Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน - ตอนที่ 450

บทที่ 450 แอบอยู่ด้วยกัน

เข้าใจความหมายในคำพูดของมู่วี่สิง เวินจิ้งกัดฟันอย่างไม่พอใจ

เธอเล็กตรงไหน ….

ยกหน้าอกขึ้น แล้วมองชายตัวสูงใหญ่ “ มู่วี่สิง ดูดีดี เล็กหรือไม่เล็ก …..”

“จิ้งจิ้ง เธอมันร้ายจริงๆ “

มองเธอที่ตั้งใจยื่นหน้าอกขึ้น มันยั่วคนนัก ชายอุ้มเวินจิ้งขึ้นมาด้วยมือเดียว จุดหมาย….. ไปทางห้องนอน !

รับรู้ได้ถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้น เวินจิ้งก็ขาอ่อนทันที

ครั้งสุดท้ายที่พึ่งจบลง พึ่งจะผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง มู่วี่สิงโหดมากจริงๆ !

……

อีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา มู่เฟิงอยู่ในศาลเพราะข้อหาสมรู้ร่วมคิดกับบริษัทฉีซื่อกรุ๊ป เพื่อเปิดเผยข้อมูลของมู่ซื่อกรุ๊ป

ช่วงนี้มู่เหิงมาบ้านเก่าตลอด พอเห็นคุณปู่ก็มาขออภัยให้กับมู่เฟิง

แม้แต่เย่ชิ่นก็วิ่งมาอย่างร้องห่มร้องไห้

เธอพึ่งแต่งงานกับมู่เฟิงไม่นาน ถ้ามู่เฟิงเข้าไปแล้ว เธอคนเดียวจะทำยังไง

มู่เฉิงโดนทั้งสองรบกวนสลับไปมา อารมณ์แย่นัก

ในความช่วยไม่ได้แล้ว มู่เหิงนัดโจวเซินมา

เขาไม่รู้อำนาจของโจวเซิน แต่คนรอบข้างที่ขอขอความกรุณาได้ เขาก็หาหมดแล้ว

หลายปีมานี้ แม้พฤติกรรมของมู่เหิงจะไม่ดี แต่กลับเข้าข้างมู่เหิงมากกว่าตลอด มากกว่านั้นคือให้หุ้นส่วนบางส่วนของบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป ให้กับมู่เหิง

ลับหลังเขาแอบทำอะไรบ้าง มู่เฟิงก็ลืมตาข้างหลับตาข้าง ทั้งสองอยู่เรือลำเดียวกันนานแล้ว

คลับหาวถิง ที่นี่เป็นอุตสาหกรรมส่วนหนึ่งของตระกูลโจว

ในทางฝั่งตะวันตกของเมืองหนานเฉิง จะต้อนรับแค่แขกพิเศษที่สนิทกับตระกูลโจว

“คุณโจว” มู่เหิงทักทายอย่างมีมารยาท

โจวเซินเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ที่ลงทุนให้กับบริษัทผลิตยายูเหิง มู่เหิงเคารพในตัวเขาอย่างมาก

ทั้งที่ทั้งสองคนอายุเท่ากัน แต่แค่ในกลิ่นอายตำแหน่งโจวเซินกลับทำให้มู่เหิงดูด้อยลงอย่างชัดเจน

อยู่ต่อหน้าโจวเซิน มู่เหิงดูเหมือนคนตามมากกว่า

มู่เหิงหยิบกล่องบุหรี่ออกมา ยื่นให้อย่างเกรงใจ

โจวเซินกลับไม่ได้รับมา ขายาวทับกัน และมีความเย็นชามืดมน เต็มไปด้วยออร่าเย็นชา

“มีเรื่องอะไร “

มู่เหิงยื่นมือกลับมาอย่างอึดอัด เปลี่ยนเป็นการเสิร์ฟเหล้าให้โจวเซินแทน

“พ่อฉันอยู่สถานีตำรวจ เขาไปรับหน้าที่แทนฉัน คุณโจว ช่วยพ่อฉันออกมาได้ไหม ? “

ได้ยินแบบนี้ โจวเซินขมวดคิ้ว เม้มปากดื่มเหล้า สายตาคมชัดมองไปทางมู่เหิง

สายตานั้นทำเอาเขาไม่สบายไปทั้งตัว

“ฉันลงทุนให้กับบริษัทผลิตยายูเหิง เพราะฉะนั้น คุณก็คิดว่า แม้แต่เรื่องส่วนตัวฉันก็จะช่วยคุณงั้นหรอ ? “ โจวเซินพูดอย่างเฉยชา

