Gate of God - ตอนที่ 1017 เปลี่ยนเป็นอาชูร่า

ตอนที่ 1017 เปลี่ยนเป็นอาชูร่า

　　 ซิวเอ๋อร์ซิวเอ๋อร์ เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม?!  เหยียนเฉียนหลี่กังวลเป็นอย่างมากเมื่อเห็นเหยียนซิวล้มอยู่บนพื้น เขารู้นิสัยของเหยียนซิวเป็นอย่างดี ต่อให้เจ็บปวดแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางล้มลงง่ายๆ

　　เหยียนเฉียนหลี่ต้องการจะหยุดฟางเจิ้งจือเพราะเหยียนซิวดูเจ็บปวดมาก

　　อย่างไรก็ตามเขาจะหยุดฟางเจิ้งจือได้งั้นหรือ?

　　ไม่!

　　ไม่ใช่ว่าเขาไม่สามารถหยุดฟางเจิ้งจือได้แต่เขาเชื่อว่าฟางเจิ้งจือไม่มีทางฆ่าเหยียนซิว

　　 ซิว…ข้าขอโทษข้าต้องปล่อยเจ้าไป… เต๋าซิงที่ล้มอยู่บนพื้นกอดร่างของเหยียนซิวเอาไว้แน่น  ความเห็นแก่ตัวของข้าทำให้เจ้าทรมาร มันถึงเวลาที่เจ้าต้องเป็นอิสระแล้ว…ไม่มีเหตุผลอะไรที่ข้าต้องรั้งเจ้าเอาไว้อีก 

　　 เต๋าซิงท่านจะทำแบบนั้นจริงๆงั้นหรือ?  ร่างของเหยียนซิวสั่นไหวเมื่อมองไปที่เต๋าซิง เขากุมมือของเต๋าซิงเอาไว้

　　 เป็นเวลานานแล้วแต่เจ้าก็ยังคงเรียกข้าว่าเต๋าซิง? เต๋าซิงเริ่มร้องไห้ น้ำตาไหลอาบใบหน้าของนางราวกับน้ำตกสีเงิน

　　มันเป็นสัญลักษณ์ของความโศกเศร้าแต่ไม่มีใครรู้ว่ามันเป็นเพราะความโศกเศร้าในใจของนางหรือเป็นเพราะผลจากเขตแดนภาพภูเขาและแม่น้ำ

　　 เต๋า.. เหยียนซิวหยุดพูดแค่คำแรกเขาดูลังเล

　　ตอนนั้นเองที่ดาบของฟางเจิ้งจือมาถึงฝนสีเงินที่ตกลงมาจากฟากฟ้ารวมกันที่ปลายดาบ

　　เกิดแสงสีเงินสว่างจ้าขึ้น

　　ราวกับดวงดาวยามค่ำคืนดวงดาวค่อยๆลอยไปที่ลำคอของเต๋าซิงและกำลังจะจบชีวิตของนางลง

　　 ข้าปล่อยให้นางตายไม่ได้! ทันใดนั้นเสียงของเหยียนซิวดังขึ้นอีกครั้ง เสียงของเขาดูบ้าคลั่งหลังจากถูกกดดันอย่างหนัก

　　ตูม!ลำแสงสีแดงเลือดพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

　　มันไร้ความมืดมิดมีเพียงสีแดงราวกับเลือดเท่านั้น บรรยากาศอันเยือกเย็นทำใหอากาศเกือบถูกแช่แข็ง

　　มันเป็นฉากที่ทำให้เหยียนเฉียนหลี่ตกตะลึง

　　 อาชูร่าคลั่งดูเหมือน…มันถูกชะล้างแล้ว?! เหยียนเฉียนหลี่นั้นศึกษาเกี่ยวกับเต๋าอาชูร่ามาทั้งชีวิต เขาสามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับเหยียนซิวได้

　　มันเป็นสีแดงบริสุทธิ์

　　บ่งบอกว่ามันเป็นสถานะที่ดีที่สุดของเต๋าอาชูร่าไม่มีความมืดมิดจากห้วงนรกอีกต่อไป

　　 อาชูร่าคลั่งได้รับการชะล้าง?! เต๋าซิงมองฉากตรงหน้าด้วยความไม่เชื่อขณะที่ได้ฟังเหยียนเฉียนหลี่พูด

