Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - ตอนที่67 เกลียดเธอเหลือเกิน
ตอนที่67 เกลียดเธอเหลือเกิน
ยินเสี้ยวเสี้ยวเหมือนตกลงมาจากความสูง100,000เมตร ล่องลอยเหมือนหาจุดลงไม่เจอ สมองขาวโพลนแต่กลับมีเงาของคนคนนั้น.
จิ๋นลี่ยวน……
จิ๋นลี่ยวน……
เขาเคยมีความสัมพันธ์แบบนั้นด้วย?
เธอไม่เคยกล้าคิดเลย ว่าทำไมตอนที่เธอ ‘ขอแต่งงาน’ เหตุผลที่จิ๋นลี่ยวนถึงตอบตกลงอย่างง่ายดาย เธอบอกตัวเองมาตลอด จิ๋นลี่ยวนคงมีเหตุผลของตัวเอง หรือไม่ถูกบ้านจิ๋นกดดันให้แต่งงาน หรือไม่เขาอยากบอกลาความโสด หรือไม่เขาอาจจะเบื่อ……
แต่ว่าเธอเคยคิดเหตุผลร้อยแปดพันข้อ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้.
เมื่อวินาทีที่ผ่านมาเขาขังเธอไว้ที่สนามบินหรือเปล่า เมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมาเขาหยิบแหวนเพชรออกมาเพื่อขอแต่งงานใช่มั้ย เมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมาเขาคิดว่าเขาเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก แต่หนึ่งวินาทีต่อมา เธอยอมแพ้ เธอปฏิเสธ เธอจากไป……
เมื่อเธอปรากฏต่อหน้าเขาแล้วพูดเรื่องไร้สาระออกมา มันเป็นแค่เพียงความใจร้อน เป็นเพียงความไม่เต็มใจ หรือเป็นเพียงความโกรธชั่วคราวถึงได้ตอบตกลง?
ยินเสี้ยวเสี้ยวพยายามพิงที่ประตูรถ แล้วสูดหายใจหนักๆ ถ้าไม่ทำแบบนี้เธอรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองถูกบีบแรงๆ ทำให้เธอหายใจไม่ออก.
เธอไม่ใช่นักทฤษฎีสมคบคิด แต่ในเวลานี้เธอรู้สึกต้องคิดดีๆ ทำไมจิ๋นลี่ยวนถึงเห็นด้วย หลังจากนี้จิ๋นลี่ยวนจะทำพฤติกรรมแบบไหนในอนาคต？
“เสี้ยวเสี้ยว……”ยินจื่อเจิ้นเรียกเบาๆ เดินก้าวไปพยุงยินเสี้ยวเสี้ยวไว้ เขาให้เธอนั่งลงที่นั่งข้างคนขับแต่เขายังไม่รู้สึกวางใจ “เสี้ยวเสี้ยว เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”
ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้ตอบ แค่เอาหัวพิงที่ผนังเบาะไว้แล้วหลับตาไว้.
ยินจื่อเจิ้นถอนหายใจ แล้วขับรถออกไป แต่รถไม่ได้เคลื่อนไปทางโรงพยาบาลที่จิ๋นลี่ยวนอยู่ หรือไปทางสำนักงานกิจการพลเรือน แต่รถมาจอดที่ริมทะเล จากนั้นยินจื่อเจิ้นกดปุ่ม ทำให้รถกลายเป็นเปิดประทุน ลมอุ่นๆของทะเลพัดเข้ามา ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้สึกหายใจสะดวกมากขึ้น……
ทั้งสองคนนั่งให้ลมทะเลพัดอยู่ในรถเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น.
ผ่านไปสักพัก ยินจื่อเจิ้นถึงได้ถามออกมาเบาๆ: “เสี้ยวเสี้ยว เธอจะทำยังไง?”
ยินเสี้ยวเสี้ยวอึ้ง เธอควรทำยังไงดี? ทำยังไงดี?
ทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้ แล้วแต่งงานกับจิ๋นลี่ยวน? หรือว่าหย่าไปเลย แล้วแยกทางกับจิ๋นลี่ยวน? จะทำยังไงดี ตัวเธอเองก็ไม่รู้.
แต่ว่าเธอรู้ เธอกลัวมาก กลัวจิ๋นลี่ยวนใช้เธอเป็นโล่กำบัง กลัวว่าในสายตาของจิ๋นลี่ยวนแล้วเธอเป็นได้แค่ตัวแทน……
“พี่ชาย ฉันควรต้องยังไง？ “ยินเสี้ยวเสี้ยวถามเบาๆ เสียงที่ละเอียดอ่อนลงในลมทะเลและถูกพัดไปอย่างรวดเร็ว.
ยินจื่อเจิ้นไม่ตอบเป็นเวลานาน ไม่ได้พูดจนกระทั่งเวลาผ่านไปนาน: “เสี้ยวเสี้ยว นี้คือชีวิตของเธอ.”
นัยน์ตาสีดำและสีขาวนั้นตกตะลึง.
ใช่สิ นี้คือชีวิตของเธอ ไม่ว่ายังไงคนที่อยากไปก็คือตัวเธอเอง ไม่สามารถเปลี่ยนเป็นคนอื่รได้.
หลังจากเวลานาน ยินเสี้ยวเสี้ยวตอบ： “ฉันเข้าใจแล้ว ฉันขอพิจารณาแป๊บนึง.”
ยินจื่อเจิ้นรู้สึกปวดใจที่มองใบหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยว ที่ไม่มีคำพูด.
ยินเสี้ยวเสี้ยวตามยินจื่อเจิ้นถึงบ้านยินนั้น ทั้งบ้านยินนั้นยังคงวุ่นวาย ยินรั่วอวิ๋นกำลังจะแต่งงานในวันพรุ่งนี้ หลายสิ่งหลายอย่างเข้าสู่ขั้นตอนสุดท้าย.
เมื่อยินเสี้ยวเสี้ยวปรากฏอยู่ในบ้านยิน ดวงตาของยินรั่วอวิ๋นดูเหมือนจะถูกปกคลุมไปด้วยไฟ.
‘โรงแรมหซือซัน’！ งานเลี้ยงแต่งงานของยินเสี้ยวเสี้ยวของเธออยู่ที่‘โรงแรมหซือซัน’！
เธอจะมั่นคงได้อย่างไร ฉันจะกลืนลมหายใจนี้ได้อย่างไร?
เธอคิดว่าเธอแย่งเซี่ยงเฉิงไปเป็นสิ่งที่ดีที่สุดของยินเสี้ยวเสี้ยว แต่ฉันคาดไม่ถึงว่าไม่มีเซี่ยงเฉิงแต่ปรากฏจิ๋นลี่ยวนแทน！
พยายามอย่างมากที่จะฝืนยิ้มให้ตัวเอง ยินรั่วอวิ๋นกระซิบเบาๆ： “พี่สาว ครั้งที่แล้วเรื่องจริงที่พี่ส่งคำเชิญงานแต่งงานให้ฉัน？ งานเลี้ยงแต่งงานระหว่างคุณและพี่เขยจัดขึ้นใน‘โรงแรมหซือซัน’ อิจฉาจริงๆ.”
ยืนเสี้ยวเสี้ยวไม่สนใจเธอในอารมณ์นั้น ฉันมองไปที่เธอและเตรียมขึ้นไปชั้นบน แต่ฉันได้ยินเสียงข้างหลังฉัน.
