Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - บทที่214 ฉันจะทำให้เธอด้วยตัวเอง
บทที่214 ฉันจะทำให้เธอด้วยตัวเอง
ท้องแล้ว เสี้ยวเสี้ยวท้องแล้ว…..
หกสับดาห์ นั่นคือตอนที่เสี้ยวเสี้ยวดึงความกล้าแล้วยอมรับเขาเป็นครั้งแรก นั่นยังเป็นตอนที่พวกเขาได้เป็นคู่สามีภรรยากันจริง ๆ เป็นครั้งแรกด้วย นี่คือลูกของพวกเขา เด็กที่มีสายเลือดของพวกเขาไหลเวียนอยู่…..
จิ๋นลี่ยวนเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่มองยินเสี้ยวเสี้ยวอยู่นั้นเต็มไปด้วยความรักลึกซึ้งจนไม่อาจแปรเปลี่ยน
เสี้ยวเสี้ยวชอบเด็ก เขารู้ดี เขาเองก็ชอบเด็ก และในตอนนี้ตอนนี้พวกเขาก็มีลูกของตัวเองแล้ว
จิ๋นลี่ยวนยื่นผลทดสอบไปหน้ายินเสี้ยวเสี้ยว เอ่ยด้วยเสียงนุ่มนวล “เสี้ยวเสี้ยว นี่คือลูกของเรา”
ยินเสี้ยวเสี้ยวมองไปยังผลทดสอบอย่างทื่อ ๆ สายมองบันทึกบนนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ เด็กแข็งแรงมาก ภาพจาก เครื่องBสแกนเป็นเพียงก้อนเนื้อเล็กเท่านั้น เขายังไม่เป็นตัวด้วยซ้ำ แต่เขาก็เป็นลูกของพวกเขาและตอนนี้ก็กำลังเติบโตอยู่ในท้องของเธอ…..
น้ำตาร่วงหล่นลงมาโดยไม่รู้ตัว เปียกผลทดสอบตรงหน้า
จิ๋นลี่ยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาอยากจะพูดแต่กลับต้องหัวหน้าไปทางอื่นเพื่อไอหลายครั้ง
“เสี้ยวเสี้ยว…..” เขาเรียกเสียงเบา ในน้ำเสียงนั้นเจือความเศร้า
ในที่สุดยินเสี้ยวเสี้ยวก็รู้สึกตัว เงยหน้ามองชายตรงหน้านิ่งเงียบอยู่พักใหญ่
ยินจื่อเจิ้นที่ยืนอยู่ข้างยินเสี้ยวเสี้ยวกำหมัดแน่น!
เขารู้ว่ายินเสี้ยวเสี้ยวกำลังกลัว หลังจากเรื่องในตอนนั้น ผู้ชายทั้งหมดของตระกูลยินก็ไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้ แม้แต่เขาก็ไม่ยกเว้น เขาพยายามอย่างหนักเป็นปีถึงจะทำให้ยินเสี้ยวเสี้ยวยอมรับตัวเองได้ แต่ตอนนี้ยินเสี้ยวเสี้ยวแต่งงานกับจิ๋นลี่ยวนแค่ครึ่งปีก็มีลูกแล้วงั้นเหรอ? จะไม่ให้เขาโมโหได้ยังไง แต่ที่ทำให้ให้เขาโมโหยิ่งกว่าไม่ใช่เรื่องนี้ แต่เป็นความสัมพันธ์ในตอนนี้ของยินเสี้ยวเสี้ยวกับจิ๋นลี่ยวนต่างหาก
พวกเขาหย่ากันแล้ว!
แล้วยินเสี้ยวเสี้ยวจะกลายเป็นอะไร?
คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวงั้นเหรอ?
