Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - บทที่109 ความอดทนของยินเสี้ยวเสี้ยว
บทที่109 ความอดทนของยินเสี้ยวเสี้ยว
จิ๋นลี่ยวนเพิ่งเข้ามา ที่ได้ยินเสียงคือเสียงแบบนี้ คิ้วค่อยๆขมวดขึ้นมา
ไม่ว่าผู้ชายคนไหน ก็ไม่ชอบคำพูดแบบนี้ ไม่ชอบที่สุดก็คือผู้หญิงของตัวเองมีอะไรกับผู้ชายอื่น ผู้ชายคนนั้นยังเป็นแฟนเก่าของผู้หญิงของตัวเอง
ก้าวเท้าใหญ่ๆ จิตใต้สำนึกจิ๋นลี่ยวนจะเดินไปข้างๆยินเสี้ยวเสี้ยว กลับเพราะคำถามของเซี่ยงเฉิงเลยหยุดลงมา รอคำตอบของยินเสี้ยวเสี้ยงอย่างไม่มีเหตุผล
คำพูดของยินรั่วอวิ๋นทำให้เซี่ยงเฉิงเสียสติเล็กน้อย ก้มหน้ามองผู้หญิงตรงหน้าที่สภาพแย่ ถามอย่างหยิ่งผยอง”ยินเสี้ยวเสี้ยว ในเมื่อใจเธอยังมีฉัน งั้นทำไมตอนนั้นเธอถึงแต่งงานกับจิ๋นลี่ยวนตามใจตัวเอง?เอาคืนฉันเหรอ?”
ยินเสี้ยวเสี้ยวแต่งกับเขา เพราะว่าสถานการณ์ตอนนั้นบังคับ หรือว่าจริงอย่างที่เซี่ยงเฉิงว่า เพราะเอาคืน?
ข้อนี้ ถ้าเป็นจิ๋นลี่ยวนก็อดที่จะอยากรู้ไม่ได้
ยินเสี้ยวเสี้ยวนั่งบนพื้น ความปวดของท้องน้อยมาทีละนิด เจ็บจนฝ่ามือเหงื่อออก แต่ตอนนี้ได้ยินคำพูดของเซี่ยงเฉิงเธอกลับหัวเราะออกมากะทันหัน เสียงอ่อนนุ่มและมีความเปราะบางอยู่ เสียงนั้นทำเอาเซี่ยงเฉิงละลาย และจับหัวใจจิ๋นลี่ยวนไว้แน่น
หรือว่า เรื่องจริงเป็นแบบนี้จริงๆ?
ยินเสี้ยวเสี้ยวหน้าซีด เงยหน้ายิ้มมองผู้ชายตรงหน้า ทั้งๆที่ทั้งสองคนคบกับมาสี่ปี แต่เธอกลับไม่สามารถเปรียบเทียบเขากับผู้ชายที่อ่อนโยนในสี่ปีนั้นได้
ปากบางขยับ ยินเสี้ยวเสี้ยวแค่ถามกลับ”เซี่ยงเฉิง นายเอาความมั่นใจที่ไหนมาคิดว่านายสามารถสู้สามีฉันได้?”
แค่ประโยคเดียว เซี่ยงเฉิงหน้าซีดเลย
ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดอย่างตั้งใจ พูดทีละคำ เสียงหนักแน่น”หรือว่าในสายตาพวกเธอฉันยินเสี้ยวเสี้ยวก็คือคนโง่รึไง?คนหนึ่งคือน้องสาวที่มักคิดจะใส่ร้ายฉัน คนหนึ่งคือแฟนเก่าที่ทิ้งฉันไปอย่างง่ายดาย ฉันยินเสี้ยวเสี้ยวยังจะปฏิบัติกับพวกเธออย่างเต็มที่เหรอ?เซี่ยงเฉิง นายถามคำถามแบบนี้ออกมา ใครให้ความกล้านี้กับนายกันแน่?
เซี่ยงเฉิงมองยินเสี้ยวเสี้ยว ลองหาความเสียใจจากดวงตาเธอดู แต่กลับผิดหวัง
“ผู้ชายที่คบกับฉันสี่ปี แต่พริบตาเดียวก็สามารถถูกน้องสาวแท้ๆของฉันดึงดูดไปง่ายๆ ทำไมฉันต้องไม่ลืมล่ะ?ผู้ชายที่ไร้คุณภาพแบบนาย ผู้ชายที่ไร้ความรับผิดชอบ ทำไมฉันยังต้องรอคอยโง่ๆล่ะ?เซี่ยงเฉิง ที่ฉันแต่งงานพูดแล้วก็ยังต้องขอบคุณนายกับยินรั่วอวิ๋น……”เสียงของยินเสี้ยวเสี้ยวเบามาก ถึงขั้นสามารถรู้สึกได้ถึงขนาดเสียงของเธอก็ยังกลั้นความเจ็บปวดนั้นอยู่”ถ้าไม่ใช่พวกเธอ ฉันก็จะไม่เจอสามีฉัน ฉันก็ไม่เห็น จริงๆแล้วฉันต้องการผู้ชายแบบไหน ไม่ว่าจะพูดยังไง ฉันพอใจกับการแต่งงานของฉัน และทะนุถนอมมาก”
คำพูดนี้ ทำความเพ้อฝันเล็กๆในใจเซี่ยงเฉิงแตกสลายหมด นาทีนี้แม้ว่าเมื่อกี้จะประสบกับการสูญเสียลูกก็ตาม เขาก็ไม่รู้สึก เขารู้แค่ว่าตัวเองถูกยินเสี้ยวเสี้ยวตบอย่างอ่อนโยนภายใต้สายตาทุกคน!ทั้งดังทั้งเจาะจง!
จู่ๆ เซี่ยงเฉินก็ยื่นมือจับไหล่ของยินเสี้ยวเสี้ยว ถามอย่างโมโห”ยินเสี้ยวเสี้ยว เธอไม่รักฉันจริงเหรอ?เธอไม่รักฉัน แล้วทำไมเธอถึงทำร้ายรั่วอวิ๋น หรือว่าเธอไม่ใช่อิจฉาลูกในท้องหล่อนเป็นของฉันเหรอ?”
นาทีนี้ จู่ๆยินเสี้ยวเสี้ยวก็เข้าใจว่าทำไมเซี่ยงเฉิงกับยินรั่วอวิ๋นถึงได้อยู่ด้วยกันแล้ว เพราะว่าที่แท้พวกเขาก็มีนิสัยที่เหมือนกัน หลงตัวเอง หยิ่ง มีความรู้สึกเหนือกว่าโดยกำเนิด……
ครั้งนี้ไม่รอคำตอบของยินเสี้ยวเสี้ยว จิ๋นลี่ยวนปรากฏตัวขึ้น มีเฉินผูลี่ตามหลัง พอทั้งสองคนปรากฏตัวขึ้นก็เกิดเสียงซุบซุบในฝูงชนขึ้น
จิ๋นลี่ยวนเก้าท้าวกว้างๆเดินมาถึงยินเสี้ยวเสี้ยวถอดเสื้อนอกตัวเองออกกอดยินเสี้ยวเสี้ยวแล้วอุ้มขึ้นมา ตาคมมองเซี่ยงเฉินที่คุกเข่าบนพื้น ยิ้มเยาะเย้ยแล้วหันหลังเตรียมออกไป
ตั้งแต่จิ๋นลี่ยวนปรากฏตัวขึ้นสายตาของยินรั่วอวิ๋นแทบจะไม่เคยออกจากเขาเลย จนถึงตอนนี้จิ๋นลี่ยวนอุ้มยินเสี้ยวเสี้ยวจะออกไปถึงรู้สึกตัว คำพูดที่เก็บไว้ในใจตั้งนานถึงได้ตะโกนออกมา
“ยินเสี้ยวเสี้ยว เธอกล้าบอกคนของบ้านจิ๋นว่าเธอท้องไหม?”คำพูดเดียว ทำเอาจิ๋นลี่ยวนหยุดเดินไปด้วย แล้วได้ยินรั่วอวิ๋นพูดว่า”ยินเสี้ยวเสี้ยว ตอนเธอแต่งกับจิ๋นลี่ยวนก็ไม่ได้บริสุทธิ์ เธอไม่กล้าพูดงั้นก็มีสองเหตุผล หนึ่งคือเสียตัวก่อนแต่ง สองคือลูกในท้องเธอแท้จริงแล้วไม่ใช่ของจิ๋นลี่ยวน!”
เที่ยวห้างยังเที่ยวข่าวใหญ่แบบนี้ออกมาได้ ประชาชนธรรมดาแสดงออกถึงความสุขของชีวิต
เรื่องซับซ้อนของคนรวย ไม่ได้เห็นง่ายๆจากหนังสือพิมพ์ปกติ
พูดจบ ทั้งห้างก็เงียบจนได้ยินแค่เสียงหายใจ
จิ่งซานช่าวถูกสวมเขาช่าวแบบนี้ ไม่ใช่ใครก็กล้าพูดมั่วๆ
ยินเสี้ยวเสี้ยวก้มหน้าในอกของจิ๋นลี่ยวนได้ยินคำพูดนี้ โกรธจนตั่วสั่น ดิ้นรนลงมาจากกอดของจิ๋นลี่ยวน เดินทีละก้าวถึงตรงหน้ายินรั่วอวิ๋น ต่อหน้าหลี่หมึ้ง ต่อหน้าเซี่ยงเฉิง ต่อหน้าทุกๆคนตบลงบนหน้ายินรั่วอวิ๋นอย่างแรง
เสียงตบลง ได้ยินยินเสี้ยวเสี้ยวพูดว่า”ครั้งแรก ตบเธอเพราะเธอไม่เหมาะที่จะเป็นแม่ ถ้าเธอยังหัวใจ ลงมาจากบันไดก็ต้องหาวิธีปกป้องลูกในท้องเธอ แต่เธอกลับใส่ร้ายฉันไม่หยุด”
พูดจบ เสียงตบดังขึ้นอีก แล้วยินเสี้ยวเสี้ยวก็พูดต่อ”ครั้งที่สอง ตบเธอไม่มีการอบรมสั่งสอน เป็นคุณหนูสองบ้านยินแท้ๆไม่มีการศึกษาเลยสักนิด ไม่ว่ายังไงฉันยินเสี้ยวเสี้ยวก็คือพี่สาวเธอ แต่เธอพูดไม่ได้ให้เกียรติฉันเลยสักนิด ไม่ใช่แค่ไม่ให้เกียรติแต่ทุกประโยคยังพูดเอาฉันตาย”
นาทีที่พูดจบ ยินเสี้ยวเสี้ยวยกมือขึ้นตบลงไปอีกครั้ง ไม่ใจอ่อนสักนิด พูดนิ่งๆ”ครั้งที่สาม ตบเพราะเธอคิดร้าย ตอนฉันแต่งเข้าบ้านจิ๋นเป็นยังไงพยานทั้งหมดที่อยู่ในโรงพยาบาลวันนั้นเป็นพยานให้ฉันได้ ตอนนี้ฉันท้องรึเปล่ามองก็รู้ ถ้าฉันท้อง ตอนนี้ต้องแท้งแย่ๆ จะมีแรงตบเธอได้ไง ต้องเหมือนเธอไม่ใช่เหรอ?”
ยินรั่วอวิ๋นถูกตบจนมึน ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยถูกตบจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นยินไป่ฝันหรือหลี่หมึ้ง ไม่เคยมีใครลงมือกับเธอ คนที่ถูกตบจนมึนไม่ใช่แค่เธอ ขนาดหลี่หมึ้งกับเซี่ยงเฉิงก็งง แค่มองยินเสี้ยวเสี้ยวนิ่งๆ ใครจะรู้ ครั้งที่สี่ก็ตบลงแบบนั้นเลย
เสียงเพี้ยะ เหมือนว่าจะดังกว่าสามครั้งก่อน
“ครั้งที่สี่ ตบเธอใส่ร้ายสามีฉัน ใส่ร้ายฉัน ยินรั่วอวิ๋น ฉันแต่งงานแล้วไม่ใช่พี่สาวที่ยอมให้เธอรังแกได้ตามใจชอบเหมือนตอนอยู่บ้านแล้ว เธอใส่ร้ายฉันฉันก็คิกว่าเธอยังไม่รู้เรื่องได้ แต่ว่าสามีฉันไม่ได้ การกระทำวันนี้ของเธอ ฉันจะไล่ถามแน่ๆ ถึงเธอจะเป็นน้องสาวแท้ๆของฉันก็ตาม”หละงจากยินเสี้ยวเสี้ยวพูดสิ่งที่อยากจะพูดจบก็รู้สึกร่างกายเพลียมาก ร่างกายเอนไปเอนมาถอยหลังสองสามก้าว
จิ๋นลี่ยวนตาไวมือเร็วรับเธอไว้ กำลังจะพาเธอออกไปกลับถูกยินเสี้ยวเสี้ยวห้ามไว้
ยินเสี้ยวเสี้ยวหันหน้ามองผู้ดูแลห้างที่ตกใจกับเหตุการณ์กะทันหันนี้แล้ว ถามขึ้น”ไม่ทราบว่า ในนี้มีหมอไหม?”
หมอที่ผู้ดูแลหามารอไว้ได้ใช้งานทันที
ยินเสี้ยวเสี้ยวห้ามท่าทางที่จิ๋นลี่ยวนอยากจะตรวจให้ตนเอง แต่พูดคำเดียว”ฉันอยากให้ทุกคนรู้ วันนี้ฉันยินเสี้ยวเสี้ยวท้องรึเปล่า”
มือที่จิ๋นลี่ยวนยกขึ้นชะงักทันที หลังจากผ่านเรื่องที่สถานีตำรวจ ยินเสี้ยวเสี้ยวเหมือนจะเปลี่ยนไป ไม่มากแต่ก็พอที่จะสังเกตได้……
ผู้ดูแลลากหมอผู้ชายวัยกลางมา พูดว่า”คนนี้คือหมอส่วนตัวของผู้จัดการห้าง วันนี้มาซื้อของที่นี่พอดี ผมเลยให้คนพาเขามา”
หมอวัยกลางคนไม่ได้พูดอะไร แค่รีบเข้าใกล้ยินรั่วอวิ๋น น่าจะเป็นหมอยาจีน ยื่นมือดึงมือของยินรั่วอวิ๋นมาเริ่มตรวจชีพจร ตอนนั้นทุกคนรออย่างเงียบๆ สักพักได้ยินเขาพูดว่า”เด็กไม่สามารถรักษาไว้ได้แล้ว ร่างกายของคุณแม่ก็ได้รับความเสียหาย รีบไปโรงพยาบาลเถอะ ไม่งั้นจะมีผลกระทบมากมายในอนาคต”
พุดจบ หมอก็ลุกขึ้น ท่าทางนั้นไม่มีท่าทางจะมองยินเสี้ยวเสี้ยวเลย คนปากมากในฝูงชนถามขึ้นทันที”หมอ ตรงนั้นยังมีคนแท้ง”
แค่คำเดียว หมอยาจีนก้มหน้ามองยินเสี้ยวเสี้ยวที่ถูกจิ๋นลี่ยวนอุ้มไว้ จู่ๆก็ยิ้มขึ้นมา ในรอยยิ้มนั้นมีความเคอะเขินอยู่”เธอไม่ได้แท้ง แค่ประจำเดือนมาเลือดออกเฉยๆ”
แค่คำเดียว ผู้ชายในฝูงชนเคอะเขินอย่างช่วยไม่ได้ ขนาดยินเสี้ยวเสี้ยวก็เคอะเขินจนก้มหน้าหนี
จิ๋นลี่ยวนยิ้มอย่างเย็นชามองสามคนตรงหน้า พูดเบาๆ”ทั้งสามคน ดูเหมือนช่วงนี้จะว่างมากสินะ เพื่อความสงบของภรรยาผม ผมว่าพวกเธอยุ่งขึ้นมาจะดีกว่า”
พูดจบ จิ๋นลี่ยวนไม่ให้โอกาสพวกเธอพูดเลย อุ้มยินเสี้ยวเสี้ยวออกไปทันที
ในห้างแตกตื่น จนถึงยินรั่วอวิ๋นร้องเจ็บอีกครั้ง เซี่ยงเฉินถึงก้ตัวอุ้มเธอไปโรงพยาบาล และแจ้งเรื่องนี้ให้บ้านเซี่ยง ใครก็ไม่ได้สังเกตว่าเฉินผูลี่หันหลังไปหาผู้ดูแลห้าง เหมือนว่ากำลังถามอะไร
ปัญหาบางอย่างยังไม่ทันได้แก้ไข ปัญหาอีกเรื่องก็เกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน น่าจะเป็นแบบนี้
เรื่องที่สถานีตำรวจของยินเสี้ยวเสี้ยวยังไม่ทันจัดการเสร็จ ที่ห้างก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ตอนนี้ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้สึกโชคดีมากที่จิ๋นลี่ยวนให้คุณย่าจิ๋นออกไป มิฉะนั้นตอนนี้เธอต้องคุกเข่าบนกระดานซักผ้าแน่
แม้จะน่าอายที่ประจำเดือนมาต่อหน้าฝูงชน แต่ก็ดีกว่าให้จิ๋นลี่ยวนเข้าใจผิด หลายวันมานี้ ยินเสี้ยวเสี้ยวก็พักผ่อนอยู่บ้านอย่างเชื่อฟัง และคิดไปด้วยว่า ทำยังไงให้ความพูดตัวเองเป็นจริง
คุณย่าจิ๋นเคยพูดว่า ให้เธอรู้จักจุดเด่นของตัวเอง และจุดที่เด่นที่สุดของเธอตอนนี้ ก็แค่แต่งเข้าบ้านจิ๋นเท่านั้นเอง แค่ว่าจะใช้จุดเด่นนี้ยังไง ตอนนี้เธอยังไม่รู้ ได้แต่คิดไปเรื่อยก่อน……
ในห้องเงียบสงบ นอกห้องกลับมีคาวเลือดอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
พอเช้าวันที่สองถาวหยีกับต๋งไขเพื่อนร่วมงานเก๋อหลินมาดูแลเธอ ตอนที่เยี่ยมบ้านใหม่ของยินเสี้ยวเสี้ยว เธอถึงรู้ว่า ผู้ชายคนนั้นทำเรื่องอะไรอยู่ข้างหลังบ้าง จนตอนนี้ทั้งเมืองTก็รู้จักการเป็นอยู่ของเธอยินเสี้ยวเสี้ยว…