Gate of God - ตอนที่ 1025 สิงโตห้าหัว!

ตอนที่ 1025 สิงโตห้าหัว!
　　เฉียนยู่ตกตะลึงโดยสมบูรณ์
　　เฉียนยู่คิดเสมอว่านางคือผู้รับผิดชอบการต่อสู้กับจักรพรรดินีอสูรไป่ฉือส่วนฉือกูเหยียนคอยสนับสนุน อย่างไรก็ตามความจริงที่เกิดขึ้นนั้นได้ตบหน้านางอย่างจัง
　　ในที่สุดนางก็เข้าใจว่าทำไมฉือกูเหยียนถึงมาที่นี่อย่างเปิดเผยนั่นเพราะนางไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย
　　ฉือกูเหยียนสามารถตัดหางของจักรพรรดินีอสูรไป่ฉือได้ในดาบเดียว!
　　นั่นเป็นสิ่งที่เกินความสามารถของเฉียนยู่ในขณะที่ฉือกูเหยียนแข็งแกร่งมากพอที่จะสังหารไป่ฉือได้
　　เหมือนการต่อสู้ระหว่างยักษ์กับเด็กทารก
　　นางจำเป็นต้องช่วยเหลือนางอีกงั้นหรือ?
　　ไม่เลยฉือกูเหยียนสามารถฆ่าเด็กทารกตรงหน้าได้เพียงแค่การยกเท้าขึ้นแล้วเหยียบลงไป
　　มันเป็นเรื่องที่ง่ายดาย
　　ในขณะเดียวกันฉือกูเหยียนไม่ได้เปิดโอกาสให้ไป่ฉือโต้กลับแม้แต่น้อยตั้งแต่การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นนางตรงเข้าไปแล้วตัดหางของจิ้งจอกทิ้งด้วยความเยือกเย็น
　　นั่นคือสิ่งที่ทำให้นางรู้สึกสมเพช
　　เฉียนยู่จับหอคอยหยกในมือแน่นแต่ไม่มีความตั้งใจจะใช้มันอีกต่อไป
　　นางไม่ได้มีบทบาทในการต่อสู้ครั้งนี้แม้แต่น้อย
　　นางทำได้เพียงมองดูเงียบๆอยู่ด้านข้างหากต้องการ นางก็สามารถนั่งจิบชาและกินของว่างได้
　　 ฮึ่มคนรุ่นเยาว์สมัยนี้ช่างแข็งแกร่ง นางไม่ต้องพึ่งพาความสามารถของคนรุ่นเก่าอีกต่อไป เฉียนยู่ถอนหายใจ ในที่สุดนางก็ตัดสินใจเข้าร่วมสงครามครั้งใหญ่ระหว่างมนุษย์กับอสูรและปีศาจ แต่ไม่มีใครเปิดโอกาสให้นางได้ทำอะไรแม้แต่น้อย
　　สายลมเย็นได้พัดผ่านผมของเฉียนยู่พริ้วไหวไปตามสายลม
　　จักรพรรดินีอสูรไป่ฉือกลิ้งไปด้านข้างจนทำลายบ้านหินที่นางอยู่ก่อนหน้านี้
　　ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นทำให้เหล่าราชาอสูรต่างตกตะลึง
　　พวกเขาไม่เคยเห็นจักรพรรดินีอสูรไป่ฉือเป็นแบบนี้มาก่อนอย่างไรก็ตามพวกเขาเข้าใจในทันทีหลังจากได้เห็นหางจิ้งจอกขาวที่ถูกตัดขาดบนพื้น
　　ไม่ใช่เพราะไป่ฉือที่ทำตัวแปลกไปแต่เพราะฉือกูเหยียนเป็นสัตว์ประหลาดที่แข็งแกร่ง
　　 เร็วเข้ารีบไปช่วยจักรพรรดินี!
　　 ส่งสัญญาณ!
　　 ส่งสัญญาณบอกเทพอสูร!
　　อสูรจำนวนมากรุมล้อมจักรพรรดินีอสูรไป่ฉือในขณะที่สัญญาณสีแดงถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้า
　　 สัญญาณ? เฉียนยู่หรี่ตาลงเล็กน้อย
　　ตามรายงานที่ได้รับจักรพรรดินีไป่ฉือ ราชาอสูรทั้งสิบรวมไปถึงกองทัพอสรได้รับหน้าที่คุ้มกันภูเขาสวรรค์
　　อย่างไรก็ตามหากรายงานถูกต้อง…
　　สัญญาณนี้ส่งให้ใครกัน
　　เดี๋ยวก่อน!