　　เพราะนางใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อช่วยเหลือเหยียนซิวในขั้นตอนสุดท้ายของเต๋าอาชูร่าแต่ผลลัพธ์ก็ไม่น่าพึงพอใจมากนัก

　　นางไม่มีทางเลือกนอกจากรวมทั้งสองเป็นหนึ่ง

　　ดังนั้นเต๋าอาชูร่าของเหยียนซิวจึงมีทั้งสีแดงและดำเมื่อพลังทั้งสองแบบก่อตัวขึ้นในร่างของเหยียนซิวมันเพิ่มพลังของเขาเป็นอย่างมาก

　　อย่างไรก็ตามการย้อนกลับของเต๋าอาชูร่ายิ่งรุนแรงขึ้น

　　แน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องยากสำหรับพวกเขาด้วยความรู้ในเรื่องตัวยาและสมุนไพรพวกเขาสามารถยับยังการย้อนกลับของพลังได้ แต่บางอย่างก็สามารถรักษาให้หายได้เพียงผิวเผิน แต่สาเหตุที่แท้จริงยังไม่ได้รับการแก้ไข

　　อย่างไรก็ตามตอนนี้… 　　แสงที่เปล่งออกมาจากร่างเหยียนซิวดูบริสุทธิ์เป็นอย่างมาก

　　มันไม่มีความมืดมิดอีกต่อไปมีเพียงเต๋าอาชูร่าดั่งเทพผู้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดแห่งการฆ่า

　　ตูม!ขณะที่เต๋าซิงและเหยียนเฉียนหลี่กำลังตกตะลึง แสงสีแดงได้ก่อตัวเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่และตบไปที่ฟางเจิ้งจือ

　　ทำให้ฟางเจิ้งจือต้องถอยหลังไปห้าก้าวโดยไม่ตั้งใจ

　　ยิ่งไปกว่านั้นรอยบนพื้นดินมีความลึกอย่างน้อยหนึ่งนิ้วหิน ณ จุดเดิมที่ฟางเจิ้งจือยืนอยู่กลายเป็นผุยผง

　　 ผู้อาวุโสเมิ่งเทียน! มู่ฉิงเฟิงอุทานออกมา

　　เขาไม่ต้องการเห็นเมิ่งเทียนฆ่าเต๋าซิงแต่เขาก็ไม่ต้องการให้เมิ่งเทียนตายหรือบาดเจ็บจากการต่อสู้กับเหยียนซิวเช่นกัน

　　แม้มันจะดูน่าขันแต่เป็นสิ่งที่มู่ฉิงเฟิงคิดอยู่ตอนนี้　　นอกจากเขาแล้วคนอื่นๆในกลุ่มพันธมิตรสวรรค์ก็คิดแบบนั้นเช่นกันเมิ่งเทียนนั้นเป็นความหวังสุดท้ายของมนุษยชาติ

　　 ไม่เป็นไร ฟางเจิ้งจือยกมือขึ้นขัดปิงหยางที่กำลังพุ่งเข้ามาหาเขา จากนั้นเขาก็ยกหยุนชิงวูส่งให้ปิงหยาง  ระวังพวกอสูรและปีศาจที่อาจจะโผล่มาเมื่อไรก็ได้ด้วย 

　　 อืมข้ารู้แล้ว  ปิงหยางพยักหน้าและรับตัวหยุนชิงวูไป จากนั้นนางก็ถอยกลับไปอยู่ข้างๆเหยียนเฉียนหลี่และวู่จวี้เอ๋อ

　　 หยุนชิงวู?! 

　　 เป็นหยุนชิงวูจริงๆงั้นหรือ? 

　　 นางตายแล้วหรือยัง?เราควรใช้โอกาสนี้ข้านางเลยไหม? 

