Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - ตอนที่4การวางแผนของหญิงสารเลวและผู้ชายสวะ

ตอนที่4การวางแผนของหญิงสารเลวและผู้ชายสวะ

จู่ๆยินรั่วอวิ๋นก็ปรากฏตัวขึ้นมาทำให้เซี่ยงเฉิงตกใจจึงปล่อยมือออกจากไหล่ของยินเสี้ยวเสี้ยวด้วยสัญชาตญาณแล้วหันกลับมามองยินรั่วอวิ๋นด้วยความรู้สึกอึดอัดใจ

ยินรั่วอวิ๋นอดทนข่มความไม่พอใจไว้ในใจเอื้อมมือออกไปจับแขนของเซี่ยงเฉิงทั้งร่างกายคล้ายกับว่าเกาะติดกับร่างกายของเขาหันไปทางแล้วพูดป้องกันว่า:“พี่สาวคะคุณต้องการแย่งชิงคู่หมั้นของฉันแน่หรือ?ถ้าหากว่าคุณอยากแต่งงานกับใครจริงๆถ้าอย่างนั้นฉันจะให้คุณแม่ช่วยหาคนที่เหมาะสมกับคุณให้ดีไหมคะ?ขอร้องคุณล่ะอย่าให้ฉันต้องเลิกกับเซี่ยงเฉิงเลย……”

เซี่ยงเฉิงก้มลงไปมองท่าทางที่กล้ำกลืนความไม่เป็นธรรมของยินรั่วอวิ๋นร่างกายเกร็งที่เกาะติดอยู่กับเขาสั่นเล็กน้อยในเวลานั้นภายในใจของเขาก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมานิดหน่อยเอื้อมมือออกไปกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของตัวเองด้วยสัญชาตญาณ

ยินเสี้ยวเสี้ยวถลึงตามองเหตุการณ์ที่ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเบื้องหน้าคล้ายกับเป็นสิ่งที่เธอต้องการเห็นทั้งหมดในวันนี้แล้วให้ตัวเองโดยทำร้ายจนถึงที่สุดหลังจากนั้นถึงกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองใหม่ถึงแม้ว่าถ้อยคำที่อ่อนหวานจะราวกับมีดที่กรีดหัวใจก็ไม่เป็นไร

“รั่วอวิ๋นอย่าร้องไห้ไปเลย”เซี่ยงเฉิงเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่ไหลให้ยินรั่วอวิ๋นพูดออกมาอย่างไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย:“เสี้ยวเสี้ยวไม่ใช่คนแบบนั้นเธอจะต้อง……”

“ฉันไม่เข้าใจ”ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดขึ้นมาตัดคำพูดของเซี่ยงเฉิงมองไปที่สองคนที่อยู่ข้างหน้าด้วยสายตาเยียบเย็นพูดเสียงเบา:“ฉันไม่สามารถเข้าใจได้ความสัมพันธ์ของฉันกับคุณสี่ปีตั้งแต่ฉันเข้ามหาวิทยาลัยพวกเราก็คบกันตลอดมาจนฉันเรียนจบฉันคิดว่าฉันจะได้หมั้นกับคุณอย่างรวดเร็วได้แต่งงานกับคุณแต่ว่าตอนนี้คุณกลับบอกฉันว่าคนที่คุณหมั้นด้วยคนที่คุณจะแต่งงานด้วยล้วนไม่ใช่ฉันเป็นน้องสาวของฉันขอโทษนะฉันไม่สามารถเข้าใจได้”