　　ตัวตนระดับเทพเจ้า!
　　เฉียนยู่ตระหนักถึงเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว
　　 ฉือกูเหยียนรีบหนีกันเถอะ! เฉียนยู่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว หากมีเพียงแค่ไป่ฉือและราชาอสูรสิบตน ด้วยความสามารถของหอคอยหลิงหยุนและฉือกูเหยียนยังคงมีโอกาสที่จะได้รับชัยชนะ
　　อย่างไรก็ตามหากมีตัวตนระดับเทพเจ้าอยู่ด้วยพวกเขาจะเสียการควบคุมสถานการณ์อย่างสมบูรณ์และอาจต้องตาย　　 หนี?ฮ่าฮ่า… เจ้าไม่สามารถหนีไปได้! ในขณะที่เสียงของเฉียนยู่ดังขึ้น เสียงหนึ่งก็ดังก้องไปทั่วภูเขา
　　หลังจากนั้นพื้นดินเริ่มสั่นสะเทือน
　　แรงสั่นสะเทือนและเสียงยังคงดังก้องอย่างต่อเนื่องร่างยักษ์ปรากฎขึ้นต่อหน้าเฉียนยู่
　　นั่นคืออสูร
　　ดวงตาของเฉียนยู่เบิกกว้าง
　　อสูรที่มีห้าหัวหัวที่ดูเหมือนวานรสีแดง เขียว ม่วง เงินและดำ
　　อย่างไรก็ตามร่างกายกลับเหมือนสิงโตขนสีน้ำตาลปกคลุมใต้ลำคอพวกมัน เกล็ดสีดำส่องประกายไปจนถึงกรงเล็บ
　　กรงเล็บของนกอินทรีย์
　　ยิ่งกว่านั้นอสูรตนนี้มีความสูงอย่างน้อย15 เมตร ราวกับภูเขาอีกลูกผุดขึ้นมาจากพื้นดิน
　　ฟู่!อสูรสูดลมหายใจและเกิดเป็นคลื่นลมแรงพัดผ่าน
　　ตัวตนระดับเทพเจ้าเทพอสูร!
　　สิงโตห้าหัว?!
　　 แค่สอง?! เสียงที่สงบของฉือกูเหยียนดังขึ้นในขณะที่เฉียนยู่กำลังตกตะลึงฉือกูเหยียนมองไปที่ยังเทพอสูรด้วยความผิดหวังเล็กน้อย
　　 สอง?!มีสองงั้นเหรอ? เฉียนยู่มองไปยังอสูรห้าหัวตรงหน้า แต่ไม่เห็นตัวที่สองแม้แต่เงา
　　อย่างไรก็ตามในตอนนั้นเองมีเสียงหัวเราะดังขึ้น
　　ร่างเล็กๆร่างหนึ่งปรากฎขึ้นบริเวณลำคอของสิงโตห้าหัวเป็นร่างของชายที่สูงไม่เกินหนึ่งเมตรครึ่ง
　　ศีรษะล้านสวมชุดคลุมสีเทาที่ขาดรุ่ย เขาดูน่าเกลียดมากๆ
　　อย่างไรก็ตามชายร่างเตี้ยยืนอยู่บนร่างของอสูรตัวตนระดับเทพเจ้าแต่ละตนมีความหยิ่งผยอง พวกเขาจะยอมให้มีคนยืนบนหัวได้ยังไง?
　　เหตุผลเดียวคือชายร่างเตี้ยเป็นนายของอสูรตัวนั้น
　　 เด็กน้อยเจ้ามีสายตาที่ยอดเยี่ยม แต่เจ้ายังเยาว์วัยนักและ …งดงาม เอาล่ะข้าจะเมตตาให้เจ้ามาเป็นเด็กรับใช้ จงคุกเข่าขอบคุณข้าเสีย ดวงตาของชายร่างเตี้ยเบิกกว้างด้วยความหื่นกระหายทันทีที่เห็นฉือกูเหยียน
　　 แค่สองคน?ดูเหมือนเจ้าไร้ยางอายจะสามารถรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้ได้สบาย ฉือกูเหยียนพึมพำกับตัวเองราวกับไม่ได้ยินที่ชายร่างเตี้ยพูด
　　 เด็กน้อยข้ากำลังพูดกับเจ้า …หืม? เจ้ากล้าลงมืองั้นรึ! ชายร่างเตี้ยตระหนักว่าฉือกูเหยียนหายไปในขณะที่เขากำลังพูด
　　หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกถึงบางอย่างจากด้านหลัง　　ความรู้สึกที่รุนแรงบังคับให้เขาต้องหยุดพูดและตบไปด้านหลังอย่างไม่ลังเล
　　อย่างไรก็ตาม…
　　เขาตบไม่โดนอะไร
　　หลังจากนั้นก็เห็นร่างหนึ่งปรากฎขึ้นด้านหน้าร่างที่สวมชุดสีชมพูและมีผมสีดำ
　　ความงดงามที่เหนือกว่าสิ่งอื่นใดและเต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง
　　ฉือกูเหยียนไม่ได้โจมตีจากด้านหลังแต่กลับปรากฎตัวที่ด้านหน้าแทน นั่นทำให้พวกเขาตกตะลึงโดยสมบูรณ์
　　สิ่งที่น่าตกตะลึงยิ่งกว่านั้นคือชายร่างเตี้ยรู้สึกหนาวสั่นจากด้านหลัง
　　เกิดอะไรขึ้น?
