Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - บทที่ 181 เข้าห้องผ่าตัดอีกครั้ง
บทที่ 181 เข้าห้องผ่าตัดอีกครั้ง
ภายในห้องทำงาน จิ๋นลี่ยวนรินน้ำอุ่นให้เฉินหยูแก้วหนึ่ง แล้วนั่งลงด้านหน้าเขาอย่างเงียบๆรอให้เขาเอ่ยปาก
มุมปากค่อยๆยกขึ้น แววตาของจิ๋นลี่ยวนมาพร้อมกับความยั่วเย้าเล็กน้อย
เขารู้อยู่แล้ว ว่าเขาต้องมาพบเขาแน่ๆ!
สิ่งที่ซูเหนียงเคยทำทั้งหมด แม้ตอนนี้เขาจะทำลายครอบครัวทั้งหมดของเธอก็ยังยากที่จะชดเชยกับความแค้นใจได้!
เฉินหยูกลืนน้ำลาย เหลือบตามองจิ๋นลี่ยวนแล้วถามขึ้นทันที “ซานช่าว คุณรักยินเสี้ยวเสี้ยวหรือเปล่า?”
รอยยิ้มที่มุมปากชะงักงัน ดวงตาหงส์สั่นไหวเล็กน้อย จิ๋นลี่ยวนตอบเบาๆ “นี่คือสิ่งที่นายเรียกว่า ‘มีเรื่องสำคัญ’ ถ้านายมาเพื่อบอกฉันว่านายชอบภรรยาของฉันขนาดไหน งั้นนายก็ไปได้แล้ว”
พูดแล้ว จิ๋นลี่ยวนก็ยืนขึ้น
เฉินหยูชอบยินเสี้ยวเสี้ยวมาก ไม่ว่าจะเป็นความชอบระหว่างชายหญิงหรือไม่ เขาก็ไม่ชอบทั้งนั้น!
ยิ่งกว่านั้นยังจะมา ‘คุยโวโอ้อวด’ ต่อหน้าเขาอีก?
“ซานช่าว ถ้าคุณไม่ชอบเธอ หย่ากับเธอได้ไหม?” สายตาของเฉินหยูมองไปที่จิ๋นลี่ยวน
หรี่ตาลง มือทั้งคู่ของจิ๋นลี่ยวนสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของตนเอง มองเฉินหยูอย่างไม่เข้าใจ
นี่จึงทำให้เฉินหยูลุกขึ้น เผชิญหน้าพูดกับเขา “ซานช่าว ในเมื่อคุณไม่ชอบเธอก็ปล่อยเธอไปเถอะ ผมชอบเธอ แต่ไม่ใช่ความชอบอย่างที่คุณคิด ผมแค่หวังว่าเธอจะได้ใช้ชีวิตสงบๆสักหน่อย”
“ความหมายของนายคือ เธออยู่กับฉันแล้วชีวิตไม่สงบสุขงั้นเหรอ?” ถามอย่างเหน็บแนม แววตาของจิ๋นลี่ยวนมาพร้อมกับความโมโห
“เฮอะ……” หัวเราะเยาะออกมา เฉินหยูพูดอย่างจำใจ “สงบไหมล่ะ? ยังไม่ทันได้แต่งเข้าบ้านจิ๋นก็โดนบังคับให้ทำการรับรองว่าเป็นสาวบริสุทธิ์ หลังจากแต่งเข้าไปยังโดนขุดคุ้ยความเจ็บปวดทั้งหมดที่ได้รับเมื่อตอนสิบขวบนั้นออกมาอีก แม้แต่จะเตรียมงานเลี้ยงวันเกิดให้ย่าของคุณด้วยตนเองก็ยังโดนผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มาก่อความวุ่นวายอีกไม่ใช่เหรอ? นี่เป็นความสงบใช่ไหม?”
