Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - ตอนที่ 39 คุณมาในตอนนี้ได้อย่างไรกัน
ตอนที่ 39 คุณมาในตอนนี้ได้อย่างไรกัน
“ที่รัก มานี่ ให้ฉันจูบก่อน ฉันอยากจะตายแล้ว……” ในขณะที่พูด ยินเสี้ยวเสี้ยวเหมือนจะรู้สึกว่าน้ำลายของผู้จัดการจาง ได้หยดลงบนแก้มของเธอ ร่างกายที่แข็งแรงของเขา ควบคุม ร่างเล็กๆ ของเธอไว้ ทุกครั้งที่ดิ้นรน สำหรับยินเสี้ยวเสี้ยวแล้วคือการเจ็บตัว ร่างกายได้รับบาดเจ็บทุกครั้ง
ยินเสี้ยวเสี้ยว พยายามหลบหลีกผู้จัดการจาง เพราะการดิ้นรนของเธอ ผู้จัดการจางไม่กล้าที่จะคลายออกแม้แต่น้อย แต่จะไปอีกขั้นหนึ่ง ก็เป็นไปไม่ค่อยได้ แต่สถานการณ์นี้คงอยู่ไว้นิ่งนาน ยิ่งเป็นผลเสียต่อยินเสี้ยวเสี้ยว
ในขณะที่หลบหลีก ยินเสี้ยวเสี้ยวพยายามที่จะให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ ในตอนนี้ เธอต้องหาวิธีที่จะช่วยตัวเอง!
“คุณลุงจาง คุณปล่อยฉันไป ไม่งั้นคุณจะไม่มีผลดีแน่ๆ!”
ยินเสี้ยวเสี้ยว เงยหน้าขึ้นด้วยความโกรธ และพูดกับผู้จัดการจางที่ทับตัวเธอไว้ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอพูดถึงตัวตนของจิ๋นลี่ยวน กับคนนอก
“สามีของฉันจะไม่ปล่อยคุณไว้แน่นอน บ้านจิ๋น จะไม่ปล่อยคุณไว้แน่นอน!”
ผู้ชายที่ไม่ได้เห็นการข่มขู่ของยินเสี้ยวเสี้ยวอยู่ในสายตา ในตอนที่ได้ยินประโยคสุดท้าย ตัวแข็งทื่อเล็กน้อย แววตาที่มองดูยินเสี้ยวเสี้ยว มีความสับสนพาดผ่าน
บ้านจิ๋น?
บ้านจิ๋นใน เมืองTหรือ?
ยินเสี้ยวเสี้ยว พยายามอย่างยิ่ง ที่จะไม่ให้ตัวเองสั่นเทา หรือหวาดกลัว เธอจะต้องปลอดภัย จะต้องปลอดภัยแน่นอน……
แววตาที่จ้องมองผู้จัดการจางเต็มไปด้วยความแน่วแน่และพลังอำนาจอย่างหนึ่ง!
นั่นคือพลังอำนาจแห่งการเป็นคนของบ้านจิ๋น
ตั้งแต่วินาทีที่เธอกับจิ๋นลี่ยวนได้จดทะเบียนสมรสกัน เธอก็เป็นคนของบ้านจิ๋นแล้ว!หลังจากที่รู้ว่าพ่อแม่ของตัวเอง ได้ทำอะไรกับตัวเองบ้าง ยินเสี้ยวเสี้ยว ยิ่งไม่อยากจะเป็นลูกของพวกเขา!
ดูร่องรอยจากการดิ้นรนที่บ้าคลั่ง มือและเท้าของยินเสี้ยวเสี้ยว ในตอนนี้ กลายเป็นรอยแดงหมดแล้ว หลายที่ผิวถลอกหมดแล้ว เลือดออกเล็กน้อย แต่ความเจ็บปวดแบบนั้น ก็ไม่สามารถเบี่ยงเบนความสนใจของเธอได้
ผู้จัดการจาง มีความลังเลเล็กน้อย พูดให้ถูกคือ ครั้งที่แล้ว ได้เห็นจิ๋นลี่ยวนที่บ้านยิน เขาก็ค่อนข้างสงสัยแล้ว แต่สุดท้ายก็อดไม่ไหว!
ถ้าเขาสามารถได้ตัวว่าที่ลูกสะใภ้ของบ้านจิ๋นพูดออกไปแล้ว จะเป็นเรื่องที่น่าภูมิใจมากเลยไม่ใช่หรือ?
ค่อยๆโน้มตัวลงไป ผู้จัดการจาง ยิ่งหัวเราะได้ใจเข้าไปอีก แล้วพูดว่า “ถ้าผู้ชายของเธอ เป็นคุณชายของบ้านจิ๋นจริงๆ ฉันทำแบบนี้ เขาก็ได้แค่มองเท่านั้น ใครให้เขาไม่แสดงตัวตนล่ะ ยินเสี้ยวเสี้ยวฉันแนะนำให้เธอเชื่อฟังดีๆ จะได้ไม่ต้องทรมานมาก!”
ทันทีที่สิ้นคำ ผู้จัดการจางก็ได้จูบลงไปอย่างดุเดือด ยินเสี้ยวเสี้ยวตื่นตัวอยู่เสมอ เอียงหัวไปข้างๆ การจูบของผู้จัดการจาง ก็ล้มเหลวอีกครั้ง และในเวลานี้ ความอดทนของเขาก็หมดลงไปในที่สุด!
เพี้ยบ!
ยินเสี้ยวเสี้ยวถูกตบที่ใบหน้าอย่างรุนแรง ผู้จัดการจางอารมณ์โกรธมาก
“โธ่เว้ย! ยินเสี้ยวเสี้ยว อุตส่าห์ ไว้หน้าให้แล้ว ก็อย่ามาดื้อดึงมาก ฉันดูสิว่าใครกล้ามาช่วยเธอ!”
ผู้จัดการจางตะโกนด่าเสียงดัง มือที่ดึงมืออีกข้างของยินเสี้ยวเสี้ยวไว้ ยิ่งเพิ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเธอทนไม่ไหวขมวดคิ้วมุ่น “เธอเชื่อไหมว่า เดี๋ยวฉันจะโทรหาคนมาเพิ่ม อีกสามสี่คนทันที เธออย่าผยองมาก นึกว่าพี่ชายเธอมีความสัมพันธ์กับบ้านจิ๋น ก็ไม่มีใครกล้าแตะต้องเธอนั้นหรือ! ถ้ายังไม่ให้ความร่วมมือ เชื่อไหมว่าฉันจะตีเธอให้ตาย!”
ครั้งนี้ผู้จัดการจาง ตบได้โหดร้ายจริงๆ ยินเสี้ยวเสี้ยว ได้ลิ้มรสกลิ่นคาวเลือดในปากอย่างชัดเจน คำพูดของเขาทำให้เธอกลัว แต่ที่มากกว่านั้น ในตอนนี้เธอได้จุดประกายความหวังเล็กๆขึ้นมา อย่างน้อยตอนนี้เธอยังมีข้างหนึ่งอิสระ ไม่ใช่หรือ?
ในดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตา ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ต้องแกล้งทำ ก็เป็นท่าทางที่หวาดกลัวยิ่งนัก มือที่เป็นอิสระ จับใบหน้าที่โดนตบไว้ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และความยอมจำนนที่แสร้งทำขึ้น
ในเวลานี้ ผู้จัดการจางมีดีใจแล้ว ในความเห็นของเขา วันนี้จะไม่มีใครมาช่วยเธอได้ ตั้งแต่วินาทีที่ ยินเสี้ยวเสี้ยว กดกริ่ง ก็อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาแล้ว เธอหนีไม่ได้แน่นอน และเขาก็คิดว่า ตัวเองมีเวลามากที่จะเล่นกับเธอ!