　　เหล่าศิษย์ต่างยืดคอพยายามดูหยุนชิงวูที่อยู่ในอ้อมแขนของปิงหยาง

　　 หุบปาก! ปิงหยางตะโกน

　　 … เหล่าศิษย์ต่างมองหน้ากันในสายตาของพวกเขามีแต่คำถาม ‘เจ้าเป็นใครกัน?’　　อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้พูดอะไรเพราะแม้ปิงหยางจะปกปิดใบหน้าแต่นางแสดงให้เห็นถึงความใกล้ชิดกับเมิ่งเทียน

　　พวกเขาไม่กล้ามีปัญหากับนาง

　　 เจ้าไร้ยาง…เอ่อข้าหมายถึงผู้อาวุโสจะไม่ฆ่านางงั้นหรือ?  วู่จวี้เอ๋อเดาตัวตนของปิงหยางออกทันทีที่เห็นดวงตาของนาง อย่างไรก็ตามนางไม่เข้าใจว่าทำไมฟางเจิ้งจือถึงเลือกที่จะส่งหยุนชิงวูให้ปิงหยางแทนที่จะฆ่านางทิ้งทันทีตั้งแต่ที่จับตัวนางได้

　　 พวกเราไม่สามารถฆ่านางได้ในตอนนี้ ปิงหยางไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม

　　 อ้อข้าเข้าใจแล้ว  วู่จวี้เอ๋อพยักหน้าแม้จะยังไม่พอใจกับคำตอบมากนัก นางยื่นมือขวาออกไปเพื่อจับหน้าอกของหยุนชิงวู จากนั้นนางก็ดึงมือกลับอย่างรุนแรง  หึ! อย่าบอกนะว่าเขา…สนใจในตัวนางอยู่? 

　　เสียงของวู่จวี้เอ๋อนั้นเบามากมีเพียงปิงหยางที่ได้ยิน　　ปิงหยางเห็นการกระทำของวู่จวี้เอ๋ออย่างไรก็ตามแทนที่จะหยุด ปิงหยางกลับบีบแขนของหยุนชิงวู

　　 ถ้าเขาสนใจนางจริงๆข้าจะบีบคอเขาก่อน!  ปิงหยางบ่นออกมาด้วยความหงุดหงิด

　　 ฮ่าฮ่า…เจ้าวางแผนจะบีบคอเขางั้นรึ? วู่จวี้เอ๋อปิดปากหัวเราะ ใบหน้าของนางเป็นสีแดงเล็กน้อยชวนดูน่าหลงไหลเป็นอย่างมาก

　　 เจ้าไม่จำเป็นต้องมาใส่ใจ ปิงหยางเหลือบมองวู่จวี้เอ๋อ  จากที่ข้ารู้เจ้าแต่งงานกับเจ้าไร้ยางอายที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ? ยิ่งไปกว่านั้นท่านป้าซูเหลียนยังอวยพรให้เจ้า? ข้าขอเตือนเจ้าไว้หน่อยนะ ถ้าพี่เหยียนยังอยู่เจ้าคงทำได้เพียงแค่ฝัน! 

　　 ฉือกูเหยียน?นางทรงพลังจริงๆ แต่น่าเศร้า…นางยังคงเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่  วู่จวี้เอ๋อกรอกตา

　　 หึเจ้าก็ไม่มีโอกาสอยู่ดี!  　　 ทำไมล่ะ? 

　　 เจ้ากล้าสู้กับข้างั้นรึ? 

　　 เจ้าเป็นเพียงเซียนเจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครงั้นรึ? ข้ามีลูกน้องจำนวนมาก ต่อให้ข้าจะไม่ชนะเจ้าในการต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่ง เจ้าก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้าอยู่ดีถ้าสู้แบบกลุ่ม! 

　　 งั้นรึ?เจ้าลืมไปแล้วงั้นรึว่าข้าก็เป็นนายน้อยของหอคอยหลิงหยุนเช่นกัน? 

　　 อืมก็น่าประทับใจอยู่หรอกแต่นมของเจ้าเล็กไปหน่อย! 

