Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - บทที่137 สุขสันต์วันเกิดนะ จิ๋นลี่ยวน
บทที่137 สุขสันต์วันเกิดนะ จิ๋นลี่ยวน
วันเกิดของจิ๋นลี่ยวนเหรอ？
ยินเสี้ยวเสี้ยวบอกได้ไหมว่าตอนเห็นข่าวนั้นในหัวมันขาวโพลนไปหมด？
ทันใดนั้น ก็นึกถึงความโกรธของจิ๋นลี่ยวนขึ้นมาทันใด ตอนแรกเธอยังคิดเอาเองว่าเป็นเพราะเธอเอาแต่ยุ่งกับงานวันเกิดของคุณย่าจิ๋นแล้วไม่ได้สนใจเขา แต่ดูๆ ไปแล้วทั้งหมดก็เป็นเพราะว่าถึงวันเกิดของเขาแล้ว มีครอบครัวมากมายที่เป็นแบบนี้ คิดว่าข้ามปีก็ถือว่าโตขึ้นอีกปีแล้ว แต่จิ๋นลี่ยวนมาคบกับยินเสี้ยวเสี้ยวนั้นยังเหลืออีกสามเดือนถึงจะอายุยี่สิบเจ็ดปีเต็ม……
เมื่อเห็นข่าว ยินเสี้ยวเสี้ยวก็กัดปากตัวเองขุ้นมาด้วยความลำบากใจ
ดวงตานั้นเปล่งประกายขึ้นมา เธอเดินเข้าไปในห้องนอน จากนั้นก็หยิบกล่องของขวัญกล่องหนึ่งออกมาจากตู้หัวเตียง ในนั้นเป็นนาฬิกาผู้ชาย ยี่ห้อเบลเยี่ยมแท้ เธอเก็บเงินถึงสองปีเพื่อนาฬิกาอันนี้ เงินที่ได้จากการออกแบบโฆษณาก็ลงไปกับอันนี้หมดเลย……
นาฬิกานั้นละเอียดลออมาก แถมยังมีความน่าหลงใหลเป็นอย่างมากอีกด้วย ……
แต่ว่า มันกลับไม่ใช่ของขวัญของจิ๋นลี่ยวน……
‘ทุกคนมาร่วมงานกันเต็มไปหมด’
ถาวหยีพายินเสี้ยวเสี้ยวมาเดินที่ห้าง ทั้งสองคนไม่พูดถึงเรื่องตอนที่เมากันเลย เหมือนกับว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเป็นวันปกติ บางทีนี่อาจจะเป็นเหตุผลที่พวกเธอทั้งสองคบกันได้นาน ไม่เคยถามอะไรมาก แต่เมื่ออีกฝ่ายต้องการก็จะมาหา
“ฉันว่าคุณซื้อปากกาให้เขาสักแท่งเถอะ เขาเป็นหมอต้องใช้มันเขียนประวัติคนไข้บ่อยๆ ไม่ใช่เหรอ？” ถาวหยีมองยินเสี้ยวเสี้ยวที่กำลังลังเลพลางเสนอความเห็น ก่อนจะเตือนขึ้นว่า： “ถ้าเกิดว่าคุณเดินต่อไปแบบนี้ เดี๋ยวกลับไปก็ไม่มีเวลาทำกับข้าวที่รักแล้วนะ”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ยินเสี้ยวเสี้ยวก็เริ่มร้อนรน ตอนนี้ต่อให้มีตางอกออกมาอีกเยอะๆ ก็หาของขวัญที่จะตรงใจไม่ได้อยู่ดี แต่กลับเห็นใครก็ตามที่ไม่อยากจะเจอสักเท่าไหร่
หลังจากที่ข่าวแพร่ออกไป ยินรั่วอวิ๋นก็ไม่ได้โผล่หน้ามาอีก แต่ตอนนี้กลับใส่แว่นดำใหญ่พลางมาเดินเล่นกับเซี่ยงเฉิง ดูท่าทีจะดีขึ้นม่น้อยเลย
