Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - บทที่148 ไม่รู้จะทำอย่างไรดี
บทที่148 ไม่รู้จะทำอย่างไรดี
ในเมืองไห่เมียว ยินเสี้ยวเสี้ยวซุกเข้าในอ้อมแขนจิ๋นลี่ยวนอย่างเชื่อฟัง
เวลานี้มองที่ครอบครัวนี้อีกครั้ง ยินเสี้ยวเสี้ยวมีแต่ความพอใจที่พูดไม่ออก ความน่าสงสัยที่เคยมีก็ถูกคำอธิบายของจิ๋นลี่ยวนหายไปตอนนี้หลายๆครั้งเธอยิ่งมองยิ่งพอใจที่นี่
เงยมองผู้หญิงตัวเล็กในอ้อมแขน มุมปากจิ๋นลี่ยวนอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ยื่นมือลูบผมเธอเบาๆถามว่า：“เสี้ยวเสี้ยว ต่อไปคุณวางแผนอย่างไร？”
ยินเสี้ยวเสี้ยวเงยมองเขาอย่างตะลึงหน่อยๆ
จิ๋นลี่ยวนไม่มีความคิดที่ว่าผู้หญิงควรจะอยู่ทำงานบ้านเลี้ยงดูลูก แต่ตัวเขาเองยังเห็นด้วยมากที่ผู้หญิงสามารถมีธุรกิจของตัวเองได้ มากไปกว่านั้น ตั้งแต่ครั้งแรกที่เริ่มรู้จักยินเสี้ยวเสี้ยว เขาก็รู้ ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ใช่คนที่จะอยู่บ้านเฉยๆไม่ทำอะไรได้
และสำหรับยินเสี้ยวเสี้ยว เริ่มตั้งแต่ที่คนของบ้านจิ๋นไม่ให้เธอออกไปทำงาน ในใจของเธอก็ไม่พอใจเล็กน้อยก็แค่เธอไม่มีความกล้าต่อคนของบ้านจิ๋น แล้วตอนนี้ สถานะของเธอในบ้านจิ๋นเหมือนลูกนกที่เพิ่งเกิดใหม่ ปีกไม่แข็งพอที่จะบิน
ตาสีดำขาวคู่นั้นมองจิ๋นลี่ยวน ยินเสี้ยวเสี้ยวถามเบาๆ：“ฉันไปได้ยัง？”
ใจอ่อน รอยยิ้มที่มุมปากจิ๋นลี่ยวนยิ่งอ่อนโยนยิ่งขึ้น
ตั้งแต่วันนั้นที่ยินเสี้ยวเสี้ยวแต่งกับเขา ได้รับความน้อยใจมาก
“ได้แน่นอน แค่คุณอยากก็ไปทำได้”ตอบเบาๆ จิ๋นลี่ยวนโอบกอดเธอแน่นขึ้นเล็กน้อย
สำหรับยินเสี้ยวเสี้ยว ในใจของเขาเริ่มมีความรู้สึกผิด
เขาคือผู้ชายที่ไม่ค่อยคลั่งไคล้ในความรู้สึกนัก สำหรับเรื่องด้านนี้เขาชัดเจนดี แต่ตอนนี้เขาแน่ใจอยู่อย่างเดียวมีอยู่สองเรื่อง
หนึ่งคือ เขาสงสารยินเสี้ยวเสี้ยว ชอบยินเสี้ยวเสี้ยว
สองคือ ในเมื่อเป็นแบบนี้ เขาก็ชัดเจนมาก ในใจของเขามีที่ของคนอื่น ถึงเขาไม่รู้ว่าคนนั้นคือใคร
ตั้งแต่ต้น ระหว่างเขากับยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ใช่ว่ายุติธรรม ก็แค่ พวกนี้เขาไม่อยากบอกเธอ
“แต่คุณย่าไม่ให้ฉันไปทำงาน”ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดเบาๆ คิดถึงคิ้วคุณย่าบ้านจิ๋นคนนั้นก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้น บางครั้งยินเสี้ยวเสี้ยวก็รู้สึกว่าเธอทำตามอำเภอใจมากไป“ถ้าฉันไปแบบนี้ จะไม่ดีหรือเปล่า？”
จิ๋นลี่ยวนเงียบไม่พูดอะไร ไม่เชื่อฟังคุณย่าอย่างเปิดเผย ถึงตอนนี้จะทำ ต่อไปก็คงไม่มีผลลัพธ์ดีๆ แต่เขายังไม่ยอมตัดปีกของเธอ พูดปลอบเบาๆ：“ทางคุณย่าผมจัดการเอง คุณคิดดูว่าคุณจะทำอะไร”
ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ไม่โง่ รู้อยู่แล้วว่าถ้าคุณย่ารู้จะโกรธ ตาสั่นไหวหน่อยๆ พูดกับจิ๋นลี่ยวนอย่างดีใจ：“งั้นฉันกลับโรงเรียนละกัน บอกกับคุณย่าว่าไปดูพวกบรรยากาศของวิชาการสักหน่อย แบบนี้ต่อไปก็ดีต่อลูก ไม่ใช่เหรอ？คุณย่าคงไม่ปฏิเสธหรอก……”
ใบหน้าเล็กๆที่สวยงามนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้น แต่เสียงด้านหลังเล็กลงเรื่อยๆ ……
ลูก……
ตอนที่จิ๋นลี่ยวนได้ยินสองคำนี้ คิ้วก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกหน่อยๆ
สภาพของเธอ นิสัยของเธอ สภาพของเขา นิสัยของเขา
ลูกของพวกเขาต่อไปจะเป็นแบบไหนกันนะ？
หลายๆครั้ง จิ๋นลี่ยวนคิด ถ้าตอนนั้นไม่เจอยินเสี้ยวเสี้ยว ไม่แน่เขาก็คงไม่แต่งงาน เอาแต่รอคนๆนั้นปรากฏตัว แต่เธอดันปรากฏตัว และเขาไม่รู้ก็คือ คนๆนั้นก็กำลังจะปรากฏตัวด้วย ……
แก้มยินเสี้ยวเสี้ยวแดง ก้มหน้าไม่กล้ามองจิ๋นลี่ยวน คำพูดที่เพิ่งพูดอย่างน่าตื่นเต้นไปเมื่อกี๊ทำให้เธอเองรู้สึกอาย
เขาคงไม่คิดว่า เธอทนไม่ไหวอยากจะคลอดลูกเขาไวๆหรอกนะ？
ตาเคลื่อนไหวหน่อยๆ ตอนที่สายตาของยินเสี้ยวเสี้ยวสัมผัสสายตาขี้เล่นของจิ๋นลี่ยวน แก้มก็เริ่มแดง……
ผู้ชายคนนี้ แย่จริงๆ……
ยื่นมือไปจับคางยินเสี้ยวเสี้ยว ทันใดนั้นจิ๋นลี่ยวนก็เหมือนเป็นนักเลงไม่ดีใช้ใบหน้ายั่วยวนที่ไม่มีใครเทียบได้ของตัวเองพูดเบาๆ：“เสี้ยวเสี้ยว คุณอยากคลอดลูกผมขนาดนั้นเหรอ？”
อ้าปาก ยินเสี้ยวเสี้ยวอยากตอบโต้โยไม่รู้ตัว แต่ตอนที่เห็นตาคู่นั้นก็พูดไม่ออก
จิ๋นลี่ยวนผู้ชายคนนี้ อันตรายมากพอ มีเสน่ห์มากพอ
