Flash Marriage แต่งงานกับคน(ไม่)ธรรมดา - บทที่146 หนามในใจผู้หญิง
บทที่146 หนามในใจผู้หญิง
ข้างหูมีเสียงหัวเราะเย้ยหยันของมู่ซูว ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่พูดอะไร
“ยินเสี้ยวเสี้ยวนะยินเสี้ยวเสี้ยว ถึงคุณจะถูกเรียกว่าเป็นผู้หญิงที่คุณชายสามแห่งบ้านจิ๋นเมืองTรักมาก แต่มันก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น……”มู่ซูวยิ้มอย่างภูมิใจเป็นพิเศษ มองสายตาของยินเสี้ยวเสี้ยวเหมือนจะมีน้ำตาเล็กน้อย“คุณคิดว่าตอนนี้ จิ๋นลี่ยวนที่คุณเห็นคือจิ๋นลี่ยวนที่รักใครสักคนหัวปักหัวปำเหรอ？ถ้าวันหนึ่งคุณเห็นเขารักใครมากสักคนแล้วจริงๆ บางทีคุณอาจจะรู้สึกแค่ว่าตัวเองก็เป็นทางผ่านคนหนึ่ง！”
“มู่ซูว！”ยินเสี้ยวเสี้ยวโกรธจนยืนขึ้น เหมือนจะตอบโต้ไป แต่เห็นยิ้มที่มุมปากมู่ซูวก็พูดไม่ออกสักคำ ได้แต่พูดอย่างหน้าซีดไร้เรี่ยวแรง“คุณหุบปากเดี๋ยวนี้！”
ระหว่างเธอกับจิ๋นลี่ยวนยังไม่ถึงจุดที่ทั้งสองฝ่ายรักใครกันมาก จุดนี้ไม่ต้องการการเตือนของใครทั้งนั้น เธอรู้ตัวเองดีเป็นพิเศษ！แต่เพราะรู้ดี พอถูกคนพูดล้อปมโดยไม่รักษาความรู้สึกแบบนี้มันก็อีกเรื่องหนึ่ง
“ทำไมฉันต้องหุบปาก？”มู่ซูวหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง สายตาคอยมองไปที่ห้องครัวแวบหนึ่ง“ยินเสี้ยวเสี้ยว คุณก็แค่คนน่าสงสารคนหนึ่ง และยังเป็นหนอนน้อยที่น่าสงสารยิ่งกว่าฉัน สู้มู่เยียนหรานไม่ได้ งั้นชีวิตนี้คุณก็ได้แต่อยู๋ในขุมนรก！ส่วนจิ๋นลี่ยวนก็ไม่มีทางกลายเป็นคนอุปถัมภ์คุณชาตินี้ได้หรอก！”
ยินเสี้ยวเสี้ยวโกรธจนร่างสั่นเล็กน้อย แต่มีบางคำเธอกลับต้องยอมรับ
ใช่ ในเมื่อเธอคือภรรยาจิ๋นลี่ยวน แต่จิ๋นลี่ยวนก็ไม่มีทางปกป้องเธออยู่ข้างหลังได้ตลอด ต้องมีวันหนึ่งที่เขาไม่อยู่ข้างกาย ต้องมีวันหนึ่งมีสถานการณ์ที่ต้องการให้เธอเผชิญหน้าเอง ……
หลายๆครั้ง เธอก็พี่งจิ๋นลี่ยวนเกินไป
เดินไปข้างหน้า มู่ซูวเดินไปข้างๆยินเสี้ยวเสี้ยวด้วยรอยยิ้มที่มุมปากแล้วเอนตัวเล็กน้อยไปที่ข้างหูเธอพูดว่า：“ยินเสี้ยวเสี้ยว คุณเดาดูว่าบนเตียง จิ๋นลี่ยวนชอบคุณแบบนี้หรือว่าชอบฉันแบบนี้มากกว่าล่ะ？”
ซู่……
