Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - บทที่114 ยินเสี้ยวเสี้ยวเกือบตาย
บทที่114 ยินเสี้ยวเสี้ยวเกือบตาย
เข้าใจ?
คำพูดที่ไร้ความคิดแบบนี้ออกมา เขาจะเข้าใจได้ยังไงกัน?
ขมวดคิ้ว จิ๋นลี่ยวนส่ายหัวอย่างซื่อสัตย์ เขาไม่เข้าใจที่ภรรยาตัวน้อยของเขาพูดหมายความว่ายังไง
ยินเสี้ยวเสี้ยวมองเขาตรงๆ ฉีกยิ้มมุมปาก
เขาหน้าตาดีเป็นพิเศษ ตาดำ จมูกโด่ง ปากบาง มองแต่ละครั้งก็สามารถทำให้ผู้หญิงหยุดหายใจได้สักพัก แต่ผู้ชายแบบนี้ก็คือสามีของเธอ สามีที่จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถเข้าไปอยู่ในใจของเขาได้
ถ้าเขาไม่ถามเธออาจจะเงียบแบบนี้ผ่านไปได้ แต่เขาดันถาม งั้นเธอก็จะพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกไป เธอยินเสี้ยวเสี้ยวก็คือเด็กที่ตรงไปตรงมาแบบนี้ ตอนที่มีเรื่องพูดได้ก็ไม่พูด แต่ถ้าถูกถามก็จะตอบตรงๆ จะไม่มีการโกหก
“จิ๋นลี่ยวน หลังจากแต่งงาน หลังจากมู่ซูวปรากฏตัว หลังจากที่ฉันอยู่ในบ้านจิ๋น ฉันไม่เคยมีความรู้สึกปลอดภัยเลยสักนิด แบบนี้ นายเข้าใจยัง?”
เสียงของยินเสี้ยวเสี้ยวต่ำ ตอนที่พูดบางครั้งยังมีลมหายใจผ่านแก้มเขาไป ร้อนๆอุ่นๆ แต่ว่าคำพูดเหล่านั้นกลับทำให้จิ๋นลี่ยวนยื่นมือกอดเธอแน่นโดยไม่รู้ตัว คิ้วขมวดแน่น ดวงตาหงส์มองยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้พูดอะไร แค่รอเธอพูดต่อไปเงียบๆ
“จิ๋นลี่ยวน พวกเรารู้จักกันจนถึงตอนนี้ นานแค่ไหนแล้ว?เวลาสองสามเดือนพวกเราจากคนแปลกหน้ากลายเป็นคนที่ใกล้ชิดที่สุด แต่ว่า ก่อนหน้าที่ยังไม่แต่งงานฉันยังได้รับความปลอดภัยตั้งมากมาย ทำไมหลังแต่งงานฉันสังเกตเห็นว่าขนาดความมั่นใจในการพูดฉันก็ไม่มีแล้วล่ะ?”ยินเสี้ยวเสี้ยวขมวดคิ้ว มองจิ๋นลี่ยวนในระยะที่ใกล้ขนาดนี้ไม่ได้ต่อว่า แค่ระบาย”ในงานแต่งตอนที่มู่ซูวปรากฏตัวพูดไม่ออก เพราะตอนนั้นฉันไม่รู้เลยว่าหล่อนคือแฟนเก่านาย ตอนมู่ซูวปรากฏตัวที่เมืองไห่เมียว ฉันโมโห เพราะว่าฉันกำลังปกป้องดินแดนของฉัน นั้นคือบ้านของฉัน ฉันไม่ให้หล่อนเข้ามา ถึงแม้เมื่อก่อนที่นั้นก็คือที่อยู่ของหล่อน ตอนที่ฉันกลัวหน้ากลัวหลังในคาราโอเกะ ฉันไม่มีทางดิ้นรนเหรอ?ฉันก็แค่คำนึงถึงบ้านจิ๋นที่อยู่ข้างหลัง วันนี้คำพูดของคุณหมอฉิงที่ร้านอาหารเทาถี้ และทำไมจะไม่ใช่ความคิดและมุมมองของคนที่รู้เรื่องหลายๆคน ฉันยินเสี้ยวเสี้ยวแย่งผู้ชายของหล่อนจริงๆ งานแต่งของหล่อน ตำแหน่งของหล่อน……”
แต่ละคำ ก็ตกเข้าไปในหัวใจจิ๋นลี่ยวนเบาๆ กระทบจนเขารู้สึกเจ็บปวด จู่ๆก็ทำให้จิ๋นลี่ยวนนึกถึงยินเสี้ยวเสี้ยวก่อนแต่งงาน ทำอะไรใจร้อนไม่สนใจผลที่ตามมา เขามักจะคิดว่าแบบนั้นไม่ดี ใช้วิธีของตัวเองสอนเธอแบบไม่ให้รู้ แต่ตอนนี้ดูแล้ว มันเป็นแบบนี้ดีแล้วเหรอ?
