Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - บทที่147 เรื่องตลก
บทที่147 เรื่องตลก
“จิ๋นลี่ยวน คุณบ้าไปแล้ว！”ถูกกัดจนเจ็บ ยินเสี้ยวเสี้ยวจับปากตัวเองว่าเขาไปด้วยความโกรธ
ความโกรธปกคลุมไม่อยู่บนหน้าที่บอบบางนั้น ดวงตาคู่นั้นเหมือนโกรธเป็นไฟ
จิ๋นลี่ยวนเข้าใกล้เธอเล็กน้อย จนร่างของตัวเองจะแนบไปที่ตัวเธอจึงจงใจพูดไปว่า：“ไม่ใช่ว่าไม่ชอบผมมากเหรอ？ตอนนี้ผมกลับอยากดู ว่าคุณจะไม่ชอบแม้แต่ตัวคุณเองหรือเปล่า”
ยินเสี้ยวเสี้ยวเม้มปากจ้องเขาเขม็ง หน้าอกกระเพื่อมขึ้นอย่างรุนแรง
จิ๋นลี่ยวนเอาตัวขวางทางเธอไว้ ยื่นมือไปโอบเอวเธอไว้ ไม่รู้สึกว่าอารมณ์ของตัวเองวันนี้จะเปลี่ยนไปมากนัก
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาทำตัวเป็นเด็กแบบนี้ที่ไหนกัน？ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาแคร์สายตาของยินเสี้ยวเสี้ยวที่ไหน？และถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาจะคิดถึงทางข้างหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยวทุกเรื่องที่ไหน？
ทุกๆอย่าง ต่างเริ่มเปลี่ยนโดยไม่ทันตั้งใจ
“ปล่อยฉัน！”สบตาสองคู่ที่ดูภูมิใจของจิ๋นลี่ยวน ยินเสี้ยวเสี้ยวแทบอยากจะตบเขาไปสักฉาด ตอนนี้เธอก็เริ่มทำตัวสบายๆต่อจิ๋นลี่ยวนมากขึ้น แต่บางคนก็ไม่ฟัง ไม่คลายมือออกแต่ยังรัดแน่นขึ้น“จิ๋นลี่ยวน คุณปล่อยฉัน！”
ทเหมือนไม่ได้ยินอย่างนั้น จิ๋นลี่ยวนยังคงกอดเธอไว้แน่นในอ้อมแขนตัวเอง
ตัวเขาไม่สังเกตว่า แต่ไหนแต่ไรมาตัวเองที่ไม่แคร์สายตาคนอื่น ตอนนี้กลับให้ความสำคัญต่อสายตาของยินเสี้ยวเสี้ยวเป็นพิเศษ
บนโลกใบนี้ ความรังเกียจของใครๆเขาไม่สนใจทั้งนั้น ยกเว้นยินเสี้ยวเสี้ยวคนเดียวที่ไม่ได้ เธอจะไม่ชอบเขา ไม่รักเขา รังเกียจเขาไม่ได้……
อารมณ์แย่ๆทุกอย่าง อยู่ที่นี่ไม่อนุญาต
เขาก็คือคนเผด็จการเอาแต่ใจแบบนี้ แต่ความเผด็จการของเขาทำกับแค่ยินเสี้ยวเสี้ยวคนเดียว
ยินเสี้ยวเสี้ยวขัดขืน แป๊บเดียวหน้าก็แดง แม้แต่หูยังแดงระเรื่อ มือเล็กๆยังไม่หยุดดึงดันอยากออกไปจากอ้อมแขนเขา ปากเล็กๆก็มุ่ยเล็กน้อย น้อยใจอย่างบอกไม่ถูก……แต่ท่าทางแบบนี้ทำให้จิ๋นลี่ยวนมองจนตาแข็งเล็กน้อย มุมปากมีรอยยิ้ม แล้วเอื้อมหัวไปจูบที่หูนุ่มๆของเธอเบาๆอย่างไม่รู้ตัว รู้สึกว่าร่างกายเธอสั่นเล็กน้อยก็พอใจ จนมุมปากมีรอยยิ้มออกมา……
