Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - บทที่ 234 ให้เกียรติ
บทที่ 234 ให้เกียรติ
ภายในห้องเงียบมากจนได้ยินเสียงลมหายใจชัดเจน
ยินเสี้ยวเสี้ยวเลื่อนสายตาขึ้นมองชายหนุ่มตรงหน้า รู้สึกว่าตัวเองแสบจมูกเล็กน้อยครู่หนึ่ง ยินเสี้ยวเสี้ยวหายใจหนักไม่มองหน้าจิ๋นลี่ยวนอีก แล้วเอ่ยเสียงเบาว่า “คุณชายสามจิ๋น เราหย่ากันแล้ว ในใจฉันควรมีคุณอยู่ในใจเหรอ”
หากเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นเธอกับตัวเองตอนที่ยังไม่ได้แต่งงานมันมีอะไรแตกต่างกันล่ะ
กลืนน้ำลายลงคอลูกกระเดือกขึ้นลงแรง ลมหายใจของจิ๋นลี่ยวนหนักหน่วงขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับขมวดคิ้วแน่น
“เสี้ยวเสี้ยว ผมเป็นพ่อของลูกคุณ และผมก็เคยเป็นคนที่อยู่เคียงข้างคุณ!” เธอจะพยายามขับไล่เขาออกไปจากใจของเธอได้อย่างไร เธอไม่คิดบ้างเหรอว่าผลสุดท้ายมันจะเป็นเช่นไร เขาก็รู้ว่าความต้องการของตัวเองมันมากเกินไป แต่เขารับไม่ได้ที่ใจเธอไม่มีเขาอยู่!
“ฮ่าฮ่า…” ทันใดนั้นยินเสี้ยวเสี้ยวก็หัวเราะขึ้นมา ยกสายตาขึ้นมองจิ๋นลี่ยวนและถามออกมาเน้นย้ำทีละคำ “ฉันก็จะบอกว่ามันแค่‘เคย’ ในเมื่อมันผ่านไปแล้ว งั้นถ้าตอนนี้ยังคิดคำนึงถึงคุณอยู่ในใจ แฟนหรือคู่หมั้นของคุณจะไม่ด่าฉันว่าเป็นเมียน้อยหรอกเหรอ จิ๋นลี่ยวน อะไรที่ทำให้คุณคิดว่าหลังจากที่ตัวคุณดึงดันจะหย่ากับฉันให้ได้ แล้วฉันยังจะเก็บคุณไว้ในหัวใจของฉันอยู่อีก”
มองไปยังจิ๋นลี่ยวน จิตใจที่โกรธจัดของยินเสี้ยวเสี้ยวในที่สุดก็พลุ่งพล่านออกมา
ยินเสี้ยวเสี้ยวยกมือขึ้นตบหน้าอกตัวเองและพูดว่า “ตรงนี้ทำมาจากเนื้อ ไม่ใช่เหล็ก ไม่ใช่เหล็กกล้า อะไรทำให้คุณคิดว่าฉันไม่มีความรู้สึก พระโพธิสัตว์ดินเหนียวมีคุณลักษณะสามส่วน ถ้าคุณคิดว่าฉันควรให้ความสำคัญกับคุณเป็นอันดับแรกเช่นนั้นก็ต้องขอโทษด้วย ฉันบอกคุณเลยว่าฉันทำไม่ได้! ก่อนหย่ากันฉันพยายามอย่างมากกับการปรับความสัมพันธ์ของเราให้ดีขึ้น และฉันก็พยายามอย่างหนักให้ตัวเองไล่ตามการก้าวไปของคุณให้ทัน ถึงขั้นทำทุกอย่างที่คุณอยากให้ทำ แต่หลังจากหย่าแล้วน่ะเหรอ ฉันจะไม่มีทางทำอีก”
ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดอย่างนั้น ดวงตาที่เต็มไปด้วยความแน่วแน่ทำให้จิ๋นลี่ยวนอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปเล็กน้อย
ดื้อรั้นแบบนี้ ยินเสี้ยวเสี้ยวที่แผ่ฟิล์มป้องกันทั่วร่างกายอย่างแน่นหนาเพื่อปกป้องตัวเองทำให้เขาลุกลี้ลุกลนมาก และทำให้เขาค่อนข้างกลัว เมื่อยินเสี้ยวเสี้ยวอยู่ในโลกที่เธอสร้างขึ้นมาเอง แล้วเขายังจะมีโอกาสยึดเมืองหรือเปล่า