อ้าปาก จิ๋นลี่ยวนยังไม่ออกเสียง ยินเสี้ยวเสี้ยวก็พูดต่อ
“จิ๋นลี่ยวน ที่ฉันมีวันนี้ได้ ก็เพราะนายไม่เคยให้ความมั่นใจกับฉันเลย”ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดตรงๆ”ถ้าเกิดนายทำให้ฉันรู้ว่า ฉันคือภรรยาเพียงคนเดียวของนาย ฉันคือคนที่นายหวงแหน ถ้างั้นไม่ว่าข้างนอกจะนินทายังไง ฉันก็ไม่กลัว แต่นายดันไม่ให้ความมั่นใจกับฉัน”
พอพูดจบ จู่ๆยินเสี้ยวเสี้ยวก็รู้สึกหัวใจว่างเปล่าแวบหนึ่ง ความรู้สึกนี้เคยมีไม่ใช่ครั้งสองครั้ง หลังจากแต่งงานกับจิ๋นลี่ยวนก็มีเลย แหล่งที่มาทั้งหมดก็คือ จิ๋นลี่ยวนไม่เคยลองเปิดใจยอมรับเธอ……
ถ้าเกิดเขาลองพยายามดูแล้ว ถ้างั้นตอนที่หยูเจียห้วยพูดเรื่องลูกออกมา บางทีเธออาจจะไม่ลังเลก็ได้……
เธอยอมรับ จิ๋นลี่ยวนดีมาก และทำให้ผู้หญิงสักคนหลงรักได้ เธอเองก็รัก แต่ว่าที่ความรักของเธอนั้นมีเหตุผล เธอจะไม่เร่งรีบเหมือนแมลงเม่าเข้ากองไฟ อย่างน้อยตอนนี้ไม่เป็น
คิ้วขมวด จิ๋นลี่ยวนเข้าใจทันที ที่ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่มีความมั่นใจ ก็เพราะว่าเขาไม่ได้ให้ความปลอดภัยกับเธอมากพอ ถึงแม้ระหว่างพวกเขาจะมีเล่มแดงแล้ว แต่ว่าความรักของยินเสี้ยวเสี้ยวกลับไม่มีความรู้สึกเป็นเจ้าของ
ทั้งสองคนอยู่ในลิฟต์ สบตากันเงียบๆ
ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ ยินเสี้ยวเสี้ยวได้ยินเสียงของตัวเองกะทันหัน ถามอย่างหนักแน่น ตามอย่างกังวล
เธอพูดว่า”จิ๋นลี่ยวน ฉันรักนายได้รึเปล่า?ใช้สถานะภรรยาของนายรักนาย”
จิ๋นลี่ยวนมองเธอนิ่งๆ ไม่ได้ตอบตั้งนาน
อากาศแทบจะหยุดนิ่ง ยินเสี้ยวเสี้ยวรู้สึกหายใจติดขัด ครั้งนี้ดิ้นเล็กน้อยก็หลุดออกมาจากอ้อมแขนเขาแล้ว ฉีกยิ้มขมขื่นออกมา ถึงแม้ เธอรวบรวมความกล้าสารภาพรัก ในสายตาของผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่มีเธอเหรอ?
ในที่สุด เธอก็แค่ฝันไปเท่านั้นเอง คิดว่าแบบนี้ก็จะอยู่ด้วยกันจนแก่……
ในลิฟต์ที่หยุดนิ่งนั้น ยินเสี้ยวเสี้ยวหันหลังใส่เขา หลังจากนั้นหายใจลึกๆแล้วยื่นมือกดปุ่ม ตอนที่ลิฟต์ค่อยๆเปิดออก ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดเบาๆ”ขอโทษนะ ฉันโลภเอง”
ตอนที่ขากำลังจะก้าวออกจากลิฟต์ จู่ๆผู้ชายข้างหลังกลับยื่นมือจับข้อมือเธอไว้ นาทีต่อไปเธอที่ใส่เสื้อนอกของเขาไว้ก็ติดอยู่ในลิฟต์ทันที ตรงหน้าคือใบหน้าที่ขยายใหญ่ของเขา
“ยินเสี้ยวเสี้ยว เธอโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”ทันใดนั้น จิ๋นลี่ยวนก็พูดประโยคนี้ออกมา ลมหายใจสดชื่นของผู้ชายพุ่งไปข้างหน้า ตอนที่ลิฟต์ค่อยๆปิดอีกครั้ง ยินเสี้ยวเสี้ยวได้ยินเขาพูดว่า”เธอเป็นภรรยาของฉันแล้ว ยังคิดจะไปชอบใคร?”
