเห็นมือเล็กๆของเธอที่วางไว้บนตัก กำแน่นโดยไม่รู้ตัว วินาทีต่อมา ฝ่ามือใหญ่กุมเข้าไป มอบความอบอุ่นให้กับเธออย่างเงียบๆ

ภายในหัวใจของยินเสี้ยวเสี้ยว สงบลงในทันใด มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่ได้หันไปมองชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ

เซี่ยงเฉิงดึงสติกลับมา เพราะคำพูดของยินรั่วอวิ๋น พยายามดึงสายตาของตัวเองกลับ จากนั้นถึงได้ยิ้มกล่าวขอโทษทุกคน พูดว่า “ขออภัยครับ ทุกท่าน ผมตื่นเต้นมากเกินไป หมั้นครั้งแรก แล้วยังหมั้นกับผู้หญิงที่อ่อนโยนและมีคุณธรรม มีความเห็นอกเห็นใจคนเช่นนี้ ช่างตื่นเต้นจริงๆ แต่ยังดีที่มีพี่เขยอยู่ข้างล่าง สามารถที่จะทำให้ผมดูแล้วสงบสติอารมณ์ได้……”

คำพูดเดียวกันกับยินรั่วอวิ๋น แต่สามารถทำให้คนยอมรับได้ง่ายกว่าเป็นพิเศษ

แต่ว่า คำพูดของทั้งคนสองต่างก็ได้เหยียบ ยินเสี้ยวเสี้ยวและ จิ๋นลี่ยวนโดยไม่ได้ตั้งใจ

แต่สองคนคู่กรณีกลับไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย แค่ได้มองดูเรื่องนี้อย่างเงียบๆ

เมื่อเห็นว่า เซี่ยงเฉิงกำลังจะเข้ารายการที่ทุกคนตั้งตารอดูมากที่สุด ซึ่งก็คือรายการที่สารภาพรักกับยินรั่วอวิ๋น แต่ฝูงชนข้างหลัง ได้เกิดความชุลมุนไม่น้อย ทุกคนหันหลังกลับและมองไปทางด้านหลัง จากนั้นตามด้วยเสียงการสนทนาที่ตื่นเต้นดังขึ้น แม้แต่ ยินรั่วอวิ๋น และ เซี่ยงเฉิงบนเวที ก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงค้าง

ยินเสี้ยวเสี้ยวยังไม่ทันที่จะเงยหน้าขึ้น ตรงข้างหน้าก็มีเงามาบังไว้ก่อนแล้ว

เงยหน้าขึ้น ยินเสี้ยวเสี้ยวล้นไปด้วยรอยยิ้มที่สดใสที่แม้แต่จิ๋นลี่ยวน ยังไม่เคยเห็นมาก่อน

“พี่ชาย” แค่คำสองคำ เช่นก้อนหินตกลงไปในผิวน้ำนิ่งสงบ เกิดคลื่นเป็นกระแส ทำให้คนใจปรารถนา

คุณชายใหญ่ของบ้านยิน บุคคลที่อายุแค่ 23ปี ก็มีชื่อเสียงดังโด่งใน เมืองT แม้กระทั่งวงการบริหาร

อายุ25ปี ตัดสินใจเดินทางไปต่างประเทศอย่างไม่ลังเล ในตอนที่ชื่อเสียงของตัวเองอยู่ในจุดสูงสุด การเดินทางครั้งนี้นานเป็นเวลาห้าปี และตอนนี้ ยินจื่อเจิ้นในวัย30ปี ก็ยังคงโสด ตัวคนเดียว

ยินจื่อเจิ้นก้มมองดูเด็กผู้หญิงที่เติบโตแล้วตรงหน้า ทั้งแววตาและหางคิ้วก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ยื่นมือออกไปลูบผมสลวยของเธอ ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเอ็นดู “เสี้ยวเสี้ยว ฉันกลับมาแล้ว”

ในเวลานี้แม้แต่ยินไป่ฝันและ หลี่หมึ้งก็ได้เดินออกมา ยิ้มมองที่ยินจื่อเจิ้น ผู้คนรอบๆ ดูเหมือนจะลืมไปแล้วว่า บนเวทียังมีคู่หมั้นคู่หนึ่งยืนอยู่ ล้อมรอบยินจื่อเจิ้นไว้ และทักทายถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ เสมือนว่าพวกเขาก็ได้กลายเป็นคนของบ้านยินแล้ว

ยินเสี้ยวเสี้ยว ยืนขึ้น ยืนอยู่ข้างพี่ชายของตัวเอง ด้วยใบหน้าที่รอยยิ้มสดใส ดวงตาที่สว่างประกายความตื่นเต้นและความดีใจ