มู่เหิงเม้มปาก ไม่พูดสักพัก

เขาไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับโจวเซินมาก ความรู้สึกที่เขาให้เขา ก็เป็นความลึกลับตลอด

“คุณโจว ฉันจะทำให้คุณได้กำไรไม่ขาดทุนจากบริษัทผลิตยายูเหิง ถ้าท่านช่วยฉัน เมตตาครั้งนี้ฉันจะจำไว้แน่นอน “ มู่เหิงพูดอย่างระมัดระวัง

โจวเซินจับแก้วเหล้าไว้

เขาพูดอย่างเย็นชา “ มู่เฟิงเข้าไปแล้ว เป็นเรื่องของข้างบนแล้ว ตำแหน่งฉันยื่นไม่เข้าไป อีกอย่างถ้าเขาหมดข้อหาแล้ว คนที่เข้าไปก็เป็นคุณแล้ว “

ได้ยินแบบนี้ สีหน้ามู่เหิงขาวซีดทันที

โจวเซินไม่ได้อยู่ต่อ มู่เหิงในสายตาเขา เป็นแค่ตัวช่วยเล็กๆเท่านั้น

คำพูดของโจวเซินจบลง ในความเห็นแก่ตัวของมู่เหิง ก็ไม่มีทางหาวิธีช่วยพ่อออกมา

หลังจากหนึ่งอาทิตย์ ข้อหากรณีเริ่มขึ้นแล้ว ตระกูลมู่ไม่มีใครออกงาน เขาถูกตัดสินจำคุก 20 ปี รถของมู่เหิงจอดอยู่นอกศาล ครึ่งชีวิตของมู่เฟิง คงจะต้องติดคุกตลอดชีวิต

พึ่งจะเริ่มออกรถ ร่างของเย่ชิ่นก็วิ่งเข้ามา บังมู่เหิงไว้

เขารีบจอดรถ สีหน้าตึงเครียดอย่างมาก

ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้ว !

ผลักประตูออกลงรถ เย่ชิ่นมองมู่เหิง เธอพึ่งจะอายุยี่สิบต้น เป็นอายุที่พอดีที่สุด แต่กลับต้องเป็นแม่หม้ายแล้ว

การตัดสินจำคุกเมื่อกี้ เธอได้ยินอย่างชัดเจน

แต่มู่เฟิงบริสุทธิ์ใจ !

เขากำลังรับโทษแทนมู่เหิง !

เธอเคยเตือนมู่เฟิง แต่แค่ไม่ช่วยอะไร มู่เหิงเป็นลูกชายที่เขารักและตามใจสุด เขาจะไม่ให้เขามีเรื่องอะไร

อำนาจตำแหน่งของมู่เฟิงไม่มีแล้ว แต่มู่เหิงไม่ใช่

เขาจึงได้แค่ปกป้องเขาแบบนี้

“เขาเป็นพ่อคุณ คุณจะยอมให้เขาเข้าคุกแบบนี้หรอ ! “ เย่ชิ่นตะโกนออกมาสุดขีด

“ไม่อย่างงั้นหล่ะ พ่อฉันสมยอมเอง ฉันไม่ได้บังคับเขา “ สีหน้ามู่เหิงเฉยชา

“พ่อให้เงินกับเธอคงไม่น้อยหรอกมั้ง พอที่จะให้อนาคตเธอไม่ต้องลำบาก ทำให้พ่อฉันมีความสุข เธอก็ไม่สมยอมไม่ใช่หรอ ? “ มู่เหิงพูดเย้ยหยัน

เย่ชิ่นห่างกับมู่เหิงสาบสิบปีเต็มๆ เย่ชิ่นในสายตาทุกคน มองแล้วก็เหมือนเป็นแค่เงินของมู่เฟิง

เย่ชิ่นหัวเราะ “ ถ้าฉันบอกว่า ฉันจริงใจหล่ะ “

มู่เหิงยังคงพูดเยาะเย้ย “ พ่อฉันก็เข้าไปแล้ว ไม่ต้องมาพูดปลอมหน่อยเลย อีกอย่าง อย่ามาเป็นบ้าต่อหน้าฉัน คนบ้า “