กำลังมองเฉินหยูอย่างไม่เป็นมิตร จิ๋นลี่ยวนไม่ได้พูดอะไร เพราะเขาก็เถียงไม่ได้อยู่แล้ว
หลังจากที่ยินเสี้ยวเสี้ยวแต่งงานกับเขา ก็ราวกับไม่เคยได้ใช้ชีวิตที่สงบราบรื่นเลยสักวัน
ถอนใจเบาๆ เฉินหยูพูดขึ้น “คุณหย่ากับยินเสี้ยวเสี้ยว แล้วผมจะบอกว่าซูเหนียงอยู่ไหน”
ร่างสูงสั่นเทิ้ม ใบหน้าของจิ๋นลี่ยวนบูดบึ้ง
ค่อยๆก้าวเข้าไป จิ๋นลี่ยวนถามขึ้น “ยินเสี้ยวเสี้ยวมีค่ากับนายอย่างนี้เลย? ถึงกับ……หักหลังแม่ของตนเอง?”
ใบหน้าซีดขาว เฉินหยูยิ้มอย่างจำใจ เพียงถามขึ้น “คุณตกลงไหม?”
ในทันที ราวกับว่าจิ๋นลี่ยวนนึกถึงอะไรขึ้นมาได้ ดวงตาหงส์ที่แสนอันตรายจดจ้องไปที่เฉินหยู “ยินเสี้ยวเสี้ยวเป็นอะไรกับนาย ในเมื่อนายไม่ได้ชอบเธอ แล้วทำอย่างนี้นายได้ประโยชน์อะไร?”
เฉินหยูเม้มปากไม่พูดไม่จา เอาแต่มองเขาอย่างเดียว
จิ๋นลี่ยวนก็ไม่เปิดปาก ชายสองคนเพียงแต่สบตากันเท่านั้น
ตอนที่เจอเฉินหยูครั้งแรกทำไมเขาถึงมีความรู้สึกแปลกๆได้ล่ะ? เพราะตอนนั้นเขารู้ว่าเขาเป็นลูกชายของซูเหนียง หรือเป็นเพราะ……จริงๆแล้ว เฉินหยูหน้าตาค่อนข้างเหมือนใครบางคน?
ร่างกายสั่นไหวอยู่ครู่หนึ่ง ลมหายใจของจิ๋นลี่ยวนก็หยุดนิ่ง ดวงตาทั้งคู่กำลังมองเขาอย่างเหลือเชื่อ
เฉินหยูมองจิ๋นลี่ยวนแล้วเอ่ยปากขึ้นทันที “ยินเสี้ยวเสี้ยวเป็นพี่สาวของผม เป็นพี่สาวแท้ๆ และแม่ของพวกเราก็คือซูเหนียง ตัวการที่ทำให้พ่อแม่ของคุณตาย”
แค่หนึ่งประโยค จิ๋นลี่ยวนก็รู้สึกว่าโลกทั้งใบได้พังทลายลงมา ดวงตาหงส์เบิกโพลง เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ！
ยินเสี้ยวเสี้ยวเป็นคุณหนูของบ้านยินชัดๆ เป็นน้องสาวคนละแม่ของยินจื่อเจิ้น กลายเป็นลูกสาวของซูเหนียงตั้งแต่เมื่อไหร่? แม้เธอจะไม่ได้รับความสนใจในบ้านยินสักเท่าไหร่ แต่คงไม่ถึงกับทำให้บ้านยินดูแลลูกสาวให้ฟรีๆมาตลอดหลายปีนี้หรอก!
ชั่วพริบตา การกระทำทั้งหมดของยินเสี้ยวเสี้ยวก็เริ่มเปล่งประกายออกมาต่อหน้าของจิ๋นลี่ยวน
เธอที่ร่าเริงสดใส เธอที่เศร้าเสียใจ เธอที่น้อยใจ เธอที่จิตใจดี……
เธอที่เป็นอย่างนี้จะเป็นลูกสาวของซูเหนียงได้อย่างไร?
ก้าวเข้าไปด้วยความโกรธ จิ๋นลี่ยวนยื่นมือผ่านโต๊ะน้ำชาที่กั้นอยู่ดึงคอเสื้อของเฉินหยูให้ลุกขึ้นมา พูดอย่างโมโห “เฉินหยู นายอย่าคิดจะตบตาฉัน ฉันจะบอกให้นะ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะให้ฉันหย่ากับยินเสี้ยวเสี้ยว! เธอเป็นลูกสาวของบ้านยิน อย่าดึงเธอเข้ามาเกี่ยวข้องกับความเห็นแก่ตัวของนาย! ส่วนซูเหนียง นายบอกให้เธอซ่อนให้ดีก็แล้วกัน ต้องมีสักวันที่ฉันหาเธอเจอ!”