ยินเสี้ยวเสี้ยวก็โกรธสุดๆ คำรามใส่เขาด้วยความโกรธ：“จิ๋นลี่ยวน ปล่อยฉัน อย่าเอาตัวสกปรกของคุณมาแตะต้องฉัน！”
ประโยคเดียว อากาศก็เหมือนจะควบแน่นขึ้นมา
ดวงตาหรี่ลง มีท่าทีอันตราย จิ๋นลี่ยวนเอียงหัวเล็กน้อยเอาสายตาของตัวเองละออกจากหูนิ่มๆชมพูๆนั่นไปที่สายตามีความโกรธ ถามเบาๆ：“ยินเสี้ยวเสี้ยว คุณพูดอะไร？”
พูดทีละคำทีละประโยค เข้าใกล้มาพร้อมกับอันตราย
กัดปากตัวเองแน่น ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่พูด ได้แต่มองเขาอย่างดื้อรั้น
“ผมถามคุณ……”สีหน้าจิ๋นลี่ยวนเย็นลงมาเล็กน้อย มองเธอพร้อมกับถามอย่างเคร่งขรึม“คุณพูดอะไร？”
ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ร้อนใจสุดๆ ยื่นมือดันเขาออกแล้วพูดด้วยความโกรธ：“หรือว่าไม่ใช่？คุณคบกับมู่ซูวสองปีเต็ม ยังจะกล้าพูดเหรอว่าไม่เคยแตะต้องเธอ？ฉันจะบอกคุณให้นะ วันนี้เธอมาพูดถึงคุณว่ายังไงๆต่อหน้าฉัน คุณคิดว่าคำพูดของคุณว่าไม่ก็คือไม่มีเหรอ？จิ๋นลี่ยวน ที่เมืองไห่เมียวคุณคิดว่าฉันเป็นเธอใช่ไหม ……”
บางคำ ไม่พูดก็ได้ ถ้าพูดก็ต้องพูดว่าสะอาด
จิ๋นลี่ยวนไม่ปล่อย ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ไม่ขัดขืน ทั้งสอง‘ทะเลาะ’กันที่รถเรนจ์โรเวอร์ขนาดใหญ่กลางถนนท่ามกลางใบไม้ร่วง ภาพนั้นดูยังไงก็ไม่ลงรอยกัน
“จิ๋นลี่ยวน คุณคบกับมู่ซูวสองปี คุณกล้าพูดว่าความรู้สึกที่คุณมีต่อเธอนั้นไม่มีเหรอ？หรือบางครั้งคุณจะไม่คิดถึงช่วงเวลาที่พวกคุณเคยอยู่ด้วยกันเลยเหรอ？”ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดด้วยความโกรธ บางเรื่องทนได้ บางเรื่องยังไงก็กลับทนไม่ได้“เมืองไห่เมียวที่พวกเราอยู่ไม่ใช่ว่าเป็นอยู่แบบนี้หรอกเหรอ？เมื่อก่อนพวกคุณเคยทำอะไรข้างในคุณรู้ตัวเองดี！ตอนนี้ตอนที่คุณคบอยู่กับฉันจะไม่คิดถึงขึ้นมาเลยเหรอ？ตอนนี้เธอมาบอกว่าพวกคุณเคยเป็นยังไงยังไงกันบ้างต่อหน้าฉัน คุณไม่เคยคิดถึงความรู้สึกฉันเลยเหรอ？”
