Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - ตอนที่21 รูปร่างก็งั้นๆ

ตอนที่21 รูปร่างก็งั้นๆ

ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้ดีว่าคำพูดของยินรั่วอวิ๋นมีอย่างอื่นแอบแฝงอยู่ ต่อหน้าแสดงว่าเป็นห่วงเธอ แต่ความเป็นจริงเขากำลังพยายามทำให้จิ๋นลี่ยวนเข้าใจผิด บอกเขาว่า เธอเป็นผู้หญิงหน้าด้านที่ไม่มียางอาย เธอมองหน้าเขานิ่ง รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวตลก แต่พอมานั่งมองหน้าของจิ๋นลี่ยวนแบบนี้ เธอกลับพูดอะไรไม่ออก

ในใจจริงๆ เธอค่อนข้างไม่มั่นใจ เธอยังไม่รู้จักจิ๋นลี่ยวนดี ไม่รู้ว่าเขาจะตัดสินใจยังไง เพราะคงไม่มีครอบครัวไหนที่จะยอมรับผู้หญิงที่ประวัติไม่ดีมาเป็นลูกสะใภ้ และถ้าวันนี้เขามาทำเรื่องขอหย่าอย่างที่ยินรั่วอวิ๋นพูด เธอก็คงจะต้องยอมรับความจริง

ยินรั่วอวิ๋นมองหน้า ยินเสี้ยวเสี้ยว พอลับหลังจิ๋นลี่ยวนเธอก็อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มมุมปาก เธอตกหลุมรักจิ๋นลี่ยวนตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น และที่สำคัญตอนนี้เขากลับกลายเป็นสามีของยินเสี้ยวเสี้ยว ผู้หญิงที่เธอเกลียด เธอรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก ก็เลยทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะทำให้ทั้งสองผิดใจกัน ถ้าเกิดตอนนี้ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้แผนการของยินรั่วอวิ๋น เธอคงอยากจะตะโกนด่าเธอว่าโรคจิต

ยินรั่วอวิ๋นเดินเข้าไปจับแขนของเธอ ครั้งนี้เธอไม่ได้จับแรงเหมือนครั้งก่อน “พี่ พี่รีบอธิบายให้พี่เขยฟังสิ ถ้าเกิดพี่ต้องหย่าขึ้นมาจริงๆ จะทำยังไง พี่เพิ่งแต่งงานเมื่อวานเองนะ แล้วพอมาวันนี้จะหย่ากัน ถ้าเกิดคนอื่นๆ รู้ชีวิตทั้งชีวิตนี้ก็คงไม่มีใครกล้ามาแต่งงานกับพี่อีกแน่ๆ ”

ยินรั่วอวิ๋นทำท่าทางเป็นห่วงเธอมาก แต่เธอไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอ เพราะเธอกำลังมองหน้าเขาอยู่ กำลังรอฟังว่าเขาจะพูดอะไร และแล้วเขากลับลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้ามาหาเธอ ดึงให้เธอเข้าไปยืนใกล้เขา แล้วเอ่ยถามขึ้น “ทำไมเธอยังไม่เปลี่ยนชุดล่ะ”

เธอก้มมองชุดตัวเอง แล้วเพิ่งรู้ตัวว่าเธอยังใส่ชุดนอนอยู่ เป็นลายสนูปปี้กำลังยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกอยากจะเอาหน้ามุดดิน ทำไมเขาต้องเห็นเธอในสภาพที่น่าอายทุกครั้งล่ะ

“ฉันขอขึ้นไปเปลี่ยนก่อนนะ” เธอพูดจบก็หันหลังกลับ แต่กลับถูกเขาจับแขนไว้อีกครั้ง เธอหันกลับมามองหน้าเข้าด้วยความไม่เข้าใจ หรือว่าเขาจะเสียใจจริงๆ ที่ตอบตกลงว่าจะแต่งงานกับเธอ

“แขนเธอไปโดนอะไรมา” เขาเป็นหมอก็เลยค่อนข้างไวต่อความรู้สึกกับแผล เขาเห็นตั้งแต่ที่เธอเดินลงมาจากบันไดแล้ว และนี่ก็คือเหตุผลที่ทำไมเขาต้องดึงเธอเข้ามาหาเขา เมื่อกี้ตอนยินรั่วอวิ๋นจับแขนเธอ เธอจับถูกที่แผลของเธอพอดี

