Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน - ตอนที่ 30

บทที่ 30 ฉันยังไม่ได้ตาบอด

“จิ้งจิ้ง เธอนี่โชคดีชะมัดเลย! ในเมื่อแต่งงานแล้ว เธอจะต้องทำเควสแต่งก่อนค่อยรักกับคุณหมอมู่ให้ได้นะ เข้าใจหรือเปล่า?” อั้นเถียนหยีตาใส่เธอ ก่อนหน้านี้เธอก็อยากรู้ว่าทำไมเวินจิ้งถึงแต่งงานเร็วนัก ที่แท้ก็มีข้อตกลงอย่างนี้นี่เอง

“คุณหมอมู่ไม่มีทางชอบฉันหรอก” เวินจิ้งเหลือบตาลงอย่างเยือกเย็น สมองคิดถึงคำพูดตั้งมั่นของมู่วี่สิง ผมไม่มีทางชอบคุณ

ก็เพราะแบบนี้เอง มู่วี่สิงถึงได้แต่งงานกับเธอ

“ใครจะว่าได้ล่ะ อะไรก็เกิดได้ทั้งนั้นแหล่ะ” อั้ยเถียนกลับมีความสุขสุดขีด เธอรู้สึกว่าที่มู่วี่สิงเลือกเวินจิ้งย่อมแปลว่าเขาปฏิบัติกับเธอต่างออกไป

…..

วันนี้ทั้งวันข่าวที่มู่วี่สิงใช้ยาผิดถูกสื่อกระจายเป็นวงกว้าง กระทั่งว่ามีนักข่าวจำนวนไม่น้อยมายืนออกันหน้าประตูโรงพยาบาลเพียงเพราะต้องการสัมภาษณ์มู่วี่สิง

เวินจิ้งเลิกงานก็รีบมาที่โรงพยาบาล

เธอมาที่นี่ทำไง?

พอคิดถึงตรงนี้แล้วเวินจิ้งก็คอตกทำท่าจะจากไป

ที่หน้าประตูฉืออี้เหิงพอเข้ามาก็เห็นเวินจิ้ง ร่างสูงใหญ่แทบจะถลาเข้าไปขวางเธอในทันที

“เสี่ยวจิ้ง” เขาเรียกเธอ

ชื่อเล่นนี้เป็นเรื่องอดีตที่ผ่านไปเมื่อสามปีก่อนแล้ว

“มีธุระอะไรงั้นเหรอคะ? คุณฉือ” เวินจิ้งทำสีหน้าต่อต้าน

“คุณแต่งงานแล้วจริงๆเหรอ?” ฉืออี้เหิงถามอย่างอึดอัด ตอนแรกที่เวินจิ้งบอกเขาไม่เชื่อ

“ฉันบอกไปแล้วว่าเรื่องของฉันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ” เวินจิ้งไม่มีความคิดจะตอบคำถาม

จากนั้นก็อ้อมตัวเขาทำท่าจะจากไป

ทว่าฉืออี้เหิงกลับตามขึ้นมา “เสี่ยวจิ้ง คุณโกรธผมก็เลยโกหกใช่หรือเปล่า?”

เวินจิ้งสูดหายใจลึก หันหน้ากลับมา ก้นสายตาเย็นเฉียบ “ทำไมฉันจะต้องโกรธคุณด้วย?”

“คุณโกรธผมมาตลอด คุณยังชอบผมอยู่ เสี่ยวจิ้ง” ฉืออี้เหิงพูดอย่างมั่นใจ

เวินจิ้งอดกลอกตาไมได้ ผู้ชายคนนี้จากไปสามปี มาตอนนี้ทำไมถึงกลายมาเป็นคนอวดดีไปแบบนี้เสียได้นะ

ก็ใช่ ตอนนี้ฉืออี้เหิงเป็นผู้สืบทอดบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปอย่างผ่าเผย ย่อมต้องมีคุณสมบัติพอจะทำอวดดีได้บ้างล่ะ

“คุณฉือคะ ตอนนี้ฉันไม่ได้ตาบอด ไม่มีทางเห็นคุณอยู่ในสายตาแน่” ยิ่งพูดไปเสียงของเวินจิ้งก็ยิ่งเย็นลง

‘คุณฉือ’ ที่เอ่ยออกมาในแต่ละคำ แต่ละประโยคทำให้สีหน้าของฉืออี้เหิงไม่น่ามองยิ่งขึ้น

“เสี่ยวจิ้ง ผมขอโทษ” ฉืออี้เหิงหลุบตาลง มีความขัดเคืองผ่านแววตาไป

เขาหวังว่าเวินจิ้งจะปฏิบัติกับเขาเหมือนอย่างเมื่อก่อน แต่มาตอนนี้ทั่วทั้งตัวเธอกลับเต็มไปด้วยหนามแหลม

สีหน้าของเวินจิ้งยังสงบเยือกเย็นดังเดิม ไม่สนใจเขา

เสวนากับเขาแล้วเธอยิ่งรู้สึกเสียเวลา

พอตาเห็นเวินจิ้งขึ้นรถยนต์คันหรูไป สำหน้าของฉืออี้เหิงก็แปรเปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม

มู่วี่สิง วันนี้เขาเพิ่งรู้จักชื่อนี้ นอกจากเขาจะเป็นหัวหน้าแพทย์สมองและประสาทที่มือชื่อเสียงแล้ว ยังเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลมา เป็นผู้สืบทอดบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป

ผู้ชาย ฐานะโดนเด่น อำนาจเทียมฟ้าแบบนี้กลับแต่งานกับเวินจิ้ง

ฉืออี้เหิงกำหมัด สีหน้าไม่ยินยอม

ขึ้นมานั่งบมรถแล้วคนขับรถยังไม่ยกมือขยับตัว เขาคิดว่าคุณนายมู่มารับมู่วี่สิงเลิกงาน แต่กลับเห็นเธอออกมาเพียงลำพัง

“คุณนาย แล้วคุณผู้ชายล่ะครับ?” คนขับรถถาม

เวินจิ้งเงียบ อิงหน้าต่างรถ เธอมองเงาของฉืออี้เหิง ความเจ็บปวดในก้นสายตาค่อยๆแพร่ออกมา

เวลานี้เองรังนักข่าวที่ซุ่มอยู่หน้าประตูก็แตกซ่าน มู่วี่สิงออกมาแล้ว!

เวินจิ้งย่นคิ้ว เช็ดตาแล้วผลักประตูลงไป

เธอเห็นชายหนุ่มโดนรุมล้อมจากที่ไกล ๆ เขาสวมเสื้อขาวกางเกงดำ ทั้งร่างปกคลุมไปด้วยความเยือกเย็น ยามเผชิญหน้ากับนักข่าวก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกตั้งแต่ต้นจนจบ บอดี้การ์ดคอยช่วยเปิดทางให้เขา เขาตรงมาหาเวินจิ้ง