ความดีใจบนใบหน้าอันงดงามยังไม่ทันได้แสดงออกมา จู่ๆจิ๋นลี่ยวนก็ใช้มือข้างหนึ่งจับคางของยินเสี้ยวเสี้ยวจูบลงไป ริมฝีปากแนบชิด ลมหายใจรวมกัน
ในลิฟต์เต็มไปบรรยากาศสีชมพูทันที ด้วยความเขินอายของเด็กผู้หญิง ด้วยความมั่นคงของผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่
คืนนี้ ดูเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างจะปกติหมด แต่ก็ดันมีความแปลกอย่างหนึ่ง
ปัง ปัง
ในช่วงที่ประตูห้องถูกเปิดออกแล้วก็ถูกปิดลงอย่างแรง ร่างของยินเสี้ยวเสี้ยวถูกจิ๋นลี่ยวนรัดแน่น ท่าทางนั้นเหมือนกับว่าอยากจะให้เธอรวมร่างกับเขา……
ยินเสี้ยวเสี้ยวพยายามหายใจอย่างหนัก พยายามไม่ให้ตัวเองแข็งทื่อ พยายามไม่ให้ตัวเองดิ้นรน ตั้งใจหลับตาไปสัมผัสความสั่นเบาๆที่จิ๋นลี่ยวนมอบให้เธอ ความหวั่นไหวที่มอบให้เธอ……
ในห้องไม่ได้เปิดไฟเลย ยินเสี้ยวเสี้ยวถูกดันติดกำแพงไปสัมผัสความร้อนแรงของผู้ชายตรงหน้า จู่ๆยินเสี้ยวเสี้ยวก็เบิกตาโต พยายามหายใจอยู่ มือกลับยื่นมือดันอกเขาอย่างไม่รู้ตัวแล้ว จูบของเขาเลื่อนถึงแก้ม ติ่งหู คอ……
ทีละนิด เห็นได้ชัดว่าทุกอย่างดูเป็นธรรมชาติ
ยินเสี้ยวเสี้ยว เธอทำได้!เธอทำได้แน่นอน!
ห้ามดิ้นรน ห้ามไม่หายใจ ห้ามตัวแข็ง เธอทำได้!
ในความมืด มีหยดน้ำตาไหลจากตายินเสี้ยวเสี้ยว……
ทันใดนั้น จู่ๆยินเสี้ยวเสี้ยวก็เบิกตายิ่งอยู่ยิ่งกว้าง ยิ่งอยู่ยิ่งโต แสงจันทร์เย็นฉ่ำนอกหน้าต่างสาดเข้ามาและตกลงบนพื้น บนโซฟา ปกคลุมด้วยแสงสีเงินสีขาว พาความรู้สึกหนาวแปลกๆ มือของจิ๋นลี่ยวนลูบไล้ที่เอวบางของเธอเงียบๆ ตอนเห็นว่าเสื้อจะถูกเปิดออกแล้ว จู่ๆยินเสี้ยวเสี้ยวก็หายใจเร็วขึ้น
หลังจากนั้นไม่นานกลับหยุดอีกครั้ง ก็เหมือนกับคนที่จมน้ำไม่รู้สึกถึงอากาศ……
ก่อนที่ไม่หายใจ ยินเสี้ยวเสี้ยวทอดทิ้งตัวเองแล้ว
ยินเสี้ยวเสี้ยว แกมันขี้ขลาด!
ในห้องที่เงียบ ดวงตาของยินเสี้ยวเสี้ยวใหญ่จะตกใจมองแสงจันทร์นอกหน้าต่าง สองมือบีบไหล่ของจิ๋นลี่ยวนแน่น ปลายนิ้วซีด เห็นเส้นเลือดหลังมือบางๆ ปากน้อยอ้าไว้และไม่สามารถหายใจได้ ไม่มีร่องรอยของลมหายใจระหว่างจมูก……
จิ๋นลี่ยวนร้อนไปทั่ว เขาไม่ใช่คนดี ทุกคืนที่ร่วมเรียงเคียงหมอนกับยินเสี้ยวเสี้ยวก็คือการทรมานอย่างหนึ่ง เห็นว่าทุกอย่างจะสำเร็จแล้ว ดำเนินต่อไปอย่างธรรมชาติ เขาถึงขึ้นยื่นมือเข้าไปในเสื้อแล้วด้วยซ้ำ แต่จู่ๆก็รู้สึกได้ถึงร่างกายที่แข็งทื่อของหญิงสาวและลมหายใจเดียวในอากาศ ลมหายใจของเขา……
ใจสั่น จื๋นลี่ยวนเงยหน้าจากคอของยินเสี้ยวเสี้ยว ยินเสี้ยวเสี้ยวตรงหน้าก็เหมือนกับตุ๊กตาไร้ความรู้สึกที่เขาสามารถขยับได้ตามใจชอบ เขาไม่สงสัยเลยว่า ถ้าหากเขาไม่สังเกตเห็น บางทียินเสี้ยวเสี้ยวก็จะให้เขาทำต่อไป สุดท้ายตัวเองเลยขาดลมหายใจ……
“เสี้ยวเสี้ยว!”ตะโกนดังๆ จิ๋นลี่ยวนก้มตัวอุ้มยินเสี้ยวเสี้ยววางลงโซฟาอย่างรวดเร็ว ใช้มือข้างหนึ่งกดจุดแก้เป็นลมของเธอไว้และร้อนตะโกน”ยินเสี้ยวเสี้ยว หายใจ หายใจสิ!”
จากเข้ามาถึงตอนนี้ อย่างน้อยก็มี3-4นาทีแล้ว และคนหนึ่งคนกลั้นหายใจเป็นเวลาห้านาทีภายใต้สถานการณ์ปกติก็จะตาย นาทีนี้จิ๋นลี่ยวนกระวนกระวายมาก การทำอะไรไม่ถูกแบบนั้นทำให้เขาหวาดกลัว ทันใดนั้นดูไม่เหมือนหมอที่ช่วยชีวิตคนนับไม่ถ้วน……
“ยินเสี้ยวเสี้ยว!”ตะคอกดังๆ จิ๋นลี่ยวนออกแรงเพิ่ม จุดแก้เป็นลมของยินเสี้ยวเสี้ยวมีรอยเลือดจางๆ”ยินเสี้ยวเสี้ยว หายใจสิ!”
ผู้หญิงบนโซฟาเหมือนกับไม่มีชีวิตเลย นั่งนิ่งๆอยู่ตรงนั้น ทุกอย่างดูเหมือนจะเกิดขึ้นในไม่กี่วินาที เธอหยุดหายใจกะทันหัน และจู่ๆเธอก็เริ่มอ้าปากหายใจ……
ร่างกายของยินเสี้ยวเสี้ยวผ่อนคลายลงทันที ก้มตัวหอบหายใจ จิ๋นลี่ยวนที่อยู่ตรงหน้าถูกเธอทำให้ตกใจจนล้มนั่งลงกับพื้น แค่มองเธอที่นั่งบนโซฟาหายใจแบบไม่มีชีวิตชีวา
ในห้อง เหลือแต่เสียงสูดหายใจแรงๆของยินเสี้ยวเสี้ยวทันที
หลังจากนั้นสักพัก เสียงลมหายใจของยินเสี้ยวเสี้ยวก็ปกติ ร่างกายกลับยังหดอยู่ไม่ได้ยืดขึ้นมาที จิ๋นลี่ยวนอยู่ตรงหน้าแท้ๆ แต่เธอกลับไม่กล้าขยับเลยสักนิด ดวงตาชื้นเล็กน้อย
ยินเสี้ยวเสี้ยว แกขี้ขลาดจริงๆ…….
น้ำตาไหลลงหัวเข้าตัวเองเงียบๆ และซึมซับในเสื้ออย่างรวดเร็ว
ผู้ชายหนึ่งคน และยังเป็นผู้ชายปกติหนึ่งคน สามีตนเอง ตอนที่กำลังทำกับภรรยาตนเองกลับเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา จะรังเกียจภรรยาตนเองรึเปล่า?
ขนาดคิดยินเสี้ยวเสี้ยวยังไม่กล้าคิดเลย
ทำไม เธอดันทำให้จิ๋นลี่ยวนเห็นตัวเองเป็นแบบนี้?ให้เขาเห็นตอนที่ตัวเองแย่……
ถ้าเธอสู้มากกว่านี้ พยายามมากกว่านี้ ก็จะไม่เป็นแบบนี้ใช่ไหม?
น้ำตาไหลไม่มีเสียง ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่กล้าออกเสียง ได้แต่ร้องไห้เงียบๆท่ามกลางแสงจันทร์ ร่างเล็กสั่นไม่หยุดภายใต้แสงจันทร์ ดูเหมือนยังไม่ออกมาจากการช็อกเมื่อกี้ อ่อนแอ แย่ ความรู้สึกอึดอัดทั้งหมดก็พุ่งเข้ามาในสมองและในใจของยินเสี้ยวเสี้ยวอย่างไม่ลังเลทันที ไม่เป็นห่วงเลยว่าเธอจะสามารถแบกรับไหวหรือไม่