เธออึ้งไปสักพัก แต่กลับรู้สึกอบอุ่นที่หัวใจ ตอนอยู่ที่บ้านนอกจากพี่ชายของเธอก็ไม่เคยมีใครให้ความสนใจเธอ และเขาเป็นคนที่สองบนโลกนี้ที่ใส่ใจเธอ แม้กระทั่งเซี่ยงเฉิงก็ไม่เคย

“ฉันซุ่มซ่ามเอง” เธอไม่ได้ตั้งใจจะโกหกเขา แต่เพียงแค่ไม่อยากให้เกิดปัญหาขึ้น

ในสถานการณ์แบบนี้ เธอก็คงไม่มีทางบอกว่าเป็นฝีมือของยินรั่วอวิ๋น เธอกับเขายังไม่ได้สนิทกันมาก พอพูดไปเขาจะเชื่อหรือไม่เชื่อนี่ก็เป็นอีกปัญหาหนึ่ง เธอจะทำให้ตัวเองดูเป็นนางมารร้ายทำไมกันล่ะ

จิ๋นลี่ยวนจ้องหน้าเธอ สายตาของเขาไม่มีใครอ่านได้ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกกลัวว่าจะถูกเขาจับได้ เธอจึงกำลังจะดึงมือตัวเองกลับ แต่เขาปล่อยแขนเธอออกก่อน

“วันหลังทำอะไรก็ระวังหน่อย รีบขึ้นไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว ฉันรอเธออยู่ตรงนี้” จิ๋นลี่ยวนเอ่ยบอกเธอ

ยินเสี้ยวเสี้ยวพยักหน้าแล้วหันหลังเดินขึ้นบันไดไป เธอได้ยินเสียงของยินรั่วอวิ๋นที่พยายามเรียกร้องความสนใจจากเขา แต่เธอไม่สนใจ หัวใจเธอเต้นแรงมาก จนเธอไม่สามารถควบคุมได้………

“พี่เขยไม่ได้จะมาขอพี่หย่าหรอคะ” ยินรั่วอวิ๋นเงยหน้าถามเขาด้วยแววตาใสซื่อ แต่เขากลับไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอ เธอจึงเอ่ยพูดขึ้นต่อ “พี่เขย ครอบครัวของพี่จะรับพี่เสี้ยวได้หรอคะ พี่เสี้ยว…บางครั้งแม้แต่คำพูดของคุณพ่อเธอก็ไม่เชื่อฟัง”

พูดตามตรงผู้หญิงที่อ่อนแออย่าง ยินรั่วอวิ๋นมักจะมีผู้ชายมากมายอย่างจะปกป้อง เซี่ยงเฉิงก็คือหนึ่งในผู้ชายที่หลงกลเธอ แต่วันนี้เธอกลับทำให้เขาหลงกลเธอไม่ได้

จิ๋นลี่ยวนจ้องมองหน้าเธอ เขาเห็นแววตาเป็นประกายที่อยู่ข้างในลึกๆ ของเธอ สักพักเขาก็หันกลับไปมองหน้าหลี่หมึ้ง แล้วเอ่ยพูดขึ้น

“แม่ครับ ผมขอขึ้นไปหาเสี้ยวเสี้ยวก่อนนะครับ” พูดเสร็จ เขาก็เดินจากไปไม่แม้แต่จะรอให้หลี่หมึ้งหรือยินรั่วอวิ๋นได้พูดอะไรต่อ เขาก็เดินตรงไปที่บันได เขาเห็นว่าเธอเดินเข้าไปที่ห้องไหน ก็เลยไม่กลัวว่าจะเดินหลงหรือเข้าห้องผิด และเขาเห็นว่ายินรั่วอวิ๋นกำลังจะตามเขาขึ้นไป เขาเลยหันมาพูดขัดขึ้น “พวกคุณจะทำอะไรก็ทำต่อไปเถอะ ไม่ต้องสนใจผม”

เธอมองดูเขาขึ้นบันไดไป ได้แต่กัดฟันแน่นด้วยความอิจฉา เมื่อก่อนเซี่ยงเฉิงผู้ชายที่ทำดีกับ ยินเสี้ยวเสี้ยวมากจนเธออิจฉา เธอจึงคิดหาทางทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เขามา เธอเคยคิดว่าเซี่ยงเฉิงเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดแต่หลังจากที่ได้มาเจอจิ๋นลี่ยวน เธอก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาอีกครั้ง ทำไมผู้ชายดีๆ ทุกคนมักจะต้องชอบยินเสี้ยวเสี้ยว ในเมื่อแม่เธอเป็นคุณผู้หญิงที่ถูกต้องตามกฎหมายของบ้านยิน เธอต่างหากที่ควรจะได้เป็นคุณหนูคนที่ใหญ่ที่สุด….