“จิ๋นลี่ยวน พวกเราหลังจากการหย่าก็คือคนสองคน! ถึงตอนนี้ฉันจะอุ้มท้องลูกของคุณ แต่เราไม่มีความสัมพันธ์กันทางกฎหมาย ร่างกายของฉันคุณควบคุมไม่ได้ หัวใจของฉันคุณยิ่งควบคุมไม่ได้” ยินเสี้ยวเสี้ยวพยายามอย่างมากที่จะรวบรวมความรู้สึกทั้งหมดในหัวใจที่มีมาบอกให้เขารับรู้ “เมื่อตอนที่พวกเราเคยตัดสินใจอยู่ด้วยกัน ฉันเคยบอกว่าคุณมีเรื่องปิดบังฉันมาโดยตลอด บางทีคุณอาจจะเคยพยายาม แต่หลังจากแต่งงานกันคุณก็ยังเป็นแบบนี้ ฉันไม่โทษคุณเพราะตัวฉันเองก็มีเรื่องปิดบัง เพียงแต่คุณควรรู้ ว่าอะไรที่สามารถปิดบังได้ และอะไรที่ไม่ได้…”
“เสี้ยวเสี้ยว” ขัดจังหวะคำพูดของยินเสี้ยวเสี้ยว ดวงตาดั่งนกฟีนิกซ์เต็มไปด้วยเงาที่สวยงามของเธอ จิ๋นลี่ยวนมองลงไปยังเธอและถามว่า “คุณกล้าพูดไหมว่าตอนนี้ใจคุณไม่มีผมแล้ว”
ประโยคเดียว ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่สามารถส่งเสียงพูดคำในปากได้อีกต่อไป
ลูกตาดำและขาวมองมาที่เขาอย่างเกิดประกายระยับโดยไม่ตั้งใจ
เธอสารภาพว่าใจเธอมีเขา ในท้องของเธอยังตั้งครรภ์ลูกของเขาอยู่ด้วย พวกเขาเคยเป็นครอบครัวเล็กๆ ที่มีความสุขมากไม่ใช่เหรอ ความอบอุ่นนั้นเป็นความปรารถนาตั้งแต่วัยเด็กของเธอมาโดยตลอด แต่จิ๋นลี่ยวนกลับใจร้าย ให้ความหวังเธอแต่แล้วก็พาเธอไปอยู่ในขุมนรกอีกครั้ง…
ถ้าทำได้ ใจจริงเธอก็อยากเหมือนผู้หญิงทั่วไปที่เรียนรู้วิธีการลดตัวไปร้องขอ ร้องไห้ โวยวาย ที่เป้าหมายสุดท้ายคือให้เขาอยู่กับตัวเองต่อไป เธอเคยลองพยายามทำมัน แต่สุดท้ายจิ๋นลี่ยวนก็ยังไร้ซึ่งปฏิกิริยา ในตอนนั้นเขาคงไม่รู้ว่าหัวใจยินเสี้ยวเสี้ยวในเวลานั้นรู้สึกอัปยศอดสูเพียงใด
เธอไม่เคยทำอะไรแบบนั้นมาก่อน แต่ตอนนั้นได้ทำไปแล้ว มันช่วยอะไรไม่ได้อีกแล้ว…
ทั้งหมดทั้งมวลล้วนต้องโทษที่เธอรักเขา…
ในใจของเธอมีเขา แม้จะมาถึงวันนี้แล้ว เธอก็ยังไม่สามารถปฏิเสธความจริงนี้ได้
มองยินเสี้ยวเสี้ยวที่เงียบงัน ใจของจิ๋นลี่ยวนสงบลงเล็กน้อยแต่กลับยิ่งโกรธมากขึ้น ร่างกายแนบชิดกักตัวเธอเอาไว้แน่น มองลงไปที่เธอและถามว่า “เสี้ยวเสี้ยว ถ้าใจคุณไม่มีผม งั้นคุณก็บอกผมมา ว่าเพราะอะไรคุณถึงไม่ชอบมู่เยียนหราน เพราะอะไรคุณถึงพยายามเอาชนะอุปสรรคทางจิตใจเพื่อต้องการให้กำเนิดลูกของเรา เพราะอะไรทั้งที่เราหย่ากันไปแล้วแต่คุณยังมีการเกี่ยวข้องอยู่กับผม เพราะอะไร ตอนนี้เราถึงมาอยู่ที่นี่พูดคุยปัญหานี้!”
