Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - ตอนที่ 38 จิ๋นลี่ยวน คุณอยู่ที่ไหน
ตอนที่ 38 จิ๋นลี่ยวน คุณอยู่ที่ไหน
วันรุ่งขึ้น ยินเสี้ยวเสี้ยว นอนอย่างเต็มอิ่ม แล้วลุกขึ้นจากเตียง สิ่งแรกที่ทำ ก็คือหาโทรศัพท์มือถือข้างหมอน เดิมทีสายตาที่คาดหวังอย่างยิ่ง มองโทรศัพท์มือถือที่เงียบสงบไร้ร่องรอยใดๆ ก็มืดมนจางลงอย่างรวดเร็ว
เขายังโกรธอยู่เหรอ?
กัดริมฝีปากเบาๆ ยินเสี้ยวเสี้ยวรีบลุกขึ้น แล้วหันเข้าห้องน้ำทันที หลังจากที่แต่งตัวเสร็จอย่างรวดเร็ว ก็รีบลงจากบันได ถึงได้สังเกตว่า ในบ้านไม่มีใครเลยสักคน รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ได้ออกจากบ้าน
ทันทีที่ขึ้นรถแท็กซี่ โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้น เห็นว่าคือหลี่หมึ้ง ที่โทรหา ยินเสี้ยวเสี้ยวขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ได้รับสาย แล้วถามเสียงเบาว่า “แม่ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
หลี่หมึ้งทางปลายสาย ดูเหมือนจะมีดีใจมาก บางครั้งก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงหลายคนคร่าวๆ คาดว่าหลี่หมึ้ง น่าจะออกไปเล่นไพ่นกกระจอกแล้ว ไม่สนใจน้ำเสียงของยินเสี้ยวเสี้ยวแม้แต่น้อย แล้วได้พูดขึ้นว่า “เสี้ยวเสี้ยว เธอไปที่ ‘โรงแรมหซือซัน’ ช่วยพี่ชายเธอได้รับเอกสารหน่อย ตอนนี้ทางฉันไม่สามารถออกไปได้ น้องสาวเธอก็ได้ไปหาเซี่ยงเฉิง แล้ว ทั้งสองตอนนี้กำลังยุ่งอยู่กับเรื่องงานแต่งงาน ทั้งบ้านมีแต่เธอที่ว่างมากที่สุดแล้ว……”
สีหน้าของ ยินเสี้ยวเสี้ยวนั้นดูไม่ดีนัก แต่มันไม่ใช่เรื่องของการรับเอกสาร มันก็แค่เดินทางไปเอาหน่อยเท่านั้นเอง แค่รู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย ยินรั่วอวิ๋นสามารถยุ่งเรื่องงานแต่งงานได้ นั้นเธอก็จะสามารถยุ่งเรื่องงานแต่งงานได้เหมือนกัน? หรือว่าหล่อนลืมไปแล้ว ลูกสาวของหล่อนที่จะแต่งงาน ไม่ใช่มีเพียงคนเดียวนะ!
รู้สึกคับอกคับใจ แต่สุดท้ายแล้วยินเสี้ยวเสี้ยว ก็ไม่ได้ใส่อารมณ์ ตอบกลับเบาๆ แล้ววางสายลง แล้วสั่งให้คนขับขับรถไปที่ ‘โรงแรมหซือซัน’ ระหว่างทางที่ไป ยินเสี้ยวเสี้ยวคิดทบทวนดู แล้วก็ได้ส่งข้อความถึงจิ๋นลี่ยวน
—— จิ๋นลี่ยวน ตอนนี้ฉันไป‘โรงแรมหซือซัน’ ช่วยพี่ชายฉันรับเอกสาร เราทานอาหารเย็นพร้อมกันนะ?”
หลังจากนั้น ก็เป็นการรอที่เงียบสงบ แต่จนกระทั่งยินเสี้ยวเสี้ยวมาถึง‘โรงแรมหซือซัน’แล้ว จิ๋นลี่ยวนก็ยังไม่ตอบกลับมา สุดท้ายแล้ว ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ได้เก็บโทรศัพท์ลง หันหน้าเดินเข้าไปในโรงแรม เดินไปที่ล็อบบี้ ทันทีที่บอกชื่อบ้านยิน พนักงานต้อนรับ ก็เงยหน้าขึ้นมองเธอจากนั้นก็ได้บอกหมายเลขห้องให้กับเธอ
ยินเสี้ยวเสี้ยวชะงักครู่หนึ่ง หมายเลขห้อง?
