Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน - ตอนที่ 88

บทที่ 88 ห้องแต่งงาน

ในอีกด้านหนึ่ง มู่วี่สิงราวกับว่าควบคุมได้ยาก

เธอก้มหน้า ไม่กล้ามองเขา

เพียงแค่จากห้องนอนไปยังห้องน้ำแสงสว่างในระหว่างวันนั้นสว่างเกินไปเธอสามารถเห็นการเคลื่อนไหวทุกอย่างของเขาได้อย่างชัดเจนรู้สึกถึงพลังของเขาความรู้สึกนั้น … เป็นประวัติการณ์ไม่เคยมีมาก่อน

แต่มันทำให้เธอสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ

หลังจากอาหารเช้า มู่วี่สิงก็ให้เธอเปลี่ยนชุด และพาเธอออกไปด้านนอก

“ไปไหน?” เวินจิ้งถาม แต่มู่วี่สิงก็ทำท่าทีไม่สนใจไม่ตอบเธอ

จนกระทั่งรถได้เข้าไปในการ์เด้นมูเจียวาน อาคารรอบข้างก็ดูคุ้นเคย

เธอยังจำได้ว่า ห้องแต่งงานของเธอและมู่วี่สิงอยู่ที่นี่

หรือว่าได้รับการปรับปรุงแล้ว?

ปรากฏว่า มันเกือบสามเดือนแล้วตั้งแต่เธอแต่งงานกับมู่วี่สิง

ผลักประตูเข้าไป สไตล์ที่เรียบง่ายเหมือนกับที่เธอเลือกในเวลานั้นและได้รับการปรับปรุงใหม่โดยทั่วไปยกเว้นรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ

มู่วี่สิงมอบแท็บเล็ตให้เธอ “สั่งซื้ออุปกรณ์เสริมที่เธอชอบ”

เวินจิ้งมองเขา หัวใจของเธอก็เต้นรัว

บ้านหลังนี้มีขนาดเล็กกว่าบ้านเก่าของตระกูลมู่มาก แต่เมื่อเธอเดินเข้ามา ที่นี่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นมาก

ฉันอดไม่ได้ที่จะจินตนาการรูปโลกของคนสองคนที่เดินไปกับมู่วี่สิง เป็นไปได้ไหม?

ระหว่างพวกเขา ความสัมพันธ์ดังกล่าวมีอยู่จริงหรือไม่?

ในขณะที่เหม่อลอย มู่วี่สิงกอดเอวเรียวของเธอจากนั้นก็ยกใบหน้าเธอขึ้น “คิดอะไรอยู่ หืม?”

“ฉันกำลังคิดว่า ถ้าคุณแต่งงานกับผู้หญิงที่คุณชอบในอนาคตแล้วมันจะลำบากในการซ่อมแซมปรับปรุงอีกรอบ” เวินจิ้งพูดอย่างตัดทอน

“เวินจิ้งไม่ต้องการฉันแล้วหรือ?” น้ำเสียงของมู่วี่สิงรู้สึกเจ็บปวดมาก

เวินจิ้งนิ่ง เธอไม่อาจชอบคนอื่นได้อีกต่อไปดังนั้นจึงไม่น่าเป็นไปได้ที่เธอจะออกจากมู่วี่สิง

เขาเป็นคนดีมากและเขาจะได้พบกับใครบางคนที่คู่ควรกับเขาในอนาคต

“มู่วี่สิง หากใครคนหนึ่งพบคนที่เหมาะสมกว่าระหว่างเรา ความสัมพันธ์นี้จะหยุดเมื่อใดก็ได้” เวินจิ้งพูดอย่างชัดเจน

ทันทีที่คำพูดจบลง มู่วี่สิงก็ได้จับคางเธอขึ้น

หยุดลงเมื่อไหร่ก็ได้?

ผู้หญิงคนนี้รู้วิธีทำให้เขาโกรธจริงๆ

“เธออยากจะจากไปแล้ว ใช่ไหม?” มู่วี่สิงผลักเธอออกไป เวินจิ้งที่โดนผลักก็ชนเข้ากับกำแพง

เวินจิ้งกัดริมฝีปาก หันไปมองใบหน้าที่หล่อเหลาของมู่วี่สิง เขาโกรธอะไรกัน?

ไม่ใช่ว่าพูดกันไว้ตั้งแต่แรกหรือ?

“ถ้าคุณจะเข้าใจแบบนั้น ก็ไม่ผิด” เวินจิ้งพูดด้วยใบหน้าไม่สนใจ มู่วี่สิงจึงโกรธ

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเอนไปทั่วร่างกายของเธอ ปกคลุมไปด้วยอากาศเย็น เธอรู้สึกตกใจกลัวเล็กน้อย

ในตอนนี้เขาเป็นอันตรายและลึกล้ำไม่ได้เป็นมู่วี่สิงที่อ่อนโยนที่เธอเคยสัมผัส

เธอลดตาของเธอลง เธอรู้สึกตื่นตระหนก

“อย่าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับมัน!” เมื่อพูดจบ มู่วี่สิงขัดขวางลมหายใจของเธออย่างรุนแรง เวินจิ้งไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ แต่เธอต้องทนได้

จูบแบบนี้ดูเหมือนจะทรมาน แต่ทำไมมันถึงทำให้มึนเมา

มู่วี่สิงอยู่ที่นี่ไม่นานโรงพยาบาลก็โทรสายด่วนเข้ามา มีผู้ป่วยที่ยากจะวินิจฉัยได้ย้ายเข้ามา มู่วี่สิงต้องไปด้วยตัวเอง

เวินจิ้งจึงเป็นอิสระ เพิ่มเฟอร์นิเจอร์เล็ก ๆ และของประดับตกแต่งบางอย่าง เมื่อมองเวลาก็เห็นว่ายังพอมีเธอจึงวางแผนจะไปเยี่ยมเจี่ยนอี

มู่วี่สิงไม่ได้ติดตามเธอกลับมา เจี่ยนอีก็บ่น แต่ยังสามารถเข้าใจงานที่ยุ่งๆของเขา

เมื่อทานข้าวเย็นเสร็จก็ออกมา เมื่ออยู่ตรงประตูบ้าน ร่างที่คุ้นเคยก็โผล่มา

ฉืออี้เหิงกำลังย้ายของลงชั้นล่าง

ในอดีต ฉืออี้เหิงอาศัยอยู่ชั้นบนอย่างเงียบ ๆ แต่ตอนนี้ห้องนั้นว่างเปล่ามาหลายปีแล้ว

พวกเขาทั้งสองไม่พูดกัน ความรักในอดีตช่างหวานและสวยงามเหลือเกินเหลือไว้เพียงความสวยงามเท่านั้น