พูดไปนั้น เบ้าตายินเสี้ยวเสี้ยวแดงเล็กน้อย แต่ไม่มีน้ำตาไหลลงมาอย่างแข็งแกร่ง
จิ๋นลี่ยวนมองยินเสี้ยวเสี้ยวที่จู่ๆก็บ้าออกมา แต่อดไม่ได้ที่จะยิ้มที่มุมปาก หรี่ตาลง
สองมือยื่นไปเอายินเสี้ยวเสี้ยวกอดไว้ในอ้อมแขนแน่นๆ รู้สึกถึงช่วงเอวของเธอที่เล็กบาง เอวที่อ่อนช้อย เขาก็รู้สึกพอใจอย่างมาก หลังจากกอดเธอไว้แน่น จิ๋นลี่ยวนจึงมองเธอตรงๆ ตาทั้งคู่พูดอย่างจริงจัง：“ยินเสี้ยวเสี้ยว คุณโง่หรือไง？ถ้าผมเคยแตะต้องเธอจริงๆ แค่เธอบอกให้คุณย่ารู้ ให้คนของตระกูลมู่รู้ คุณคิดว่าคนพวกนี้จะปล่อยผมง่ายๆเหรอ？”
ถึงแม้จะมีสถานะแบบนี้ แต่บางคนบางเรื่องก็แตะต้องไม่ได้ และสำหรับจุดนี้ ในใจจิ๋นลี่ยวนต้องเข้าใจดีกว่าใครๆทั้งนั้น
ตระกูลมู่ไม่ดีแค่ไหน สุดท้ายก็ยังเป็นครอบครัวใหญ่ ถ้าเขาแตะต้องลูกสาวของตระกูลมู่ แค่คนของตระกูลมู่รู้งั้นบ้านจิ๋นก็จะรู้ ข่าวแย่แบบนี้จะปล่อยไปไม่ได้ เล่นลับๆน่ะได้ แต่บ้านจิ๋นเมืองTไม่มีใครไม่อยากไต่เต้า มีโอกาสแบบนี้แล้ว ใครจะปล่อยไป？
จิ๋นลี่ยวนมองผู้หญิงตัวเล็กในอ้อมแขน ถึงรู้ว่าที่แท้ยินเสี้ยวเสี้ยวคือคนที่มีความรู้สึกบริสุทธิ์ ตรงนี้กลับเหมือนเขามาก จิ๋นลี่ยวนก็ไม่ใช่หุ่นยนต์อะไร มีความต้องการปกติ แต่หลายครั้งเขาก็มีสติ ไม่ให้อารมณ์แบบนี้มาควบคุมตัวเอง
ผู้หญิงแบบไหนแตะต้องได้ ผู้หญิงแบบไหนแตะต้องไม่ได้ เขาชัดเจนดี
ท้องแล้วมาหาถึงหน้าบ้าน พาลูกมาหาถึงบ้าน พวกเรื่องแบบนี้ไม่มีทางเกิดขึ้นกับเขา！
“ยินเสี้ยวเสี้ยว คุณยังคบกับเซี่ยงเฉิงถึงสี่ปีไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วผมจะคบกับมู่ซูวสองปีไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้เหรอ？คุณปฏิบัติแตกต่างกันอย่างนี้เกินไปหรือเปล่า？”จิ๋นลี่ยวนพูดเบาๆ ในแววตากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ยินเสี้ยวเสี้ยวเป็นแบบนี้เขาชอบมาก ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าน้ำผลไม้นั้นสาดไปช่างดีเสียจริง“มู่ซูวพูดอะไรคุณก็เชื่อหมด ทำไมคุณไม่เลือกมาถามผม？”
ยินเสี้ยวเสี้ยวฟังโดยไร้คำพูด กัดปากแน่นไม่เงยหน้า