“แบบนี้สิ ถึงน่ารัก เจ็บมากหรือเปล่า?” ผู้จัดการจางยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ยื่นมือไปลูบที่แก้มของ ยินเสี้ยวเสี้ยว ท่าทางที่น่าขยะแขยงนั้น เกือบทำให้ยินเสี้ยวเสี้ยวอาเจียนออกมา แต่ก็ยังต้องกัดฟันฝืนใจทนไว้ ในเวลาเดียวกัน มืออีกข้างหนึ่งของยินเสี้ยวเสี้ยวก็เป็นอิสระแล้ว แต่ร่างกายก็ยังไม่สามารถขยับได้ “เธอเชื่อฟังตั้งแต่แรก คุณลุงจะตีหนูได้อย่างไรล่ะ? ดูสิผิวพรรณอ่อนนุ่มแบบนี้ ดูแล้วทำให้คนปวดใจยิ่งนัก……”
ยินเสี้ยวเสี้ยว สั่นเทาไปทั้งตัว ความกลัวที่ไม่ปกปิดในสายตา ทำให้ผู้จัดการจางพอใจอย่างยิ่ง
ยินไป่ฝันบอกว่ายินเสี้ยวเสี้ยวดื้อรั้นมาก แต่ต่อให้เป็นผู้หญิงที่ดื้อรั้นมากแค่ไหน ท้ายที่สุดแล้ว ก็ยอมศิโรราบใต้เท้าของผู้ชาย!
เธอ ยินเสี้ยวเสี้ยวก็เช่นกัน!
อดทนการสัมผัสที่ ‘อ่อนโยน’ จากมือผู้จัดการจาง
ยินเสี้ยวเสี้ยวรอโอกาสตลอดเวลา……
ในที่สุด ตอนที่ผู้จัดการจาง โน้มตัวลงไป ต้องการที่จะจูบยินเสี้ยวเสี้ยวอีกครั้ง
ขาที่โดนทับไว้ เกือบหมดความรู้สึก ใช้แรงทั้งหมดตั้งหัวเข่าขึ้น กระแทกผู้จัดการจาง เข้าอย่างจัง อย่างไม่คิดจะมีชีวิตอยู่……
“อ๊าก!”
เสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งผู้จัดการจาง ที่เดิมทียังมีความได้ใจ ในตอนนี้ กลับกลั้นความเจ็บปวดไว้ จนใบหน้าแดงก่ำ กระแทกนั่งลงบนพื้น ไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้เป็นเวลานาน
ยินเสี้ยวเสี้ยว อยากจะหนี แต่ร่างกายที่หมดเรี่ยวแรงของเธอ เพิ่งทำการเคลื่อนไหว ก็เกือบล้มลง!
“ยินเสี้ยวเสี้ยว!” ผู้จัดการจางมองที่ยินเสี้ยวเสี้ยว โกรธจนกัดฟันกรอด ในดวงตาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงก่ำ พยายามจะเอื้อมมือเพื่อกระชากเธอไว้ พูดข่มขู่ว่า “เธอหยุดเดี๋ยวนี้ วันนี้ฉันจะเอาเธอให้ตาย!”
ยินเสี้ยวเสี้ยว ตกใจจนตัวสั่น ไม่ทันที่จะไปสนใจอะไรทั้งนั้น ยื่นมือออกมาบีบที่ต้นขาของตัวเองแรงๆ อาการเจ็บปวดที่ชัดเจนส่งมาถึง ยินเสี้ยวเสี้ยวขมวดคิ้วมุ่น วิ่งพุ่งตรงไปที่หน้าประตู……
ผู้จัดการจางที่อยู่ด้านหลัง มองการเคลื่อนไหวของยินเสี้ยวเสี้ยวพยายามอย่างหนักเพื่อระงับความเจ็บปวดของตัวเอง ใบหน้าที่กลั้นจนแดงก่ำ ก็ได้วิ่งตามไปด้วย การกระแทกในเมื่อกี้ ได้ทำร้ายเขาแล้วจริงๆ แต่ก็ไม่ได้สาหัสมาก แต่ชะลอตัวหน่อยก็ดีแล้ว เพราะยินเสี้ยวเสี้ยวในเวลานั้น ชาไปทั้งตัว จะมีแรงเหมือนเวลาแข็งแรงปกติได้ที่ไหน?