ทุกคำถามล้วนกดดันยินเสี้ยวเสี้ยว เห็นได้ชัดว่าทั้งคู่รู้คำตอบอยู่แล้ว แต่แค่อยากถามออกมา!
ยกมือขวาขึ้นเชยคางยินเสี้ยวเสี้ยวอย่างอ่อนโยน ดวงตาดั่งนกฟีนิกซ์ที่ค่อนข้างใหญ่และลึกล้ำเต็มไปด้วยความรู้สึกรักลึกซึ้ง จินลี่ยวนพูดว่า “ยินเสี้ยวเสี้ยว คุณไม่รู้เหรอว่าสัมผัสที่หกของผมถูกต้องเสมอ ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยพลาด!”
ยินเสี้ยวเสี้ยวมองเขาโดยไม่พูดอะไร เม้มริมฝีปากอย่างค่อนข้างไม่พอใจ
สัมผัสที่หกงั้นเหรอ
ผู้ชายตัวใหญ่ต้องการสัมผัสที่หก!
ไม่ชอบเขาเลยจริงๆ!
พยายามหันหน้าหนีไม่ไปมองเขา แต่จิ๋นลี่ยวนกลับไม่ให้เธอหันไปและพูดกับเธอว่า “ยินเสี้ยวเสี้ยว สัมผัสที่หกของผมบอกผมว่า ทั้งชีวิตนี้ของคุณเป็นได้แค่ผู้หญิงของผมจิ๋นลี่ยวนคนนี้เท่านั้น…”
พรึบ!
ทันใดนั้น ทั่วทั้งห้องก็ปกคลุมด้วยความมืด
ยินเสี้ยวเสี้ยวยื่นมือออกไปคว้าเสื้อของชายตรงหน้าโดยไม่รู้ตัว ลูกตาสีดำและขาวไม่สามารถปรับให้เข้ากับความมืดได้ในฉับพลันจึงได้แต่นิ่งค้าง ส่วนจิ๋นลี่ยวนที่อยู่ตรงหน้าก็ยื่นมือออกมาโดยจิตใต้สำนึกโอบกอดเธอเอาไว้แน่นเพื่อให้เธอรู้สึกปลอดภัย
ร่างกายยิ่งแนบชิดกันขึ้นเรื่อยๆ ลมหายใจรินรดกัน
แม้ขณะนี้ยินเสี้ยวเสี้ยวจะมองไม่เห็นแต่ยังรู้ว่าระยะห่างระหว่างคนสองคนตอนนี้ค่อนข้างน่ากลัว มันน่ากลัวขนาดที่ว่าเขาสามารถจูบเธอได้ด้วยการขยับเพียงเล็กน้อย
“เสี้ยวเสี้ยว ได้ยินที่ผมเพิ่งพูดไปไหม” จิ๋นลี่ยวนพูดเสียงแผ่วเบา แต่ดวงตาดั่งนกฟีนิกซ์กลับมองสาวน้อยตรงหน้าอย่างหลงใหล ต่อให้เธอเป็นลูกสาวของซูเหนียง ตอนนี้จิ๋นลี่ยวนก็ยังต้องการซ่อนเธอโดยไม่ให้ใครได้เห็น เก็บผู้หญิงที่รักมากที่สุดไว้ในกำมือ “บอกผม เมื่อครู่ผมพูดว่าอะไร”
ยินเสี้ยวเสี้ยวค่อนข้างประหม่า พยายามขยับศีรษะดึงระยะห่างระหว่างคนสองคน แต่มือของจิ๋นลี่ยวนขวางกำแพงไว้เธอจึงไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้ขยับ ใจเต้นรัวเร็ว มันเร็วจนเธอคิดว่าเขาจะได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง…