คำพูดจิ๋นลี่ยวน นี่ใช่ปฏิเสธหรือเปล่า？
ต้องพูดว่า ตอนที่ได้คำตอบนี้ ในใจยินเสี้ยวเสี้ยวก็อดไม่ได้ที่จะโล่งใจ ……
เธอก็ยากที่จะยอมรับจริงๆ ว่าระหว่างมู่ซูวกับจิ๋นลี่ยวนมีอะไรกัน
หลายๆอย่างง่ายที่จะเกิดเรื่องรุนแรงขึ้นโดยไม่ตั้งใจ มากไปกว่านั้นตอนนี้มู่ซูวเริ่มป้วนเปี้ยนอยู่ข้างกายเขา
ถอนหายใจเบาๆ จิ๋นลี่ยวนเลิกคิ้วถาม：“ยินเสี้ยวเสี้ยว คุณคิดว่าพวกเราอยู่ที่เมืองไห่เมียวเพราะว่าผมคิดถึงช่วงเวลาที่เคยคบกับมู่ซูวเหรอ？”
พูดจบ จิ๋นลี่ยวนก็ไม่พูดอีก
ยินเสี้ยวเสี้ยวรออยู่เงียบๆอยู่นานก็ยังไม่ได้ยินคำตอบของเขา เงยหน้าขึ้นไปอย่างสงสัย ไม่ทันระวังก็สบตาทั้งคู่ของเขา แล้วจึงเข้าใจความรอบคอบในสายตาของเขาทันที ……
เขากำลังรอ รอเธอถามเอง
ตากะพริบเล็กน้อย ยินเสี้ยวเสี้ยวถาม：“ไม่ใช่เหรอ？”
เวลานั้น จิ๋นลี่ยวนไม่รู้ว่าตัวเองควรร้องไห้หรือควรหัวเราะดี สุดท้ายได้แต่กัดไปที่จมูกเล็กๆของเธออย่างโกรธๆ จนเธอยื่นมือไปอุดจมูกของตัวเองแล้วจ้องเขาอย่างไม่พอใจ เขาจึงพอใจขึ้นมาหน่อย
“เมืองไห่เมียวเป็นที่ที่ผมทำงานได้เงินแล้วซื้อมาครั้งแรกในชีวิต ของข้างในนอกจากที่คุณเคยแตะต้องแล้วก็ไม่เคยมีคนแตะ ถึงผมจะเคยคบกับมู่ซูวสองปี จำนวนครั้งที่เธอไปเมืองไห่เมียวก็น้อยจนนับครั้งได้ และก็ไม่เคยค้างคืนที่นั่น ห้องพักของเธอมีของของผมจริงๆ แต่ไม่ได้หมายความว่าผมเคยพักที่นั่น ……”จิ๋นลี่ยวนยากที่จะอธิบายอย่างอดทน จนตอนนี้เขาจึงพบว่า บางเรื่องอาจจะเป็นเขาเองที่ประมาทเกินไปจริงๆ“บางครั้งมู่ซูวก็จะซื้อของให้ผม แต่ผมไม่รับไว้ ของที่ไม่รับก็จะถูกเธอเอากลับไป ……”
เงินก้อนแรกในชีวิต ไม่ใช่แค่ให้จิ๋นลี่ยวนมั่นใจ แต่ให้คนในบ้านจิ๋นของเขาด้วย
จากตัวตนและตำแหน่งของเขาตอนนี้สามารถเปลี่ยนสถานที่ที่ดีกว่าเมืองไห่เมียวได้ แต่เขาไม่ยอม เพราะว่าในสายตาเขา เมืองไห่เมียวคือบ้านของเขา เขาหวังว่าจะสามารถสร้างครอบครัวกับผู้หญิงที่รักได้ที่นี่ ขณะเดียวกันที่นี่ก็จะเป็นที่ที่มีแค่เขากับภรรยาของตัวเองที่จะมีอำนาจควบคุมได้ ……
แต่ยินเสี้ยวเสี้ยวดันมี‘ความคิด’ที่น่าขันแบบนี้
ละสายตาลงไม่พูดอะไร สีหน้ายินเสี้ยวเสี้ยวแดงเล็กน้อย จิ๋นลี่ยวนก็ไม่พูด ได้แต่จ้องเธอเขม็ง สายตาที่ร้อนแรงนั้นมองจนสีหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยวกำลังเผาไหม้ จนมือและเท้าก็ทำอะไรไม่ถูก
เธอเข้าใจผิดแล้ว……
เธอเชื่อไปผิดๆแล้ว……
เธอเสียหน้าแล้ว……
ผ่านไปสักพัก ในที่สุดยินเสี้ยวเสี้ยว ก็พ่ายแพ้กับสายตาที่ร้อนแรงแบบนั้นของจิ๋นลี่ยวน พูดเบาๆ：“โอเคๆ ฉันผิดเอง ฉันไม่ได้จงใจนี่ ใครใช้ให้มู่ซูวพูดแบบนั้นต่อหน้าฉันล่ะ！ในใจของผู้หญิงก็ไม่สบายใจทั้งนั้นโอเคไหม อีกอย่าง เรื่องของเมืองไห่เมียวเดิมทีคุณก็ไม่เคยบอกฉัน เกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ！”
ยินเสี้ยวเสี้ยวที่ละอายมองไปก็เหมือนกับเด็ก น่ารักเป็นพิเศษ ท่าทางมีเสน่ห์นั้นมองจนจิ๋นลี่ยวนอดไม่ไหวที่จะยกมุมปากขึ้น
บางครั้ง ท่าทีเขาน่าแปลกมาก ด้านหนึ่งหวังว่ายินเสี้ยวเสี้ยวจะเติบโตเพียงพอ โตจนแม้เขาไม่อยู่ข้างกายเธอ เธอก็สามารถเผชิญหน้ากับนักข่าวและเรื่องทุกอย่างได้เหมือนครั้งก่อน แต่อีกด้านเขาก็ไม่หวังว่าเธอจะเติบโต ไร้เดียงสาแบบนี้ตลอดไปน่ะดีที่สุด เหมือนเด็กแบบนี้ แบบนี้เขาก็จะได้ดูแลเธอแบบนี้ต่อไปอย่างดี ……
น่าเสียดาย บนโลกนี้ไม่มีของอะไรที่คงอยู่ตลอด ทุกคนต้องเติบโต ต่างต้องเป็นผู้ใหญ่……
“ดังนั้น เสี้ยวเสี้ยว……”จิ๋นลี่ยวนเข้าใกล้ยินเสี้ยวเสี้ยว ริมฝีปากจะเข้าไปสัมผัสผิวที่แก้มเธอเบาๆ ถามเบาๆ：“คุณทำผิด แล้วตอนนี้คือวิธีปลอบผมเหรอ？”
ยินเสี้ยวเสี้ยวเงยตาขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ตอนที่มองเห็นสายตาจิ๋นลี่ยวนเต็มไปด้วยความปรารถนาก็อดไม่ได้ที่จะหยุดหายใจ ทันใดนั้นก็รู้สึกคอแห้งไปหมด
เพื่อ‘กำหนดเวลาท้อง’ของคุณย่าจิ๋น ไม่ว่าจะเป็นจิ๋นลี่ยวนหรือยินเสี้ยวเสี้ยวต่างก็พยายามมาก ตอนนี้พุ่งชนเข้ากับสายตาแบบนี้ ไม่ต้องพูดสักคำ ยินเสี้ยวเสี้ยวก็รู้ว่าจิ๋นลี่ยวนอยากทำอะไร……
ดวงตาขยับมองไปรอบๆ ไม่มีใครสักคน
เขย่งปลายเท้าอย่างรวดเร็ว แล้วยินเสี้ยวเสี้ยวก็จูบไปที่แก้มของจิ๋นลี่ยวน แต่ยังไม่ทันละออกไปก็ถูกฝ่ามือใหญ่ของเขาจับหัวแล้วจูบลงมาแรงๆ ……
เผด็จการ แต่กลับลึกซึ้ง …