Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - ตอนที่ 43 จิ๋นลี่ยวน เป็นไปได้ไหมคะที่คุณจะรักฉัน

ตอนที่ 43 จิ๋นลี่ยวน เป็นไปได้ไหมคะที่คุณจะรักฉัน

กล่องคอของยินเสี้ยวเสี้ยวนิ่งไปครู่หนึ่ง มองนิ่งไปยังจิ๋นลี่ยวน ถามคำถามที่อยู่ในใจมานานแสนนาน เธอพูดขึ้น：“จิ๋นลี่ยวน ทำไมตอนนั้นคุณถึงตอบตกลงกับการขอแต่งงานของฉันคะ?”

จิ๋นลี่ยวนนิ่งค้างครู่หนึ่ง ความนิ่งค้างครู่หนึ่งของเขาไม่อาจรอดพ้นสายตายินเสี้ยวเสี้ยว ใจเต้นแรงรัว

วินาทีนั้น ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้สึกเสียใจที่ถามคำถามแบบนั้นออกไป และกลัวที่จะได้ฟังคำตอบของจิ๋นลี่ยวน

จิ๋นลี่ยวนเงยหน้าขึ้น มองลึกเข้าไปในดวงตาของยินเสี้ยวเสี้ยว

“ช่างเถอะค่ะ คุณไม่ต้องตอบคำถามฉันหรอก” ยังไม่รอให้จิ๋นลี่ยวนพูด ยินเสี้ยวเสี้ยวก็หันหน้าหนีสายตาของเขา แล้วรีบพูดตัดประโยค กระตุมมุมปากแล้วพูดขึ้น：“ไม่ว่าคุณจะแต่งงานกับฉันเพราะอะไร ตอนนี้เราก็แต่งงานกันแล้ว จะหย่ากันก็เป็นไปไม่ได้ หลังจากนี้ฉันจะจำเอาไว้ ว่าคุณคือสามีของฉัน แค่นี้ก็พอแล้ว”

จิ๋นลี่ยวนยังคงไม่ตอบคำถาม แววตาคู่นั้นมองมาที่ยินเสี้ยวเสี้ยว อารมณ์ของเขาหวั่นไหวเล็กน้อย แต่ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร

“จริงด้วย พรุ่งนี้คุณช่วยไปอธิบายให้ย่าผมฟังหน่อย” ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ให้โอกาสจิ๋นลี่ยวนในการพูด แต่กลับค่อยๆทำให้จิ๋นลี่ยวนเดินตามแผนของเธอ “คุณก็รู้หนิคะ ว่าฉันกลัวคุณหญิงย่า คุณช่วยไปอธิบายให้คุณพ่อกับคุณแม่ฟังด้วย ฉันเดาว่าพรุ่งนี้ตอนเย็นฉันน่าจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วค่ะ หลังจากเรื่องวุ่นวายทั้งหมดจบลง ค่อยให้พี่ชายของฉันไปพบพ่อกับแม่ของคุณ จากนั้นเรื่องงานแต่งงานงาน ครอบครัวพวกคุณเป็นคนจัดการได้เลยค่ะ”

คำพูดเดียว พูดขัดทุกอย่างที่จิ๋นลี่ยวนอยากจะพูด จนกระทั่งยินเสี้ยวเสี้ยวยืนขึ้น นานครู่หนึ่งที่ไม่กล้าพูดอะไร ทำเพียงรินน้ำขึ้นมาดื่มอย่างซื่อๆ จิ๋นลี่ยวนรู้สึกปวดหนึบหนึบในใจ

อ้าปากขึ้นคิดจะพูดบางอย่าง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้สายที่โทรเข้ามาคือตระกูลจิ๋น จิ๋นลี่ยวนโชว์ให้ยินเสี้ยวเสี้ยวดู จากนั้นเดินออกไปรับโทรศัพท์

ยินเสี้ยวเสี้ยวมองดูแผ่นหลังของจิ๋นลี่ยวนที่ค่อยๆเดินหายออกไปจากห้องพักผู้ป่วย อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโล่งใจ