　　 … หน้าของปิงหยางขึ้นสีทันที นางก้มหัวมองหน้าอกตัวเองก่อนจะหันไปมองทางวู่จวี้เอ๋อด้วยความโกรธ

　　 ดูนั่นกองทัพปีศาจและอสูรมาถึงแล้ว!  ขณะที่ปิงหยางกำลังจะตะโกนออกมาด้วยความโกรธ วู่จวี้เอ๋อกลับชี้ไปอีกด้านและพูดออกมาด้วยความกังวล

　　 เร็วขนาดนี้? ปิงหยางหันกลับไปและพบแต่ความว่างเปล่า　　นางรู้ได้ในทันทีว่าวู่จวี้เอ๋อโกหก

　　ขณะที่นางกำลังจะหันไปตบวู่จวี้เอ๋อนางพบว่าวู่จวี้เอ๋อหนีไปยืนข้างๆเหยียนเฉียนหลี่และเซียนสวรรค์พักพิงด้วยท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หนาว

　　 น่ารำคาญจริง! ปิงหยางยังคงบ่นวู่จวี้เอ๋อ อย่างไรก็ตามนางได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้น มันดึงดูดความสนใจของนาง

　　จากนั้นปากเล็กๆของนางก็อ้าค้าง

　　นั่นเป็นเพราะเงาสีแดงที่มีความสูงเกือบหกเมตรสวมชุดเกราะสีแดงเลือดได้ปรากฎขึ้น

　　มีร่างหนึ่งอยู่ในเงานั้น

　　เหยียนซิว!

　　 หืม?เหยียนซิวก็กลายเป็นคนตัวใหญ่ได้เช่นกัน?  ปิงหยางตกใจเพราะนางคิดว่ามีเพียงฟางเจิ้งจือที่ทำเช่นนี้ได้

　　ล้อมรอบตัวเองเอาไว้ด้วยพลังเพื่อเพิ่มขนาดของร่างกายจากนั้นพลังภายในร่างจะกลายเป็นชุดเกราะที่ดูทรงพลัง

　　อย่างไรก็ตามมันเป็นพลังที่มาจากสายเลือด

　　เหยียนซิวเองก็มีพลังจากขีดจำกัดสายเลือดเช่นกันงั้นหรือ?

　　ไม่น่าเป็นไปได้

　　งั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

　　 มันน่าจะเป็นการเปลี่ยนเป็นอาชูร่าแม้แต่ข้าเอง…ยังไม่สามารถทำได้!  เสียงของเหยียนเฉียนหลี่ดังขึ้น

　　 แปลงเป็นอาชูร่างั้นหรือ?มันแข็งแกร่งมากไหม?  ปิงหยางถามอย่างไร้เดียงสา

　　 หลังจากมีประสบการณ์ทั้งความเป็นความตายจากการกลายเป็นอาชูร่าคลั่งซิวเอ๋อร์สามารถทำลายขีดจำกัดและได้รับเต๋าอาชูร่าคืนมา เขาแข็งแกร่งกว่าข้าเสียอีก  แทนที่จะตอบปิงหยาง เหยียนเฉียนหลี่ราวกับพูดกับตัวเอง

　　 มันไม่ใช่เรื่องปกติงั้นหรือ?เหมือนกับเซียนสวรรค์พักพิงที่เขามักจะบอกว่าตัวเองแข็งแกร่ง แต่ข้าเห็นเวลาเขาต่อสู้แล้วไม่สามารถเอาชนะได้เขาเอาแต่หนีตลอด แม้แต่ข้าเขายังเอาชนะไม่ได้เลย  ปิงหยางกระพริบตา

　　 … 

　　 … 

　　สีหน้าของเหยียนเฉียนหลี่แข็งค้างไปในทันทีเซียนสวรรค์พักพิงเองก็มีท่าทีเช่นเดียวกัน พวกเขามองหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างพูดไม่ออก

　　น่าเศร้าที่มันเป็นเรื่องจริงพวกเขามีชีวิตอยู่เป็นเวลานานและสามารถกลายเป็นเซียนได้หลังจากเข้าสู่วัยชรา ตอนนี้พวกเขากำลังถูกเด็กหญิงอายุเพียงสิบหกปีดูถูก

　　 ข้าเรียนรู้แต่การแปรธาตุมาค่อนชีวิตเรื่องการต่อสู้…คนรุ่นใหม่ย่อมดีกว่าแน่นอน  เซียนสวรรค์พักพิงหายใจลึกๆก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหนือกว่า　　 เต๋าฮุนชอบเล่นแร่แปรธาตุเช่นกันแต่เขาตายไปแล้ว  ปิงหยางกล่าวพร้อมกับมองไปทางเต๋าฮุนที่นอนอยู่บนพื้น

