Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน - ตอนที่ 164

บทที่ 164 เขารู้ว่าเธอชอบเขา

“คุณ……ก็ต้องไม่ปกติสิ คุณไม่ชอบฉัน แต่ทั้งจูบหอมฉัน แม้กระทั่งยัง…..” คำพูดต่อไป เวินจิ้งพูดไม่ออกแล้ว

เธอรู้สึกว่า ความสัมพันธ์ตัวเองกับมู่วี่สิง มันช่างไม่สมประกอบและแย่นัก !

เพราะฉะนั้นเธอต้องตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ！

ถ้าไม่มีความใกล้ชิดกับเขาขนาดนั้น เธอก็สามารถแสดงให้เป็นภรรยาของเขาได้ แต่ตอนนี้ เธออยากเผชิญกับใจตัวเอง

“ยังอะไร ? คุณนายมู่ เธอไม่ชอบแบบนี้หรอ ? “เสียงของเขาต่ำสุดขีด เหมือนการสีไวโอลินแล้วสีใจเธอไปด้วย

ใจเวินจิ้งสั่นไปทั้งหมด มู่วี่สิงแปลว่าอะไร ?

เธอชอบ …… แบบนี้ !

ใครบอกว่าเธอชอบ ?

“ไม่ชอบ ? แล้วปกติเสียงเธอยัง …. “ เขาพูดข้างหูเธอ ทำเอาหน้าเวินจิ้งแดงไปหมด

ยกมือแล้วรีบปิดปากเขาไว้ !

เวินจิ้งจ้องเขา “ ฉันนั่นมันปฏิกิริยาปกติ ! “

“ ไม่ คุณนายมู่ นั้นเรียกว่าการดำเนินความรัก “ มู่วี่สิงทำท่าทางอย่างสั่งสอน

เวินจิ้งกลับไม่พอใจแล้วกัดฟัน ไม่อยากฟังเขาพูดแล้ว เธอจึงปิดหูไว้

แต่มู่วี่สิงกลับไม่ยอมปล่อยเธอ ดึงมือเธอลง ย่อเอวลงมา ใบหน้าหล่อของเขาเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น เหมือนจะกดจูบลงมาอีกรอบ

แต่เขาไม่ได้ทำ แต่แค่พูดออกมาทีละคำ “ ไม่อยากยอมรับขนาดนี้เลย ว่าเธอชอบฉัน หื้ม ? “

เวินจิ้งแค่รู้สึกว่าสมองตัวเองไม่อยู่นิ่งแล้ว สายตาของมู่วี่สิงดูคมชัดและเข้าใจทั้งหมด

ที่แท้ เขารู้หมดแล้ว

เธอก้มหัวลง ผลักเขาออกแล้วจะก้าวขาหนี แต่ยังไม่ทันวิ่งออกห้อง ก็โดนเขาจับไว้เข้าหาอ้อมกอดเขา เขาหยี่ตา “ บอกฉันก่อน ทำไมถึงสงสัยรสนิยมทางเพศของฉัน “

เวินจิ้งเกาหัวไปมา สบตากับสายตาเขาอย่างกังวล “ คุณไม่ยอมหย่า ฉันจึงเดาว่าคุณไม่ได้แค่อยากลดความกดดันทางครอบครัว คงจะมีเหตุผลที่ลึกซึ้งกว่านี้ เพราะไม่อยากเปิดเผยรสนิยมทางเพศที่ไม่ปกติของคุณ “

คำพูดพึ่งจบลง มู่วี่สิงจึงขยี้หัวเธอไปมา สีหน้าที่จริงจังก็ลดลงมาเล็กน้อย

“ วงจรสมองของคุณนายมู่แปลกใหม่ดี “

เวินจิ้ง : ……

หรือเธอคาดเดาผิดแล้ว ?

แม้เธอเองก็ไม่แน่ใจขนาดนนั้น แต่คำพูดของมู่วี่สิงมักทำให้เธอสงสัย

อีกอย่าง ….. ทำไมถึงชอบเธอไม่ได้ ?

ไม่ใช่เกย์ …. แสดงว่าใจเขาไปอยู่ที่ผู้หญิงอีกคน ?