“รั่วอวิ๋น แกมองอะไรอยู่” หลี่หมึ้งที่เป็นแม่ของเธอ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าลูกสาวคิดอะไรอยู่ เธอจึงเอ่ยเตือน “แกอย่ามาสร้างปัญหา จิ๋นลี่ยวนเป็นแค่หมอจะสู้อะไรกับนักธุรกิจใหญ่อย่างตระกูลเซี่ยงได้ แกหยุดคิดอะไรบ้าๆ ได้แล้ว ถ้าวันหนึ่งแกทำเซี่ยงเฉิงหลุดมือ ฉันจะคอยดูถ้าเป็นอย่างนั้นแกจะทำยังไง”

ทุกคำพูดของหลี่หมึ้งเป็นเหมือนมีดที่จี้โดนจุดความคิดของเธอ เธอจึงตัดสินใจหยุดความคิดบ้าๆ และพยายามบอกกับตัวเองว่าเซี่ยงเฉิงดีกว่าจิ๋นลี่ยวน……

พอหลี่หมึ้งกลับมาเป็นปกติแล้ว เธอก็ไม่ได้สนใจเธออีก ตอนแรกเธอกะจะแค่แกล้งถามอะไรดูเล่นๆ แต่ตอนนี้กลายเป็นแบบนี้มันก็ดีแล้ว แต่พอดูจากเรื่องข่าวที่เกิดขึ้น จิ๋นลี่ยวนก็ยังไม่ว่าอะไร นั่นก็หมายความว่าตระกูลจิ๋นก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น…..

ตระกูลที่ไม่สนใจแม้แต่ชื่อเสียงที่ไม่ดีอย่างลูกสาวบ้านของเธอ ถ้าไม่ได้เป็นเพราะแข็งแกร่งเกินไปก็คงเป็นเพราะอ่อนแอเกินไป และในความคิดของลูกแม่คู่นี้เป็นอย่างหลัง……

เห็นได้ชัดว่าแม่ลูกคู่นี้ไม่ได้สนใจว่าจิ๋นลี่ยวนกับยินเสี้ยวเสี้ยวจะเป็นยังไง พอเดินมาถึงหน้าห้องของยินเสี้ยวเสี้ยว เขาก็เคาะประตูตามมารยาท จนกระทั่งได้ยินเสียงคนที่อยู่ข้างในอนุญาต เขาก็เปิดประตูเข้าไป…..

หลังจากที่ประตูเปิดออก เขาก็ต้องตกใจอึ้ง

เธอกำลังใส่เสื้อผ้า แต่ดูจากการกระทำแล้วไม่แน่ใจว่าเธอกำลังจะใส่หรือถอด……

ชุดกระโปรงแขนกุดสีฟ้าอ่อน เธอใส่มันได้แค่เพียงข้างเดียว ชุดชั้นในสีชมพูอ่อนที่ห่อหุ้มอกสวยอยู่ บวกกับแสงแดดที่ส่องเข้ามาโดนตัวเธอ เป็นภาพที่สวยงามน่าหลงใหล….

เธอหันหลังกลับไปเห็นว่าเป็นเขา เธอก็ตกใจกรีดร้องเสียงดัง เสียงกรีดร้องของเธอเสียงดัง ทำให้เขารู้สึกอาย

เขาได้ยินเสียงคนเปิดประตูและกำลังเดินมาทางนี้ เขาจึงขมวดคิ้วเดินเข้าห้องไป แล้วปิดประตูลง เห็นได้ชัดว่าสภาพเธอตอนนี้ไม่สามารถให้ใครเห็นได้

พอเห็นเขาเข้ามาในห้องเธอ เธอก็อายหน้าแดง กำลังจะอ้าปากด่าเขา แต่กลับเห็นเขายืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับอยู่ในท่าหันหลังปิดประตู

ตอนนี้เขาก็กำลังยืนหันหลังให้เธอ

เธอก็เลยรีบใส่เสื้ออีกข้างให้เรียบร้อย มองดูแผ่นหลังของเขา เป็นเธอต่างหากที่เสียเปรียบ แต่การกระทำที่สุภาพบุรุษของเขากลับทำให้เธอรู้สึกว่าคนที่ผิดคือเธอเอง

ยังไม่ทันที่เธอจะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เขาเอ่ยถามเธอ “เธอใส่เสร็จรึยัง”

เธอพยักหน้า เอ่ยตอบกลับ “เสร็จแล้วๆ ”

พอได้ยินคำตอบของเธอเขาจึงเปิดประตูออก คนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือยินไป่ฝัน เห็นคนที่เปิดประตูคือจิ๋นลี่ยวนเขาเองก็อึ้งเหมือนกัน

“พ่อ เมื่อกี้เสี้ยวเสี้ยวช่างน้ำหนัก เห็นว่าตัวเองหนักขึ้น เธอก็เลยกรีดร้อง ต้องขอโทษด้วยครับ เสียงดังรบกวนคุณพ่อรึเปล่าครับ”

เธอตกใจอ้าปากค้าง เธอสูง168และหนักแค่50 เรียกว่าอ้วนหรอ และอีกอย่างเขากลับโทษว่าทุกอย่างคิดความผิดของเธองั้นหรอ

เขาพูดด้วยใบหน้าจริงจัง ยินไป่ฝันอยากจะต่อว่าแต่พอนึกขึ้นได้ว่าทั้งคู่แต่งงานกันแล้ว ก็เลยเอ่ยบอกนิ่งๆ “พวกแกยังเด็ก จะทำอะไรก็คิดดีๆ ” พูดจบก็หันหลังเดินจากไป

เขาหันกลับมาจ้องเธอนิ่งโดยไม่พูดอะไร จนทำให้เธอเริ่มรู้สึกเขินอาย แล้วเขาก็เอ่ยพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ “รูปร่างก็งั้นๆ วันหลังก็อย่าให้ใครเข้ามามั่วๆ ”

เธอโมโหจนอยากจะเอากระเป๋าที่ถืออยู่ในมือฟาดหัวเขา ไอ่ผู้ชายบ้า เป็นเธอต่างหากที่โดนเอาเปรียบ แต่เขากลับทำเหมือนกับว่าตัวเองถูกเธอเอาเปรียบ

หุ่นไม่ดีงั้นหรอ เปิดให้คนเข้ามามั่วงั้นหรอ

บ้านแกสิ นี่มันบ้านเธอนะ

พูดเหมือนกับว่าเธอตั้งใจจะอ่อยเขายังไงอย่างนั้นแหละ

เธอกระทืบเท้าด้วยความโมโห สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินตามเขาออกไป ยินรั่วอวิ๋นเห็นพวกเขาเดินลงมาด้วยกัน เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา ถ้าไม่ได้เป็นเพราะหลี่หมึ้งขวางเธอเอาไว้ ภาพลักษณ์ที่เธอพยายามสร้างว่าเป็นคนดีน่าปกป้อง ก็คงได้พังทลายลงแน่นอน

เขาเดินจูงมือเธอเดินเข้าไปยืนอยู่หน้าหลี่หมึ้ง “แม่ครับ พวกผมออกไปก่อนนะครับ”

เธอยกยิ้มอย่างไม่เต็มใจ เพราะจู่ๆ ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ไปแต่งงานกับจิ๋นลี่ยวน ทำให้เธอผิดใจกับ ผู้จัดการจาง เธอคงไม่มีทางยกยินรั่วอวิ๋นให้เขาแน่นอน ไม่งั้นเธอยังต้องพยายามสร้างภาพว่าเป็นภรรยาที่ดีเป็นแม่บ้านแม่ศรีเรือน เธอกับยินรั่วอวิ๋นรู้สึกเกลียดเธอมานานแล้ว

“อย่ากลับดึกกันมากล่ะ” เธอตอบกลับนิ่งๆ

เขาเปิดประตูรถให้เธอ ท่าทางใส่ใจของเขาทำให้ยินรั่วอวิ๋นรู้สึกไม่พอใจ

ทำไม ข่าวของยินเสี้ยวเสี้ยวก็ถูกปล่อยออกไปทั่วทั้งเมืองTแล้ว ทำไมเขาก็ยังทำดีกับเธอได้เหมือนเธอ ทำไม ยินเสี้ยวเสี้ยวมักจะโชคดีที่ได้ดีทุกอย่างล่ะ

เซี่ยงเฉิงก็คนหนึ่ง แล้วยังมีจิ๋นลี่ยวนอีกคน