Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - ตอนที่19คุณคือผู้หญิงของผม
ตอนที่19คุณคือผู้หญิงของผม
ในตอนที่รถหยุดลงก็ออกมาห่างจากเซี่ยงเฉิงที่อยู่ด้านหลังมากแล้วยินเสี้ยวเสี้ยวถอนสายตาของตัวเองกลับมาอย่างรวดเร็วก็ถามจิ๋นลี่ยวนตามอำเภอใจว่า:“เมื่อครู่คุณพูดอะไรกับเขาอย่างนั้นหรือ?”
มือของจิ๋นลี่ยวนไม่หยุดนิ่งแต่ถ้าหากสังเกตอย่างละเอียดจะพบว่าการเคลื่อนไหวของเขาช้าลงเล็กน้อยหลังจากการเคลื่อนไหวของมือตัวเองหยุดลงจิ๋นลี่ยวนถึงได้หันศีรษะมามองยินเสี้ยวเสี้ยวที่อยู่ข้างกาย:“ยินเสี้ยวเสี้ยวในเมื่อคุณตัดสินใจแต่งงานกับผมแล้วเช่นนั้นก็ควรจะเว้นระยะห่างจากผู้ชายคนอื่นหน่อยใช่หรือเปล่า?”
ยินเสี้ยวเสี้ยวตกตะลึงไปสักพักเธอเข้าใจอย่างชัดเจนหากว่าเป็นสถานการณ์ปกตินี่หมายถึงจิ๋นลี่ยวนหึงหวงแล้วแต่ว่าเธอก็เข้าใจได้อย่างชัดเจนดีตอนนี้ไม่ใช่สถานการณ์ที่ปกติพวกเขาไม่ใช่คู่รักและก็ไม่ใช่สามีภรรยาที่อยู่ด้วยกันเพราะความรักเป็นเพียงคู่ที่สร้างขึ้นมาเพื่อต้องการให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการเท่านั้นจิ๋นลี่ยวนคงไม่มาหึงเธอหรอก
เมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดยินเสี้ยวเสี้ยวจึงถอนหายใจยาวนั่งก้มศีรษะอยู่ในตำแหน่งเดิมพูดเสียงเบา:“ขอโทษค่ะฉันไม่รู้ว่าเขาจะมาหาเขาเป็นแฟนเก่าของฉันแต่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเขามันไม่มีอะไรแล้วถ้าหากจะมีความสัมพันธ์ละก็เช่นนั้นเขาก็คือน้องเขยของฉัน”
ดวงตาคมของจิ๋นลี่ยวนหรี่ลงริมฝีปากบางเม้มเล็กน้อยเขาไม่ได้พูดตัดประโยคแต่เห็นได้ชัดว่าความรู้สึกนั้นค่อนข้างอยู่ในสภาวะที่ลึกซึ้ง
“ฉันก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรแต่ว่าเรื่องก็เป็นอย่างนี้”ทีแรกยินเสี้ยวเสี้ยวคิดว่าตัวเองมีเรื่องต้องบอกกับจิ๋นลี่ยวนมากมายแต่พอหลังจากพูดไปแล้วก็กลับพบว่าตัวเองพูดรวบรัดเรื่องระหว่างตัวเองกับเซี่ยงเฉิงจนจบไปหมดแล้วเพียงแค่แฟนเก่าที่หลังจากนั้นได้กลายมาเป็นน้องเขยในตอนนี้ก็เพียงเท่านั้นหลังจากพูดออกไปแล้วยินเสี้ยวเสี้ยวก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาคนทั้งคนแลดูจะสดใสขึ้นมาทันใด:“ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับคุณหลังจากนี้ฉันจะระวัง”
จิ๋นลี่ยวนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยดวงตาคมกลอกไปมาแล้วหันกลับไปแล้วลงจากรถ
ยินเสี้ยวเสี้ยวตกตะลึงงันปฏิกิริยาครั้งแรกคือแบบนี้ไม่ใช่ว่าการแต่งงานครั้งแรกจะจบลงแบบนี้แล้วหรือ?แต่ในวินาทีต่อมาจิ๋นลี่ยวนก็เดินมาอยู่ตรงหน้ารถด้านหน้าเธอยื่นมือมาเปิดประตูรถให้เธอแล้วให้เธอลงรถ
รถเรนจ์โรเวอร์สูงนิดหน่อยยินเสี้ยวเสี้ยวใส่รองเท้าส้นสูงขนาดเล็กถ้าไม่ระวังอาจจะเป็นเรื่องได้คนทั้งคนเสียสมดุลหล่นไปข้างนอกที่อยู่ด้านหน้ายื่นมือมาดึงเธอไปกอดไว้ด้วยสัญชาตญาณฝ่ามืออุ่นร้อนบีบเอวของเธออยู่โดยที่เธอไร้ซึ่งแรงต้านทานและมือเล็กของเธอยังเกาะอยู่ที่ไหล่ของเขาโดยไร้เสียงและคลุมเครือท่าทางแบบนั้นคล้ายกับว่าทั้งสองคนเป็นคู่รักที่พร้อมจะสนิทสนมกันมาก……
เมื่อรู้สึกตัวว่าทำอะไรไปยินเสี้ยวเสี้ยวก็ก้มศีรษะต่ำแก้มแดงมือของเขาอยู่ที่เอวของตัวเองสัมผัมที่อุ่นร้อนนั้นผ่านเสื้อผ้ามาอย่างแผ่วเบาทำให้ทั้งร่างของเธอรู้สึกร้อนขึ้นนิดหน่อยก้มศีรษะแล้วพูด:“ขอโทษนะคะฉันไม่ได้ตั้งใจ”
จิ๋นลี่ยวนอุ้มเธอไปยืนบนพื้นหลังจากปิดประตูรถแล้วพายินเสี้ยวเสี้ยวเดินเข้าประตูใหญ่ของบ้านบ้านยินไป
“ผมบอกกับเขาคุณคือผู้หญิงของผม”จู่ๆจิ๋นลี่ยวนก็พูดขึ้น
ยินเสี้ยวเสี้ยวกะพริบตาไปมาเมื่อสติกลับมาถึงได้รู้ว่าเขาพูดอะไรในวินาทีต่อมาแก้มที่เพิ่งจะหายแดงไปตอนนี้กลับมาแดงอีกครั้งพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร
ครั้งแรกปกติยินเสี้ยวเสี้ยวจะรู้สึกว่าระยะทางจากประตูใหญ่ถึงประตูบ้านมันสั้นแต่ทำวันนี้มันถึงได้ยาวนักล่ะ?เธออับอายแทบตายแล้วครั้งแรกที่เจอหน้ากันก็ดึงผ้าเช็ดตัวคนอื่นแล้วเมื่อสักพักเพิ่งจะโผเข้าไปในอ้อมแขนให้จิ๋นลี่ยวนอุ้มด้วยท่าทางแบบนี้มีแต่ฟ้าเท่านั้นที่รู้ตอนนี้ภายในใจของผู้ชายคนนี้คงจะตำหนิอะไรเธออยู่เป็นแน่!
ไม่ง่ายเลยที่ในที่สุดก็เดินมาถึงประตูทางเข้ายินเสี้ยวเสี้ยวยังไม่ทันได้พูดบอกลาจิ๋นลี่ยวนก็ได้ยินเสียงร้องทักอย่างยินดีของยินรั่วอวิ๋น:“พี่เขยคะ”
จิ๋นลี่ยวนมองไปทางยินรั่วอวิ๋นที่กำลังเดินออกจากประตูมาหาตัวเองไม่ได้สนใจเพียงแค่ยืนอยู่หน้ายินเสี้ยวเสี้ยวทันใดนั้นก็ยื่นมือไปจับศีรษะเล็กๆของเธอขาเรียวเดินไปข้างหน้าวินาทีต่อมายินเสี้ยวเสี้ยวก็รู้สึกได้ถึงสัมผัสอุ่นร้อนที่ประทับลงมาบนหน้าผากของตัวเองยังไม่ทันได้รู้สึกถึงอุณหภูมิจิ๋นลี่ยวนก็ถอนออกไปแล้วพูดเสียงเบา:“ฝันดีพรุ่งนี้ผมจะมารับคุณ”
มองการเคลื่อนไหวของทั้งสองพี่น้องอย่างไม่ขาดสายรอถึงตอนที่ออกมาตามก็ขับรถเรนจ์โรเวอร์ของเขาหายลับไปกับไฟถนนเสียแล้ว…