คิดถึงความเป็นไปได้นี้ เวินจิ้งก็ยิ่งรู้สึกเสียใจมากขึ้น

เธอยกสายตามองเขา มู่วี่สิงไม่มีการตอบสนองคืน ดูท่าแล้วคงจะไม่โกรธแล้ว

คิดถึงสิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้ เวินจิ้งก็รู้สึกไม่สบายใจทันที

เขารู้เธอชอบเขา

หัวก็โดนมู่วี่สิงยกขึ้นมาอีกรอบ สายตาเขาร้อนแรง “ ฉันไม่ยอมหย่า เพราะคุณนายมู่ คือเธอ “

เวินจิ้งสับสนไปหมด หมายความว่ายังไง ?

คุณนายมู่ไม่ใช่ว่าต้องเป็น…… ใครก็ได้ไม่ใช่หรอ ?……

เพราะยังไงมู่วี่สิงก็ต้องการ แค่ภรรยาคนเดียว แต่ไม่ใช่เธอ

ใจเวินจิ้งรู้สึกมีความผิดหวังครอบงำ และอึดอัด

ไม่อยากฟังเขาพูดอะไรทั้งนั้น ครั้งนี้เวินจิ้งใช้แรงทั้งหมดผลักเขาออก ยืนห่างเขาไม่กี่เมตร “ มู่วี่สิง ฉันชอบคุณก็จริง แต่สถานะของพวกฉัน ฉันเข้าใจ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณต้องการภรรยาคนหนึ่ง คุณก็ไม่มีทางจะแต่งงานกับฉัน ไว้ใจเถอะ ฉันไม่คิดมากหรอก “

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ในระหว่างที่เวินจิ้งหันหลังจะออกไป เขาเตะประตูเข้า จากนั้น ก็ให้เธอมาอยู่ในอ้อมกอดเขาอีก

เขาสูดหายใจลึกลึก นิสัยดีที่ทนไว้เหมือนจะหายไป แต่กับเวินจิ้ง สุดท้ายเขาก็ไม่โมโห

จับคางเธอไว้ พูดเสียงต่ำ “ บอกฉัน เธอจะคิดมากเรื่องอะไร ? “

เวินจิ้งไม่พูดอะไร เธอจะคิดว่า ….. มู่วี่สิงก็ชอบเธอ

แต่นี่เป็นเรื่องที่ความน่าจะเป็นคงเป็นศูนย์

“คุณจะสนใจทำไม ? มู่วี่สิง คุณปล่อยฉัน “

มู่วี่สิงจะปล่อยที่ไหน แต่กลับอุ้มเธอโดยตรงแล้ววางลงบนเตียง เวินจิ้งรับรู้อย่างระวัง และระแวง มู่วี่สิงมองเธอด้วยภายใต้ความสูง ตาสีดำค่อยค่อยหยี่ขึ้น

“ฉันไม่สน แล้วใครจะสน ? ในเมื่อคุณนายมู่ สงสัยฉัน งั้นวันนี้ฉันจำเป็นที่จะต้องยืนยันให้เธอใช่ไหม? รสนิยมของฉันไม่ปกติใช่ไหม ? “

เวินจิ้งลนทันที รับรู้ได้ถึงท่าทีของมู่วี่สิง เธออยากรีบหนีไป

แต่เธอไม่ใช่คู่แข่งของมู่วี่สิง เธอพึ่งจะลุกขึ้น ก็โดนเขากดไว้ “ คุณนายมู่ ฉันสนใจแค่ผู้หญิง “

“ ฉันสนใจแค่เธอ “

เวินจิ้งตาโตทันที จับคำพูดของมู่วี่สิงได้ เธอใจลอยไปสักพัก

สนใจแค่เธอ ?

ไม่ทันที่จะคิดให้เข้าใจกับคำพูดของเขา มู่วี่สิงก็เข้ามาแล้ว เวินจิ้งไม่มีเวลาคิด ได้แค่จับผ้าปูเตียงไว้แน่นแน่น

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ฟ้าก็มืดลงนานแล้ว เวินจิ้งผลักไหล่ของมู่วี่สิงอย่างโกรธ สูดหายใจเข้าลึกลึก เธอค่อยค่อยลืมตา