แค่คิดถึงว่าตัวการของเรื่องทั้งหมดนี่คือจิ๋นลี่ยวน กำปั้นของยินจื่อเจิ้นก็คันขึ้นมาแล้ว! มองไปที่เขาด้วยแววตาที่เผยความอำมหิตออกมาอย่างไม่ยอมรามือ
ยินเสี้ยวเสี้ยวเอื้อมมือไปรับผลทดสอบมา เธอหายใจเข้าออกลึก ๆ ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปแต่กลับถูกจิ๋นลี่ยวนคว้าข้อมือเอาไว้ก่อน แต่ในวินาทีต่อมาก็ถูกเฉิงชื่อชิงที่อยู่ด้านข้างขวางไว้
จิ๋นลี่ยวนเหลือบมองเฉิงชื่อชิงก่อนพูดกับยินเสี้ยวเสี้ยว “เสี้ยวเสี้ยว นี่เป็นลูกของเรานะ”
ยินเสี้ยวเสี้ยวหยุดฝีเท้าแล้วตอบกลับเสียงเบา ๆ “จิ๋นลี่ยวน นี่ไม่ใช่ลูกของเรา นี่คือลูกของฉัน”
คำคำนั้น มีความหมายอย่างชัดเจนเป็นพิเศษ มันทำให้ร่างกายของจิ๋นลี่ยวนซวนเซไปเล็กน้อยอย่างห้ามไม่ได้
ลูกของเธอ?
หมายความว่ายังไง? ไม่มีเขาจิ๋นลี่ยวน แล้วจะมีเด็กคนนี้รึไง?
ในเวลานั้น จิ๋นลี่ยวนรู้สึกโกรธขึ้นมานิดหน่อย แต่ที่นี่มีคนขัดขวางเขามากเกินไป เขาจึงทำได้แค่ยืนอยู่ต่อหน้ายินเสี้ยวเสี้ยว อยากจะยื่นมือไปสัมผัสเธอก็ไม่มีทางเป็นไปได้เลย!
“เสี้ยวเสี้ยว!” จิ๋นลี่ยวนตะโกนด้วยความโกรธ พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ฉันเป็นพ่อของเด็กคนนี้!”
ในที่สุดยินเสี้ยวเสี้ยวที่ร่างกายสั่นเทาอยู่ตลอดก็ทนไม่ไหว เธอหันตัวกลับมาแล้วเงื้อมือตบจิ๋นลี่ยวน
เพียะ!
เสียงดังมากเป็นพิเศษจนพยาบาลและหมอในแผนกสูติ-นารีเวชอดชะโงกหัวออกมาดูด้วยความตกใจไม่ได้
เรื่องที่หมอจิ๋นจะถูกตบอย่างรุนแรงในโรงพยาบาลแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องที่จะเห็นได้ตามปกติ แต่พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรและรีบหดคอกลับอย่างรวดเร็ว
หลังจากจิ๋นลี่ยวนถูกตบก็นิ่งค้างไปสองวินาทีก่อนจะหันกลับมามองยินเสี้ยวเสี้ยว ดวงตาคมเต็มไปด้วยความงุนงง
“จิ๋นลี่ยวน นายจำเอาไว้ เด็กคนนี้คือลูกของฉัน ลูกของฉันแค่คนเดียว! ระหว่างเราไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันทั้งนั้น พวกเราหย่ากันแล้ว ไม่นานก่อนหน้านี้นายก็รับข้อตกลงการหย่าแล้วไม่ใช่เหรอ? แม้แต่ที่ตระกูลจิ๋น คนในครอบครัวของนายก็เอาแต่พูดว่าจะไล่ฉันออกไปไม่ใช่เหรอ? ทำไมพอตอนนี้ฉันท้อง นายต้องมาบอกว่าเป็นลูกของนาย ถึงจะเป็นลูกของนายแล้วมันยังไง? ตอนนี้เขาอยู่ในท้องของฉันยินเสี้ยวเสี้ยว! ถ้านายอยากได้ ก็เอาสิ!” พูดดังนั้น ยินเสี้ยวเสี้ยวก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง กดที่หน้าท้องแบนของตัวเองเล็กน้อยแล้วพูด “ผ่าท้องฉัน แล้วก็เอาเขาออกไปเลย!”