ต่อหน้าผู้ชายที่ตัวเองชอบ ไม่มีใครจะไม่ประหม่า ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ไม่มีข้อยกเว้น
หนานเยวี่ยนไฟฟ้าดับกะทันหัน ขนาดที่ว่ายินเสี้ยวเสี้ยวได้ยินเสียงของผู้คนข้างนอก แต่ใจเธอกลับเต้นแรงมาก มือเล็กจับเสื้อของเขาแน่น ตอนนี้เธอดีใจมากที่ไฟดับ ตราบใดที่จิ๋นลี่ยวนไม่เห็นแก้มแดงเรื่อของเธอ ก็ไม่มีทางเห็นอาการเขินอายของเธอได้…
“เสี้ยวเสี้ยวเด็กดี เมื่อครู่ผมเพิ่งพูดว่าอะไร” เสียงต่ำล่อลวงกระซิบแผ่วเบา จิ๋นลี่ยวนรออย่างอดทน ฉวยโอกาสขยับเล็กน้อย ริมฝีปากอุ่นปัดผ่านใบหูเล็กของเธอ ร่างกายของยินเสี้ยวเสี้ยวสั่นสะท้านอย่างช่วยไม่ได้
“ฉัน…” พึมพำเสียงเบา เสียงของยินเสี้ยวเสี้ยวเบาจนแทบไม่ได้ยิน “คุณบอกว่า ทั้งชีวิตนี้ของฉัน…เป็นผู้หญิงของคุณ”
บนแก้มหล่อเหลา มุมปากยกขึ้นอย่างพึงพอใจ ทันทีที่คำพูดหยุดลง จิ๋นลี่ยวนก็จูบลงบนริมฝีปากของยินเสี้ยวเสี้ยวด้วยรอยยิ้ม
ร่างสูงค้ำเธอไว้ระหว่างกำแพง แขนอันแข็งแกร่งกักขังอิสรภาพทั้งหมดของเธอเอาไว้ ถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้นรับจูบของจิ๋นลี่ยวนที่เจือความคะนึงหาและการลงโทษเอาไว้ ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้สึกเพียงว่าโลกกำลังหมุน มือเล็กยกขึ้นแนบหน้าอกของเขาโดยไม่รู้ตัว ดูท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูอย่างมาก…
ภายในห้องมืดสนิท ดวงตาที่เบิกกว้างของยินเสี้ยวเสี้ยวในที่สุดก็ปิดลง
เขารุนแรงและกักขฬะมาก แต่เธอกลับชอบ
ไม่มีแสง มีเพียงแสงจันทร์ในฤดูหนาวเท่านั้นที่ส่องเข้ามา เธอไม่สามารถเห็นเขาได้อย่างชัดเจนและคิดว่าเขาก็ไม่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนเช่นกัน พยายามจดจำทุกอย่างในค่ำคืนนี้‘ความก้าวร้าว’ของจิ๋นลี่ยวนเป็นความทรมานที่แสนหวานสำหรับเธอได้อย่างไร เพลิดเพลินไปกับความสุข ยินเสี้ยวเสี้ยวหายใจถี่กระชั้น…
เอวเพรียวบาง กลิ่นที่คุ้นเคย นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ใกล้ชิดเธอ
จิ๋นลี่ยวนในขณะนี้เหมือนสิงโตที่หิวโหยถูกปล่อยออกจากกรง แทบรอไม่ไหวที่จะได้กลืนกินเธอเข้าไป…
พรึบ!
