Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - ตอนที่9คุณกล้าแต่งงานกับฉันไหม
ตอนที่9คุณกล้าแต่งงานกับฉันไหม
หัวใจของยินเสี้ยวเสี้ยวตกลงไปถึงระดับที่ต่ำสุดเห็นรองเท้าคู่นั้นเธอก็รู้ได้ครอบครัวของคนคนนั้นคงไม่ได้ดีเท่าไรคนแบบนี้หากพากลับไปที่บ้านจริงๆจะสามารถจัดการปัญหาที่หลี่หมึ้งและยินรั่วอวิ๋นจ้องจะทิ้งเธอตาเป็นมันอยู่ได้หรือ?
หลับตาลงยินเสี้ยวเสี้ยวตกอยู่ในความคิด
เมื่อคืนนี้เธอยังไม่ทันได้คิดอะไรมากเป็นอย่างที่ยินรั่วอวิ๋นคิดไว้จริงๆอย่างมากก็แค่หาเพื่อนนักเรียนมาช่วยตัวเองผ่านไปให้ได้ก่อนความสัมพันธ์หลังจากนั้นค่อยว่ากันแต่ว่าหลังจากได้ยินที่พวกเธอคุยกันเมื่อวานยินเสี้ยวเสี้ยวก็รู้แล้วว่าเรื่องนี้ไม่สามารถจัดการได้โดยง่าย……
หากเป็นคนที่ยากจนจริงๆขอเพียงแค่ซื่อสัตย์จริงใจอย่างแท้จริงเธอยินเสี้ยวเสี้ยวก็จะยอมแต่งงานด้วยเพียงแค่ที่บ้านอาจจะมีปัญหาเล็กน้อยแต่ว่าเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจแล้ว
“อืมผมไม่รู้เธออยากไปก็ไปเถอะผมอย่างไรก็ได้”
น้ำเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาเสียงทุ้มต่ำที่ทำให้คนหลงใหลยินเสี้ยวเสี้ยวเงยหน้าขึ้นด้วยสัญชาตญาณถึงได้พบว่าบนถนนตอนนี้ไม่มีคนอยู่เลยแม้แต่คนเดียวจะพูดให้ถูกคือนอกจากเธอและผู้ชายที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเธอที่กำลังจะเดินห่างออกไปแล้วก็ไม่มีใครเลย
เธอมองไปทางหัวมุมอย่างรวดเร็วผู้ชายที่เดิมทียินเสี้ยวเสี้ยวคิดไว้คนนั้นไม่ได้ปรากฏตัวออกมาไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุใดแต่ยินเสี้ยวเสี้ยวกลับรับรู้ว่าคนที่ยี่สิบสามของเธอคือชายที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ตรงหน้า……
ถึงอย่างไรยินเสี้ยวเสี้ยวก็เป็นผู้หญิงหากต้องไปขอให้คนอื่นมาแต่งงานกับเธอจริงๆเธอก็ยังมีความหวาดกลัวอยู่นิดหน่อยอย่างไม่คาดฝันเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมายินเสี้ยวเสี้ยวรับโทรศัทพ์ด้วยสัญชาตญาณเป็นหลี่หมึ้งที่โทรเข้ามา
“เสี้ยวเสี้ยวฉันกับพ่อเธอรออยู่ที่บ้านนะเธอรีบพาคนกลับมาเร็ว”อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาอย่างลำพองใจเดาว่าคงอยากให้เธอเป็นบ้า:“ถ้าหากว่าที่จริงแล้วไม่มีก็ไม่เป็นไรคุณลุงจางของเธอก็ยังรอเธออยู่ที่บ้านนะ”
วางสายไปแล้วยินเสี้ยวเสี้ยวหายใจเข้าลึกๆราวกับจะสามารถได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิงที่ปลายสายดังออกมา
มือเล็กประสานกันอย่างแน่นหนายินเสี้ยวเสี้ยวเอื้อมมือไปดึงกระเป๋าที่อยู่บนตัวของเธอเองแล้ววิ่งไปทางคนที่ยี่สิบสามทันใดนั้นก็คว้าชายเสื้อของคนอื่นไว้ได้ฝ่ายตรงข้ามที่กำลังโทรศัพท์อยู่ก็หยุดฝีเท้าลงแล้วหันกลับมาเธอยังได้ยินประโยคสุดท้ายก่อนที่เขาจะวางสายเขาพูดว่า:“ช่างมันเถอะฉันไม่ชอบคนอย่างนั้น”
มือเท้าของยินเสี้ยวเสี้ยวดูยุ่งเหยิงไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรถึงจะดีแม้กระทั่งศีรษะยังไม่เงยขึ้นไปแต่พอคิดถึงหลี่หมึ้งและยินรั่วอวิ๋นทั้งสองคนที่ยังรออยู่ที่บ้านแล้วหากว่าถอยกลับจะต้องนึกเสียใจไปตลอดชีวิตแน่เธอหลับตาปี๋พูดแผ่วเบาแต่เสียงติดสูง
“คุณกล้าแต่งงานกับฉันไหม?”
มองลงไปที่ศีรษะของคนตรงหน้าค่อนข้างคุ้นเคยจิ๋นลี่ยวนหรี่ตาลงปากบางพูด:“พอดีว่าวันนี้ฉันเอาทะเบียนบ้านมาด้วยไปลงชื่อได้เลย”
น้ำเสียงยิ่งพูดยิ่งคุ้นเคยยินเสี้ยวเสี้ยวเงยหน้าขึ้นมาอย่างรุนแรงในตอนที่เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของจิ๋นลี่ยวนคนก็รู้สึกโง่เขลา
ทำไมถึงเป็นเขาอีกแล้วล่ะ?
เธอไปทำอะไรให้เขาขุ่นเคืองอย่างนั้นหรือ?
ในเวลาที่ยากลำบากที่สุดในชีวิตกลับพบผู้ชายคนนี้ถึงสองครั้ง!
ยินเสี้ยวเสี้ยวในตอนนั้นเองที่อยากจะหันตัวกลับเดินออกไปทำเหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนนึกอยากจะกลับไปคิดหาวิธีการใหม่!
แต่น่าเสียดายจิ๋นลี่ยวนไม่สามารถปล่อยให้เธอมีโอกาสได้!
ยินเสี้ยวเสี้ยวความสูงของก็ไม่ถือว่าเตี้ยนักประมาณหนึ่งร้อยหกสิบแปดแต่ว่าเมื่อยืนอยู่ต่อหน้าจิ๋นลี่ยวนที่สูงหนึ่งร้อยแปดสิบก็ยังคงไม่ค่อยน่าดูเท่าไรในเวลานั้นคล้ายกับว่าจากผู้หญิงที่แข็งแกร่งกลายเป็นสาวน้อยที่น่ารักอ่อนหวานทั่วไปสติยังไม่ทันได้กลับมายินเสี้ยวเสี้ยวก็ถูกจิ๋นลี่ยวนลากที่เรนจ์โรเวอร์ที่จอดอยู่ข้างถนน
เรนจ์โรเวอร์คันสีดำเป็นการโออวดอย่างเงียบๆในขณะนั้นยินเสี้ยวเสี้ยวรู้สึกคล้ายว่าสมองโล่งๆกลวงๆเกี่ยวกับจิ๋นลี่ยวนอย่างคาดไม่ถึง
จนกระทั่งทั้งสองคนออกมาจากสำนักงานปกครองฝ่ายพลเรือนยินเสี้ยวเสี้ยวก็ยังโง่งมอยู่‘การขอแต่งงาน’ครั้งแรกในชีวิตของเธอการแต่งงานครั้งแรกจบลงง่ายดายขนาดนี้เชียวหรือ?จ่ายเงินไปไม่เท่าไรถ่ายรูปคู่ลงชื่อเช่นนั้นก็ให้ตัวเองแต่งงานออกไปได้แล้ว?
หันศีรษะกลับไปมองผู้ชายที่อยู่ข้างกายในตอนที่หยิบทะเบียนสมรสขึ้นมายินเสี้ยวเสี้ยวถึงได้รู้ชื่อของเขาจิ๋นลี่ยวน
ตากลอกไปมาหันศีรษะกลับไปมองผู้หญิงที่อยู่ข้างกายขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยทำเรื่องที่ใจร้อนมาก่อนแต่ว่าครั้งนี้ทำไมถึงได้ทำอะไรใจร้อนได้ขนาดนี้นะ?คำถามนี้วนเวียนอยู่ในความคิดของเขามาตลอด……
แต่ในตอนนี้เขามีความสนใจต่อภรรยาตัวน้อยคนใหม่ของตัวเองอย่างเห็นได้ชัด