　　 … ขาของเซียนสวรรค์พักพิงสั่นเทาจนแทบจะยืนไม่อยู่

　　ปิงหยางไม่สนใจปฏิกริยาของเซียนสวรรค์พักพิงอย่างไรก็ตามความโกรธที่นางมีต่อวู่จวี้เอ๋อได้หายไป

　　สีหน้าของนางกลับมามีความสุขอีกครั้ง

　　…

　　ฟางเจิ้งจือไม่ได้ยินการสนทนาระหว่างปิงหยางวู่จวี้เอ๋อและคนอื่นๆ ตอนนี้เขากำลังสนใจสิ่งตรงหน้าเท่านั้น

　　เขามีเรื่องาสำคัญให้ทำ

　　เหยียนซิวสามารถทำลายขีดจำกัดและมีพลังมากขึ้นมันควรเป็นเวลาที่ควรค่าแก่การเฉลิมฉลอง แต่เวลาไม่เหมาะสมเท่าไรนัก หากสิ่งนี้เกิดจากเต๋าซิงถูกฆ่าตายมันจะสมบูรณ์แบบ　　อย่างไรก็ตามในโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ

　　เหยียนซิวกำลังปกป้องเต๋าซิงด้วยชีวิตของเขา

　　พลังปกติของเขาไม่มีทางเทียบกับฟางเจิ้งจือได้อย่างไรก็ตามถ้าเหยียนซิวกลายเป็นอาชูร่า พลังของเขาก็เกือบจะเท่ากับฟางเจิ้งจือ

　　เท่ากับว่าเขาต้องใช้เวลาในการฆ่าเต๋าซิงโดยไม่ทำร้ายเหยียนซิว

　　เขาต้องไล่เหยียนซิวให้ออกห่างจากเต๋าซิง

　　แต่เหยียนซิวก็คือเหยียนซิว

　　เขาไม่เคลื่อนไหวและมุ่งมั่นที่จะอยู่เคียงข้างเต๋าซิงเพื่อปกป้องนาง

　　 ซิวเจ้าไม่ต้องการให้ข้าตายแต่เจ้า…ก็ไม่เคยมีข้าอยู่ในหัวใจเช่นกัน… เต๋าซิงกล่าวออกมาด้วยความเจ็บปวด  นี่ก็ผ่านมานานแล้ว…ข้าไม่สามารถเข้าไปอยู่ในหัวใจของเจ้าได้ มันคงเป็นชะตากรรมของข้าใช่ไหม? 

　　 ผู้คนกล่าวว่าโชคชะตานั้นต้องตัดสินด้วยตัวของเราเองตลอดหลายปีข้าคิดว่าข้าสามารถกำหนดชะตากรรมตัวเองได้ แต่สุดท้ายข้าก็ได้รู้… 

　　 บางทีชะตากรรมของพวกเราอาจจะถูกกำหนดไว้แล้ว.. 

　　 ซิว…ข้าต้องการบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองให้เจ้าฟังแต่เจ้าไม่เคยถามข้าแม้แต่น้อย ข้าไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจจริงๆ… 

　　 ข้ารู้ปัญหาของตัวเองข้ารู้ว่าทำไมข้าถึงเป็นเช่นนี้ ข้าเห็นความเจ็บปวดในตัวของเจ้า ข้าเห็นทุกอย่างเกี่ยวกับเจ้า ข้าเห็นทั้งหมด ข้าสามารถ… 

　　 … 

　　 กลับสู่โลกความเป็นจริงได้แล้ว! 

　　เสียงคำรามดังขึ้นขัดคำพูดของเต๋าซิงแสงดาบสีเงินพุ่งผ่านร่างของเหยียนซิวที่ขวางเต๋าซิงเอาไว้　　ใบดาบพุ่งผ่านใต้วงแขนของเหยียนซิว

　　แม้เหยียนซิวจะเห็นมันแต่เขาไม่สามารถหยุดได้

　　มันเร็วเกินไป

　　ตูม!ลำแสงกระทบเข้ากับร่างของเต๋าซิงและผลักร่างของนางขึ้นไปบนอากาศเป็นเส้นโค้ง ก่อนที่ร่างของนางจะหล่นลงบนพื้นอย่างรุนแรง

　　……………………………………..