Gate of God - ตอนที่ 745 ด่านสุดท้าย

　　ลายเส้นของมันเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆทั้งหัวและหางมังกรเริ่มปรากฎออกมาชัดเจน
”มันจะมีชีวิตขึ้นมางั้นหรือ?”
”วาดมังกรจากการลากเส้นเพียงครั้งเดียวงั้นหรือ?”
ฟางเจิ้งจือ แปลกใจเป็นอย่างมาก มันเป็นสิ่งที่ลึกลับและผิดธรรมชาติมาก
ที่สำคัญภาพไม่ได้หายได้หายไปแบบก่อนหน้านี้
ทันใดนั้นเสียงคำรามของมังกรก็ดังขึ้น
”โฮก!”ทันใดนั้นมังกรเบิกตาโพลงและมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ กับ ฉือ กูเหยียน ดวงตาของมันนั้นกระจ่างใสมาก
ทันใดนั้นมีบางสิ่งที่น่าขนลุกเกิดขึ้น
มังกรหมึกซึ่งกำลังแหวกว่ายอยู่บนกระดาษหลุดออกมาและบินขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที　　จากนั้นฟาง เจิ้งจือ ก็รู้สึกว่าถาพมากมายนับไม่ถ้วนได้ปรากฎขึ้นบนท้องฟ้า ภูเขา, น้ำ, ดอกไม้, หิน, มหาสมุทร, ป่า, ทะเลสาบ, พายุ, เปลวไฟ …
ภาพจำนวนนับไม่ถ้วนติดอยู่บนท้องฟ้าเหมือนภาพลวงตาก่อนที่พวกมันจะค่อยๆหายไปราวกับไม่เคยเกิดขึ้น
”…”
”…”
ฟางเจิ้งจือ และ ฉือ กูเหยียน ต่างมองหน้ากันด้วยความมึนงง
”จบแล้วงั้นหรือ?”
ฟางเจิ้งจือ พยายามมองไปรอบๆ เขาพบว่าฝนเริ่มตกลงมาหนัก จนกลายเป็นพายุที่รุนแรง มันพักมาปะทะเข้ากับร่างกายของเขา แต่มันกลับทำให้ร่างกายของเขารู้สึกสบาย แต่ทันใดนั้นอยู่ดีๆสายฟ้าก็ผ่าลงมา
”ตูม!
”อีกแล้ว?!”ดวงตาของ ฟาง เจิ้งจือ เบิกกว้าง อย่างที่เขาคิดสายฟ้าสีดำสนิทราวกับรู้ว่าเขายืนอยู่ตรงไหน มันตรงมาหาเขาทันที
”…” ฟาง เจิ้งจือ อยากจะตะโกนบอกว่าเขาเป็นคนวาดตอนสุดท้ายเพราะตอนนั้นเขาจับมือ ฉือ กูเหยียน อยู่
”มันจะเป็นแบบนี้จริงๆงั้นหรือ?”
เดี๋ยวนะ!หรือสายฟ้านั้นจะผ่ามาหา ฉือ กูเหยียน?!
ฟางเจิ้งจือ พูดไม่ออก เขาต้องการหนีออกไปห่างๆ แต่ ฉือ กูเหยียน กลับจับมือเขาไว้แน่น นอกจากนั้นเขายังถูกร่างของ ฉือ กูเหยียน ตรึงไว้อีก…
”ตูม!”
ฟางเจิ้งจือ รู้สึกราวกับวิญญานของเขากำลังจะออกจากร่าง
”พวกเขา…ต้องถูกฟ้าผ่าไปด้วยกันอย่างนี้งั้นหรือ?”
ขณะที่ฟาง เจิ้งจือ กำลังจะถอนหายใจออกมาด้วยความหดหู่ เสียงประกาศอันเกรงขามก็ดังขึ้นมาจากท้องฟ้า
”ฟางเจิ้งจือ เข้าสู่สวรรค์ชั้นที่เก้า!”
”ฟางเจิ้งจือ เข้าสู่…”
”…”
”หา?ข้าทำได้แล้วงั้นหรือ?!” ฟาง เจิ้งจือ จากเดิมตกใจ ตอนนี้เขากลายเป็นดีใจมาก เขารู้สึกว่าชีวิตนั้นมันไม่แน่นอนอย่างแท้จริง แม้ว่าเขาจะยังไม่มั่นใจ แต่เสียงประกาศที่ดังก้องก็เป็นเครื่องยืนยันที่บอกว่าเขาได้เข้าสู่สวรรค์ชั้นเก้าแล้ว
นั่นหมายความว่าเขาชนะเดิมพันกับฉือ กูเหยียน แล้วใช่หรือไม่? งั้นนางก็จะกลายเป็นคนใช้ของเขาแล้ว?!
ชีวิตช่างไม่แน่นอนจริงๆ
ฟางเจิ้งจือ กำลังยิ้ม ยิ้มอย่างมีความสุขพร้อมกับเยาะเย้ย ฉือ กูเหยียน ไปด้วย แต่ความสุขของเขากลับต้องถูกขัดจังหวะ… Aileen-novel
”ฉือกูเหยียน เข้าสู่สวรรค์ชั้นที่เก้า!”
”ฉือกูเหยียน เข้าสู่…”　　”…”
เสียงอันน่าเกรงขามดังก้องไปทั่ว
”พวกเราจะเข้าสู่ชั้นเก้าด้วยกันงั้นหรือ?”ฟาง เจิ้งจือ หันไปมอง ฉือ กูเหยียน ซึ่งตอนนี้นางกำลังหันมามองหน้าเขาพร้อมยิ้มเหยียดอยู่เช่นกัน มันทำให้ ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกราวกับถูกเหยียบย่ำมากกว่าเดิมนับพันเท่า
”ถ้าพวกเราเข้าไปพร้อมกันก็ถือว่าข้าชนะ! จากนี้เจ้าก็จะกลายเป็นคนใช้อันต่ำต้อยของข้า!” เสียงของ ฉือ กูเหยียน ดังขึ้นเบาๆ
…
ขณะเดียวกันด้านนอกบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์
มีร่างหนึ่งวิ่งมาหาผู้อาวุโสหกอย่างรวดเร็ว
”ศิษย์พี่…ฉือกูเหยียน และ ฟาง เจิ้งจือ …ได้เข้าสู่สวรรค์ชั้นที่เก้าแล้ว!” ร่างนั้นทรุดลงไปบนหับพื้นขณะรายงาน
”อะไร…อะไรนะ?!”ถ้วยน้ำชาในมือของผู้อาวุโสหกหล่นลงกับพื้นอีกครั้ง ขณะเดียวกันดาบในมือของเหล่าศิษย์ก็หล่นลงพื้นเช่นกัน
ราวกับตอนนี้ทุกอย่างถูกแช่แข็งรอบๆมีแต่ความเงียบ
สายตาของทุกคนต่างจ้องมองไปยังศิษย์ที่ทรุดตัวลงอยู่กับพื้น
พวกเขาต่างกลั้นหายใจ
”ชั้นที่เก้า?”พวกเขาต่างมองหน้ากันด้วยความไม่เชื่อ ไม่มีใครคิด เกี่ยวกับผู้ชนะอีกต่อไปเพราะมันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว
สิ่งที่สำคัญคือสวรรค์ชั้นเก้าถูกเปิดขึ้นมาอีกครั้งหลังจากผ่านไปนับพันปีนอกจากนี้ทั้งสองคนยังเข้าไปพร้อมกัน
…
ใยขณะที่ทุกคนด้านนอกกำลังตกใจกับข่าวฟาง เจิ้งจือ ตอนนี้กลับรู้สึกรำคาญเล็กน้อย แม้ว่าพวกเขาจะคุยกันไว้แล้วว่าถ้าพวกเขาเข้ามาในชั้นที่เก้าพร้อมกันจะถือว่านางเป็นผู้ชนะ แต่ตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ ไม่สามารถยอมรับได้ง่ายๆ เห็นๆอยู่ว่าชื่อของเขานั้นถูกประกาศขึ้นมาก่อน
ดังนั้นฟาง เจิ้งจือ คิดว่าเขาควรคุยกับนางอย่างจริงจัง
แน่นอนว่าฉือ กูเหยียน ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะมาคุยเรื่องนี้ เพราะผลลัพธ์นั้นถูกตัดสินออกมาแล้ว
”นี่คือ… สวรรค์ชั้นที่เก้างั้นหรือ?” ฉือ กูเหยียน มองรอบๆด้วยความแปลกใจ
”หือ?”ฟาง เจิ้งจือ ที่เตรียมจะคุยกับนาง ต้องหยุดลง เขามองไปรอบๆโดยไม่รู้ตัวเช่นกัน “อะไรกัน? ทำไมชั้นเก้าถึงไม่มีเสาเก้าต้นล่ะ? แต่ชั้นแปดกลับมีแปดต้น ชั้นเจ็ดกลับมีเจ็ดต้น?”
อย่างไรก็ตามในความเป็นจริง…สวรรค์ชั้นที่เก้าที่ปรากฏต่อหน้าพวกเขาไม่ได้มีเสาแม้แต่ต้นเดียวมันกลับดูโดดเดี่ยว
มันราวกับเป็นพื้นที่รกร้างอย่างแท้จริง
ไม่มีอะไรในสายตาของพวกเขานอกจากพื้นที่อันว่างเปล่า　　ทุกที่ที่ถูกปกคลุมด้วยทรายไม่มีต้นไม้หรือทะเลสาบมีเพียงก้อนกรวดสีขาวที่แทบจะมองไม่เห็นในทราย
มันแตกต่างจากที่ฟาง เจิ้งจือ จิตนาการไว้อย่างสิ้นเชิง
”สวรรค์ชั้นเก้าเป็นแบบนี้จริงๆงั้นหรือ?”ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกงงงวย แม้จะไม่มีเสา แต่ต้องมีอะไรบางอย่างที่พอเป็นคำใบ้ให้เขาได้บ้าง
อย่างไรก็ตามไม่มีอะไรนอกจากทราย…อาจเป็นได้ว่าเขาต้องหาคำใบ้จากทราย?
”เจ้ารู้สึกว่าที่นี่แปลกๆไหม?”ฉือ กูเหยียน พูดขึ้นมา
”อะไรงั้นหรือ?”ฟาง เจิ้งจือ ถามกลับด้วยคำถามเช่นกัน
”ฝน… หยุดแล้ว” ฉือ กูเหยียน มองและชี้ไปที่ท้องฟ้า
”หือ?มันหยุดจริงๆ เจ้าไม่ได้บอกว่าในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์นั้นจะมีฝนตกตลอดเวลางั้นหรือ?” ฟาง เจิ้งจือ เข้าใจได้ในทันที
”ถูกต้องนั่นตามสถานการณ์ปกติ สวรรค์ชั้นเก้าก็ควรจะมีฝนตกเช่นกัน ยกเว้นว่า…” ฉือ กูเหยียน หยุดพูด
”เว้นแต่อะไร?”ฟางเจิ้งจือ ถามอีกครั้ง
”เว้นแต่ว่าที่นี่ไม่ได้อยู่ในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์แต่มันก็ไม่น่าจะเป็นไปได้…” ฉือ กูเหยียน ก้มลงมองและกำทรายขึ้นมาก่อนจะพูดขึ้น
”ไม่ได้อยู่ในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์?”ฟาง เจิ้งจือ พูดก่อนจะมองไปรอบๆ
แต่อย่างที่ฉือ กูเหยียน พูด มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน?
แต่ที่นี่ไม่มีฝนตกหรือว่าที่นี่จะไม่อยู่ในการควบคุมของบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์?
ที่นี่มันบ้าอะไรกัน?
ขณะทื่ฟาง เจิ้งจือ กำลังคิดอยู่นั้นเอง ที่หน้าอกของเขาก้มีแสงส่องออกมาอีกครั้ง มันสว่างขึ้น สว่างขึ้นเรื่อยๆ”
……………………………………..　　��