มีหุ้นส่วนของ ‘บริษัทจื่อยิน’ อยู่ที่นี่อยู่หรือ? ไม่อย่างนั้นทำไมต้องเปิดห้องไว้ จะมีโครงการอะไรอีกแล้วหรือเปล่า?
ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้คิดมาก หันหน้าแล้วเดินไปที่ลิฟต์โดยตรง พนักงานสาวต้อนรับ ที่อยู่ด้านหลังมองดูแผ่นหลังของเธอ เบะปากใส่ด้วยความดูถูก ผู้หญิงที่อยู่รอบๆ ก็ได้รวมตัวกันวิพากษ์วิจารณ์กันเบา ๆ
——นี่ก็คือคุณหนูใหญ่ของบ้านยิน หรือ? ได้ยินมาว่า กำลังจะแต่งงาน แล้วไม่ใช่หรอ?
——แต่งงาน? เธอไม่รู้เหรอ คนที่หล่อนแต่งงานด้วย ก็แค่หมอธรรมดาๆเท่านั้น ชื่อเสียงจะน่าฟังเท่าผู้จัดการบริษัทจางซื่อ ได้ยังไงล่ะ
——เห้ยๆ เห็นเธอท่าทางไร้เดียงสาแบบนี้ ฉันยังคิดว่า ที่พูดกับข้างนอกเป็นข่าวลือทั้งหมด
——ข่าวลือ? คุณไม่รู้หรือ ว่าไม่มีลมก็ไม่มีคลื่น?
……
คุณหมอจูที่เข้ามาเช็คเอาท์ ได้ยินการพูดคุยที่เปิดเผยของพวกเธอพอดี มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย
ที่แท้ภรรยาตัวน้อยของคุณหมอจิ๋น ก็เป็นแค่ของเล่นขนมขบเคี้ยวของคนนับพันนับหมื่น? มาดูในตอนนี้ คุณหมอจิ๋นอาจจะโดนหลอกแล้ว นึกถึง ท่าทางของยินเสี้ยวเสี้ยว อยู่ที่โรงพยาบาลเป็นกระต่ายน้อยบริสุทธิ์ที่ไร้เดียงสา
ในตอนที่ คุณหมอจูก้าวออกมาจาก ‘โรงแรมหซือซัน’ ได้โทรไปหา จิ๋นลี่ยวน โดยไม่ลังเลเลย
“คุณหมอจิ๋นฉันเห็นภรรยาตัวน้อยของคุณ เดินตามผู้ชายคนอื่นเข้าไปในห้องโรงแรมแล้ว คุณ จะมาดูหน่อยไหม?”
แม้ว่าเสียงจะเบา แต่เต็มไปด้วยการดูถูกต่อยินเสี้ยวเสี้ยว! ไม่พอใจกับสายตาดูคนของจิ๋นลี่ยวน! เธอดีมากขนาดนี้ แต่จิ๋นลี่ยวน กลับมองไม่เห็นเธอ ในตอนนี้เธอก็จะรอดู ท่าทางที่จิ๋นลี่ยวน ได้เห็นยินเสี้ยวเสี้ยว
ทางอีกด้านหนึ่ง หลังจากที่จิ๋นลี่ยวน ได้ฟังสิ่งนี้ ก็รีบเปลี่ยนเสื้อเสื้อกาวน์ของตัวเองออก หยิบกุญแจรถแล้วรีบวิ่งพุ่งออกไป
หน้าประตูห้อง ยินเสี้ยวเสี้ยวเคาะประตูเบาๆ ไม่นานก็ได้ยินเสียงเดินใกล้เข้ามาจากด้านใน เธอรู้สึกใจหวิวๆ อย่างบอกไม่ถูก ตื่นตัวระแวงไปทั้งตัว
ประตูด้านหน้าค่อยๆเปิดออก และหลังจากได้เห็นคนที่อยู่ด้านหลังประตู ดวงตาของยินเสี้ยวเสี้ยวเบิกกว้าง ใบหน้าเล็กๆก็ซีดจางในทันที ร่างกายกำลังจะถอยออกไปอัตโนมัติ แต่คุณข้างให้ ได้ยื่นมือออกมาจับข้อมือของยินเสี้ยวเสี้ยว ไว้ทันที
เมื่อเห็นว่ากำลังจะถูกผู้จัดการจาง ลากตัวเข้าไปในห้อง ยินเสี้ยวเสี้ยวใช้มืออีกข้างหนึ่ง ที่ยังเป็นอิสระ จับกำแพงด้านนอกประตูไว้แน่น เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่ยอมเข้าไปเด็ดขาด!