“โลกกลมหรือเปล่าเนี่ย？ร่างกายยังไม่ดีก็กล้าออกมาแล้ว ไม่กลัวจะป่วยจนนอนเป็นผักหรือไง？บาปบุญจริงๆ เลย” ถาวหยีอดไม่ได้ที่จะพูดจาถากถาง อีกฝ่ายเองก็เห็นพวกเธอด้วย
ยินรั่วอวิ๋นเห็นยินเสี้ยวเสี้ยวก็เบะปากใส่ด้วยความเกลียดชัง！ตอนนี้เธอมีชีวิตอย่างไรนะ？ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้หรือไม่！
ร่างกายยังไม่ดีเท่าไหร่เลย？เธอเองจะไปไม่รู้ได้อย่างไร เธอเองก็กลัวจะป่วยขึ้นมา จนไม่สามารถจะเป็นแม่คนได้ แต่ว่าตอนนี้เธอกลับต้องออกมาเตรียมของ ไม่อย่างนั้นอาทิตย์หน้าเธออาจจะไม่มีที่ให้อยู่แล้วก็ได้……
เธอกัดปากแน่น ยินรั่วอวิ๋นหันไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไร
สิ่งที่เธอรับเอาไว้ในวันนี้ ยังไงสักวันหนึ่งก็ต้องตอบสนองยินเสี้ยวเสี้ยวเป็นหลายเท่า！
ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่อยากจะสนใจพวกเขา เธอเลยหันไปเพื่อจะแยกออกมา แต่กลับถูกเซี่ยงเฉิงเรียกเอาไว้
“เสี้ยวเสี้ยว……” เสียงเรียกเบาๆ ตอนนี้เซี่ยงเฉิงจู่ๆ ก็รู้สึกว่าการเรียกแบบนี้ถือเป็นความสุขอย่างหนึ่ง
อยู่ต่อหน้าทุกคน เขาเห็นเธอก่อนที่เธอจะเห็นพวกเขามาตั้งนานแล้ว เขาเองก็ตั้งใจจะพายินรั่วอวิ๋นมา เขาในตอนอยากจะเห็นเธอ เมื่อวานมีคนบอกเขาว่างานวันเกิดของคุณย่าจิ๋นนั้นให้สะใภ้ใหม่ก็คือยินเสี้ยวเสี้ยวเป็นคนเตรียมตัว แต่คุณย่าจิ๋นกลับออกจากงานก่อน และยินเสี้ยวเสี้ยวก็ถูกทิ้งเอาไว้ตรงนั้นคนเดียว เมื่อรู้เรื่องนี้ ในใจของเซี่ยงเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะเห็นใจเธอ
เธอในตอนนี้ ทุกวันอยู่กับยินรั่วอวิ๋นเพื่อแกล้งเป็นคู่รักกัน แต่ว่ามีเพียงเขาที่รู้ ว่าเบื้องหลังรอยยิ้มที่อ่อนโยนนั้นมีแต่จิตใจที่เยือกเย็น หญิงที่ขนาดลูกของตัวเองยังฆ่าตาย จะสามารถได้รับรักจากใครอีก？แต่ตอนกลางคืน เขากลับหยุดคิดถึงยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้เลย……
ความเมตตาของเธอ ความแข็งแกร่งของเธอ ความสวยงามของเธอ……
ทุกอย่างของเธอเมื่อเปรียบเทียบกับยินรั่วอวิ๋นนั้น มันทำให้เขารู้สึกเหมือนฟื้นคืนมาอีกครั้ง
พยักหน้าเบาๆ ยินเสี้ยวเสี้ยวคล้องแขนของถาวหยีก่อนจะเดินไปพักที่คาเฟ่แห่งหนึ่ง เจอกับคนบ้าเธอไม่มีเวลาจะมาเสียเวลาด้วย ยินรั่วอวิ๋นในสถานการณ์แบบนี้ เธอไม่มีอะไรจะพูดด้วย