คำพูดของยินเสี้ยวเสี้ยว ทำให้คนในที่นั่นตกใจมาก ยินจื่อเจิ้นเอื้อมมือไปคว้าข้อมือของเธอด้วยกลัวว่าเธอจะทำอะไรโง่ ๆ
จิ๋นลี่ยวนมองเธออย่างตกตะลึง ความสุขของการได้เป็นพ่อที่เพิ่งได้รู้สึกหายไปทันที ที่เหลืออยู่นั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ท่าทีแบบนี้ของยินเสี้ยวเสี้ยว น่ากลัวมากจริง ๆ …..
“จิ๋นลี่ยวน ฉันไม่สนว่าตระกูลจิ๋นของพวกนายจะทำอะไร ไม่ทำอะไร ตอนนี้ฉันจะบอกนายให้ ว่าฉันจะไม่เก็บเด็กคนนี้ไว้!” ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดเสียงดัง พูดจบก็ราวกับกลัวว่าเขาจะไม่เชื่อ จึงตรงไปที่โต๊ะพยาบาลของแผนกสูติ-นรีเวชแล้วถาม “ขอโทษนะคะตอนนี้ที่นี่สามารถผ่าตัดทำแท้งได้ไหม?”
ราวกับโลกทั้งใบหยุดนิ่ง ไม่มีใครพูด นางพยาบาลที่ถูกถามเองก็ตกตะลึง
จิ๋นลี่ยวนและยินเสี้ยวเสี้ยวเป็นสามีภรรยากันและทุกคนในโรงพยาบาลหนันหยูต่างรู้ดี แม้ว่าทั้งสองจะหย่ากันแล้ว แต่หย่าแล้วก็ยังมีการแต่งงานใหม่ไม่ใช่เหรอ? ลูกก็มีแล้ว แต่ตอนนี้อยากจะทำแท้งผิดใจกันหรือยังไง?
พยาบาลไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่นิ่งเงียบมองยินเสี้ยวเสี้ยวด้วยสีหน้าลำบากใจ
ลูกของคุณหมอจิ๋น หลานคนแรกของตระกูลจิ๋นนะ ใครจะไปกล้าเอาออก?
คุณย่าแห่งตระกูลจิ๋นคงไม่ปล่อยเขาไปเป็นคนแรก!
เมื่อจิ๋นลี่ยวนได้สติ ดวงตาคมมีร่องรอยของเลือดคั่งเล็กน้อย เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วดึงมือของยินเสี้ยวเสี้ยว ในเวลานี้เฉิงชิงชื่อและยินจื่อเจิ้นไม่เข้ามาขวาง เรื่องที่จะเก็บเด็กคนนี้ไว้ต้องการการพูดคุยกัน ‘ดี ๆ ’ ของพวกเขาจริง ๆ
“ยินเสี้ยวเสี้ยว เธอรู้รึเปล่าว่ากำลังทำอะไรอยู่?” จิ๋นลี่ยวนพูดเสียงเคร่งขรึม เขารู้สึกไม่สบายไปทั่วตัว แต่ตอนนี้ที่ไม่สบายที่สุดกลับเป็นหัวใจของเขา ยินเสี้ยวเสี้ยวจะไม่ต้องการลูกของพวกเขางั้นเหรอ? การรับรู้นี้เจ็บปวดจนเขาแทบกระอักเลือด “เธอรู้รึเปล่าว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่?”
ยินเสี้ยวเสี้ยวคิดจะจะสลัดมือของจิ๋นลี่ยวน แต่มันก็ไร้ผล ถึงจิ๋นลี่ยวนจะป่วยหนักแต่เธอก็ยังต่อต้านไม่ได้ ทำได้เพียงจ้องมองเขาอย่างดุร้ายแล้วพูด “ฉันรู้ดีว่าฉันกำลังพูดอะไร กำลังทำอะไร ฉันท้องแล้ว ท้องหกสัปดาห์ แต่ตอนนี้ฉันไม่ต้องการเด็กคนนี้ ฉันไม่อยากให้เขาเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้ ฉันหมายความว่าอย่างนั้นแหละ!”
“ยินเสี้ยวเสี้ยว!” จิ๋นลี่ยวนคำราม ลมหายใจของเขาในตอนนี้นั้นร้อนระอุ
“จิ๋นลี่ยวน ทำไมฉันต้องให้กำเนิดเด็กคนนี้ด้วย ทำไมฉันต้องเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวตอนอายุ23ด้วย?” ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่เห็นความโกรธของจิ๋นลี่ยวนอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย แล้วเอ่ยขัดจังหวะเขา “พวกเราหย่าแล้ว หย่ากันแล้ว! นายรู้รึเปล่าว่าหย่าหมายความว่ายังไง? มันหมายความว่าต่อจากนี้พวกเราสองคนจะไม่มีการคลุกคลีอะไรกันอีก และไม่เกี่ยวข้องอะไรกันทั้งนั้น นายทำเรื่องอะไรก็ตามที่นายอยากทำได้ นายจะพาผู้หญิงนับไม่ถ้วนกลับบ้านไปมีอะไรกันก็ได้ ฉันก็สามารถออกไปข้างนอกทั้งคืนกับผู้ชายคนไหนก็ได้ จะไม่มีใครกล่าวหาฉัน และไม่มีใครตำหนินายด้วย นายใช้ชีวิตของนาย ฉันใช้ชีวิตของฉัน มันหมายความว่าอย่างนี้ เข้าใจไหม!”
ทุกครั้งที่ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดแต่ละคำสีหน้าของจิ๋นลี่ยวนก็มืดทะมึนลงเรื่อย ๆ แรงที่จับข้อมือของยินเสี้ยวเสี้ยวก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยเช่นกัน
“จิ๋นลี่ยวน ฉันไม่อยากพูดซ้ำนะ ถ้านายต้องการลูก ก็ได้ ผู้หญิงบนถนนก็มีเยอะแยะ ฉันเชื่อว่ามีผู้หญิงนับไม่ถ้วนเลยล่ะที่อยากจะมีลูกให้นาย ทำไมนายจะต้องมายึดติดกับก้อนเนื้อในท้องของผู้หญิงที่นายไม่ต้องการอีกล่ะ?” ยินเสี้ยวเสี้ยวเสียสติไปแล้วจริง ๆ คำพูดในตอนนี้นั้นพูดไปโดยไม่ได้ใช้สมองคิดให้ดี แต่อาจเป็นเพราะเหตุนี้ คำที่พูดออกไปถึงได้สมจริงมากยิ่งขึ้น “จิ๋นลี่ยวน ฉันอายุ23 ไม่ใช่32 ชีวิตของฉันยังอีกยาวไกล เมื่อวานฉันหย่ากับนาย มาวันนี้สรุปว่าฉันท้อง นี่เป็นการล้อเล่นกับเราของพระเจ้ารึไง? ฉันยอมรับว่าเด็กคนนี้ ตอนแรกฉันเฝ้ารอคอยการมาของเขามาก แต่ในตอนนั้นมีกำหนดเส้นตายของคุณย่า และสถานการณ์ของฉันมันก็กีดขวางอยู่ ตอนนี้ฉันเป็นอิสระมาก ฉันไม่มีครอบครัว ไม่มีสามี สิ่งเดียวที่ฉันอยากทำก็คือการใช้ชีวิตของตัวเองให้ดีเท่านั้น ในตอนนี้ ทำไมนายถึงคิดว่าฉันจะคลอดเด็กคนนี้ในนามคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวเพื่อนายกันล่ะ?”
สิ้นเสียงของยินเสี้ยวเสี้ยว สีหน้าของจิ๋นลี่ยวนก็ย่ำแย่จนดูไม่ได้แล้ว นั่นคือความเงียบสงบก่อนเกิดพายุ!
ยินเสี้ยวเสี้ยวสูดหายใจแรง ไม่อยากจะยุ่งกับเขาอีก เธอหันกลับมาแล้วถามอีกครั้ง “พวกคุณที่นี่วันนี้ ตอนนี้ ผ่าตัดทำแท้งให้ฉันทันทีเลยได้ไหม? ถ้าไม่ได้ ฉันจะไปโรงพยาบาลอื่นแล้ว!”