ล้อเล่นหรือ ตอนที่ผู้จัดการจางเดินมาเปิดประตู บนตัวแค่สวมเสื้อคลุมอาบน้ำตัวเดียวเท่านั้นนะ ท่าทางแบบนั้น แค่ดูก็รู้แล้วว่า ข้างในไม่ได้ใส่อะไรไว้ ทั้งห้องมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น ถ้าเธอเข้าไปในเวลานี้ นั้นก็เนื้อเข้าปากเสือแล้วไม่ใช่หรือ?
“ผู้จัดการจาง ฉันมาที่นี่เพื่อรับเอกสาร คุณปล่อยฉันนะ!”
เสียงของยินเสี้ยวเสี้ยว ไม่ถือว่าดังมาก แต่ก็ไม่ได้เบา บริษัทจางซื่อ กับ‘บริษัทจื่อยิน’ มีโครงการที่ร่วมมือกันหลายอย่าง เธอก็รู้ ทีแรกยินไป่ฝัน ก็โกรธ ที่เธอไม่ยอมแต่งงานด้วย ในตอนนี้ ถ้าทำให้ผู้จัดการจางหัวเสียขึ้นมา พอกลับไปยินไป่ฝันอาจจะลอกหนังเธอก็ได้ อาจไม่แน่ว่า จิ๋นลี่ยวนจะต้องเดือดร้อนไปด้วย! ดังนั้น ถ้าเรื่องไม่ถึงที่สุด ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่อยากทำให้มันต้องพังทลายไป!
“เอาเอกสาร? ใช่แล้วเอาเอกสารไง แต่ว่าถ้าเธอไม่เข้าไปจะเอายังไงล่ะ?” ผู้จัดการจาง ใบหน้ายิ้มอย่างลามก มองดูยินเสี้ยวเสี้ยว ความต้องการในแววตา ชัดเจนมากเป็นพิเศษ แรงที่จับข้อมือของยินเสี้ยวเสี้ยว ไว้ ยิ่งเพิ่มพลังขึ้นเรื่อยๆ คำพูดก็ยิ่งไม่หลีกเลี่ยง “เสี้ยวเสี้ยว เอาของจากที่ฉัน ก็ต้องมีสิ่งตอบแทนนะ เธอไม่ตอบแทนอะไร ธุรกิจนี้ต่อไปก็คงทำยากแล้ว มา รีบเข้ามา คุณลุงจางสอนหนู……”
ยินเสี้ยวเสี้ยวมองดูความต้องการที่แสดงออกมาโดยไม่ปกปิดแม้แต่น้อยของผู้จัดการจาง และคำพูดที่ล่อแหลมพวกนั้น หวาดกลัวจนตื่นตระหนกไปหมดแล้ว แต่มือเล็กๆนั่น ก็ยังคงจับไว้ที่หน้าประตูไม่ยอมปล่อย ยื่นหน้าออกไปดู ที่ทางเดิน ทั้งๆที่ทางเดินยาวขนาดนี้ แต่ทำไมไม่มีคนเลยแม้แต่คนเดียว!
จิ๋นลี่ยวน คุณอยู่ที่ไหน?
ปฏิกิริยาแรก คนที่ยินเสี้ยวเสี้ยวคิดถึง ก็คือผู้ชายที่ตัวเองทำให้โกรธมากจนต้องหันหลังเดินกลับในเมื่อวานนี้……
“คุณลุงจาง ฉันไม่เอาแล้ว ฉันให้พี่ชายฉัน มาเอากับคุณด้วยตัวเอง ฉันไม่เอาแล้ว”
ระหว่างพูด ยินเสี้ยวเสี้ยว ก็เริ่มดิ้นรนอย่างสุดแรง ข้อมือถูกบีบอย่างรุนแรงจนเจ็บปวดมาก แดงไปหมด แม้แต่ผิวหนังก็ถลอกด้วย แต่ก็ยังคงดิ้นรนเรื่อยๆ ปากก็พูดไม่หยุด “ฉันไม่เอาแล้ว คุณลุงจาง ฉันยังต้องไปหาสามีของฉัน ฉันไม่เอาเอกสารแล้ว!”