ในหัวมีคำพูดที่มู่วี่สิงพูดเมื่อกี้ : ฉันสนใจแค่เธอ

เห็นมู่วี่สิงที่กำลังจะตื่น เธอจับแขน ของเขา และถูไปที่หน้าอกเขา เปิดรอยยิ้ม “ คุณหมอมู่ คุณ ….. ชอบฉันหรอ? “

ที่จริงแล้วเวินจิ้งก็ถามไปแค่นั้น แต่คำพูดของมู่วี่สิง เหมือนจะหมายความว่าแบบนี้

ชายนิ่งไปสักพัก พลิกตัว แสงอ่อนอ่อนส่องอยู่ที่ใบหน้าหล่อ ทำให้คนน่าหลงเสน่ห์นัก

เขาไม่มีสีหน้าใดใด เวินจิ้งมองเขาไม่ออก

สักพัก เขาถึงพึ่งขยับริมฝีปากบาง “ ในโลกของฉันไม่มีชอบ เธอแค่จำไว้ คุณนายมู่ที่ฉันต้องการ เป็นได้แค่เธอ”

มู่วี่สิงเข้าไปในห้องน้ำอย่างเร็ว เวินจิ้งเคาะหัวตัวเอง คำพูดของมู่วี่สิงทำให้เธอสับสนจริงจริง

แต่เขาพูดแบบนี้ ก็หมายความว่าจะไม่มีทางหย่าแล้ว

แต่แค่ ความหมายของเขา ยังบ่งบอก ว่าเขาไม่มีทางชอบเธอ

ใจเวินจิ้งทั้งเศร้าทั้งหวาน

นอนไปสักพัก เวินจิ้งตื่นเพราะความหิว ทั้งเย็นถึงตอนนี้ก็ไม่ได้ทานอะไร และตอนนี้ กลิ่นหอมค่อยค่อยเตะจมูกเธอ

เดินออกจากห้องรับแขก ห้องครัวใหญ่ของตระกูลมู่ก็ทำอาหารมากมายไว้เรียบร้อยแล้ว

ก่อนหน้านี้เขาทำอาหารฝรั่งเยอะกว่า ตอนนี้แม้แต่อาหารจีนก็ถนัดขนาดนี้แล้ว

แค่หน้าตาอาหารก็ให้คะแนนเต็มแล้ว

“ หิวจะตายแล้ว “ เวินจิ้งทนไม่ไหวที่จะพูด นั่งลงก็เริ่มทานแล้ว

แต่ผู้ชายตรงหน้า มองเธอตลอด เวินจิ้งรู้สึกกระดากกระเดื่อง

เธอค่อยค่อยแลบลิ้น คีบซี่โครงชิ้นหนึ่งให้เขา “ มู่วี่สิง ทานข้าวแล้ว ! “

มู่วี่สิงเก็บสายตาที่ตามใจ และรัก กำลังจับตะเกียบ มือถือก็ดังขึ้นมา เวินจิ้งก็มองเห็นสายที่โทรเข้ามา คือลู่หวั่น

เธอก้มหัวลง ค่อยค่อยเก็บรอยยิ้มมุมปาก

รับสาย มู่วี่สิงก็รีบกลับไปที่ห้อง ตอนออกมา ก็เปลี่ยนเสื้อเชิ้ตใหม่แล้ว คิ้วก็ขมวดขึ้นมา

“ คุณจะออกไป ? “ เวินจิ้งถามเขา

แต่มู่วี่สิงยังไม่ทานข้าวเลย

เขาพยักหน้า ฝีเท้าหยุดที่ข้างเวินจิ้ง “ ฉันมีเรื่องต้องไปจัดการ เธอทานข้าวเสร็จก็พักผ่อนเร็วเร็ว “

จูบไปที่บริเวณคิ้วของเวินจิ้ง มู่วี่สิงก็หันหลังจากไป

บ้านก็กลายเป็นความว่างเปล่า แม้อาหารจะอร่อย แต่ไม่มีมู่วี่สิง จะมีรสชาติอะไร ?

เก็บถ้วยชาม แล้วกลับไปที่ห้อง เวินจิ้งพึ่งเห็นว่ามีสายเข้ามาเยอะมาก อั้ยเถียนเป็นคนโทรมา

เธอรีบโทรกลับไปทันที

“ จิ้งจิ้ง มาคลับเหาเซิง……นำเอกสารของบรัทลู่เซิงมา