“ยินเสี้ยวเสี้ยว!” จิ๋นลี่ยวนโกรธจนแทบจะระเบิด เอื้อมมือดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน พูดทีละคำอย่างชัดเจน “เธอไม่ต้องการเด็กคนนี้จริง ๆ เหรอ เธอแน่ใจเหรอว่าให้เขาไหลออกมาจากร่างกายของเธอได้ เธอแน่ใจเหรอว่าหลังจากนี้เธอจะไม่เสียใจภายหลัง!”
“ฉัน….” ยินเสี้ยวเสี้ยวอ้าปากคิดจะพูดบางอย่าง แต่ครั้งนี้จิ๋นลี่ยวนขัดเธอเอาไว้
“ถ้าเธอแน่ใจ ฉันจะพาเธอไปห้องผ่าตัดทันที ฉันจะทำให้เธอด้วยตัวเอง!” จิ๋นลี่ยวนพูดแต่ละคำอย่างดุดัน ไม่รอแม้แต่จะรอคำตอบของยินเสี้ยวเสี้ยว ก็ดึงมือเธอไปห้องผ่าตัดแล้ว ยินจื่อเจิ้นและคนอื่น ๆ ที่ยื่นมือออกไปก็ถูกพยาบาลขวางเอาไว้ทันที
เรื่องตลกก็คือ ในโรงพยาบาล แต่ไหนแต่ไรก็เป็นโลกของจิ๋นลี่ยวนน่ะสิ!
ในโรงพยาบาลหนันหยูยามค่ำคืน แผนกสูติ-นารีเวชก็ยังคงยุ่งวุ่นวาย
คนทั้งโรงพยาบาลต่างก็รู้จักจิ๋นลี่ยวน ดังนั้นตอนที่จิ๋นลี่ยวนลากอดีตภรรยายินเสี้ยวเสี้ยวเข้าไปทุกคนก็ตะลึงไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีใครไล่ออกไป
“ออกไปให้หมด!” เขาคำราม ทุกคนในห้องผ่าตัดล้วนถูกจิ๋นลี่ยวนด่าไล่ออกไป
ยังไงซะก็ยังไม่มีใครกล้าพูด คนที่เพิ่งผ่าตัดทำแท้งเสร็จก็ถูกผลักออกไปอย่างรวดเร็ว ทั้งห้องยังมีกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง ยินเสี้ยวเสี้ยวสลัดมือของจิ๋นลี่ยวนแล้วเริ่มอาเจียนที่ด้านข้างอย่างทนไม่ไหว แต่เมื่อครู่เพิ่งจะอาเจียนไปมาก ตอนนี้ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ว่ายังไงก็อาเจียนไม่ออก ได้แต่ขย้อนออกมาอย่างทรมาน
จิ๋นลี่ยวนมองอาการของยินเสี้ยวเสี้ยวอย่างเย็นชา ไฟในใจของเขายังโหมกระหน่ำ
ไม่ต้องการลูกของเขา ให้เขาพาผู้หญิงมากมายไปมีอะไรด้วย แล้วยังบอกว่าจะออกไปเที่ยวกับผู้ชายทั้งคืนอีก!
ยินเสี้ยวเสี้ยวเธอกล้าหาญจริง ๆ !
หย่ากันยังไม่ถึงสองวัน ไม่นึกว่าเธอจะมีความคิดแบบนี้แล้ว!
จิ๋นลี่ยวนที่โกรธจริง ๆ แทบจะจับยินเสี้ยวเสี้ยวมาตีให้หนัก!
จิ๋นลี่ยวนอดทนต่อความโกรธในใจแล้วให้คนเข้ามาทำความสะอาดห้องผ่าตัด กระทั่งหลังจากแม้แต่กลิ่นเลือดจาง ๆ ก็ไม่ได้กลิ่นอีก เขาถึงเดินเข้าไปเบื้องหน้ายินเสี้ยวเสี้ยว เอ่ยอย่างเย็นชา “เธออยากทำแท้งไม่ใช่รึไง? ขึ้นไปนอน ฉันจะทำเอง! ร่างกายของเธอจะไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดเดียวแน่นอน!”
ยินเสี้ยวเสี้ยวหันมาจ้องเขาอย่างโกรธเกรี้ยว สายตากลับตกลงบนเตียงผ่าตัดสูงที่อยู่ไม่ไกล