Gate of God - ตอนที่ 744 จุดอ่อน

”ตกลงข้าสัญญา.. กับผีนะสิ!” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าเบาๆ ก่อนที่จะยกหมัดขึ้นและเหวี่ยงไปที่หลังของ ฉือ กูเหยียน
มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะโจมตีตรงๆ!
โดยเฉพาะเมื่อต้องสู้กับฉือ กูเหยียน ที่มีพลังอันสูงส่ง
”ไร้ยางอายที่สุด!” ฉือ กูเหยียน รู้สึกถึงแรงลมกระแทกที่หลัง
ในขณะที่มือของนางถือพู่กันอยู่ร่างของนางก็หันมาหา ฟาง เจิ้งจือ
จากนั้นลูกบอลแสงก็ปรากฎขึ้นมาบนมือของนางก่อนจะเขวี้ยงใส่ฟาง เจิ้งจือ อย่างไม่ปราณี
…
การที่นางเคลื่อไหวทำให้หมัดของฟาง เจิ้งจือ นั้นพลาดจากหลังของนางไปโดนไหล่แทน　　จากน้น…..
ฟางเจิ้งจือ ก็รู้สึกถึงความแสบร้อนที่หน้าปก
”เจ้าโหดร้ายมาก!”ร่างของ ฟาง เจิ้งจือ กระเด็นไปด้านหลังเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเขาพยายามรั้งตัวเองไว้ไม่ให้กระเด็นไปไกลกว่านี้
เขาคว้าไหล่ของฉือ กูเหยียน เอาไว้
นั่นทำให้ร่างของฉือ กูเหยียน เซเข้าไปหาเขา
ร่างของนางเหวี่ยงเข้าไปสู่อ้อมแขนของฟาง เจิ้งจือ โดยไม่ตั้งใจ
ในตอนนั้นเองฟาง เจิ้งจือ รู้สึกราวกับได้โอบกอดหินหยกที่อบอุ่น
ทั้งนุ่มนวลและหอมหวล
แต่ในสถานการณ์เชนนี้เขาต้องเอาชนะ ฉือ กูเหยียน
เขายกมือขึ้นและพร้อมที่จะใช้โอกาสนี้เพื่อโจมตี ฉือ กูเหยียน อีกครั้ง　　แต่เมื่อเขายกมือขึ้นเขาก็รู้สึกหนาวสั่นไปทั่วทั้งแขน เขามองไปรอบๆและเห็นหางของงู
เกล็ดของมันเปล่งประกาย
”หึม?”ฟางเจิ้งจือ ตั้งตัวไม่ทัน และมือของเขาถูกหางรัดเอาไว้แล้ว เขายกมืออีกข้างขึ้นมา
แต่…
เมื่อเขาเช่นนั้นเขาก็รู้สึกตึงที่จุดสงวน ขาของนางอยู่ที่เป้าของเขา
”…..” ฟาง เจิ้งจือ ไม่คิดเลยว่า ฉือ กูเหยียน จะใช้วิธีที่โหดร้ายเช่นนี้
เขาไม่รู้ว่าทำไมแต่ในใจของเขาเริ่มมีบทเพลงเพลงหนึ่งดังขึ้น
เจ้านั้นช่างโหดร้ายโหดร้ายมากเสียจริง โอ้~~~~
คำพูดของเจ้าช่างโหดร้าย
ยิ่งได้ฟังคำพูดของเจ้ายิ่งมีแต่ความสับสน　　เจ้านั้นช่างโหดร้ายโหดร้ายมากเสียจริง โอ้~~~~
เจ้าไม่ยอมรับความพ่ายแพ้และยังคงแสร้งไม่สนใจ
…
ในตอนนั้นเองเขาก็รู้สึกราวกับว่า ร่างกายของเขาถูกทำลายลง
หางงูที่รัดแขนของเขาในตอนแรกเริ่มรัดแขนขาของเขา จากนั้นมันก็เริ่มเคลื่อนที่ไปทั่วตัวแล้วรัดเขาเอาไว้ทัวร่าง
ไม่เพียงแค่นั้น
ขาของฉือ กูเหยียน ยังคงกดทับเป้าของเขาต่อไป และมันทำให้เขาเต็มไปด้วยความอึดอัดไม่สามารถเคลื่อนไหวไปไหนได้
ที่สำคัญไปกว่านั้นฉือ กูเหยียน ยังสามารถโบกพู่กันในมือของนางอย่างต่อเนื่อง สีของหมึกกระจัดกระจายไปทั่วกระดาษ
นางขยายร่างออกราวกับเป็นมังกรที่มีเขี้ยวเล็บ　　”อดทนต่ออีกหน่อยนะเดี๋ยวมันก็จบแล้ว เจ้าเด็กรับใช้! ” ฉือ กูเหยียน พูดออกมาพร้อมกับยิ้มกว้าง
ราวกับนางได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้สำเร็จใบหน้าของนางสดใสเป็นอย่างมาก
เห็นได้ชัดว่านางกำลังมีความสุขมาก
”ต่ำช้าเจ้าอย่าเล่นขี้โกงแบบนี้สิ? ทำไมเราไม่มาสู้กันอย่างยุติธรรมล่ะ?!” ทั้งขาและแขนทั้งสองข้างของ ฟาง เจิ้งจือ ตอนนี้ถูกพันแน่น
ร่างของเขาอยู่ในตำแหน่งที่น่าอับอายเป็นอย่างมากและเขาไม่สามารถทำอะไร ฉือ กูเหยียน ได้
”เจ้ามีความยุติธรรมด้วยงั้นหรือ?”ฉือ กูเหยียน ถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงปกติๆ
”แน่นอนข้ามี!ถ้าเจ้าไม่เชื่อก็ปล่อยข้าไปก่อนสิ เดี๋ยวข้าจะแสดงใหเจ้าเห็นเอง!” ฟาง เจิ้งจือ พยายามตอบด้วยท่าทางที่ใสซื่อที่สุดที่เขาจะทำได้　　”หึ…หัวขโมยไร้ยางอายแบบเจ้าคิดว่าข้าจะเชื่องั้นหรือ? ข้าคิดว่าเจ้าควรที่จะยอมแพ้ได้แล้วนะ เอาเวลาไปคิดว่าจะรับใช้ข้าในฐานะคนใช้ยังไงดีกว่า?” ฉือ กูเหยียน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
”ยังจะให้ข้ารับใช้เจ้าอีกงั้นรึ?เจ้าใช้วิธีที่ชั่วร้ายแบบนี้ ข้าไม่ยอม ต่อให้เจ้าชนะ ข้าก็ไม่ยอมเป็นคนใช้ของเจ้า!” ฟาง เจิ้งจือ ยังคงพูดต่อ
”ไม่เป็นไรข้าไม่คิดมาก” ฉือ กูเหยียน ยิ้มอย่างสดใสมากยิ่งขึ้น
”ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!”
”ไม่ข้าไม่ปล่อย”
”เร็วเข้าปล่อยข้า!”
”ไม่ข้าไม่ทำ”
”เจ้าจะไม่ปล่อยข้าจริงๆงั้นหรือ?”
”แน่นอนว่าไม่”
”งั้นข้าจะกัดเจ้านะ!”ฟาง เจิ้งจือ ตัดสินใจใช้วิธีนี้ทันที เขาจะทำอะไรได้อีกถ้าไม่มีขาและแขนแล้ว? เขายังคงมีฟัน
”ถ้าเจ้ากล้า…โอ้ย!เจ้าไร้ยางอาย เจ้ากล้าดียังไง?!” ฉือ กูเหยียน พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ
แต่มันก็สายเกินไป
ฟางเจิ้งจือ ไม่มีทางเลือก เขาเริ่มลงมือทันที
ขณะที่ขาของนางรัดขาของเขาเอาไว้ฟาง เจิ้งจือ สามารถเคลื่อนตัวไปด้านหน้าของนางได้อย่างง่ายดาย ริมฝีปากของเขาผ่านหน้าของ ฉือ กูเหยียน ไปเล็กน้อย
”หะ…”รอยยิ้มบนใบหน้าของ ฉือ กูเหยียน หายไปทันที จากนั้นนางพยายามดิ้นรน แต่มันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว
ฟางเจิ้งจือ ดูเหมือนจะรู้แล้วว่า ฉือ กูเหยียน ไม่สามารถหลบริมฝีปากของเขาได้อีกต่อไป ในความเป็นจริง ต่อให้นางดิ้นรน ฟาง เจิ้งจือ ก็มั่นใจว่าเขาจะสามารถแงะริมฝีปากของนางได้　　”จะ….เจ้าไร้ยางอายเจ้ามันเกินไป… วิธีไร้เดียงสาเช่นนี้….. ไร้ประโยชน์… ข้าไม่ยอมเจ้า..” ฉือ กูเหยียน ดูเหมือนจะดิ้นรนไม่ไหวอีกต่อไป
นางปล่อยให้ฟาง เจิ้งจือ เคลื่อนไหว
นอกจากนี้นางยังสามารถวาดรูปต่อไปได้ตอนนี้เหลือแค่ห่างของมังกรเท่านั้นแล้ว
มันทำให้ฟาง เจิ้งจือ ร้อนรนเล็กน้อย
”หา?การที่ข้าทำแบบนี้ไม่ส่งผลอะไรกับ ฉือ กูเหยียน เลยงั้นหรือ?” ฟง เจิ้งจือ คิดว่าทุกคนตองมีจุดอ่อน แม้ว่ามันจะเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม
อย่างไรก็ตามฉือ กูเหยียน ไม่มีจุดอ่อนเลยงั้นหรือ?
จุดอ่อน…..
นางต้องมี!
ถ้ามันไม่ได้อยู่ในนิสัยหรือความแข็งแกร่งมันก็ต้องอยู่ที่ร่างกาย
ร่างกาย?! 　　ใช่แล้วร่างกายของนาง!
ดวงตาของฟาง เจิ้งจือ เบิกตากว้าง เขาไม่สนใจว่าสิ่งที่เขาทำนั้นจะไร้ยางอายมากแค่ไหน เขาเลือกที่จะกัดลงบนร่างของนางทันที
แต่ผลลัพธ์…
นางไม่ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย! Aileen-novel
คอ?
ไม่มีปฏิกริยาเช่นกัน!
ติ่งหูล่ะ…
”หึก.. ” ร่างของ ฉือ กูเหยียน กระตุกเล็กน้อย ราวกับนางกำลังพยายามควบคุมตัวเองอยู่
แต่ฟาง เจิ้งจือ รู้ว่าโอกาสของเขามาถึงแล้ว
เพราะช่วงที่ร่างกายของนางสั่นไหวหางและขาของนางที่พันเขาเอาไว้คลายออกเล็กน้อย
อย่างไรก็ตามช่องว่างนั้นเพียงพอให้ฟางเจิ้งจือ เป็นอิสระได้
จากนั้นฟาง เจิ้งจือ ก็จับที่แขนขวาของนางแล้วดึงลงมา
ด้ามพู่กันหลุดจากมือของนางทันที
เวลาดูเหมือนถูกหยุดลง
ฟางเจิ้งจือ และ ฉือ กูเหยียน จ้องที่กระดาษสีขาวอย่างตั้งใจ ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและความหวังในเวลาเดียวกัน
จากนั้นก็มีฉากที่น่าประหลาดปรากฎขึ้น
ภาพวาดหมึกไม่ได้หายไปกลับกัน พวกมันเริ่มเคลื่อนไหวราวกับเป็นภาพที่มีชีวิต
……………………………………..