ตามองริมฝีปากของจิ๋นลี่ยวนก็แนบไปที่ปาดนุ่มๆชมพูดนั้น ยินเสี้ยวเสี้ยวหลับตาไปครึ่งหนึ่ง โทรศัพท์กลับดังขึ้นมา ยินเสี้ยวเสี้ยวตกใจ แล้วก็ผลักจิ๋นลี่ยวนออก แต่กลับเห็นจิ๋นลี่ยวนโกรธเล็กน้อยขมวดคิ้วหลังจากที่มีโทรศัพท์เข้ามา อดไม่ไหวที่จะยิ้ม……
ทุกครั้งก็มีแค่แบบนี้ ตอนที่เธอจับอารมณ์ของเขาได้เล็กน้อยนั้น เธอจึงเพิ่งรู้ว่าตัวเองคือยินเสี้ยวเสี้ยว แต่ไม่ใช่แค่ใครคนหนึ่ง……
เป็นโทรศัพท์ของยินเสี้ยวเสี้ยว หยิบมา ยินเสี้ยวเสี้ยวเพิ่งพูด‘ฮัลโหล’ไป เอวก็ถูกจิ๋นลี่ยวนจับไว้ ท่าทางเผด็จการนั้นเหมือนเธอไม่ให้เขากินข้าว ดูอันตรายแค่ไหน แต่ยินเสี้ยวเสี้ยวกลับรู้สึกแค่ในใจอบอุ่น
บางคนมักจะถ่อมตัวในความสัมพันธ์เสมอ ตอนนี้เธอก็เป็นเช่นนี้ ดังนั้นบางครั้งถึงจะเป็นแค่อารมณ์เล็กๆแบบนี้ เธอก็รู้สึกดีใจเป็นพิเศษ
มักจะบอกว่าเซนส์ของผู้หญิงตรง ตอนนี้เธอก็รู้สึกว่า ในใจของจิ๋นลี่ยวนยังไม่อยู่ที่เธอ
ถึงเขาจะเอาใจเธอ คุ้นเคยกับเธอ ทะนุถนอม ให้ความสำคัญ ……แต่เธอก็ยังคงรู้สึกว่ายังไปไม่ถึงรากลึกของหัวใจที่ร่องลอยอยู่นั้น
“พี่……”เรียกเบาๆ ตอนนี้อารมณ์ของยินเสี้ยวเสี้ยวดีมาก
ยินจื่อเจิ้นที่อยู่ปลายสายได้ยินเสียงยินเสี้ยวเสี้ยว รอยยิ้มที่มุมปากก็อดไม่ได้ที่จะอ่อนโยนขึ้นมา
“วันหยุดมาด้วยนะ อย่าลืมล่ะ”เสียงเยือกเย็นกลับมีความอ่อนโยนเล็กน้อย
“อือ ฉันรู้น่า……”พยักหน้า ยินเสี้ยวเสี้ยวยื่นมือไปจับมือใหญ่ของจิ๋นลี่ยวนที่เอาแต่จับไปที่เอวเธอ ตอบไปเบาๆ“ช่วงเวลาแบบนี้ ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันไปแน่นอน พี่ก็วางใจเถอะ……”
ยินจื่อเจิ้นยิ้ม ผู้ช่วยเฉิงกังที่ยืนอยู่ข้างเขาก็รู้สึกเหมือนความอบอุ่นของฤดูใบไม้ผลิเข้ามาแล้ว
คนทั้งเมืองTต่างพูด คุณชายบ้านยิน รักและเอาใจน้องสาวสุดๆ ตอนนี้ดูแล้วไร้ขีดจำกัด แทบเอาทั้งชีวิตมาเอาใจยินเสี้ยวเสี้ยว……
ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่รู้ว่าด้านหลัง ชีวิตของเขายินจื่อเจิ้นต่างเพื่อเธอแทบจะคนเดียว
“อือ จำได้ก็ดี คุณมีธุระก็ไปทำงานเถอะ”ยินจื่อเจิ้นพูดเสียงเบา แต่เฉิงกังกลับฟังความไม่เต็มใจและสงสารที่มาพร้อมกับคำพูดออก“พี่ก็ใกล้จะเลิกงานแล้ว……”
ยินเสี้ยวเสี้ยวพยายามดึงดันออกมาจากอ้อมแขนจิ๋นลี่ยวน ขมวดคิ้วมองจิ๋นลี่ยวน ท่าทางไม่พอใจมองจิ๋นลี่ยวนแล้วจึงหันวิ่งออกไปอีกด้านพูดต่อว่า：“พี่ ตอนนี้ฉันไม่ไปทำงานที่‘เก๋อหลิน’เบื่อจัง พี่คิดว่าฉันจะทำอะไรได้？ฉันอยากหาอะไรทำหน่อย ……”
เธอยังเป็นวัยรุ่นมาก แค่ยี่สิบสาม เป็นอายุที่ไม่เคยหยุดนิ่ง
สายตายินจื่อเจิ้นสั่นไหวเล็กน้อย ลูกกระเดือกก็เคลื่อนเล็กน้อย ทันใดนั้นก็เหมือนกังวลหน่อยๆ ถามเบาๆ：“งั้นตอนนี้คุณมีความเห็นไหม？หรือว่าที่ที่อยากไปเป็นพิเศษ？”
เอียงหัวแล้วคิดสักพัก จิ๋นลี่ยวนเดินเข้าไปในห้องครัวแล้วเทน้ำส่งให้เธอ แต่ไม่ได้พัวพันกับเธอ เอาแต่ยืนอยู่อีกฝั่งมองเธอที่ตัวเล็กๆ ยินเสี้ยวเสี้ยวดื่มน้ำไปอึกหนึ่งแล้วจู่ๆก็พูดอย่างตื่นเต้น：“พี่ พี่ว่าฉันกลับไปเรียนต่อที่โรงเรียน หรือว่าควรไปเรียนรู้ที่พี่ดี？”
ประโยคเดียว นั้น ชายหนุ่มที่ปลายสายก็ทนไม่ไหวหยุดหายใจเล็กน้อย
คิ้วขมวดหน่อยๆ จิ๋นลี่ยวนไม่พูดอะไร ยินจื่อเจิ้นอีกด้านนั้นกลับลุกขึ้นนั่งอย่างกังวลเล็กน้อย
“ตอนนี้กลับไปโรงเรียนไม่ค่อยโอนัก นักศึกษาปริญญาโทก็เข้าเรียนกันแล้ว คุณไปโรงเรียนก็ไปเป็นผู้ช่วยครู ก็จะเหนื่อยหน่อยนะ คุณทำได้ไหมล่ะ？”เขาไม่ได้พูดให้ยินเสี้ยวเสี้ยวมา ตั้งแต่เล็กจนโต เขาเป็นแบบนี้หมด ในหนึ่งก็เพื่อตัวเลือกที่ดีที่สุดของเธอ และก็เคารพตัวเลือกของเธอ“มาที่ของพี่นี่ ก็น่าจะเหนื่อยหน่อย แต่ได้เรียนรู้มากมาย”
ยินเสี้ยวเสี้ยวถือโทรศัพท์ คิ้วขมวด
ที่โรงเรียน เธอกลับไปก็ไม่สามารถใช้สถานะนักเรียนกลับไปได้แล้ว ยังไงตอนนี้หลายๆโรงเรียนก็เปิดแล้ว ถ้าไป‘บริษัทจื่อยิน’ก็เป็นตัวเลือกที่ไม่เลว สามารถเรียนรู้หลายอย่างแล้วยังอุดปากคุณย่าได้ด้วย ทำงานในบริษัทตระกูลตัวเอง คุณย่าน่าจะพูดอะไรไม่ได้ อีกอย่าง ยังมียินจื่อเจิ้นกดดันอยู่ตรงหน้าด้วย แบบนี้แม้แต่จิ๋นลี่ยวนก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง……
ละสายตาไปมองจิ๋นลี่ยวนที่ยืนอีกด้าน ยินเสี้ยวเสี้ยวเม้มปากแน่น เหมือนจะยุ่งเหยิงเกี่ยวข้องกันเล็กน้อย
เธอไม่ได้ลืม เธอแต่งงานแล้ว หลายๆเรื่องไม่ใช่เธอคนเดียวที่จะตัดสินใจได้