พูดจบ มู่เหิงขึ้นรถ หมุนรถแล้วจากไปอย่างเร็ว

เย่ชิ่นนิ่งอยู่กับที่ น้ำตาไหลไปทั่วหน้า

……

ไม่นาน ก็เป็นเวลาเปิดเรียนแล้ว นอกจากก่อนหน้านี้ที่นอนโรงพยาบาล เวินจิ้งก็อยู่กับการเรียนตลอด ไป๋สือพอใจในตัวเธอมาก

ก่อนหน้านี้ หลิงเหยาได้กลับไปบ้านหลิงอีกแล้ว ครั้งนี้กลับมาแล้ว เธอดูมีความโล่งอก

เพราะยังไงตอนเธออยู่ในบ้านหลิง เธอเหมือนโดนควบคุมไว้ตลอด พี่ชายก็ไม่อยู่ ที่ผ่านมาคุณแม่ก็เข้มงวดกับเธอ วันหยุดได้นัดกิจกรรมทางสังคมที่มีชื่อเสียงให้เธอไว้มากมาย เธอกลับไม่ได้ชอบมาก

กลางคืนเวินจิ้งและหลินเหยาได้ทานอาหารญี่ปุ่นแถวโรงเรียน พูดถึงเรื่องที่ช่วงนี้หลิงอี้จะกลับไปรับหน้าที่อุตสาหกรรมของบ้านหลิงที่ประเทศ C ช่วงนี้ก็จะไม่อยู่หนานเฉิงแล้ว

หลิงเหยาผิดหวังมาก พี่ชายในสายตาเขา เป็นเหมือนต้นไม้ที่สูงใหญ่ คอยปกป้องเธอตลอด

“ครั้งนี้ เธอกับมู่วี่สิงได้อยู่ด้วยกันจริงแล้วหรอ ? “ พูดเรื่องของตัวเองจบ แล้วถามเวินจิ้ง

เวินจิ้งนิ่งไป ค่อยๆพยักหน้า

“เธอกับเจียงฉีหล่ะ ? “ เวินจิ้งถาม

“ก็แบบนั้น แอบอยู่ด้วยกัน “ หลินเหยาแก้มแดงเล็กน้อย

“ปิดเทอม กลับไปบ้านหลิง แม่ฉันก็นัดบอดให้ฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว “ หลิงเหยาพูดระบาย

เจียงฉีไม่ใช่ตระกูลเศรษฐี ไม่มีทางอยู่ในสายตาคุณแม่แน่นอน

ในสายตาแม่หลิง จำเป็นที่จะต้องมีตำแหน่งที่พอสูง ถึงจะแต่งงานกับหลิงเหยาได้

“ยังไงเธอก็ยังเรียนไม่จบ ไม่ต้องรีบขนาดนี้ก็ได้ “ เวินจิ้งพูดปลอบใจ

หลิงเหยาอายุน้อยกว่าเธอหลายปี เรียนปริญญาตรีจบก็เลื่อนขึ้นมาโดยตรง

“ฉันก็คิดแบบนี้ ยังไงอนาคตฉันก็ไม่ไปคิด ตอนนี้อยู่กับเจียงฉี ฉันมีความสุขมาก แค่นั้นก็พอแล้ว “ หลิงเหยามองกว้างมาก

……

หลังจากเปิดเทอม เวลาของเวินจิ้งก็แทบจะอยู่แต่โรงพยาบาล นอกจากไป๋สือ เธอยังตามเรียนรู้กับอาจารย์ท่านอื่น ใช้เวลาได้คุ้มค่ามาก

ตารางสอนของมู่วี่สิงได้จบลงในเทอมหนึ่งแล้ว จนถึงตอนนี้ยังไม่มีการกำหนด แต่เวินจิ้งก็ยังมาเป็นผู้ช่วยของเขาในวันพุธที่เป็นเวรตรวจของเขา แต่เวลาที่ได้เจอกันก็น้อยลงมาก

โจวหย่านโดนย้ายไปสาขาอื่นแล้ว แต่เวินจิ้งก็จะบังเอิญเจอเธอบางครั้ง แต่แค่นิสัยอารมณ์ของโจวหย่านก็ดูเหมือนจะดีขึ้นไม่น้อย

จบการตรวจ วันนี้เวินจิ้งไม่มีธุระอะไรแล้ว มู่วี่สิงก็พาเธอกลับไปที่บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปอย่างเคยชิน