เมื่อต้องเผชิญต่อหน้า พลังพูดทั้งหมด เป็นเพียงเสือกระดาษเท่านั้น
สิ่งที่หมายถึงก็คือ ยินเสี้ยวเสี้ยว เธอจะพูดจาฉะฉาน ปากเก่งมากเพียงใด แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพลังหนึ่งต่อหนึ่งเช่นนี้ เธอไม่มีโอกาสชนะเลยแม้แต่นิดเดียว!
เมื่อผู้จัดการจางได้ยินคำพูดของยินเสี้ยวเสี้ยว ก็หัวเราะออกมาเผยให้เห็นฟันสีเหลือง แล้วยื่นมืออีกข้างไปจับเอวของยินเสี้ยวเสี้ยว โดยตรง แค่เวลาสั้นๆ ยินเสี้ยวเสี้ยว ก็กลายเป็นลูกไก่ในกำมือ ที่เขาจะฆ่าจะแกงก็ได้ ใกล้เข้าไปข้างหูเธอ แล้วได้แลบลิ้นออกมาเลียอย่างต่ำทราม จากนั้นก็พูดว่า “ไม่เอาก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวคุณลุงจาง จะให้เธอขอร้องฉันเพื่อที่จะเอา!”
สิ้นคำพูด ผู้จัดการจางออกแรงดึง ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ถูกลากเข้าไปในห้องของผู้จัดการจางอย่างนั้นแล้ว
ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้สึกกำลังจะหมดหวังแล้ว ยื่นมือออกไปห้ามผู้ชายตรงหน้า ใบหน้าเล็กๆเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก ปากกรีดร้องเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง “ไม่เอา ฉันไม่เอา คุณลุงจาง ฉันได้แต่งงานแล้ว ฉันมีสามีแล้ว! คุณทำไม่ได้!”
เมื่อเผชิญกับความไม่ร่วมมือของยินเสี้ยวเสี้ยว ผู้จัดการจาง มองว่ามันเป็นอารมณ์สนุกอย่างหนึ่งโดยสิ้นเชิง ปากอมยิ้มไว้ มองใบหน้าเล็กๆที่สวยงามของยินเสี้ยวเสี้ยวด้วยความพึงพอใจ ต้องรู้ว่า เขาคิดที่จะครอบครองเธอ ไม่ใช่แค่วันสองวันเท่านั้น ถ้าไม่ใช่ว่าต้องการได้ตัวเธอ เขาจะไม่เลือกที่จะร่วมมือกับยินไป่ฝันแน่นอน ทั้งวงการธุรกิจก็รู้หมด รู้ว่า ยินไป่ฝันเป็นคนเจ้าเล่ห์ที่มีชื่อเสียง!
เอื้อมมือรัดตัวยินเสี้ยวเสี้ยวเข้าในอ้อมแขนไว้แน่น ผู้จัดการจางเข้าใกล้ข้างหูของยินเสี้ยวเสี้ยว เพราะการหลบหลีกของเธอ รอบนี้เลียไม่โดน ก็ไม่ได้รีบร้อน แค่ได้พูดอย่างร้อนใจว่า “เบบี๋ เธอรู้ไหม เพื่อที่จะได้ตัวเธอ ฉันยอมเสียกำไรอย่างมากให้กับ บ้านยินของพวกเธอนะ เธอว่าถ้าเธอไม่ชดเชยฉัน ฉันจะยอมได้อย่างไรล่ะ?”