ความเป็นจริง ปัญหาหลายอย่างที่เกิดขึ้นนั้น ในตอนแรกเธอคิดไม่ถึง แต่หลังจากคนทั้งสองคนทำความรู้จักกันสนิทสนมกัน ยินเสี้ยวเสี้ยวกลับพบว่า ตนเองยิ่งอยู่ก็ยิ่งอยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของจิ๋นลี่ยวน อยากจะเข้าไปมีส่วนร่วม ซึ่งสิ่งเหล่านี้ตอนที่เธอคบกับเซี่ยงเฉิงไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน……

มือยางจับหัวใจตรงหน้าอกข้างซ้าย จนถึงตอนนี้ยินเสี้ยวเสี้ยวยังสามารถรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรง

ความเป็นจริง สิ่งที่เธออยากจะรู้ที่สุดมีเพียงเรื่องเดียว ซึ่งก็คือ……

——จิ๋นลี่ยวน เป็นไปได้ไหมคะที่คุณจะรักฉัน?

ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้ดี ว่าเธอหวั่นไหวกับจิ๋นลี่ยวน อีกทั้งพูดได้ว่าเธอเริ่มจะถอนตัวไม่ขึ้น

ความรู้สึกแบบนี้ มันแปลกแต่กลับทำให้หัวใจว้าวุ่น เธอยากที่จะจินตนาการ หลังจากที่ตนเองคุ้นชินกับการมีอยู่ของจิ๋นลี่ยวน จิ๋นลี่ยวนกลับไม่ลังเลที่จะเดินจากไป ถ้าเป็นแบบนั้นเธอจะปวดร้าวหัวใจแค่ไหนกัน แต่ในความเป็นจริงเธอกลับไม่มีทางเลือก

นั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วยแล้วคิดฟุ้งซ่าน จนกระทั่งพยาบาลสาวเดินเข้ามาเพื่อเปลี่ยนยาให้กับเธอ เธอจึงพึ่งดึงสติตนเองกลับมาได้

ยินเสี้ยวเสี้ยวลืมตากลมโตมองขึ้นไปบนเพดาน ปลอบใจตนเองไม่หยุด

ยินเสี้ยวเสี้ยว ไม่เป็นไร ต่อให้จุดจบมันจะเลวร้ายแค่ไหนก็ไม่เลวร้ายเท่าการที่เธอปล่อยทุกอย่างไปในตอนนี้ ถือว่าเป็นการเดิมพันสักครั้ง ทั้งที่เดิมทีก็ไม่มีต้นทุนอะไรตั้งแต่แรกแล้ว ก็แค่เสียเวลานิดหน่อย เสียความคิดนิดหน่อย เสียแรงนิดหน่อยก็เท่านั้น……

วันถัดไป จิ๋นลี่ยวนเดิมทีคิดที่จะกลับไปปลอบใจและอธิบายให้คนทีบ้านตระกูลจิ๋นฟังตามที่ยินเสี้ยวเสี้ยวบอก ทว่ากลับคิดไม่ถึงว่าโรงพยาบาลจะโทรมา เขาจึงรีบไปทำการผ่าตัด ทว่าตอนที่เขาออกมาจากห้องผ่าตัดนั้น ทุกอย่างบนโลกใบนี้กลับเปลี่ยนไปแล้ว

วันนี้โรงพยาบาลครึกครื้นมาก ยินเสี้ยวเสี้ยวออกจากโรงพยาบาลหนันหยูแต่เช้า เดินขึ้นรถตู้ นับตั้งแต่วินาทีที่เธอออกมาจากโรงพยาบาลนั้น ก็มีนักข่าวคอยถ่ายรูปเธอ

สื่อใหญ่สามสื่อของเมืองTทั้ง‘เทียนหยู’ ‘ดังดี้’ ‘ชิงเฟิง’ ครั้งนี้พวกเขาถึงกับส่งนักข่าวมือดีของช่องมาติดตามเรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่ายินเสี้ยวเสี้ยวกลายเป็น‘คนดัง’ของเมืองTไปแล้ว！

“คุณหนูยินคะ ขอถามหน่อยค่ะว่าอะไรไปสาเหตุที่ทำให้คุณตัดสินใจแบบนี้คะ?” นักข่าวจาก‘เทียนหยู’รีบถือโอกาสนี้ในการถาม นักข่าวอีกสองช่องเองก็รีบให้ความสนใจกับเธอ แทบอยากจะมองจนผิวเธอถลอกออกมาเป็นชั้นๆ “เพราะข่าวลือเมื่อวันก่อนหรอคะ? ไม่ทราบว่าเรื่องนั้นเป็นความจริงไหมคะ?”