　　ชายร่างเตี้ยสับสนเล็กน้อยแต่ก็เรียกสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าเขาไม่สามารถหลบการโจมตีด้านหน้าได้หลังจากตบไปด้านหลัง
　　แม้ว่าจะคาดการณ์ผิดพลาดแต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก
　　นั่นเพราะเขามีสิงโตห้าหัวอยู่ใต้ฝ่าเท้าเหตุใดจึงต้องกลัวฉือกูเหยียน
　　แสงดาบพุ่งลงมาจากท้องฟ้า
　　ราวกับน้ำตกที่ไหลลงจากยอดเขาพวกมันฟาดฟันชายร่างเตี้ยและสิงโตห้าหัวด้วยเสียงที่คมชัด
　　การโจมตีของฉือกูเหยียนเป็นเพียงการโจมตีด้วยดาบธรรมดา
　　แต่มันเร็วมากพวกเขาไม่สามารถหลบการโจมตีนี้ได้
　　โฮก!หัวของวานรทั้งห้าเงยหน้ามองด้วยแววตาที่บ้าคลั่ง หัวหนึ่งพ่นไฟออกมาในขณะที่อีกหัวหนึ่งปล่อยผลึกน้ำแข็ง
　　เมื่อเปลวไฟและผลึกน้ำแข็งรวมเข้าด้วยกันเกราะน้ำแข็งขนาดยักษ์ก็ก่อตัวขึ้น ในขณะที่แสงทั้งสามเริ่มส่องสว่างขึ้นจากหัววานรที่เหลือ
　　หัวทั้งห้าแสดงถึงธาตุที่ต่างกัน! 　　ความสามารถในการควบคุมพลังทั้งห้าในเวลาเดียวกันของตัวตนระดับเทพเจ้า
　　อย่างไรก็ตามดูเหมือนฉือกูเหยียนไม่ได้สนใจเรื่องนี้
　　นั่นเพราะดาบของนางยังคงโจมตีอย่างต่อเนื่องแม้ว่าเกราะน้ำแข็งจะปรากฎขึ้นก็ตาม
　　แกรก!
　　เกราะน้ำแข็งเริ่มแตกร้าวเปลวไฟถูกผ่าเป็นสอง ราวกับพวกมันถูกสายลมพัดหายไป
　　ผลึกน้ำแข็งกระจายไปทั่วท้องฟ้า
　　อย่างไรก็ตามดาบของฉือกูเหยียนยังไม่หยุด
　　ไม่เพียงแต่ไม่หยุดแต่พวกมันไม่ได้ช้าลงเลย แสงสีเงินขาวยังคงส่องสว่างและผสานเข้ากับแสงสีม่วงจนเกิดเสียงที่ดังก้อง
　　สีหน้าของชายร่างเตี้ยเปลี่ยนไป
　　หากก่อนนี้ท่าทีของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งตอนนี้มันกลายเป็นความประหลาดใจ　　อย่างไรก็ตามมันสายเกินไป
　　ดาบไร้ร่องรอยในมือฉือกูเหยียนพุ่งเข้าหาหัววานรที่พ่นไฟออกมา
　　ตูม!