“พี่ ฉันคิดดูก่อนนะ รอวันหยุดฉันให้คำตอบพี่โอเคไหม？”ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดเสียงเบา สายตากลับมองจิ๋นลี่ยวน
ทันใดนั้น ในหัวของเธอก็เหมือนพี่คำพูดที่จิ๋นลี่ยวนเคยพูดแวบเข้า แต่เธอกลับจำไม่ค่อยได้
“อือ โอเค”ตอบไปเสียงเบา ยินจื่อเจิ้นกำชับไม่กี่คำอีกครั้งแล้ววางสาย
จนยินเสี้ยวเสี้ยววางสายจิ๋นลี่ยวนก็เริ่มยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ สายตาที่ลึกซึ้งนั้นไม่รู้คิดอะไร
เดินเข้าไป ยินเสี้ยวเสี้ยวเงยมองเขา ถามเบาๆ：“ฉันไปทำงาน‘บริษัทจื่อยิน’ได้ไหม？”
พูดถึงระดับหนึ่งแล้ว เธอยังคงอยากอยู่ข้างกายพี่ชาย ยินจื่อเจิ้นเป็นเทพพิทักษ์ของเธอตั้งแต่เด็กจนโต เธอเคยชินแล้ว ……
ตาคมกริบมองยินเสี้ยวเสี้ยว จิ๋นลี่ยวนไม่พูดอะไรอยู่นาน
ตอนห้าขวบนั้น ยินจื่อเจิ้นปรากฏอยู่ข้างกายยินเสี้ยวเสี้ยว เริ่มปกป้องเธอ โดยเฉพาะหลังจากเรื่องที่เกิดตอนสิบขวบปีนั้น ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ยิ่งเชื่อใจ และพึ่งพายินจื่อเจิ้นจากก้นบึ้งของใจ ตอนนี้จิ๋นลี่ยวนยังจำได้ ตอนเขาพูดมาด้วยความโกรธว่ายินจื่อเจิ้นชอบเธอ ยินเสี้ยวเสี้ยวโกรธมากแค่ไหน……
ในใจของเธอบางที ยินจื่อเจิ้นก็แค่พี่ชายธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้น
สายตาหม่นเล็กน้อย จิ๋นลี่ยวนกลับยิ้มอย่างอ่อนโยนโอบยินเสี้ยวเสี้ยวพูด：“ในเมื่อคุณอยากไปก็ไปสิ”
บางตัวละคร ในเมื่อตั้งแต่ต้นลิขิตไว้แล้ว งั้นก็ต้องเป็นแบบนี้ต่อไป เขาจะไม่ให้ใครก็ตามมีโอกาสไปเปลี่ยนบทเด็ดขาด！
ในเมื่อคนนั้น คือพี่ชายที่ยินเสี้ยวเสี้ยวชอบมากๆที่สุด！ขณะเดียวกันเขาก็จะใช้วิธีของตัวเองบอกเขาว่า ยินเสี้ยวเสี้ยวคือภรรยาเขา ใครก็แย่งไปไม่ได้ ถึงวันหนึ่งเขาจะทะเลาะกับยินเสี้ยวเสี้ยว เขายินจื่อเจิ้นก็ไม่มีแม้แต่โอกาสแทรกเข้ามาได้！
หลายๆครั้ง ตัวตนก็ลิขิตทุกอย่างไว้แล้ว！
รอยยิ้มมุมปากมีความร่าเริงออกมา จู่ๆยินเสี้ยวเสี้ยวก็รู้สึก ชีวิตของตัวเองมีผู้ชายสองคนแบบนี้ปกป้องก็โชคดีมากแล้ว ก็แค่ตอนนี้เธอคิดไม่ถึงว่า หลายๆเรื่องมักจะเกี่ยวข้องกันอย่างแยกไม่ออก……