เสียงหนึ่งดังมา เวลานี้ทั่วทั้งห้องสว่างจ้า คนสองคนที่หมกมุ่นอยู่กับการจูบได้สติขึ้นมาจากความมืด ซึ่งยินเสี้ยวเสี้ยวมีปฏิกิริยารุนแรงที่สุด
ยื่นมือออกไปผลักจิ๋นลี่ยวน จิ๋นลี่ยวนถูกผลักออกอย่างไม่ทันตั้งตัว
ขมวดคิ้วแน่นดูไม่พอใจ ร่างกายอยากจะก้าวไปข้างหน้า
“จิ๋นลี่ยวน! รบกวนให้เกียรติฉันด้วย!” ยินเสี้ยวเสี้ยวยังตัวสั่น ไม่มีแรงพิงผนังแต่ยังคงพยายามที่จะพูดคำเหล่านั้นออกไป สายตาจับจ้องมองเขาเขม็ง
คำพูดประโยคเดียว การเคลื่อนไหวของจิ๋นลี่ยวนหยุดนิ่ง
“ผมไม่ให้เกียรติคุณเหรอ” บ้าแล้ว เขาไม่ให้เกียรติเธอเมื่อไรกัน บางทีในโลกนี้คนที่ถูกเขาให้เกียรติที่สุดก็คือเธอสิไม่ว่า ตอนนี้ไม่อยากเชื่อว่าเธอบอกว่าเขาไม่ให้เกียรติเธองั้นเหรอ ฉับพลันนั้นจิ๋นลี่ยวนจู่ๆ ก็ค่อนข้างไม่ชอบใจ
ถ้าไม่ให้เกียรติเธอ เขาก็กลืนกินเธอทั้งตัวตั้งแต่คืนวันแต่งงานไปแล้ว ตอนที่ตัวเขาทนไม่ไหวก็ฉีกทึ้งกระดูกเธอลงท้องไปแล้ว คาดว่าตอนนี้ท้องของเธอจะเป็นหกเดือนแทนที่จะเป็นสามเดือนไปแล้ว! แต่ไม่อยากเชื่อว่าคนตัวเล็กใจร้ายคนนี้บอกว่าเขาไม่ให้เกียรติ จะไม่ให้โกรธได้เหรอ
“ยินเสี้ยวเสี้ยว คุณบอกว่าผมไม่ให้เกียรติคุณเหรอ” ถามอีกครั้งอย่างเหลือเชื่อ ดวงตาจิ๋นลี่ยวนกำลังจะพ่นไฟ!
หลังจากความวุ่นวายที่เพิ่งเกิดขึ้นใจยินเสี้ยวเสี้ยวรู้สึกว่าโลกทั้งใบไม่ได้อยู่ในสายตาเธออีกต่อไป ตะคอกใส่จิ๋นลี่ยวนว่า “จิ๋นลี่ยวน ถ้าคุณให้เกียรติฉันแล้วเมื่อครู่มันคืออะไร ถ้าให้เกียรติฉันสาเหตุที่พวกเราหย่ากันคืออะไร คุณบอกฉันสิ ถ้าคุณให้เกียรติฉัน คุณจะหลอกฉันเพื่อที่จะได้มาพักอยู่ที่บ้านฉันโดยไม่สนใจเลยว่าภายนอกจะนินทาว่าร้ายแบบไหนงั้นเหรอ ถ้าคุณให้เกียรติฉัน จิ๋นลี่ยวน คุณบอกฉัน…”
พูดอย่างนั้นแล้วดวงตาของยินเสี้ยวเสี้ยวก็เปียกชื้นเล็กน้อย ก้าวเข้าไปใกล้จิ๋นลี่ยวน ยกมือขึ้นชี้ท้องของตัวเองพลางถามเน้นย้ำทีละคำ “เพราะอะไร ตอนนี้ท้องของฉันตั้งครรภ์ลูกของคุณอยู่ แต่ฉันกลับเป็นแค่อดีตภรรยาของคุณ!”
ทั่วทั้งห้องเงียบสนิท นานมากก็ไม่มีใครพูดออกมา
มันเป็นความจริง เธอท้องลูกของเขาแต่กลับเป็นแค่อดีตภรรยาของเขา ถึงขั้นที่ว่าบางทีเขาอาจจะแต่งงานกับผู้หญิงอื่นในไม่ช้านี้…