　　ร่างที่สูงใหญ่ของสิงโตห้าหัวทรุดลงกับพื้นทันที
　　อย่างไรก็ตามมันยังไม่จบ
　　ดาบของฉือกูเหยียนยังคงไม่หยุดมันผ่าหัววานรขนาดยักษ์ไปจนถึงขนหนาบริเวณลำคอ
　　ฟู่! เลือดสาดกระเซ็นไปในอากาศ
　　หัวของวานรกลิ้งไปตามพื้น
　　เลือดยังคงพวยพุ่งออกมาชุดสีชมพูของฉือกูเหยียนกลายเป็นสีแดงโดยสมบูรณ์
　　ดวงตาของสิงโตที่เหลือเพียงสี่หัวเบิกกว้าง
　　มันเต็มไปด้วยความไม่เชื่อหลังจากนั้นเสียงคำรามที่เจ็บปวดดังก้องไปทั่วภูเขาสวรรค์
　　ตูม!
　　ตูม!
　　 …
　　ร่างสิงโตกลิ้งไปตามพื้นเพราะการโจมตีของฉือกูเหยียนเลือดค่อยๆแข็งตัวจากบาดแผลที่ถูกตัด อย่างไรก็ตามไม่มีหัวใหม่งอกออกมาแต่อย่างใด
　　ชายร่างเตี้ยกระโดดลงมาจากร่างอสูรยักษ์อย่างไรก็ตามใบหน้าของเขาซีดขาวเหมือนกระดาษเปล่า
　　 เป็นไปได้ยังไง? ชายร่างเตี้ยไม่เชื่อ
　　เขารู้ถึงพลังของอสูรห้าหัวเป็นอย่างดีเขาใช้ความพยายามอย่างมากในการควบคุมมัน
　　อย่างไรก็ตามฉือกูเหยียนตัดหัวของอสูรได้ในดาบเดียว?!
　　น่าเหลือเชื่อเกินไป?! 　　ความจริงแล้วชายร่างเตี้ยเตรียมพร้อมหลังจากได้เห็นหางจิ้งจอกของไป่ฉือถูกตัดขาด
　　อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะเตรียมพร้อมหรือไม่เขาก็ไม่คิดเลยว่าฉือกูเหยียนจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้
　　ในตอนนี้…
　　บรรยากาศบนภูเขาสวรรค์ช่างแปลกระหลาด
　　ราชาอสูรและเหล่าศิษย์หอคอยหลิงหยุนหยุดเคลื่อนไหวจ้องมองไปที่สิงโตห้าหัวที่ตอนนี้…เหลือเพียงสี่หัว
　　ฉากที่น่าสะพรึงกลัว
　　 นางตัดหัวของตัวตนระดับเทพเจ้าภายในการโจมตีเดียว?!
　　 เป็นไปได้ยังไง!
　　 ฉือกูเหยียนแข็งแกร่งมาก!
　　ราชาอสูรและเหล่าศิษย์หอคอยหลิงหยุนไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่เห็นได้เพราะมันเกินจริงจนไม่น่าเชื่อ
　　นอกจากพวกเขาแล้วเฉียนยู่เองก็ตกตะลึงในตอนแรกนางคิดว่าได้เห็นพลังทั้งหมดของฉือกูเหยียน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ทำให้นางรู้สึกว่ามันเป็นเพียงส่วนเล็กๆเท่านั้น
　　สามารถตัดหัวของตัวตนระดับเทพเจ้าได้
　　เฉียนยู่ไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าฉือกูเหยียนแข็งแกร่งขึ้นขนาดนี้ภายในเวลาหกเดือนได้อย่างไร
　　เซียนขั้นสูงสุด?!
　　เดี๋ยวก่อน
　　ถ้านางอยู่ในระดับเซียนจะสามารถฆ่าตัวตนระดับเทพเจ้าได้อย่างไร?
　　แล้วถ้านางไม่ได้อยู่ในระดับเซียนขั้นสูงสุดนางมีพลังระดับไหน?
　　เว้นแต่ฉือกูเหยียนจะสามารถเข้าถึงพลังระดับเทพเจ้าได้ภายในเวลาหกเดือน!
　　 มันเป็นไปได้ยังไงกัน! ปากของเฉียนยู่อ้าค้างจนสามารถสอดกำปั้นเข้าไปได้　　ยิ่งกว่านั้นนางมั่นใจมากว่าแหล่งพลังของฉือกูเหยียนมากจากพลังสายเลือดของนางนั่นทำให้ฉือกูเหยียนเป็นที่น่าสะพรึงกลัวเกินกว่าที่ใครจะคาดถึง
　　อย่างไรก็ตามตอนนี้นางไม่เห็นเงาด้านหลังของฉือกูเหยียนแม้แต่น้อย
　　ถ้านางสามารถฆ่าตัวตนระดับเทพเจ้าโดยไม่ใช้พลังสายเลือดแล้วนางจะแข็งแกร่งขนาดไหนเมื่อต้องใช้มัน?!
　　……………………………………..