ครั้งนี้ ท่าทางของจิ๋นลี่ยวนน่าหวาดกลัวเหลือเกินแต่เฉินหยูราวกับไม่เกรงกลัวเลย ใช้ขาข้างเดียวพยุงร่างกายของตนเองเอาไว้ เลิ่กคิ้วถาม “จิ๋นลี่ยวน ผมพูดจริงไม่จริง คุณแค่ตรวจสอบดูก็รู้แล้ว นี่จะบอกว่าคุณอยากให้ลูกสาวของศัตรูที่ฆ่าพ่อฆ่าแม่อยู่ข้างกายเสพสุขกับทุกอย่างของคุณ ไม่เพียงแต่ให้สถานะคุณนายน้อยสามของบ้านจิ๋น แต่ยังให้ใช้เงินที่คุณหามา มองเธอใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทุกๆวันงั้นเหรอ?”
จิ๋นลี่ยวนชะงักงัน
ถ้า ถ้าเกิดว่าเป็นอย่างนี้จริง งั้นเขาก็จะเป็นคนที่หักหลังพ่อแม่ของตนเอง แม้แต่หักหลังตนเองด้วยใช่ไหม?
มีสิทธิ์อะไร มีสิทธิ์อะไรที่ลูกสาวของศัตรูจะได้เสพสุขกับเกียรติยศทุกอย่างของบ้านจิ๋น แล้วยังได้รับความรักใคร่เอ็นดูจากเขาอีก? เขาควรจะลงโทษเธอด้วยการฆ่าหั่นศพไม่ใช่เหรอ?
ดวงตาที่ลุ่มลึกของเฉินหยูสั่นไหวเล็กน้อย
เขารู้ว่า เรื่องนี้จะช้าจะเร็วจิ๋นลี่ยวนก็ต้องค้นพบจนได้ เขากับยินเสี้ยวเสี้ยวแม้จะไม่เหมือนกันมากแต่อย่างไรก็คล้ายคลึงกัน เวลานี้ถือโอกาสพูดออกมาตอนที่การแต่งงานยังไม่ผูกพันรีบเลิกรากันไปจะดีที่สุด!
“จิ๋นลี่ยวน ผมก็อยู่ในโรงพยาบาล คุณอยากได้เส้นผมของผมหรืออย่างอื่นล้วนแต่ง่ายดาย ส่วนพี่นั้นง่ายดายยิ่งกว่าอีก ผมไม่เชื่อหรอกว่าคุณจะตรวจสอบไม่ได้” เฉินหยูยั่วยุจิ๋นลี่ยวนอีกครั้ง แม้ท่าทางนี้จะทำให้ขาของตนเองเลือดไหลไม่หยุดก็ไม่สนใจแล้ว “หรือถ้า คุณไม่อยากตรวจสอบ ก็ไปถามคนของบ้านยินดูก็ได้ แต่ผมรู้ว่าพวกเขาต้องรู้อยู่แล้วว่ายินเสี้ยวเสี้ยวเป็นคนของบ้านยินหรือเปล่า……”
ในวินาทีนั้น จิ๋นลี่ยวนรู้สึกแค่ว่าเลือดทั่วทั้งร่างกายของเขากำลังแข็งตัว
คนของบ้านยิน ไม่ใช่คนของบ้านยิน?
ทำไมยินจื่อเจิ้นถึงชอบยินเสี้ยวเสี้ยวได้ ถ้ารู้ตั้งแต่แรกก็ควรจะหลบไปให้ไกลๆไม่ใช่เหรอ เขาหลบไปแล้วแต่กลับมาอีก นี่หมายความว่าอย่างไร? ทำไมยินจื่อเจิ้นถึงกล้าชอบยินเสี้ยวเสี้ยว? ก็เพราะ เขารู้ว่ายินเสี้ยวเสี้ยวไม่ใช่คนของบ้านยิน!