เซี่ยงเฉิงมองยินเสี้ยวเสี้ยวด้วยความประหลาดใจแม้แต่ยินรั่วอวิ๋นก็ยังไม่เข้าใจ

“เซี่ยงเฉิงฉันถามตัวเองตลอดระยะเวลาที่เรียนมหาวิทยาลัยสี่ปีฉันไม่เคยทำผิดต่อคุณแต่ตอนนี้คุณกลับทำแบบนี้กับฉันเช่นนั้นฉันจะเข้าใจพวกคุณอย่างไรทำไมฉันต้องอวยพรให้พวกคุณ?”ขณะที่ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดกับกำมือแน่นไปด้วยรักษาให้ร่างกายตัวเองสงบนิ่งไม่กล้าแม้แต่จะกะพริบตากลัวว่าหากกะพริบตาแล้วน้ำตาจะไหลลงมาเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งไหนเลยจะสามารถปล่อยวางจากความรู้สึกที่ให้ไปถึงสี่ปีได้ง่ายดายอย่างนั้น?“ดังนั้นถ้าหากพวกคุณจะแต่งงานไม่ต้องมาบอกฉันและก็ไม่ต้องเชิญฉันด้วยฉันไม่ไปงานเลี้ยงหมั้นวันนี้ก็เป็นเพียงแค่เรื่องเข้าใจผิดเท่านั้น”

พูดจบยินเสี้ยวเสี้ยวเดินผ่านระหว่างพวกเขาไปก้าวไปที่ทางออกอย่างหนักแน่นไม่มีใครรู้ในตอนที่เดินผ่านร่างของเซี่ยงเฉิงน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้ม……

ภาพข้างหน้าพร่าเบลอยินเสี้ยวเสี้ยวก็ก้าวไปข้างหน้าแม้จะมองทางไม่ชัดทันใดนั้นหลังจากหยุดลงจับพลัดจับผลูยื่นมือไปเปิดประตูห้องข้างกายโชคดีประตูเปิดแล้ว

ยินเสี้ยวเสี้ยวก็เดินเข้าไปอย่างไม่ลังเลและไม่ทันได้เข้าไปลึกภายในห้องเพียงหลังจากปิดประตูลงก็ทรุดตัวลงไปที่พื้นแล้วเริ่มร้องไห้ในเวลานี้เธอต้องการสถานที่ที่สามารถระบายอารมณ์ของเธอออกมาได้จริงๆเท่านั้น

ไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันหนึ่งชีวิตของเธอจะเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างนี้ได้ตั้งแต่เล็กจนโตเธอเป็นเด็กที่ไม่มีแม่คนหนึ่งจู่ๆผู้หญิงคนหนึ่งก็มากับคุณพ่อแล้วยังพาพี่ชายมาด้วยไม่นานเธอก็มีน้องสาวและน้องชายภายในบ้านเธอกลายเป็นคนนอกและเธอก็คิดมาตลอดว่าความรู้สึกของเธอนั้นบริสุทธิ์ที่สุดในโลกแต่ในวันนี้มันพังทลายไปเพราะเซี่ยงเฉิง……

น้ำตาไหลลงมากระทบกับแขนน้ำตาที่ตกลงไปบนพรมผืนหนาอย่างพอดิบพอดีและร่องรอยก็หายไปในไม่ช้าเหมือนกับหลุมขรุขระในชีวิตที่สักวันหนึ่งมันก็จะหายไป

“คุณเป็นใคร?”

อย่างไม่คาดคิดน้ำเสียงทุ้มต่ำดังออกมาจากภายในห้องเป็นเสียงของผู้ชายอย่างชัดเจนยินเสี้ยวเสี้ยวตกใจลืมตาขึ้นมองผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าอย่างตกตะลึงผ่านไปนานก็ยังไม่สามารถเรียกสติกลับมาได้

ภายในโรงแรมหซือซันห้องพักที่ไม่มีแขกเข้าพักโดยทั่วไปแล้วจะไม่ได้ล็อกประตูไว้เพราะเธอรู้ข้อนี้ดังนั้นถึงได้กล้าเข้ามาในสภาพแวดล้อมที่แปลกนี้แต่ว่าตอนนี้ผู้ชายที่พันเพียงผ้าเช็ดตัวปิดบังส่วนล่างของร่างกายไว้และเห็นได้ชัดว่าง่วงนอนข้างหน้าเธอคนนี้เป็นใครกัน?

ด้วยสัญชาตญาณยินเสี้ยวเสี้ยวลุกขึ้นอย่างต้องวิ่งออกไปแต่ว่ากลับลุกยืนไวเกินไปปริมาณเลือดในสมองไม่เพียงพอและยังโซเซทำให้เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้จึงล้มลงไปที่พื้นและเพราะอย่างนี้มือของเธอก็คว้าผ้าเช็ดตัวที่พันส่วนสำคัญของคนแปลกหน้าพอดี……