มุมปากของเซี่ยงเฉิงที่ยิ้มอยู่แข็งขึ้นแต่กลับไม่ได้พูดอะไรออกมา จึงเอาแต่มองเธอเดินออกไป
ในห้องน้ำของร้านกาแฟ ยินเสี้ยวเสี้ยวกำลังล้างมือก็เห็นยินรั่วอวิ๋น มองเธอสักพักยินเสี้ยวเสี้ยวก็ไม่ได้สนใจแล้ว แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่ายินรั่วอวิ๋นจะล็อกประตู
ท่าทางที่ยินเสี้ยวเสี้ยวล้างมือนั้นมันชะงัก ก่อนจะปรายตามองเธอ
“ยินเสี้ยวเสี้ยว คุณปล่อยฉันไปได้ไหม？เมื่อมา ยินรั่วอวิ๋นก็เข้าเรื่องทันที
หยุดการล้างมือ ยินเสี้ยวเสี้ยวเช็ดมือของตัวเองก่อนจะมองยินรั่วอวิ๋น พลางหรี่ตาลง
มุมปากของยินรั่วอวิ๋นมันเพิ่มแรงมากขึ้นนิดหน่อย
เธอรู้ ว่าตอนนี้เธอเหมือนกับจิ๋นลี่ยวนมากเลยเหรอ？ไม่ว่าจะมีความเผด็จการออกมาขนาดไหน แต่ก็มีท่าทีหลุดออกมาอยู่ มันเหมือนกับจิ๋นลี่ยวนเป็นอย่างมาก……
เพราะเป็นครอบครัวเดียวกันเหรอ？
ความไม่พอใจที่กดทับอยู่ในใจนั้น ยินรั่วอวิ๋นไม่กล้าจะแสดงออกมาเลยแม้แต่นิดเดียว เธอรู้ดี ว่าถ้าเธออยากจะมีที่ยืนอยู่ที่บ้านเซี่ยงในเมืองTต่อไปก็ต้องลงมือยินเสี้ยวเสี้ยว！
“ยินเสี้ยวเสี้ยว ฉันยอมรับว่าตอนแรกฉันตั้งใจปล่อยคลิปออกมา แต่ว่าฉันคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องนี้จะส่งผลต่อคุณมากขนาดนี้ ฉันแค่อยากให้พวกเขาสงสัยคุณเท่านั้นเอง ฉันไม่ได้คิดจะทำลายคุณเลยนะ……” ยินรั่วอวิ๋นรีบพูด ก่อนจะยื่นมือมาจับแขนของยินเสี้ยวเสี้ยว ด้วยความรู้สึกผิดและความน้อยใจ “พี่สาว ยังไงคุณก็ยังเป็นพี่สาวของฉันนะ พวกเราเป็นคนบ้านเดียวกันนะ ไม่ใช่เหรอ？หรือว่าคุณอยากจะเห็นฉันถูกทำลายถึงจะรู้สึกดีขึ้น？”
ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้ดีว่าตอนนี้ยินรั่วอวิ๋นใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก หลังจากที่ข่าวออกไป บ้านเซี่ยงก็ไม่อยากจะเห็นหน้าเธออีก ตระกูลยินก็ปกป้องเธอไม่ได้ ถ้าเกิดไม่ใช่ว่าบ้านเซี่ยงร่วมธุรกิจกับตระกูลยินไม่แน่บ้านเซี่ยงอยากจะเตะเธอออกจากบ้าน บวกกับโหลต้าจ้วงไม่ปล่อยเธอ ทนายเองก็ฟ้องไปเยอะ ในสถานการณ์แบบนี้ ยินรั่วอวิ๋นจะมีชีวิตดีๆ นั้นมันไม่มีทางเป็นไปได้……
เธอไม่พูดอะไร ยินเสี้ยวเสี้ยวขมวดคิ้วเบาๆ
น้ำตาในเบ้าตาของยินรั่วอวิ๋นนั้นไม่ไหลออกมาเลยแม้แต่น้อย แต่ก็พูดต่อว่า： “พี่สาว ฉันทำผิดไปแล้ว ตอนนี้คุณทำโทษฉันขนาดนี้แล้วยังไม่พออีกเหรอ？ชื่อเสียงของฉันเอากลับมาไม่ได้แล้ว แต่ว่าโหลต้าจ้วงกลับยังคงมีหน้ามีต่อยู่……”