ยินเสี้ยวเสี้ยวหวาดกลัวจนจะร้องไห้ออกมาแล้ว ยังไม่ทันตั้งสติกลับมาได้จากอาการตื่นตระหนก เธอก็ถูกผู้จัดการจางผลักลงไปนอนบนเตียงแล้ว! ในความวุ่นวาย ยินเสี้ยวเสี้ยว ก็เห็นว่าชายคนนั้นกำลังจะทับลงมา เลยได้กลิ้งไปด้านข้างโดยอัตโนมัติ ไม่ได้ถูกทับตัว แต่ถูกกักตัวไว้ด้วยมือที่ยื่นออกมาของเขา……
“ไม่เอา! ขอร้อง ฉันให้พี่ชายของฉันมาคุยกับคุณดีไหม เขาจะให้ผลประโยชน์กับคุณมากที่สุด ขอร้อง ปล่อยฉันไป! ฉันได้แต่งงานแล้ว ฉันมีสามีแล้ว! ขอร้องคุณ……”
ยินเสี้ยวเสี้ยวอ้อนวอนด้วยสีหน้าขาวซีด พยายามดิ้นรนไปที่ข้างเตียง แขนที่กักตัวเธอไว้ข้างหลัง ควบคุมการเคลื่อนไหวของเธอไว้ พยายามมาตั้งนาน ข้างเตียงที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมแต่ก็เหมือนห่างไกลจนกว่าจะคว้าได้ ไม่สามารถเข้าใกล้ได้แม้แต่นิดเดียว
ในอ้อมกอดก็คือร่างอ่อนระทวยที่ตัวเองคิดฝันมานาน ผู้จัดการจาง รู้สึกตื่นเต้นกระตือรือร้นมากขึ้นเรื่อยๆ ยื่นหน้าเข้ามาอยากจะจูบก่อน ยินเสี้ยวเสี้ยว หลบหลีกอย่างสุดชีวิต ตอนนี้นอกจากพยายามดิ้นรน และมีความปรารถนาที่จะหนีออกไปแล้ว ก็ไม่มีอย่าอื่น…….
ในความวุ่นวาย ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดว่า “คุณลุงจาง แม่ของฉันจะต้องหามาในไม่ช้าแน่ ถ้าที่ฉันยังไม่ได้นำเอกสารกลับมาเป็นเวลานาน ครอบครัวของฉัน จะต้องมาหาฉันแน่! เมื่อถึงเวลานั้น พวกเขาจะไม่ปล่อยคุณไว้แน่! คุณปล่อยฉันออก……”
“ฮ่าฮ่าฮ่า……” คำพูดยินเสี้ยวเสี้ยวยังพูดไม่จบ ก็ถูกผู้จัดการจาง ขัดจังหวะแล้ว หันตัวทับ ยินเสี้ยวเสี้ยวไว้ ยื่นมือบีบคางของเธอ “ที่รัก เธอคงไม่ใช่ว่าโง่ไปแล้วนะ พ่อแม่ของเธอ ผลักเธอให้กับฉันด้วยมือของพวกเขาเอง
เธอคิดว่าพวกเขาจะมาช่วยเธอได้ไหม? รู้มั้ยว่าเพื่อรอโอกาสในวันนี้ พ่อของเธอยังเอาพี่ชายเธอไปที่อื่นโดยเฉพาะ รอพี่ชายของเธอกลับมาเราก็ได้เสียกันเรียบร้อยแล้ว……”
ใบหน้าของ ยินเสี้ยวเสี้ยวขาวซีด เลือดจางหายไปหมด กัดริมฝีปากแน่น แต่ร่างกายก็สั่นเทาไม่หยุด เหตุผลหนึ่งคือหวาดกลัวเพราะการกระทำของผู้จัดการจาง และอีกเหตุผลหนึ่ง คือคำพูดพวกนี้ของเขา ในดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตา แต่ก็ไม่ยอมที่จะไหลรินออกมา……
พ่อของเธอ แม่ของเธอ ถึงกับปฏิบัติกับเธอเช่นนี้เลยหรือ?
จะไม่โกรธได้อย่างไร? จะไม่แค้นได้อย่างไร?
ชมอารมณ์สีหน้าที่แสดงออกบนใบหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยว ผู้จัดการจาง พูดต่อไปว่า “สิ่งที่เธอสมควรทำมากที่สุดในตอนนี้ ก็คือคิดหาวิธีปรนนิบัติฉันให้ดี ไม่แน่ถ้าฉันพึงพอใจ กลับไปอาจจะแต่งงานกับเธอก็ได้ ไม่อย่างนั้น เธอก็ต้องกลับไปเป็นเมียหมอของเธอ!”
เมียหมอ
ทันใดนั้นยินเสี้ยวเสี้ยวก็คิดถึงผู้ชายคนนั้น ร่างกายยิ่งสั่นมากขึ้นเรื่อยๆ……
ในตอนที่ผู้จัดการจางกำลังจะจูบด้วยรอยยิ้มผู้ชนะ ยินเสี้ยวเสี้ยวหันหน้าหนี ใช้พลังงานทั้งหมดตะโกนคนที่อยากจะเจอมากที่สุดในตอนนี้……
“จิ๋นลี่ยวน!”
การกรีดร้องที่เจ็บปวดทรมานนั้น เต็มไปด้วยความอัปยศอดสูและความเจ็บใจ!