“นายหลอกฉัน!” กัดฟันแน่น สุดท้ายจิ๋นลี่ยวนก็พบว่าตนเองพูดออกมาได้แค่สามคำนี้
ใจของเขา สั่นไหว
ในมือของเขามีรูปของซูเหนียง หน้าตาเจ้าเล่ห์ ไม่เหมือนกับใบหน้าที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาหลังจากล้างเครื่องสำอางแล้วของยินเสี้ยวเสี้ยวเลย บวกกับอายุจึงค่อนข้างโทรมไปตามธรรมชาติ และบวกกับบนโลกนี้มีคนที่หน้าตาคล้ายคลึงกัน เขาจึงไม่เคยคิดมาก่อน แต่ตอนนี้ดูแล้ว ยินเสี้ยวเสี้ยวหน้าตาเหมือนกับซูเหนียงมากอย่างชัดเจน แม้แต่เฉินหยูที่อาจจะหน้าตาเหมือนพ่อก็ยังมีความคล้ายคลึงกัน!
“จิ๋นลี่ยวน ผมไม่ได้หลอกคุณ” ตั้งแต่หลังจากสารภาพไปตามตรง เฉินหยูก็ไม่หลีกเลี่ยงที่จะเรียกยินเสี้ยวเสี้ยวว่า ‘พี่สาว’ ไปตามตรง “ผมเป็นน้องชายของพี่ น้องชายแท้ๆ”
พลั่ก!
กำปั้นหนักๆหนึ่งหมัด จิ๋นลี่หยวนต่อยเข้าไปบนใบหน้าของเฉินหยูอย่างไม่ลังเล ในทันทีสิ่งของที่อยู่บนโต๊ะน้ำชาก็โดนเฉินหยูลากลงมาบนพื้นตอนที่ล้มลง
ก้าวยาวๆเข้าไป จิ๋นลี่ยวนยื่นมือเข้าไปดึงคอเสื้อของเขาพูดอย่างเย็นชา “เฉินหยู ฉันเคยบอกแล้วว่าถ้าโดนโกหก โดยเฉพาะคำโกหกอย่างนี้ ฉันก็จะทำให้นายเจ็บปวดจนอยากตายไปเลย!”
เฉินหยูนอนอยู่บนพื้น มุมปากมีเลือดไหลซึมออกมาแต่กลับมีรอยยิ้ม “จิ๋นลี่ยวน คงต้องขอบคุณคุณจริงๆ ที่ดูแลพี่สาวของผมอย่างดี ในเมื่อไม่ยอมหย่างั้นคุณก็ทำอย่างนี้ต่อไปเถอะ อย่างไรเสียพ่อแม่คุณก็ไม่เห็นอยู่แล้ว……”
พลั่ก!
ยังพูดไม่จบ เฉินหยูก็โดนต่อยอีกครั้ง แต่หลังจากหมัดนี้ จิ๋นลี่ยวนก็หยุดตนเองไม่ได้แล้ว
พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!
หมัดแล้วหมัดเล่า อยู่บนหน้าบ้าง อยู่ที่ท้องบ้าง อยู่ที่หลังบ้าง……ทุกตำแหน่งที่มองเห็น จิ๋นลี่ยวนก็ออกหมัดไปทุกที่ แม้กระทั่งต้นขาที่บาดเจ็บของเขาก็ไม่รอด
เขาไม่เชื่อ ไม่เชื่อ ไม่เชื่อเด็ดขาด!
ยินเสี้ยวเสี้ยวจะเป็นลูกสาวของซูเหนียงได้อย่างไร? เธอเป็นคุณหนูของบ้านยินนะ……
ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ไม่เชื่อ……
เขายังจำครั้งแรกที่เธอปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเขาได้ ใบหน้าเล็กๆร้องไห้หนักที่ดึงผ้าเช็ดตัวของเขาอย่างไม่ดูตาม้าตาเรือ ยังจำท่าทางของเธอที่ขัดขวางตนเองที่จะแต่งงานอยู่บนถนนได้ แล้วก็ยังจำ……ยังจำท่าทางเมื่อคืนของเธอที่ยั่วยวนอยู่บนร่างของตนเองได้ แต่แค่ 24 ชั่วโมงเมื่อเขาได้ยินเรื่องอย่างนี้ ทุกอย่างก็หายวับไปหมด!