ยินเสี้ยวเสี้ยว ไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับไปมอง ทุกครั้งที่ได้เข้าใกล้ประตูเพิ่มอีกหน่อย ความหวังในใจของ ยินเสี้ยวเสี้ยว ก็มีมากขึ้นเท่านั้น เดินโซเซวิ่งไปทางหน้าประตู เส้นผมกระจัดกระจาย เสื้อผ้าไม่เป็นระเบียบ ดูแล้วทุลักทุเลอย่างมาก!
กัดริมฝีปากของตัวเองไว้ เธอสาบานว่า ถ้าหากเธอได้ออกไป จะไม่นับถือคนบ้านยินที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เป็นครอบครัวของเธออีก! ต่อจากนี้ทางใครทางมัน!
เห็นว่ามือของยินเสี้ยวเสี้ยวได้สัมผัสถึงกลอนประตูแล้ว แต่ความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ได้ส่งตรงมาจากหนังศีรษะของเธอ
ผู้จัดการจางที่อยู่ข้างหลัง ได้เดินก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว ดึงผมยาวที่ลอนเล็กน้อยของ ยินเสี้ยวเสี้ยวไว้ ไม่มีความเมตตาเลยแม้แต่น้อย แรงเยอะมา ราวกับว่าสามารถได้ยินเสียงของหนังศีรษะฉีกเบาๆได้อย่างชัดเจน
ยินเสี้ยวเสี้ยว ไม่อยากที่จะไปสนใจ แต่ก็ต้องเอนศีรษะไปข้างหลัง และลูกบิดประตู ที่ถูกหมุนออกหนึ่งส่วนสามแล้ว ได้ค่อยๆออกห่างจากตัวเธอไปโดยต่อหน้าต่อตาอีกครั้ง…… หลังจากที่กระชากยินเสี้ยวเสี้ยวออกห่างจากประตู ผู้จัดการจาง กระทืบเท้าลงบนตัวของ ยินเสี้ยวเสี้ยวปากก็ตะโกนดุด่า “นางสารเลว รอต่อไป จะต้องส่งแกให้คนอื่นแน่ เรียงกันต่อไม่ขาดสายแน่ นางตัวดี!”
ยินเสี้ยวเสี้ยวถูกกระทืบจนล้มลงกับพื้น มือหุ้มหัวไว้แน่น เธอรู้สึกได้ชัดเจน ว่ามีของเหลวไหลช้าๆระหว่างนิ้วมือของเธอ ดวงตาสีดำกลมโต มองไปทางประตูด้วยความคาดหวัง……
หรือว่า วันนี้เธอจะถูกย่ำยีแล้วจริงๆ
ดูระยะห่างไกลออกไปเรื่อยๆ ไกลออกไปเรื่อยๆ ก่อนหน้านี้ ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่เคยจะร้องไห้ ในเวลานี้ ได้หลั่งน้ำตาออกมา ตะโกนออกมาอย่างเจ็บปวดทรมาน
“จิ๋นลี่ยวนคุณอยู่ที่ไหน?”
ทำไมคุณไม่มาช่วยฉัน?
จิ๋นลี่ยวน……
เสียงนั้นเสมือนได้ใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดของยินเสี้ยวเสี้ยวต่อสู้กับ ผู้จัดการจางมานานขนาดนี้ เธอในตอนนี้ เหนื่อยล้าหมดพลังตั้งนานแล้ว
ทันใดนั้น ประตูที่เจือจางขึ้นเรื่อยๆในสายตาเธอ ถูกคนถีบกระทืบด้วยเท้าอย่างเหี้ยมโหด แล้วเปิดออก……
ยินเสี้ยวเสี้ยว นั่งอยู่บนพื้นอย่างล่องลอย ทุลักทุเลราวกับว่าเป็นผู้ป่วยที่เพิ่งหนีออกจากโรงพยาบาลโรคจิต เมื่อได้เห็นร่างที่ปรากฏตรงหน้าประตู น้ำตาบนใบหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยว ยิ่งทะลักไหลออกมาอย่างไว……
จิ๋นลี่ยวน……
จิ๋นลี่ยวน……
ในที่สุดคุณก็มาแล้ว……
มันยากที่จะอธิบายได้ ในตอนที่จิ๋นลี่ยวนขับเรนจ์โรเวอร์เหมือนเป็นรถสปอร์ตพุ่งเข้ามา หลังจากไปถึง ‘โรงแรมหซือซัน’ วินาทีที่ได้ยินเสียงกรีดร้องที่หมดหวังของ ยินเสี้ยวเสี้ยว แล้วพังประตูเข้ามา สภาพของยินเสี้ยวเสี้ยว ทุลักทุเล แต่วินาทีที่เห็นเขา ได้ยิ้มยกมุมปากขึ้น……
ไฟแค้นได้ปะทุขึ้นมาในทันที!
ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว บอกได้เลยว่าสีหน้าของจิ๋นลี่ยวนไม่น่าดูจนถึงขีดสุดแล้ว พนักงานโรงแรมที่ตามอยู่ข้างหลัง มองดูเหตุการณ์นี้ด้วยความเกรงกลัว ทั้งหมดหดตัวไว้ไม่กล้าพูด
ผู้จัดการจางมอง จิ๋นลี่ยวนซึ่งปรากฏตัวขึ้นมากะทันหันอย่างมึนงง กำลังจะประณาม แต่ไม่คาดคิดว่า อีกฝ่ายแม้แต่โอกาสในการพูด ยังไม่ยอมที่จะให้เขาเลย ยังไม่ทันไปดูยินเสี้ยวเสี้ยว จิ๋นลี่ยวนก็ ยกเท้าขึ้นกระทืบใส่ผู้จัดการจางอย่างรุนแรง……
กระทืบครั้งนี้กับที่ ยินเสี้ยวเสี้ยวกระแทกใส่ ต่างกันราวฟ้ากับเหว และจิ๋นลี่ยวนยังสวมใส่รองเท้าหนังด้วย แรงที่มีพลังอำนาจ กระทืบลงไปอย่างโหดเหี้ยม ผู้จัดการจาง แม้แต่จะร้อง ยังไม่สามารถร้องออกมาได้ มือที่กระชากผมของยินเสี้ยวเสี้ยวไว้ ก็ได้ปล่อยทันที……
ยื่นมือออกมาดึงเนคไทของตัวเอง จิ๋นลี่ยวนถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วเดินไปข้างๆผู้จัดการจาง ที่เจ็บจนกองอยู่กับพื้น ไม่สามารถพูดอะไรได้แล้ว ในแววตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น พลังอำนาจที่กระจายออกมาจะทั่วทั้งร่าง ยิ่งทำให้ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ไม่กล้าพูดอะไร เหยียบไปที่ผู้จัดการจางทันที จิ๋นลี่ยวนพูดอย่างเยือกเย็น
“ในเมื่อนายชอบเรื่องแบบนี้มากขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นต่อไปนายก็ใช้ตาดูแล้วกัน!”
ทันทีที่ประโยคเยือกเย็นได้สิ้นสุดลง แรงตรงเท้าก็เพิ่มมากยิ่งขึ้น
พอใจที่ได้ยินเสียงร้องตะโกนอย่างบ้าคลั่งของผู้จัดการจาง ภายในห้อง หลังจากที่ขอความเมตตาอย่างสุดชีวิต จิ๋นลี่ยวนคำรามเสียงเบา ถึงยอมที่จะปล่อยเท้าของตัวเองออก ผู้คนที่อยู่นอกประตูได้เห็นเข้า ต่างก็หดตัวลงทันที
หันตัวเดินไปตรงหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยว จิ๋นลี่ยวน ขมวดคิ้ว มองเธอด้วยความปวดใจ
เงยหน้าขึ้น ยินเสี้ยวเสี้ยวจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้า น้ำตาไหลทะลักออกมาอย่างบ้าคลั่ง โดยที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้ ไม่ให้โอกาสเขาตั้งสติ ยินเสี้ยวเสี้ยว พุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของจิ๋นลี่ยวนทันที
ร้องไห้พร่ำบ่น “จิ๋นลี่ยวน คุณมาในตอนนี้ได้อย่างไรกัน ได้ยังไง…… ถ้าฉันสกปรกแล้ว จะทำยังไง? จะทำยังไง……?”
เสียงร้องไห้นั้น เมื่อหูได้ยินเข้า เจ็บปวดใจยิ่งนัก