“รั่วอวิ๋น อย่าไปพูดเหน็บแนมพี่หนูเลย การืดแต่งงานนั้นก็แค่ทำออกมาเล่นๆ จะไปจริงจังทำไม จิ๋นลี่ยวนเป็นแค่หมอศัลยแพทย์ธรรมดาๆจะไปมีความสามารถอะไรที่จะจัดงานแต่งที่ ‘โรงแรมหซือซัน’ คิดว่าตัวเองนามสกุลจิ๋นแล้วเป็นคุณชายบ้านจิ๋นเหรอ.” ในขณะที่หลี่หมึ้งตรวจสอบชุดของยินรั่วอวิ๋นอย่างรอบคอบ ก็พูดแดกดันไปด้วย: “จะว่าไปแล้ว เรื่องนี้ฉันเองก็ได้ยินมาจากคุณป้าเฉิงของเธอด้วย ว่าวันนั้นเสี้ยวเสี้ยวจะจัดงานแต่งที่ ‘โรงแรมหซือซัน’ คงจะเป็นไปไม่ได้.
“แม่คะ แม่หมายความว่ายังไง？” ยินรั่วอวิ๋นมองไปที่เธออย่างสงสัย ในมือยังมีอัญมณีที่ส่งมาจากบ้านเซี่ยง.
ยินเสี้ยวเสี้ยวยืนอยู่กับที่ไม่รู้ว่าคิดอะไร เพียงแค่ฟังอย่างเงียบๆ.
หลี่หมึ้งเงยหน้ามองยินเสี้ยวเสี้ยวแล้วยิ้มอย่างเยาะหยัน แล้วหัวไปตอบยินรั่วอวิ๋น: “พี่ของหนูแต่งงานวันที่23ของเดือนนี้ ถ้าจะจัดงานที่ ‘โรงแรมหซือซัน’คงจะเป็นไปไม่ได้ เพราะวันนั้นที่‘โรงแรมหซือซัน’จะหยุดงานทั้งหมด สำหรับงานแต่งของคุณชายสามของบ้านจิ๋น.
แค่ประโยคเดียว ยินรั่วอวิ๋นก็อดยิ้มไม่ได้.
คงจะใช่ การ์ดแต่งงานนั้นคงทำมาเล่นๆ บางทีตอนนั้นอาจจะโกรธถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ออกมา ถ้าเสียหน้าด้านนอกก็คงจะรู้สึกลำบาก แต่คนอย่างยินเสี้ยวเสี้ยวที่เสียหน้าในบ้านคงจะชินแล้ว พอคิดแบบนี้ ยินรั่วอวิ๋นก็คิดว่าการ์ดแต่งงานใบนั้นไม่ใช่ของจริง.
——‘โรงแรมซือซัน’หยุดงานทั้งหมด สำหรับงานแต่งงานคุณชายสามของบ้านจิ๋น.
ทันใดนั้น จิตใจของยินเสี้ยวเสี้ยวมีเพียงประโยคนี้เท่านั้น.
ยินเสี้ยวเสี้ยวอดไม่ได้ที่จะยกมุมปากขึ้นอย่างประชดประชัน.
ตั้งแต่ที่จิ๋นลี่ยวนผ่านขั้นตอนการแต่งงานที่รวดเร็วนั้น เะอก็รู้สึกได้ บ้านจิ๋นไม่มีการรีบร้อนที่มีการจัดงานแต่งงานที่กะทันหันนี้ ตอนนี้คิดดูแล้วจิ๋นลี่ยวนคงจะแอบเตรียมไว้แล้ว แต่ไม่คิดว่าที่เขาเตรียมไว้แต่แรกสุดท้ายจะตกมาที่เธอ……
ท้ายที่สุด เธอก็เข้ามาแทนที่คนอื่น……
“แม่คะ แม่อย่าพูดแบบนี้สิ โทษฉันวันนั้น ถ้าฉันหยุดสักนิด เรื่องก็จะไม่เป็นแบบนี้.” ยินรั่วอวิ๋นมองไปที่ยินเสี้ยวเสี้ยวด้วยความรู้สึกผิด สิ่งที่หดหู่มาสองวันในหลี่ก็โล่งใจในที่สุด ฉันรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย “เดิมทีฉันรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ได้แต่งงานก่อนพี่สาวของฉัน แม่คะพูดน้อยลงก็ได้.”
หลี่หมึ้งมองลูกสาวตัวเองอย่างพอใจ เธอพอใจกับนิสัยแบบนี้ของยินรั่วอวิ๋น สามารถพิจารณาและการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์ได้ คราวหลังอยู่บ้านเซี่ยงก็จะไม่ลำบาก.
ตอนนี้ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้มองพวกเธออยู่ในสายตา พอมองพอแล้วก็เดินขึ้นห้องไป ในสายตาไม่มีวี่แววของพวกเธอ แล้วก็ไม่ได้อธิบายเกี่ยวกับการ์ดแต่งงานนั้น.
ยินจื่อเจิ้นยืนอยู่ข้างๆ คิ้วของฉันขมวดคิ้วหลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่รู้สึกสงสารน้องสาวของตัวเอง.
หลังจากยินเสี้ยวเสี้ยวขึ้นไปหลี่หมึ้งก็ไม่สนใจ เขาลุกขึ้นยืนอย่างขยันขันแข็งและคว้ายินจื่อเจิ้นและถามอย่างกระตือรือร้น：จื่อเจิ้น พรุ่งนี้น้องสาวลูกแต่งงานแล้วคุณชายใหญ่บ้านจิ๋นจะมาไหม？ลูกส่งคำเชิญงานแต่งงานให้เขาหรือยัง？”
ได้ยินคำเช่นนั้น ยินรั่วอวิ๋นอดไม่ได้ที่จะมองไปข้างหน้า.
เมื่อก่อนเธอกับหลี่หมึ้งเคยอยากใช้ความสัมพันธ์ของยินจื่อเจิ้นมาช่วยเธอให้ได้คุณชายใหญ่บ้านจิ๋ว แต่ว่าคุณชายใหญ่บ้านจิ๋นตอนอยู่บ้านจิ่นนอกจากยินจื่อเจิ้นแล้วก็ไม่สนใจใคร ไม่ว่ายินไป๋ฝันจะเลี้ยงข้าวเขาก็ไม่มา ก็เอาใจคุณชายใหญ่บ้านจิ๋นอย่างเต็มที่ พอนานเข้านินรั่วอวิ่นก็ตายใจ……
เป็นเพียงการที่บางคนมักชอบจินตนาการ อย่างเช่นยินรั่วอวิ๋น หากตระกูลจิ๋นมาในวันพรุ่งนี้ เห็นความงามของเธอ……
แค่คิดอย่างนั้น ยินรั่วอวิ๋นรู้สึกว่าหัวใจดวงน้อยของเธอเต้นแรง.
ยินจื่อเจิ้นขมวดคิ้วเล็กน้อย มองลงไปที่แม่ที่คาดหวังของเธอ คำตอบที่ไร้ประโยชน์： “ฉันให้คำเชิญงานแต่งงานแล้ว แต่ว่าจะมาไม่มาฉันก็ทำอะไรไม่ได้.”
พูดถึง ยินจื่อเจิ้นกำลังจะออกไป เพียงแต่ว่าหลี่หมึ้งไม่ได้คิดที่จะปล่อยเขาไป แต่ลากเขามาพูด： ทำไมลูกพูดแบบนี้ ลูกกับคุณชายใหญ่บ้านจิ๋นสนิทสนมกันไม่ใช่หรอ ลูกสามารถทำอะไรได้ด้วยประโยคเดียว มา แม่จะสอน ตอนนี้ลูกโทรหาคุณชายใหญ่บ้านจิ๋น ให้เขามาวันพรุ่งนี้……”
เมื่อพูดอย่างนั้น หลี่หมึ้งก็ยื่นมือออกไปและหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและถามหมายเลขโทรศัพท์ยินจื่อเจิ้น.
ยินจื่อเจิ้นไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่หลุดพ้นจากการคุมขังของหลี่หมึ้ง：”แม่ครับ คุณชายใหญ่บ้านจิ๋นคือใคร เป็นคนที่ฉันสามารถพูดไม่กี่คำแล้วได้หรอ？น้องแต่งงานแล้วเกี่ยอะไรกับคนอื่น？”
อารมณ์ของยินจื่อเจิ้นก็ไม่ค่อยดีเช่นกัน ในเวลานี้ฉันไม่ได้ให้โอกาสหลี่หมึ้งและยินรั่วอวิ๋นแม้แต่น้อย หันหลังแล้วจากไป ด้านหลังมีความโกรธอยู่.
หลังจากได้สติหลี่หมึ้งรู้สึกไม่พอใจ แต่เมื่อมองไปที่ท่าทางที่ไม่มีความสุขของยินรั่วอวิ๋นเธอก็อดทนต่อความไม่พอใจของเธอ ปลอบยินรั่วอวิ๋นเบาๆ “รั่วอวิ๋น ไม่ต้องห่วง พี่ชายของเธอจะดูแลเธอเป็นอย่างดี พรุ่งนี้คุณชายใหญ่ต้องมาแน่นอน และเห็นแก่หน้าพี่ชายของเธอเขาต้องมา.”
ยินรั่วอวิ๋นไม่พูดอะไร เธอรู้ว่าหลี่หมึ้งกำลังปลอบเธอ.
คุณชายใหญ่บ้านจิ๋นคือใคร ตระกูลจื๋นเป็นครอบครัวแบบไหนกัน ในตระกูลยินนอกจาก ยินจื่อเจิ้นและตระกูลจิ๋นแล้วยังมีคนที่มีความสามารถนั้น? องค์กรมากมายในเมืองTให้หน้า ‘บริษัทจื่อยิน’ไม่ใช่เพราะบ้านยิน แต่เป็นเพราะมิตรภาพของยินจื่อเจิ้นกับคุณชายใหญ่บ้านจิ๋น!
แต่ว่าเธอไม่เข้าใจ ทำไมจากเล็กจนโต น้องสาวคนโปรดของยินจื่อเจิ้นคือยินเสี้ยวเสี้ยว แม้แต่ ยินจื่อเว่ยก็ไม่สามารถเทียบตำแหน่งยินเสี้ยวเสี้ยวในใจของเขาได้！เธอกล้าเดิมพัน ถ้าหยินเสี้ยวเสี้ยวแต่งงานในวันนี้ เพียงเพื่อให้ยินเสี้ยวเสี้ยวมีชีวิตที่ดีขึ้นในบ้านของสามี เขายินจื่อเจิ้นต้องพาคุณชายใหญ่บ้านจิ๋นมาแน่นอน！
แต่ทำไม ทำไมความเอาใจใส่ของพี่ยินจื่อเจิ้นเมื่อมาถึงตัวของยินรั่วอวิ๋นแล้วถึงหายไปหมด?
ยินรั่วอวิ๋นหันหน้าไปทางโกรธและจ้องไปทางห้องของยินเสี้ยวเสี้ยว มือเล็กๆกำแนน มีเส้นเลือดจางๆยื่นออกมาจากหลังมือ จะเห็นได้ว่าเธอโกรธแค่ไหน!
เธอเกลียดเธอ เกลียดเธอเกินห้ามใจจริงๆ！
เห็นได้ชัดว่าแม่ของเธอเป็นแม่ใหญ่ของตระกูลยิน เห็นได้ชัดว่าเธอควรจากเป็นคุณหนูของบ้านยิน แต่เธอมีสิทธิ์อะไรยินเสี้ยวเสี้ยวต้องหยุดอยู่ตรงหน้าเธอด้วย มีสิทธิ์อะไร！แม้แต่พี่ชายของเธอเองก็เอ็นดูเธอมาก ยินเสี้ยวเสี้ยวเป็นใครกันแน่ ฉันสามารถทำให้พี่ชายที่ดีที่สุดในครอบครัวเห็นคุณค่าของเธอมาก？
ยินรั่วอวิ๋นเม้มปากของตัวเองแน่น พูดไม่ออกสักคำ ได้แต่มองตรงๆไปที่ตรงนั้นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียด…