Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - บทที่136 การสารภาพรักหลังจากดื่มจนเมา
บทที่136 การสารภาพรักหลังจากดื่มจนเมา
ตอนที่จิ๋นลี่ยวนเห็นเฉินหยู เขาก็ขมวดคิ้ว นี่มันแค่นักเลงข้างถนน ผมสีทองๆ ผิวสีดำๆ แขนขามีรอยขีดข่วน ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดี
“โอ๊ะ สาวสวย พาพี่ชายมาด้วยเหรอ？” เฉินหยูแค่ได้เห็นมู่เยียนหรานก็อดไม่ได้ที่จะหยอกล้อ เขาออกมาหาเรื่อง ก็เพื่อเงินเท่านั้น แต่การหยอกล้อสาวั้นมันเป็นสัญชาตญาณที่ปู้ชายมีอยู่แล้ว “น่าเสียดายจังเลยนะ ที่พี่ชายของคุณอ่อนแอเกินไป ชนะลูกน้องข้างหลังฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ เกรงว่าถ้าช่วยไม่ได้ คุณก็จะช่วยน้องหมาไม่ได้ด้วยนะ”
คุณย่าจิ๋นจะไปทนเห็นมู่เยียนหรานถูกแซวต่อหน้าได้อย่างไร เธอโกรธมากแล้ว “คุณมาจากไหนกัน？กล้ามาแตะต้องคนของบ้านจิ๋น ชีวิตมันง่ายไปใช่ไหม เลยต้องมาหาเรื่องแบบนี้？”
——คนของบ้านจิ๋น
คำง่ายๆ คำนี้ มู่เยียนหรานหน้าแดงด้วยความเขินอาย จิ๋นลี่ยวนกลับขมวดคิ้วมาชนกัน
ตั้งแต่เล็ก ตั้งแต่เขารู้ว่ามีมู่เยียนหรานอยู่ คุณย่าจิ๋นก็อยากเอาเธอมาเป็นภรรยาของตัวเอง เขาไม่ใช่ไม่รู้เรื่องนี้ ในตอนแรกเขาพยายามจะหลบหลีกมู่เยียนหราน เลยรอคนในใจไม่ไหว ดังนั้นเขาเลยเลือกที่จะแต่งงานกับยินเสี้ยวเสี้ยว แต่เขาคิดไม่ถึงเลย ว่าย่าจะมีความคิดที่ฝังลึกขนาดนี้ เพราะพูดออกมาจากจิตใต้สำนึกแบบนี้
“บ้านไหนเหรอ？คุณชายไม่ปกปิดชื่อเสียงเรียงนามของตัวเอง ก็เป็นคนตระกูลเฉินยังไงล่ะ！บ้านจิ๋นงั้นเหรอ？” คุณชายตระกูลเฉินพูดอีกครั้ง ก่อนจะถุยน้ำลายออกมาที่พื้น “อย่าเอาบ้านจิ๋นมาขู่ฉันนะ บ้านจิ๋นมีอะไรดีนักหนา ก็มีคุณนายที่เคยถูกขืนใจมากแล้วไม่ใช่เหรอ？ครอบครัวนี้เอาคนแบบนี้มาเป็นสะใภ้ด้วย ฉันว่าก็ไม่ใช่ตระกูลสูงส่งอะไร คุณย่าก็มาเสแสร้งทำเป็นครอบครัวของบ้านจิ๋นต่อหน้าฉัน ไม่รู้เหรอว่าเฉินหยูคนนี้คือใคร！ฉันจะบอกคุณให้นะ เฉินหยูกล้าออกมาขนาดนี้ และไม่กลัวใครเลยด้วย ตอนนี้ถึงจะเป็นคนของบ้านจิ๋นฉันก็กล้าสู้ด้วย！”
คุณย่าจิ๋นยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ เธอกำลังจะพูดแต่ก็ถูกจิ๋นลี่ยวนแย่งพูดไปก่อน
เขาเดินเข้าไปใกล้ขึ้น จิ๋นลี่ยวนไม่ขมวดคิ้วอีกแล้ว น้ำเสียงก็พูดด้วยความไม่มีเมตตาอีกต่อไป “ฉันจะให้เวลาคุณนาทีหนึ่ง เอาคนของคุณออกไป ไม่งั้นอย่างมาโทษว่าฉันไม่เกรงใจนะ”
เฉินหยูตกใจเพราะคำพูดของจิ๋นลี่ยวน แต่ดึงสติกลับมาได้เร็ว เลยกอดอกด้วยความโกรธก่อนจะพูดว่า： “ฉันว่าคุณชายอย่างคุณคงไม่รู้ว่าความลำบากของราษฎรมันเป็นอย่างไร？วันนี้ฉันจะทำให้คุณรู้เองว่าเฉินหยูอย่างฉันจะกลัวบ้านจิ๋นในเมืองนี้จริงๆ ไหม！ในโลกของฉัน มีแต่หมัดเท่านั้นที่แข็งแกร่งที่สุด！”
เขาออกมาใช้ชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก จะมีอะไรน่ากลัวอีก？ถ้าไม่มีอะไรเลยจะกล้าขึ้นเสียงขนาดนี้เหรอ？
เพียงแต่ว่า เขาคิดไม่ถึง ว่าจิ๋นลี่ยวนจะไม่ลงมือเอว แต่มีเก๋อเฉิงเฟยกับเฉินผูลี่ที่ตามมาข้างหลังลงมือแทน ไม่ถึงนาที ทั้งหมดตรงนั้นก็ราบเป็นหน้ากลอง
มืออาชีพกับมือสมัครเล่น มันต่างกันขนาดนี้เลยล่ะ！
เฉินหยูคิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะเจอคนแบบนี้ ในโลกของเขา ไม่มีอะไรน่าอาย ถ้าเกิดว่ามีเขาคงจะอดตายไปนานแล้ว เขาเลยด่ากราดออกไปก่อนจะหลบหนีออกไปจากที่นี่
เรื่องนี้จัดการได้อย่างง่ายดาย แต่เฉินหยูเพิ่งจะออกไป จิ๋นลี่ยวนยังไม่ทันจะพูดอะไร ก็ได้ยินมู่เยียนหรานพูด： “คุณย่า เราจัดการเรื่องนี้กันเสร็จแล้ว ให้ลี่ยวนกลับไปก่อนเถอะ คุณให้เสี้ยวเสี้ยวอยู่คนเดียว ลี่ยวนน่าจะเป็นห่วง สถานที่แบบนั้นก็ใหญ่ไม่ใช่น้อย”
ในใจของคุณย่าจิ๋นกลับไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ หลานทั้งสามคนเธอรักเป็นอย่างมาก แต่ว่าหลังจากที่จิ๋นลี่ยวนแต่งงานแล้วก็ไม่ไว้หน้าหลายรอบ การถูกทำแบบนี้จะมีคนแก่ที่ไหนชอบบ้างล่ะ เลยพูดขึ้นว่า： “ถ้าความกดดันแค่นี้ยังทนไม่ได้ ก็ออกไปซะตั้งแต่ตอนนี้เลย！”
“คุณย่าพูดอะไรแบบนี้อีกแล้ว วันนี้เสี้ยวเสี้ยวทำได้ดีขนาดนั้น” มู่เยียนหรานพูดต่อ จิ๋นลี่ยวนไม่ได้พูดอะไรแทรกสักคำ “คุณไม่คิดบ้างเหรอ ว่าเจ้าภาพอย่างคุณออกมาก่อน ภรรยาใหม่แบบนั้นจะรู้สึกสับสนมากขนาดไหน เราจัดการเรื่องนี้เสร็จแล้วคุณยังไม่ให้ลี่ยวนออกไปอีก นี่มันจะทำให้คนอื่นนินทาลี่ยวนเอาได้ไม่ใช่เหรอ？”
คุณย่าจิ๋นถึงจะเลิกพูดอะไร ต่อ ก่อนจะพูดหลังจากเงียบสักพักว่า： “คุณไปดูเถอะ”
จิ๋นลี่ยวนถอนหายใจเบาๆ เพราะกลัวว่าคุณย่าจะไม่ฟังใครเลย หันไปส่งสายตาขอบคุณให้มู่เยียนหราน ก่อนจะกำชับเก๋อเฉิงเฟยให้ไปส่งพวกเธอ จิ๋นลี่ยวนกลับเดินไปที่รถก่อนจะไปงานเลี้ยง
แต่ทว่า เขาเองคิดไม่ถึงเลย ว่าเมื่อเขารีบกลับไป ‘ร้านอาหารเทาถี้’ ก็เก็บของกันหมดแล้ว ยินเสี้ยวเสี้ยวเองก็ออกไปนานแล้ว ไม่รู้ว่าไปไหน……
ได้ฟังที่ผู้จัดการหวงพูดเกี่ยวกับยินเสี้ยวเสี้ยว จิ๋นลี่ยวนก็ได้แต่เห็นใจ
เสี้ยวเสี้ยวของเธอ หลังจากเข้ามาในบ้านจิ๋นก็เหมือนจะได้รับแต่ความน้อยใจแบบนี้……
คืนนี้ วิวกลางคืนของเมืองTสวยงามมาก ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่ได้กลับเมืองไห่เมียว แจ่ไปที่บ้านของถาวหยี ห้องพักเล็กๆ ทั้งสองคนนอนเงียบๆ อยู่บนเตียง ถือขวดเหล้ากันจากนั้นก็คุยกันเบาๆ
ถาวหยีพูด： “เสี้ยวเสี้ยว รักคนคนหนึ่งมันเป็นอย่างไร？”
ยินเสี้ยวเสี้ยวพูด： “ถาวหยี ฉันคิดว่าฉันไม่เป็นตัวเองแล้ว”
ถาวหยีพูด： “เสี้ยวเสี้ยว ฉันรักผู้ชายคนหนึ่ง ยังถือว่าป่วยไหม？”
ยินเสี้ยวเสี้ยวพูด： “ถาวหยี ตอนนี้ฉันพยายามเอาใจคุณย่า แต่ว่าเธอไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาเลย”
ถาวหยีพูด： “เสี้ยวเสี้ยว ฉันรู้สึกแย่จัง……”
ยินเสี้ยวเสี้ยวพูด： “ถาวหยี ฉันเองก็รู้สึกแย่จัง……”
……
ทั้งสองคน เอาแต่พูดเรื่องของตัวเอง ไม่มีใครสนใจใครแต่ก็ปลดปล่อยอารมณ์ความน้อยใจของตัวเองออกมาแบบนี้ นอกจากมือที่ถือเบียร์แล้ว บนเตียงก็ยังมีอีกหลายขวดที่ว่างเปล่า ทั้งห้องนั้นมีแต่กลิ่นอ่อนๆ ของเบียร์
ตอนที่จิ๋นลี่ยวนมาหานั้น ก็เห็นเพียงถาวหยีที่มาเปิดประตูด้วยความเมา แต่ยินเสี้ยวเสี้ยวกลับนอนกลับอยู่บนเตียง ท่าทีคุคู้นั้นทำให้เขาเห็นใจไม่น้อยเลย
แบกยินเสี้ยวเสี้ยว เดินไปตามแสงไปที่สาดส่อง ลมเย็นๆ ในฤดูใบไม้ผลิทำให้ยินเสี้ยวเสี้ยวสร่างเมาได้ไม่น้อยเลย ก่อนจะกอดคอของจิ๋นลี่ยวนพลางพูดไปเรื่อย
“เพราะอะไรคุณย่าถึงไม่ชอบฉัน？หรือเพราะว่าฉันไม่น่ารักเหรอ？”
“เพราะอะไรจิ๋นลี่ยวนต้องแยกออกไปอีกล่ะ？หรือว่าเขาไม่รักฉันเหรอ？”
“เพราะอะไรฉันต้องพยายามให้คนที่บ้านจิ๋นยอมรับด้วย？ฉันโง่เหรอ？ไม่เหนื่อยหรือไง？”
ยินเสี้ยวเสี้ยวอยู่บนหลังของจิ๋นลี่ยวน ดื่มอย่างเมามาย เงยหน้ามองท้องฟ้า และโอนเอนไปมาบ้าง ทุกครั้งมันทำให้จิ๋นลี่ยวนตกใจ แต่ว่าคำพูดของเธอนั้นกลับทำให้ลมหายใจของเขาสั่นคลอ
“หึๆ ฉันรู้ว่าเพราะอะไร คุณย่าไม่ชอบฉัน เพราะว่าฉันไม่สวยเท่ามู่เยียนหราน จิ๋นลี่ยวนแยกออกไปอีกครั้ง เพราะว่าเขาไม่รักฉัน แต่ว่า……” ยินเสี้ยวเสี้ยวหัวเราะออกมา ภายใต้แสงไฟสาดส่องเงาออกมาอย่างชัดเจน “แต่ว่า ฉันชอบเขา……”
เมื่อพูดไป ยินเสี้ยวเสี้ยวที่ตอนแรกดีใจอยู่ทันใดนั้นก็รู้สึกแย่ขึ้นมา ก่อนจะซบไหล่ของจิ๋นลี่ยวนพลางพูดว่า： “ถาวหยี คุณรู้ไหม？ฉันชอบจิ๋นลี่ยวน ตั้งแต่ครั้งแรกที่ปรากฏตัวที่ตระกูลยิน ฉันก็คิดว่าหัวใจของตัวเองนั้นมันเต้นขึ้นมา คุณรู้ไหม……”
จิ๋นลี่ยวนหยุดเดิน คำพูดของคนที่เขาแบกอยู่นั้น ก็รู้สึกได้ถึงความอุ่นของน้ำตาที่หยดมาตรงคอ
“ถาวหยี จิ๋นลี่ยวนแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ？เพียงครั้งแรกก็ทำให้ฉันรักเขาเลย ตอนนั้นฉันยังคิดว่ารักตัวเอง ในตอนนั้น ฉันเพิ่งจะเลิกกับเซี่ยงเฉิงไม่นานเอง เลยยังรักใครไม่ได้ แต่ว่า ความรักมันไม่มีอะไรมาก่อนแล้วมาหลังอะไรหรอก แล้วก็ไม่มีการต่อคิว เพียงแววตาและคำพูดก็ทำให้ใจสั่นแล้ว……” ยินเสี้ยวเสี้ยวพูด แววตานั้นมองดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้าไม่ชัดเจนด้วยซ้ำ เธอชี้ดวงดาว ก่อนจะพูดว่า： “ถาวหยี คุณว่าจิ๋นลี่ยวนเหมือนกับดาวบนท้องฟ้าไหม ฉันจะทำอย่างไรถึงจะเอาดาวมาครอบครองมาได้นะ？”
จากนั้นสักพัก ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ยิ้มออกมาในทันใด ก่อนจะยื่นมือมาจับคอของจิ๋นลี่ยวนแล้วพูด： “ถาวหยี คุณว่าฉันพยายามเอาใจคุณย่า ให้พี่ชายกับพี่สาวชอบฉัน จากนั้นก็พยายามตั้งครรภ์ให้กับจิ๋นลี่ยวน เขาจะชอบฉันไหม？”
ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดเสียงเบาขึ้นเรื่อยๆ จนไม่มีเสียงออกมา เธอเอาหัวซบคอของจิ๋นลี่ยวน ก่อนจะหลับลึกก็พูดออกมาเบาๆ ： “ถาวหยี คุณไม่รู้ว่าฉันชอบจิ๋นลี่ยวนมากแค่ไหน……”
ซบจิ๋นลี่ยวนมากแต่ไหน คิดถึงจิ๋นลี่ยวนมากแค่ไหน และอยากจะให้เขาอยู่ในครอบครองขนาดไหน……
ยินเสี้ยวเสี้ยวนั้นรักจิ๋นลี่ยวน เหมือนกับที่เธอพูด ว่าชอบเขาตั้งแต่ตอนที่เขาปรากฏตัวที่ตระกูลยิน ในตอนนั้นมันมีความรู้สึกดีๆ ที่บริสุทธิ์ แต่ว่าเธอกลับค่อยๆ รัก ทั้งหัวใจ ผู้ชายอย่างจิ๋นลี่ยวนมีผู้หญิงมารักไม่น้อยเลย การช่วยเหลือของเขา ความใส่ใจของเขา ความเผด็จการของเขา สำหรับยินเสี้ยวเสี้ยวแล้วมันเป็นความพิเศษของจักรพรรดิ เข้าตา เข้าใจ แล้วก็จะไม่ยอมถดถอย……
บ้านของถาวหยีนั้นเป็นบ้านเช่าราคาถูกติดถนนด้านนอก จิ๋นลี่ยวนแบกยินเสี้ยวเสี้ยวก่อนจะเดินไปช้าๆ พลางยิ้มเบาๆ ที่มุมปาก
วันเกิดวันแรก เขาได้รับสิ่งที่ทำให้เขาชอบ และก็ของขวัญที่ทำให้เขาชอบมากที่สุด
เพียงแต่ว่า เสี้ยวเสี้ยวของเขา รู้ว่าเขาก็ชอบเธอหรือเปล่า？
วันเกิดของคุณชายสามจิ๋น ทั้งเมืองTรู้หมด ว่ามันเป็นวันเกิดวันสุดท้ายของคุณย่าจิ๋น การเป็นภรรยาของเขานั้นไม่รู้ แต่ว่าเธอกลับเป็นคนที่ให้ของขวัญแรกตอนเที่ยงคืน ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ แต่ว่าเรื่องแบบนี้ เขารู้ ก็ดี
ในเช้าวันถัดไป วันเกิดของคุณย่านั้นไม่ได้เผยแพร่อย่างเปิดเผยในเมืองT คนของบ้านจิ๋นจัดการเองก็คงไม่มีข่าวอะไรหลุดออกไป แต่พอดีที่ความสำคัญของวันนี้เปลี่ยนมาเป็นวันเกิดอายุยี่สิบเจ็ดของจิ๋นลี่ยวน
วันเกิดของคุณชายจิ๋นที่สาม เมื่อนักข่าวถามว่าเขาจะจัดอย่างเปิดเผยหรือเปล่า การเป็นเจ้าภาพอย่างจิ๋นลี่ยวนเลยพูดออกมา： “วันนี้ ฉันแค่อยากจะซึมซับบรรยากาศกับภรรยาสองคนเท่านั้น คนอื่นอย่ามารบกวนเลย”
ในตอนนั้น ทั้งเมืองT คุณชายที่สามบ้านจิ๋นถูกคุณหนูใหญ่ตระกูลยินชอบจนสำนักข่าวถึงกับขึ้นพาดหัวข่าวกันจ้าละหวั่น……
การเป็นคนหนึ่งในนั้นอย่างยินเสี้ยวเสี้ยว หลังจากที่เมาแล้วเมื่อตื่นมาเห็นข่าว จิ๋นลี่ยวนก็ไปทำงานที่โรงพยาบาลแล้ว！นี่มันตั้งใจปล่อยให้เธอตกใจเป็นพิเศษเลยใช่ไหมเนี่ย？