น้ำกระเซ็นไปทั่ว ยินเสี้ยวเสี้ยวโกรธมากจนเอาน้ำผลไม้ในมือสาดแรงๆไปที่หน้ามู่ซูว
“เสี้ยวเสี้ยว！”เสียงร้องด้วยความโกรธ ระงับความโกรธที่ยากจะบรรยายออกมา
ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่แม้แต่หันหน้ากลับ รู้ว่าจิ๋นลี่ยวนที่อยู่ข้างหลังจะต้องเห็นฉากนี้แน่นอน เธอทำตัวไม่มีมารยาทที่บ้านคนอื่นสุดๆ แม้แต่มู่เยียนหรานก็เห็น
“เสี้ยวเสี้ยว คุณทำอะไรน่ะ？ฉันก็แค่ล้อคุณเล่นเท่านั้น คุณต้องทำแบบนี้กับฉันเหรอ？”มู่ซูวมองยินเสี้ยวเสี้ยวด้วยใบหน้าร้ายกาจ เสียงพูดสั่นเล็กน้อย“ฉันรู้ว่าเรื่องครั้งที่แล้วฉันผิด แต่ฉันก็เพิ่งขอโทษคุณไป คุณก็รับไปแล้ว แต่ตอนนี้คุณหมายความว่าไง？ถึงก่อนหน้านี้ฉันจะทำผิด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะรังแกง่ายนะ！”
ประโยคนี้ คลุมเครือแต่ชัดเจน
ยินเสี้ยวเสี้ยวมองเธอด้วยความโกรธ ในใจเหมือนกลืนแมลงวันไปแล้วคลื่นไส้
ก็เหมือนกับตอนที่ผู้ชายที่ไม่สามารถได้ยินพวกผู้ชายพูดถึงผู้หญิงของตัวเองอยู่บนเตียง ผู้หญิงก็ไม่มีทางยอมรับสถานการณ์แบบนี้ได้เหมือนกัน มากไปกว่านั้นคนที่พูดแบบนี้ตอนนี้ยังแสดงออกชัดเจนว่าจะแย่งสามีของเธอ！
ลมหายใจนี้ ยินเสี้ยวเสี้ยวหายใจไม่ออก！
จิ๋นลี่ยวนเพิ่งออกมาจากห้องครัวก็เจอฉากนี้ ก้าวเท้ายาวเข้ามายื่นมือจะดึงยินเสี้ยวเสี้ยวมา แต่ตอนที่เขาแตะต้องเธอ ยินเสี้ยวเสี้ยวกลับหลบมือเขาออก
เวลานั้น จิ๋นลี่ยวนมองเธออย่างเหลือเชื่อ ทันใดนั้นก็พบว่า ดวงตาสีดำขาวของยินเสี้ยวเสี้ยวนั้นมองมาที่เขาพร้อมความโกรธ อีกอย่างข้างในยังมีความขยะแขยงและคลื่นไส้ด้วย……
อารมณ์แบบนี้โจมตีในใจของจิ๋นลี่ยวนทันที ทั้งตัวมองยินเสี้ยวเสี้ยวอย่างตะลึงไป
มู่เยียนหรานเดินไปมองทั้งสองที่ไม่พูดอะไร ถามเบาๆ：“พวกคุณโอเคนะ？”
ยินเสี้ยวเสี้ยวกับจิ๋นลี่ยวนยังคงไม่พูด ทั้งสองคนนั้น คนหนึ่งดูรังเกียจและรำคาญ ส่วนอีกคนมองอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจและประหลาดใจ
ผ่านไปสักพัก ยินเสี้ยวเสี้ยวก็สูดหายใจลึกๆแรงๆหลับตาลงไม่อยากมองผู้ชายตรงหน้า
ยากที่เธอจะจินตนาการ การกระทำที่แนบชิดพวกนั้นที่เขาเคยทำกับเธอก็เคยทำกับผู้หญิงอีกคน จนการกระทำระหว่างพวกเขายังแนบชิดกว่าเธอ คำพูดหวานๆนั้น การกระทำที่อ่อนโยนนั้น คำพูดบ่นๆที่ห่วงใยนั้น คิดถึงขึ้นมานิดหน่อยเธอก็รู้สึกหายใจลำบาก
เธอไม่ได้หวังว่าข้างกายของจิ๋นลี่ยวนจะไม่มีผู้หญิงอื่น ผู้ชายที่ยี่สิบเจ็ดบอกว่าไม่เคยมีผู้หญิงเป็นไปไม่ได้ แต่ยินเสี้ยวเสี้ยวรับไม่ได้อย่างเดียวก็คือผู้หญิงคนนั้นตอนนี้มาอยู่รอบๆสามีตัวเอง นี่มันคือระเบิดเวลาชัดๆ！
ทันใดนั้น ยินเสี้ยวเสี้ยวก็คิดถึงครอบครัวพวกเขา
พวกเขาก็เคยสนิทกันอย่างนั้นที่เมืองไห่เมียวใช่ไหม？ตอนที่เขาโอบเธอ ในหัวมีใบหน้ามู่ซูวบ้างหรือเปล่า？
ความคิดแบบนี้เมื่อกลายเป็นเหมือนเถาวัลย์ที่เติบโตอย่างรวดเร็ว มันก็จะแพร่กระจายไปอย่างความเร็วและยากที่จะเหลือเชื่อ ……
มู่เยียนหรานพูดเบาๆ：“ลี่ยวน ขอโทษนะ น้องสาวฉันไม่รู้เรื่องทำให้เสี้ยวเสี้ยวโกรธ ฉันว่าวันนี้อารมณ์เธอก็ไม่ค่อยดีนัก คุณพาเธอไปพักผ่อนก่อนเถอะ ……”
พูดเหมือนเป็นความผิดของมู่ซูว แต่ระหว่างตัวอักษรนั้นกลับทำให้ยินเสี้ยวเสี้ยวกลายเป็นคนไม่รู้จักคิด เป็นยัยบ้านนอกที่ทำอะไรไม่รู้จักกาลเทศะ เป็นคนที่คนอื่นไม่ค่อยให้ความสำคัญแบบนี้แปลกๆ
จิ๋นลี่ยวนระงับอารมณ์นั้นไว้ในใจ พยักหน้าให้มู่เยียนหราน เขาในเวลานี้แม้แต่ความปรารถนาที่จะพูดยังไม่มี เขาถูกยินเสี้ยวเสี้ยวเคยปฏิเสธไปสามครั้ง สามครั้งเต็มๆ！และนี่ก็เป็นจุดที่เขายากจะยอมรับ！ผู้ชายต่างรักหน้า การปฏิเสธสามครั้งของยินเสี้ยวเสี้ยวทุกครั้งอยู่ต่อหน้าคนนอก เหมือนจะไม่ไว้หน้าเขา กับบ้านจิ๋นเลยสักนิด
ก้าวเข้าไปอีกครั้ง ครั้งนี้การกระทำของจิ๋นลี่ยวนหนักขึ้นเล็กน้อย ยื่นมือไปคว้ามือเธอเดินออกไปโดยไม่มีช่องว่างให้ยินเสี้ยวเสี้ยวปฏิเสธ มู่ซูวกลับออกมาตอนที่พวกเขาจะขึ้นรถไป ในมือยังถือกระเป๋าหนึ่งใบ
“ลี่ยวน……”ยืนตรงหน้าจิ๋นลี่ยวนกับยินเสี้ยวเสี้ยว มู่ซูวถูกอย่างไม่สนใจกับจิ๋นลี่ยวนที่จับมือของยินเสี้ยวเสี้ยวไว้แน่น“นี่คือที่โกนหนวดที่คุณทิ้งไว้ในห้องพักฉันก่อนที่ฉันจะไปต่างประเทศ ตอนนี้ฉันจะเอาคืนคุณ……”
ยังไม่ทันพูดจบ ยินเสี้ยวเสี้ยวก็ทนไม่ไหว สะบัดมือของจิ๋นลี่ยวนแรงๆแล้วเดินไปที่หน้าประตูเองคนเดียว
ช่วงอกหายใจไม่ออก ยินเสี้ยวเสี้ยวแน่ใจว่าตอนนี้ตัวเองอยู่กับจิ๋นลี่ยวนไม่ได้เด็ดขาดอีกแล้ว ไม่งั้นเธอจะต้องโกรธแน่ ถึงตอนนั้นทั้งสองคนก็ไม่ง่ายที่จะคืนดีกัน ไม่แน่ก็อาจจะเกิดสงครามเย็นครั้งที่สองด้วย แต่เธอกลับลืมแล้ว ยังไง ขาทั้งสองของเธอก็เดินไม่ทันล้อรถเรนจ์โรเวอร์ทั้งสี่ของจิ๋นลี่ยวนได้……
มองมู่ซูวอย่างมีเลศนัย จิ๋นลี่ยวนยื่นมือไปรับกระเป๋านั้นแล้วขึ้นรถตามยินเสี้ยวเสี้ยวไป
มู่ซูวยืนอยู่ที่เดิมมองแผ่นหลังพวกเขาที่ไปไกลแล้วยิ้มออกมา จู่ๆมู่เยียนหรานก็ปรากฏด้านหลังเธอ สีหน้าไม่ค่อยดี สำหรับจิ๋นลี่ยวน เธอก็เป็นคนหนึ่งที่มีความคิด
มู่ซูวหันไปมองพี่สาวตัวเอง ยกมุมปากของตัวเองขึ้นด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้ยพูดไปว่า：“พี่ พี่ว่าคุณชายสามบ้านจิ๋นคนนี้ถ้ากลายเป็นคนของตระกูลมู่พวกเราจริงๆ ก็คงจะน่าตลกเนอะ ผู้ชายที่แต่งกับพี่สาวแต่เคยมีความสัมพันธ์กับน้องสาว พี่ว่างานแต่งพวกพี่จะเป็นไง？”
มู่ซูวก็ไม่โง่ วันนี้การกระทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อดึงดูดคาวมไม่ชอบใจของจิ๋นลี่ยวน แต่อีกด้านหนึ่งก็เตือนจิ๋นลี่ยวนว่าพวกเขาเคยคบกันจริง บางเรื่องแค่เริ่มคิดก็จะเริ่มมีรอยร้าว ที่เธอต้องการคือจุดจบแบบนี้ มากไปกว่านั้นวิธีการทำแบบนี้ยังสามารถดึงดูดความไม่พอใจของยินเสี้ยวเสี้ยวกับมู่เยียนหรานได้เช่นกัน แล้วทำไมเธอจะไม่ทำล่ะ？
มู่เยียนหรานมองเธออยู่นานไม่พูด แค่สีหน้ากลับยิ่งแย่ขึ้นเรื่อยๆ
หลังจากมู่ซูวหัวเราะอย่างภูมิใจก็พูด：“พี่ อย่าใจร้อนล่ะ ต้องจำไว้นะว่าชีวิตพี่น่ะพร้อมตายได้ตลอดเวลา！”
พูดจบ มู่ซูวก็ออกไปอย่างภูมิใจ มู่เยียนหรานยืนอยู่ที่เดิม เล็บจิกไปที่ฝ่ามืออย่างลึก
มู่ซูว！ยังไงเธอก็ไม่คิดว่ามู่ซูวจะยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวแบบนี้！
บนถนนที่ไม่มีคน ถนนสองฝั่งกลับเป็นต้นไม้หนาแน่น ใบไม้ร่วงหล่นปลิวไปสายลมในอากาศ บางครั้งที่รถแล่นผ่านก็จะทำให้ใบไม้ร่วงปลิวเร็วขึ้น เหมือนกับมาจากโลกแห่งเทพ มีชีวิตชีวา น่ารัก
ยินเสี้ยวเสี้ยวเดินบนถนนเงียบๆ ไม่หันหน้า คิ้วขมวดแน่น
จิ๋นลี่ยวนตามมาอยู่หลังโดยไม่พูดอะไร ตาก็ไม่เงยมอง คิ้วขมวดหน่อยๆ
ลมหายใจเฮือกใหญ่ ยินเสี้ยวเสี้ยวพยายามให้ตัวเองนิ่งสงบ บอกตัวเองว่านี่คือเรื่องปกติ จิ๋นลี่ยวนมีอดีของเขาเอง เธอก็มีอดีตของตัวเองนี่？เขากับมู่ซูวคบกันสองปีเต็ม เวลาที่ตัวเองคบกับเซี่ยงเฉิงสี่ปี เรื่องแบบนั้นสำหรับผู้ชายแล้วก็ปกติเหมือนกินข้าว ดังนั้นเธอต้องใจกว้าง……
แต่ แค่คิดว่าจิ๋นลี่ยวนอาจจะเอาตัวเองเป็นตัวแทนมู่ซูวในบางเวลา เธอก็โกรธแทบอยากจะฆ่าเขา！
คน ต่างใจแคบทั้งนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิง
จิ๋นลี่ยวนพยายามระงับอารมณ์ตัวเองบนรถ ไม่หยุดพูดกับตัวเอง ยินเสี้ยวเสี้ยวทำแบบนี้จะต้องมีเหตุผลของเธอเอง ……
แต่ ผู้หญิงคนนั้นที่สมควรตายไม่บอกตัวเอง ก็ไม่ชอบเขาอย่างนั้น ……
ในที่สุด จิ๋นลี่ยวนก็ทนไม่ไหวเหยียบคันเร่ง ไปขวางทางตรงที่ยินเสี้ยวเสี้ยวจะเดินไป จากนั้นลงมาจากรถอย่างรวดเร็วดึงยินเสี้ยวเสี้ยวขึ้นรถไป แต่ยินเสี้ยวเสี้ยวกลับยังคงไม่ให้ความร่วมมือ จะสะบัดมือของเขา ระหว่างนั้น จิ๋นลี่ยวนก็เริ่มโกรธหน่อยๆ
ออกแรงเล็กน้อย ร่างของยินเสี้ยวเสี้ยวก็หมุนมาชนไปที่รถเรนจ์โรเวอร์คันใหญ่โต ยังไม่ทันตอบสนองได้ก็ถูกสองมือของจิ๋นลี่ยวนล็อกไว้ที่รถและช่วงอกของเขา ตามองไปที่นัยน์ตาคู่นั้นของจิ๋นลี่ยวนซึ่งเต็มไปด้วยความไม่พอใจ……
ไม่พอใจ？
เขาจะมีอะไรไม่พอใจ？เธอกลับรู้สึกว่าเขากลับมีความสุขสุดๆ ……
หันไป ตอนนี้ยินเสี้ยวเสี้ยวไม่อยากพูดสักนิด สุดท้ายก็เป็นจิ๋นลี่ยวนที่เปิดปากถามอย่างทนไม่ไหว：“ยินเสี้ยวเสี้ยว สรุปคุณโกรธอะไรกันแน่？ผมไปทำอะไรคุณ？”
กัดฟัน พูดไปทีละคำ แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ
ยินเสี้ยวเสี้ยวยังคงไม่ได้สติคืนมา หันไปมองวิวข้างๆ เหมือนว่าไม่สนใจเขาที่อยู่ตรงหน้าเลยสักนิด
จิ๋นลี่ยวนสูดหายใจลึกๆหรี่ตามองแรงๆไปที่ปากของยินเสี้ยวเสี้ยวที่เม้มสนิท ทันใดนั้นก็เอนตัวจูบไปแรงๆที่ปากชมพูของเธอ และกัดไปที่ปากเธอเล็กน้อยเพื่อเป็นการลงโทษ จนยินเสี้ยวเสี้ยวบ่นไม่พอใจออกมาจึงปล่อยเธอ ……
มองไปที่ริมฝีปากสีแดงของเธอด้วยความพอใจ ตอนนี้จิ๋นลี่ยวนถึงรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง
ไม่ชอบเขาใช่ไหม งั้นเธอก็ไม่ชอบตัวเองด้วย！
เพราะพวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกัน！