Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน - ตอนที่ 446

บทที่ 446 ปกคลุมท้องฟ้าด้วยมือเดียว

สายตามู่วี่สิงหมองลงมา ไม่พูดอะไร

นั่งเข้าไปในรถ ถึงค่อยพูดออกมา “ คุณปู่หวังให้ฉันโฟกัสไปที่บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป “

เวินจิ้งแปลกใจ ที่จริงก่อนหน้านี้ทำไมมู่วี่สิงถึงลาออกกะทันหัน แล้วมารับหน้าที่บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป เธอเองก็ไม่รู้เหตุผล

แต่ตอนนี้ฟังความหมายจากคำพูดนี้ เหมือนเขาไม่อยากที่จะรับหน้าที่ของบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป ?

ช่วงนี้มู่วี่สิงทำงานที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยหลินไห่ แม้ทุกสัปดาห์จะทำการตรวจเยือนแค่วันเดียว แต่ก็จำเป็นที่จะต้องแบ่งพลังงานมาจัดการเรื่องของโรงพยาบาล เรื่องของบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปก็เยอะมากพอแล้ว ถ้าเดือนหน้าเปิดเทอม มู่วี่สิงก็ยังต้องสอนอีก

เรื่องเยอะมากจริง……

“แล้วคุณคิดยังไง “ เวินจิ้งมองหน้าข้างที่ละเอียดอ่อนของเขา

“ ยังไงก็ต้องปล่อยบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปไป “ มู่วี่สิงพูดเสียงเบา

เวินจิ้งสงบนิ่ง งั้นก็ไม่แปลกที่มู่เฉิงจะโกรธ

แต่ว่า ในใจของเธอก็หวังให้มู่วี่สิงเป็นหมอ

ยังไม่ถึงบ้าน มือถือของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เสี้ยงหงเป็นคนโทรมา

หาเฉินยุ่ยเซิงเจอแล้ว หมอคนนั้นที่ทำการผ่าตัดให้เวินจิ้ง

เสี้ยงหงได้สั่งคนไปรอไว้ที่สนามบิน เฉินยุ่ยเซิงและครอบครัวจะออกนอกประเทศ เสี้ยงหงได้สั่งคนจับตาดูไว้อยู่แล้ว สุดท้ายก็สามารถจับตัวได้ก่อนขึ้นเครื่อง

เวลานี้ มู่วี่สิงหมุนพวงมาลัยรถ แล้วขับไปสนามบินส่วนตัวของตระกูลมู่โดยตรง

ในรถเงียบมาก การสนทนาของมู่วี่สิงและเสี้ยงหง เธอก็ได้ยินอย่างชัดเจนหมด

“หมอที่ทำการผ่าตัดให้ฉัน หาเขาเจอแล้วหรอ ? “ เวินจิ้งถามอย่างไม่สบายใจ

มู่วี่สิงพยักหน้า “ เมืองBเป็นอำนาจของตระกูลเสี้ยวทั้งนั้น ถ้าแม้แต่คนคนหนึ่งยังหาไม่เจอ ก็ไม่ต้องอยู่แล้ว “

ได้ยินคำพูดของมู่วี่สิง ความกังวลใจของเวินจิ้งก็ดีขึ้นเล็กน้อย

เหมือนว่า เพื่อนรอบข้างของมู่วี่สิงเป็นคนที่มีอำนาจและมีความสามารถทั้งนั้น

ลี่หนานเฉิง เสี้ยงหง ก็มาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียงทั้งนั้น ตำแหน่งใหญ่โต

และพวกเขาก็เป็นเพื่อนสนิทกัน ถ้ารวมความมีอำนาจ ก็พอที่จะควบคุมทุกอย่างได้ง่ายด้วยมือเดียว

ถึงเมืองB เป็นเวลาตีหนึ่งพอดี มู่วี่สิงไปโรงแรมแห่งหนึ่งในแถวสนามบิน

เสี้ยงหงยืนอยู่หน้าประตู สีหน้ายังคงตึงเครียด

“เป็นยังไง ? “ มู่วี่สิงถาม

“ไม่ยอมพูด คงต้อง มอบหน้าที่ให้แกแล้ว “ เสี้ยงหงส่ายมือ

มู่วี่สิงเข้าใจ เปิดประตูเข้าไป

เวินจิ้งจะตามไป กลับโดนมู่วี่สิงห้ามไว้แล้ว

“รอฉันข้างนอก “ สีหน้าเขามืดหมองมาก

เวินจิ้งคิดว่าตัวเองเข้าใจมู่วี่สิงพอแล้ว แต่เขาตอนนี้เหมือนโดนปกคลุมไปด้วยความมืดครึ้ม เหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคน

ในระหว่างที่นิ่งไป ประตูก็ถูกปิดลง และล็อคแล้ว

เวินจิ้งดึงสมาธิกลับมา รีบหันหลังตอบโต้กับเสี้ยงหง

“ฉันจะเข้าไป “

อย่างน้อยหมอคนนั้น เธอต้องถามเรื่องทั้งหมดกับเขาให้ชัดเจน

เสี้ยงหงเผยสีหน้าที่ช่วยไม่ได้ออกมา “ ไม่ต้องเข้าไปแล้ว มู่วี่สิงจะจัดการให้ดีเอง “

“แต่ว่า ….”

“เวินจิ้ง รออยู่ที่นี่ “

บางสภาพ ก็ไม่ควรให้ผู้หญิงดู

แต่เป็นเช่นนี้ เวินจิ้งถึงทนไม่ไหวที่จะเป็นห่วง และ ใจเย็นลงมาไม่ได้

ในห้อง

เฉินยุ่ยเซิงและภรรยาของเขาก็โดนมัดไว้บนเก้าอี้ทั้งคู่ ด้านข้างทั้งสองคนวางกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ไว้ ยังมีของเล็กน้อยมากมายที่พกไว้

“จะไปเที่ยว ? “ มู่วี่สิงกดดันถาม “ หรือจะหนี “

ได้ยินแบบนี้ สีหน้าของเฉินยุ่ยเซิงขาวซีด กลัวจนไม่กล้ามองมู่วี่สิงแล้ว

“คุณหมอมู่ ฉันก็รับเงินทำหน้าที่ ….”

“รับเงินของฉีเซิน ? ฉันว่าแกเก่งด้านการย้ายถิ่นจริง จะไม่กลับมาแล้วหรอ ? เรื่องนี้คงจัดการไม่ง่ายหรอกมั้ง ฉีเซินเป็นคนจัดการให้แก ? “

เฉินยุ่ยเซิงพยักหน้า

“ใช่ “

ทันใดนั้น เขาก็โดนดึงผมไว้อย่างแรง ทั้งร่างกายของเฉินยุ่ยเซิงโดนสะบัดออกไปชนกำแพงอย่างแรง ทันใดนั้น …. หัวก็เต็มไปด้วยเลือด

ภรรยาของเขาทนไม่ไหวที่จะร้องไห้ออกมานานแล้ว มองไปทางมู่วี่สิงอย่างขอร้อง “ คุณหมอมู่ เรื่องนี้พวกฉันโดนบังคับ ฉีเซินใช้อนาคตของลูกชายขู่พวกเรา ยุ่ยเซิงจำเป็นที่จะต้องทำแบบนี้ “

“พูดมา แกทำอะไรในการผ่าตัดของภรรยาฉัน “ มู่วี่สิงเข้าใกล้ แล้วบีบคอเฉินยุ่ยเซิงไว้แน่น

สายตามีความอาฆาตอย่างโหด

เฉินยุ่ยเซิงเกือบจะหมดสติไปแล้ว แต่การกระทำของมู่วี่สิงกลับทำให้เขาปวดและยังรู้สึกตัวต่อได้

“ตามที่คุณรู้ มันคือแผ่นชิปอัจฉริยะ แต่บริเวณที่ฉันใส่เข้าไปมีความพิเศษมาก ไม่สามารถเอาออกมาได้ “

คำพูดจบลง มู่วี่สิงบีบคอเขาแน่นมากขึ้น สีหน้าของเฉินยุ่ยเซิงขาวซีดไปหมด

“ถ้าฉันตายแล้ว … ก็ไม่มีใครสามารถควบคุมชิปนี้ได้แล้ว “

มู่วี่สิงเม้มปากอย่างจริงจัง แล้วบีบคอแรงขึ้นมาเรื่อยเรื่อย ทำเอาเขาเกือบจะหายใจไม่ออก

เขาปล่อยมือ ร่างสูงยาวลุกขึ้นมา

ค้นมือถือออก เขาหาคลิปวิดีโอออกมาโดยตรง

“พ่อ ฉันโดนปล่อยตัวออกมาแล้ว ตอนนี้อยู่ที่โรงเรียน ขาดคาบเรียนไปไม่น้อย ไม่รู้ว่าสอบปลายภาคจะ….”

คลิปยังไม่จบ ก็โดนมู่วี่สิงหยุดไว้แล้ว

สายตาของ เฉินยุ่ยเซิงเปล่งประกายขึ้นมา มองมู่วี่สิงอย่างแปลกใจ

ลูกชายของเขาโดนจับตัวไว้ เขาจะไปหาลูกชายเขาอยู่แล้ว คิดไม่ถึง ว่าจะโดนปล่อยออกมาแล้ว

แต่แค่ ในเมื่อมู่วี่สิงถ่ายคลิปนี้ได้ งั้นก็หมายถึง…..

“คุณมีคลิปนี้ได้ยังไง “

“โรงเรียนนานาชาติวางไปด้วยคนของฉัน การกระทำทุกอย่างของลูกชายแกก็โดนจับตามองไว้แล้ว แม้ฉันจะปล่อยลูกชายแกออกมาแล้ว แต่ก็ควรจะปกป้องไว้ ไม่ใช่หรอ ? “ มู่วี่สิงมองอย่างเย็นชา

เฉินยุ่ยเซิงรู้สึกแค่ว่า เหมือนเข้าใกล้นรกอีกชั้นมากขึ้น คิดว่าครั้งนี้ออกประเทศ จะรับลูกชายตัวเองมาได้ แต่กลับโดนมู่วี่สิงชิงไปก่อน

ลูกชายเขาตอนนี้ ยังไม่มีความอิสระอะไร เพราะยังคงโดนจับตามอง

“ฉีเซินเข้าคุกแล้ว คนที่อยู่เบื้องหลังกับแก ไม่ใช่เขา “ มู่วี่สิงมองเขาอย่างเย็นชา

เฉินยุ่ยเซิงกัดปากตัวเองไว้แน่น ไม่พูดอะไร

สั่นไปทั้งร่างกาย ทันใดนั้น ก็เกิดอาการเหมือนหัวสมองโดนการกระแทกอย่างหนัก เขาลืมตาโต แล้วอาเจียนเป็นฟองสีขาวออกมา

ภรรยาของเขาตะโกนออกมา : “ คุณหมอมู่ ยาในกระเป๋ากางเกงเขา ….”

มู่วี่สิงรีบค้นกระเป๋ากางเกงของเฉินยุ่ยเซิง และในเวลาเดียวกัน. ก็ค้นเครื่องดักฟังเจอด้วย วินาทีต่อมา เขาทิ้งเครื่องดักฟัง แล้วหายาแผ่นขาวป้อนเข้าไปในปากของเฉินยุ่ยเซิงอย่างเร็ว เขากลับไม่มีอาการอะไรดีขึ้น เขาดึงมู่วี่สิงไว้ แล้วพูดอยู่ข้างหูเขา “ ไม่มีชิปอะไรทั้งนั้น “

เขาตายแล้ว

มู่วี่สิงมองคำพูดสุดท้ายของเฉินยุ่ยเซิง สายตาเหมือนพายุฝนจะระเบิด

“เขามียาอะไร “ มู่วี่สิงยืนขึ้น หลับตาลง ถามผู้หญิงที่อยู่ข้างอย่างเย็นชา

ภรรยาของเฉินยุ่ยเซิงตอบด้วยเสียงสั่น “ฉีเซินวางยาพิษให้สามีฉันนานแล้ว ควบคุมชีวิตของเขา แล้วมาขู่ให้เขาทำตาม…..”

เมื่อกี้เธอเห็นมู่วี่สิงทิ้งเครื่องดักฟังแล้ว เธอถึงกล้าเปิดปากพูด “มีคนใช้ลูกชายขู่เขา….”

หญิงสาวคลานไปข้างเฉินยุ่ยเซิงอย่างลำบาก เสียงร้องไห้ค่อยๆดังขึ้น มู่วี่สิงเดินออกนอกระเบียง คำพูดของเฉินยุ่ยเซิงเมื่อกี้ จริงหรือไม่จริงก็แยกไม่ออก

แต่ที่มั่นใจได้คือ คำพูดที่เฉินยุ่ยเซิงพูดแต่แรก ไม่ใช่ความจริง เขาหยิบเครื่องดักฟังที่ปิดไปแล้วขึ้นมา คงจะพูดให้คนที่อยู่เบื้องหลังเขาฟัง