เซี่ยงเฉิงยืนอยู่ที่หน้าประตู ดวงตาเบิกโพลง ยังไม่ค่อยมีสติกลับมา
ยินเสี้ยวเสี้ยว ซูเหนียง?
ซูเหนียงเคยเป็นสาเหตุระหว่างเรื่องราวของตระกูลมู่กับบ้านจิ๋นทั้งเมือง T แทบจะรู้กันหมด มีทั้งคนที่ชอบเธอมากแล้วก็มีคนที่เกลียดเธอมาก แต่ตั้งแต่ยี่สิบกว่าปีก่อนก็ไม่มีข่าวคราวของเธออีกเลย ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จะปรากฏตัวออกมาอีกครั้ง แต่ยังมีลูกชายคนหนึ่งที่ชื่อเฉินหยูและลูกสาวอีกคนหนึ่งที่ชื่อยินเสี้ยวเสี้ยวงั้นเหรอ?
เสียงของพยาบาลที่อยู่ไม่ไกลลอยมา เซี่ยงเฉิงอยากจะฟังต่ออีกหน่อยก็ไม่ได้แล้ว รีบหมุนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว พยาบาลที่เข้ามาได้ยินเสียงภายในห้องทำงานก็ตื่นตกใจ รีบไปตามพี่หลิง……
……
ตอนที่ประตูห้องทำงานเปิดออก ทุกคนล้วนแต่ตกตะลึงไปตามๆกัน
ห้องทำงานที่สะอาดเรียบร้อยตอนนี้ราวกับเป็นซากปรักหักพัง โต๊ะน้ำชาแตกหมดแล้ว รอบๆด้านมีแต่เศษกระจก ส่วนคุณหมอจิ๋นที่เป็นสุภาพบุรุษ อ่อนโยนสงบนิ่งเสมอมากำลังต่อยคนไข้ที่บาดเจ็บสาหัสและเพิ่งออกมาจากห้องผ่าตัดอย่างรุนแรง ถึงกับไม่ใส่ใจร่างกายของคนไข้เลย……
เฉินหยูโดนต่อยจนเกือบจะหมดสติ ตาทั้งคู่บวมเปล่งกำลังมองเงาลางๆที่หน้าประตู
ไม่รู้ว่า เขาจะยังมีโอกาสได้เจอพี่สาวของตนเองอีกไหม?
“คุณหมอจิ๋น……”
“คุณหมอจิ๋น……”
หลังจากได้สติ เถียนหรงกับพี่หลิงก็รีบเดินเข้ามาดึงจิ๋นลี่ยวนที่กำลังเดือดดาลออกไป
และตอนนี้ แววตาทั้งคู่ของจิ๋นลี่ยวนแทบจะมีเลือดพุ่งออกมาด้วยความโมโห จับจ้องเฉินหยูที่ราวกับเหลือเพียงแค่ลมหายใจ ทำให้เฉินหยูต้องเข้าไปในห้องผ่าตัดอีกครั้ง……
ไม่ง่ายเลยที่เถียนหรงจะห้ามจิ๋นลี่ยวนเอาไว้ได้ ตอนนี้เห็นท่าทางของจิ๋นลี่ยวนก็แทบจะตกใจจนไม่มีความกล้าแล้ว จิ๋นลี่ยวนในตอนนี้เหมือนกับสัตว์ร้าย ทั้งแข็งแกร่งและอันตราย
สะบัดการจับกุมของเถียนหรง จิ๋นลี่ยวนยื่นมือไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตนเองถอดเสื้อกาวน์แล้วออกไปด้านนอกทันที ไม่ต้องพูดถึงท่าทางที่รีบร้อนแต่ยังมีความกระหายเลือดอยู่ด้วย น่าหวาดกลัวจนเถียนหรงอยากจะตามไปแต่กลับโดนสายตาของจิ๋นลี่ยวนห้ามเอาไว้ ท่าทางในตอนนี้ของเขาไม่ยินยอมให้ใครไม่เชื่อฟังทั้งนั้น…