“พี่สาว ฉันแค่อยากจะให้โหลต้าจ้วงปล่อยฉันไป……” ยินรั่วอวิ๋นพูดเสียงสูงขึ้น เมื่อได้ฟังก็ยิ่งน้อยใจและหมดหวัง “พี่สาว ฉันขอล่ะนะ……”
ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่ต้น จนตอนนี้ถึงจะหันไปหาพลางมองยินรั่วอวิ๋นด้วยความจริจังและพูด： “รั่วอวิ๋น ฉันหวังว่าคุณจะจำเอาไว้นะว่าวันนี้มาขออะไรฉัน ถ้าเกิดว่าในอนาคตยังมาทำอะไรฉันอีก คุณจำเอาไว้ ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นพี่สาวคุณ แต่ก็ให้อภัยได้แค่ครั้ง สองครั้ง แต่ว่าจะไม่ให้อภัยคุณเป็นครั้งที่สามแล้ว！”
พูดจบ ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ไม่ได้สนใจมองยินรั่วอวิ๋นเลยโทรหาโหลต้าจ้วง และขอให้ยกเลิกการฟ้องต่อหน้ายินรั่วอวิ๋น
ถึงแม้ว่านี่เป็นแค่คำพูดไร้น้ำหนัก แต่ว่าสำหรับยินรั่วอวิ๋นแล้วมันกลับเป็น ‘ยาแห่งความเมตตา’ เลยทีเดียว
เพียงแค่เธอมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อยินเสี้ยวเสี้ยว เธอถึงจะมีโอกาส ไม่ใช่เหรอ？
ขนาดสามครั้ง ครั้งแรกคือเซี่ยงเฉิง ครั้งที่สองคือคลิปวิดีโอ ครั้งที่สามเธอคงไม่ต้องการการให้อภัยของเธอแล้ว！เธอต้องลากยินเสี้ยวเสี้ยวมาอยู่ใต้เท้าของเธอให้ได้ในครั้งที่สาม！
“ขอบคุณนะพี่สาว……” แต่ว่าตอนนี้ เธอกลับไม่ขอบคุณยินเสี้ยวเสี้ยวอย่างสุดซึ้งไม่ได้แล้ว
ยินเสี้ยวเสี้ยวพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะออกไป
คำพูดขอบคุณของยินรั่วอวิ๋นมีความจริงอยู่มากน้อยแค่ไหนนั้น เธอไม่สนใจ ได้เตือนไปแล้ว ถ้าเกิดว่าเธอยังจะทำอีก ครั้งต่อไปจะไม่อ่อนข้อให้แล้ว
เดินไปในทางเดิน เซี่ยงเฉิงยืนพิงกำแพงอยู่ ท่าทีนั้นทำให้ยินเสี้ยวเสี้ยวคิดถึงตอนที่เซี่ยงเฉิงอยู่ในมหาวิทยาลัยT มันสวยงามอย่างสงบ และอบอุ่นเหมือนแสงอาทิตย์
“เสี้ยวเสี้ยว……” เมื่อเห็นยินเสี้ยวเสี้ยวออกมา เซี่ยงเฉิงก็ยืนตรงก่อนจะยิ้มอ่อนหวานให้เธอ
ยินเสี้ยวเสี้ยวเดินขึ้นมา สักพักกว่าจะพูดออกมาเบาๆ ： “เซี่ยงเฉิง ตอนนี้ร่างกายของรั่วอวิ๋นดีหรือยัง ไม่ว่าเธอจะเคยทำอะไร ก็เป็นภรรยาของคุณ ทำกับเธอหน่อยนะ”
เมื่อพูดจบ ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ไม่ได้ให้โอกาสเซี่ยงเฉิงในการพูดอะไรก็ออกไปเลย