ยินเสี้ยวเสี้ยวนั่งเงียบอยู่ตรงที่นั่งของตนเอง วินาทีที่เธอโทรศัพท์ไปนั้น เธอรู้ดี ว่าตนเองไม่สามารถถอยหลังได้ หนทางข้างหน้าลำบากมาก แต่เธอก็ต้องพยายามเดินต่อไป ครั้งนี้ แม้แต่จิ๋นลี่ยวนก็ช่วยเธอไม่ได้

“คุณหนูยินคะ คุณพอจะทราบไม่คะว่าข่าวลือของคุณที่ถูกพูดถึงนั้นมาจากที่ไหน? มีคนจงใจใส่ร้ายหรอคะ? หรือว่านั่นคือความจริง?” ‘นักข่าวดังดี้’ไม่ยอมแพ้แม้แต่น้อย จากนั้นก็ถามคำถามของตนเอง “อยากทราบว่าคุณเป็นคน‘จิตใจโหดร้าย พฤติกรรมไม่ดี’ตามที่เป็นข่าวไหมคะ?”

ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้ตอบคำถามข้อไหน ทำเพียงมองไปนอกหน้าต่างเงียบๆ ท่าทีนั้นทำให้คนเดาไม่ถูก

นักข่าว‘ชิงเฟิง’ถามตรงประเด็นยิ่งกว่า คำพูดนั้นแรงมากกว่าเดิม “คุณหนูยินคะ เป็นเพราะข่าวเสียๆหายๆในครั้งนี้หรือเปล่าคะ ที่ทำให้ว่าที่สามีของคุณที่เป็นคุณหมอไม่ยอมแต่งงานกับคุณ ดังนั้นคุณจึงอยากจะใช้วิธีนี้เพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ของคุณ?”

ขณะที่พวกเขาถามกันอยู่นั้น ยินเสี้ยวเสี้ยวถูกส่งไปอีกโรงพยาบาล ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้จักโรงพยาบาลนี้ เพียงแต่ไม่เคยมาก็เท่านั้น พึ่งลงจากรถ ทั้งโรงพยาบาลก็ถูกคนล้อมไปหมด นักข่าวของทั้งสามสื่อใหญ่ได้อยู่ในพื้นที่ที่ดี เพื่อรอทำข่าวใหญ่ในวันนี้

ยินเสี้ยวเสี้ยวเดินลงจากรถ เผชิญหน้ากับแฟรชด้วยความไม่เกรงกลัว ยืนอยู่เงียบๆตรงนั้น แล้วพูดขึ้นเสียงเบา：“ทุกคนคะ ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาอันมีค่ามาเป็นพยานให้ฉันค่ะ ก่อนอื่นฉันขอขอบคุณทุกคน แต่ว่า ที่นี่คือโรงพยาบาล หวังว่าทุกคนจะวางตัวให้ดี ไม่รบกวนผู้ป่วยที่นี่นะคะ”

ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดด้วยความจริงจัง แต่กลับไม่ทำให้ใครรู้สึกรำคาญ เดิมทีผู้ป่วยที่นี่รู้สึกไม่พอใจแต่เมื่อได้ยินคำพูดของยินเสี้ยวเสี้ยวแล้วนั้นก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่นานคนในโรงพยาบาลก็พาตัวยินเสี้ยวเสี้ยวเข้าไปด้านใน

ยินเสี้ยวเสี้ยวสูดลมหายใจเข้าแล้วเดินตามนางพยาบาลเข้าไป ด้านหลังของเธอยังมีแสงแฟรชไม่หยุด ทุกคนรอคอยผลตรวจ

เดินเข้าไปในห้องที่มีแต่เครื่องมือต่างๆ คุณหมอมองหน้ายินเสี้ยวเสี้ยวด้วยความจำใจ แววตาของเคล้าไปด้วยความรู้สึกสงสาร

แผนกนี้ของทางโรงพยาบาลถูกจองคิวเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวาน โดยสื่อใหญ่ทั้งสามเป็นคนจอง เพื่อที่จะได้ทำข่าวเพียงสามสื่อ แต่ข่าวนี้ก็รั่วไหลออกไป ทำให้นักข่าวที่มาที่นี่ในวันนี้ไม่ได้มีแค่สามสื่อ

ยินเสี้ยวเสี้ยวยืนเงียบๆอยู่ตรงนั้น มีช่างภาพมาถ่ายรูปไม่กี่รูแล้วเดินออกไปรอด้านนอก ทั้งสามสื่อใหญ่ส่งพยานเข้ามาในห้องสามคน มองดูทุกอย่างที่ยินเสี้ยวเสี้ยวทำในวันนี้

สีหน้าซีดขาดเล็กน้อย ตอนที่พยาบาลบอกให้เธอนอนลงไปบนเตียงที่เย็นเฉียบนั้น ดวงตาของยินเสี้ยวเสี้ยวแดงเล็กน้อย คนในห้องถึงกับอดไม่ได้ที่จะรู้สึกลำบากใจ

ไม่พูดไม่ได้ เรื่องน่าอับอายที่เกิดขึ้นกับยินเสี้ยวเสี้ยวจนทำให้วันนี้เธอต้องเดินมาถึงจุดนี้ สิ่งที่ทำให้ผู้หญิงเสียใจไม่ได้มีแค่หนึ่งเรื่องสองเรื่อง และวันนี้ยินเสี้ยวเสี้ยวก็จะทำหนึ่งในสิ่งที่น่าอับอาย

เธอจะยืนยันความบริสุทธิ์ของตนเอง ต่อหน้าคนทั้งโลก！

พยานที่ทั้งสามสื่อใหญ่หามานั้นแน่นอนว่าเป็นผู้หญิง แม้แต่คุณหมอที่ทำหน้าที่ตรวจในวันนี้ก็เป็นผู้หญิง แต่แม้ว่าทั้งห้องนี้จะเป็นผู้หญิง แต่ยินเสี้ยวเสี้ยวยังคงรู้สึกอับอาย！

ใช่ ความอับอาย！

เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าตนเองต้องเลือกวิธีนี้เพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ ห้าปีก่อนตอนที่ข่าวลือนั้นพึ่งถูกแพร่ออกไป เธอไม่เคยรู้สึกอับอายแบบนี้มาก่อน มันทั้งกระวนกระวายไปหมด แต่ว่าเมื่อวานหลังจากที่ถูกจิ๋นลี่ยวนโอบกอดเอาไว้ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกอับอายและกระวนกระวาย

เธอที่‘สกปรกโสโครก’ จะทำยังไงถึงจะคู่ควรกับผู้ชายที่ปกป้องเธอมาโดยตลอด?

เธอคือคุณหนูใหญ่ตระกูลยินที่ชื่อเสียงป่นปี้ ทั้งเมืองล้วนได้ยินมาว่าเธอคือคุณหนู ‘จิตใจโหดร้าย พฤติกรรมไม่ดี’ แต่เขากลับคือคุณชายสามผู้ถ่อมตนของตระกูลจิ๋นในเมืองT ชื่อเสียงของเขานั้นคือผู้ชายที่เลิศเลอ

คนหนึ่งคือเมฆ อีกคนคือโคลน จะทำยังไงถึงจะสามารถคู่ควรกันได้?

“คุณหนูยิน รบกวนถลกเสื้อผ้าส่วนล่างด้วยค่ะ” พยาบาลสาวพูดขึ้น แต่ทว่าดวงตาของเธอกลับเผยถึงความแปลกใจ

คุณหนูใหญ่ตระกูลยินผู้มีข่าวลือแย่ๆ ยังเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์?