มีบางเรื่องที่เธอทำมากเกินไป อย่างน้อยในอนาคตเธอก็ต้องแก้ปัญหาเอง เธอเองคงจะรู้สึกผิดไม่น้อยเลย
หลังจากที่ซื้อของขวัญให้จิ๋นลี่ยวนแล้ว ยินเสี้ยวเสี้ยวก็กลับบ้าน เมื่อคิดถึงสเต๊กเนื้อที่จิ๋นลี่ยวนไม่ได้กิน วันนี้เลยเตรียมสเต๊กเนื้อไว้ให้ แต่ทำอาหารตะวันตกนั้นมันเสียเวลา บวกกับความเลือกกินของจิ๋นลี่ยวน เลยทำให้ไม่มีแม้แต่เวลาจะเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ต้องเริ่มทำแล้ว……
จานที่ละเอียดลออ มีผักเคียงต่างๆ และโต๊ะที่หรูสง่า……
ยินเสี้ยวเสี้ยวตั้งใจทำทุกอย่างเหมือนกัน ถึงจะเหนื่อยหน่อย แต่ว่าเธอก็รู้สึกดี
——ฉันแค่อยากจะใช้เวลากับภรรยาสองคน คนอื่นๆ ขออย่าได้รบกวน
เมื่อคิดถึงประโยคนี้ทุกครั้ง เธอก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงขึ้นมา
โลกทั้งใบของสองคน……
มันเป็นคำที่สวยงามเหลือเกิน
ถึงแม้ว่าจะเป็นวันเกิด แต่งานของจิ๋นลี่ยวนนั้นคือหมอเลยต้องรอเลิกงานก่อนถึงจะกลับมาได้ แต่ยินเสี้ยวเสี้ยวเตรียมทุกอย่างเสร็จแล้วแถมยังเตรียมตัวเองด้วย มันอาจจะดูมากเกินไปหน่อย แต่ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ฉันใส่กระโปรงยาวสีชมพูทางด้านบนตามโอกาสของงาน แต่งหน้าอย่างสวยงามเพื่อรอจิ๋นลี่ยวนกลับมา ไฟในบ้านก็เปลี่ยนเป็นสีเหลืองอ่อนๆ
หลังจากที่ตอนเช้าพูดแบบนั้นออกไป จิ๋นลี่ยวนก็คาดหวังทั้งวัน ไม่ต้องพูดอะไรจิ๋นลี่ยวนก็รู้ว่ายินเสี้ยวเสี้ยวต้องเตรียมเซอร์ไพรส์ให้ ถึงจะไม่รู้สึกเซอร์ไพรส์แต่นาฬิกาเรือนนั้นตรงตู้หัวเตียง จะต้องเป็นของเขาแน่ๆ เขาเห็นมาตั้งนานแล้ว……
เมื่อคิดถึงตอนที่เขาโกรธเพราะว่าเธอไม่ได้จำวันเกิดของเขา ตอนนี้คิดๆ ดูแล้วที่ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้พูดอาจจะเป็นเพราะจะเตรียมเซอร์ไพรส์ให้กับเขาในวันนี้ก็ได้……
ถ้าเกิดยินเสี้ยวเสี้ยวรู้ความคิดของจิ๋นลี่ยวน ก็พูดได้แค่ว่ามันเป็นความผิดพลาดที่สวยงาม！
นาฬิกาอันนั้น ดูยังไงก็ไม่ใช่ของจิ๋นลี่ยวน
เปิดประตู แววตาของจิ๋นลี่ยวนมีแต่ความอ่อนโยน
ในห้องมันเงียบมาก บนโต๊ะมีเทียนจุดอยู่ แล้วก็ยังมีอาหารตะวันตกหอมฉุยอีก แต่ภรรยาสวยของเขายืนอยู่ตรงประตูพลางถือเค้กแล้วบอกเขาเบาๆ ว่า： “สุขสันต์วันเกิด จิ๋นลี่ยวน”