ยินเสี้ยวเสี้ยวอดทนอดกลั้นกับความอับอายนี้ ถลกเสื้อผ้าส่วนล่างของตนเองขึ้น พยายามที่จะอ้าขาทั้งสองข้างออก สุดท้ายแล้วน้ำตาของเธอก็ไหลลงมาอย่างอดไม่ได้……

คนที่สร้างข่าวลือพวกนั้น ในใจเธอพอจะรู้ดี แต่อย่าให้เธอมีหลักฐาน ไม่อย่างนั้นเธอจะยอมทำทุกอย่าง เพื่อทวงคืนความยุติธรรมใก้กับตนเอง！

คนที่อยู่นอกประตูรอด้วยความร้อนใจ คนในห้องตรวจเองก็ไม่ต่างกัน หลังจากยินเสี้ยวเสี้ยวตรวจเสร็จแล้วนั้นก็นั่งนิ่งเงียบ ใบหน้าสวยงามนั้นเต็มไปด้วยความเศร้า ทำให้คนอื่นๆที่มองดูอดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดใจ

วินาทีที่ประตูเปิดออก แสงแฟรชด้านนอกกลับมาอีกครั้ง คุณหมอไม่ค่อยคุ้นชิน นานครู่หนึ่งกว่าจะเอาผลตรวจในมือเอาไว้แล้วพูดขึ้น ：“จากการตรวจเมื่อสักครู่ ดิฉันสามารถบอกกับทุกคนได้ว่า……”

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นเงียบกริบ รอฟังคำตอบ คล้ายว่ามีเพียงยินเสี้ยวเสี้ยวที่ไม่ได้เป็นแบบนั้น สีหน้าซีดขาว มือบางกำหมัดแน่น คล้ายว่าสิ่งที่คุณหมอจะพูดนั้น ไม่เกี่ยวข้องกับเธอแม้แต่น้อย

คุณหมอหันไปมองยินเสี้ยวเสี้ยว ใบหน้านั้นแสดงถึงความไม่มีทางเลือก ปรับเสียงพูดให้ดังเล็กน้อย：“จนถึงวันนี้คุณหนูยินเสี้ยวเสี้ยวยังคงเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ ไม่เคยผ่านการศัลยกรรมตกแต่งช่องคลอดมาก่อน”

คำพูดเพียงคำเพียว ทำให้เกิดเสียงอื้ออึงขึ้นมาอีกครั้ง

——คุณหนูยิน ไม่ทราบว่าอะไรคือเหตุผลที่ทำให้คุณตัดสินใจแบบนี้คะ?

——คุณหนูยิน ไม่ทราบว่าการที่คุณทำแบบนี้เพราะว่าที่สามีใช่ไหมคะ?

——คุณหนูยิน ไม่ทราบว่าทำไมเมื่อห้าปีก่อนตอนที่เกิดข่าวลือแนวนี้คุณถึงไม่ยอมออกมาจัดการกับข่าวลือคะ?

……

ทุกคำถามถามไปยังยินเสี้ยวเสี้ยว คุณหมอและพยาบาลเดินถอยออกไป เพียงครู่หนึ่งก็เหลือเพียงยินเสี้ยวเสี้ยว

เงยหน้าขึ้นมองกล้อง แววตาของยินเสี้ยวเสี้ยวเคล้าไปด้วยความปวดใจและความพยายาม เธอพูดขึ้นเสียงเบาโดยไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย พูดขึ้นด้วยความยึดมั่น：“ฉันแค่อยากรับรองและยืนยัน ว่าตนเองเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ ฉันต้องการที่จะปกป้องชื่อเสียงของตนเอง ปกป้องสิทธิของตนเอง บอกให้ทุกคนบนโลกรู้ว่า ฉันยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ใช่คนที่พูดกันตามข่าวว่าเป็นผู้หญิง‘จิตใจโหดร้าย พฤติกรรมไม่ดี’！”

เวลานั้น ไม่มีใครกล้าพูดอะไรแม้แต่น้อย ทุกอย่างหยุดนิ่งค้าง ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดต่อ：“นับตั้งแต่วันนี้ ถ้าฉันได้ยินคนพูดถึงฉันเสียๆหายๆ ฉันจะทำทุกอย่าง เอาเรื่องให้ถึงที่สุดค่ะ！