Gate of God - ตอนที่ 1026 ล้างแค้น

ตอนที่ 1026 ล้างแค้น

　　เฉียนยู่ไม่รู้อะไรไปมากกว่านี้เพราะมันเหนือจินตนาการของนางเกินไป

　　ในช่วงเวลาเพียงหกเดือนพลังของฉือกูเหยียนเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ฉือกูเหยียนสามารถแสดงศักยภาพของพลังสายเลือดออกมาได้อย่างแท้จริง

　　ฉือกูเหยียนเคลื่อนไหวพร้อมกับดาบไร้ร่องรอยในมืออีกครั้ง

　　โฮก!สิงโตห้าหัวร้องคำรามด้วยความหวาดกลัว

　　เทพอสูรนั้นมีความหยิ่งยโสในตัวเอง

　　อย่างไรก็ตามใช่ว่าพวกมันจะเพิกเฉยต่อความจริงเมื่อต้องเผชิญหน้ากับอันตราย

　　มันก้มหัวลงให้ฉือกูเหยียนทันที

　　ไม่ว่ามันจะทรงพลังแค่ไหนก็ยังคงเกรงกลัวความตายมันคงหนีไปแล้วถ้าชายร่างเตี้ยไม่ได้ยืนอยู่ข้างๆ　　 เด็กน้อยข้าอยากรู้ว่าดาบของเจ้าหรือมือของข้าที่คมกว่า… ก่อนที่ชายร่างเตี้ยจะพูดจบ เขาสัมผัสได้ถึงจิตสังหารจากด้านหลัง

　　อย่างไรก็ตามเมื่อเขาหันไปกลับไม่พบอะไรแม้แต่น้อยมันแปลกเกินไป!

　　เขาตื่นตัวเป็นพิเศษประสบการณ์บอกให้เขาระวัง

　　แม้มันอาจจะจบแบบเดิมแต่เขาก็ตะปบมือไปด้านหลัง

　　และความจริง…

　　ได้ตบหน้าของเขาอย่างจังอีกครั้ง

　　นั่นเป็นเพราะมือของเขาสัมผัสโดนแต่ความว่างเปล่าขณะที่ดาบของฉือกูเหยียนไปถึงสิงโตห้าหัว

　　ดาบเปล่งแสงสว่างไสว

　　โฮก!ร่างของสิงโตห้าหัวกลิ้งไปบนพื้น แม้ดาบจะพลาดเป้าแต่ก็ทำให้เกิดแผลขึ้นบนกรงเล็บด้านขวาลึกจนเห็นกระดูก

　　 เด็กน้อยเจ้าช่างร้ายกาจจริงๆ!  ชายร่างเตี้ยอุทานออกมาด้วยความโกรธหลังจากถูกหลอกหลายครา

　　เขาเริ่มโจมตีฉือกูเหยียนโดยไม่ลังเลขณะที่พุ่งออกไปฝ่ามือของเขาปกคลุมด้วยชั้นบางๆที่มีสีเหมือนน้ำหมึก

　　อย่างไรก็ตามตอนที่เขาก้าวเท้าออกไปเพียงสองก้าวเขาสัมผัสได้ถึงความผิดปกติอีกครั้ง

　　ราวกับมีดาบโจมตีมาที่ด้านหลัง

　　 อีกแล้ว?!อย่าคิดว่าข้าจะหลงกลอีก!  ชายร่างเตี้ยไม่คิดจะโจมตีไปยังด้านหลังอีกต่อไปและยังคงพุ่งไปหาฉือกูเหยียน

　　แต่ทันใดนั้น…

　　เขาพบว่าฉือกูเหยียนที่อยู่ด้านหน้าได้หายตัวไป

　　ราวกับร่างของนางหายไปดื้อๆ

　　 หืม?เร็วมาก! เดี๋ยวก่อนนี่มัน…  ขณะที่เขากำลังตกใจ เขาพลันรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากแผ่นหลัง　　เขาถูกดาบโจมตี!

　　แปลกมากเขาจะถูกโจมตีด้วยดาบได้ยังไง ถ้าไม่มีดาบ…

　　ชายร่างเตี้ยนึกไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้นแต่มันเป็นความจริงที่มีดาบทะลุแผ่นหลังของเขา

　　เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว

　　 … 

　　 … 

　　คราวนี้ไม่เพียงแต่เฉียนยู่ที่ตกใจแม้แต่ไป่ฉือเองก็หยุดนิ่งอยู่บนพื้น

　　ฉากตรงหน้านั้นแปลกเกินไป

　　ฉือกูเหยียนอยู่ดีๆก็ปรากฎขึ้นด้านหลังชายร่างเตี้ยขณะที่เขากำลังพุ่งไปด้านหน้าเพื่อโจมตีฉือกูเหยียน

　　ยิ่งไปหว่านั้นหลังจากโจมตีนางกลับปรากฎขึ้นที่ตำแหน่งเดิมราวกับนางไม่ได้เคลื่อนไหวไปไหน

　　จากนั้นนางก็โจมตีอีกครั้งดาบไร้ร่องรอยโจมตีไปที่ลำคอของชายร่างเตี้ยด้วยความรวดเร็ว

　　ฟุ้บ!หัวของชายร่างเตี้ยลอยขึ้นไปบนฟ้า

　　จากนั้นร่างของเขาก็ล้มลงกับพื้น

　　 ตาย?! 

　　 ตัวตนระดับเทพเจ้าได้ตายไปแล้ว! 

　　 … 

　　ศิษย์คนหนึ่งของหอคอยหลิงหยุนอุทานออกมาแม้แต่กองทัพอสูรก็เบิกตากว้าง

　　ตัวตนระดับเทพเจ้าตายโดยไม่มีโอกาสได้ตอบโต้แม้แต่น้อย!

　　 ฉือกูเหยียน! ทันใดนั้นเองเสียงหนึ่งดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่ลำแสงสีดำจะพุ่งออกมาจากหัวที่ถูกตัดออกไป

　　 เขายังไม่ตาย?! 

　　 สมกับเป็นตัวตนระดับเทพเจ้า! 

　　 พวกเรายังมีโอากส! 

　　เหล่าอสูรมีความหวังอีกครั้งเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงของชายร่างเตี้ย

　　อย่างไรก็ตามความหวังนี้อยู่ได้ไม่นานนัก

　　นั่นเป็นเพราะฉือกูเหยียนปรากฎขึ้นอีกคั้งด้านหลังหัวที่มีแสงสีดำพุ่งออกมา

　　 ม่าย!!! หัวนั้นกรีดร้องออกมาด้วยความสิ้นหวัง

　　แน่นอนว่ามันไร้ประโยชน์ฉือกูเหยียนไม่หยุดดาบในมือ นางไม่คิดแสดงความเมตตาเมื่อต่อสู้กับศัตรู

　　ตูมตู้ม! เสียงระเบิดดังขึ้น

　　ดาบของฉือกูเหยียนทำลายชั้นบางๆสีดำที่ปกป้องหัวของชายร่างเตี้ยเอาไว้เศษแสงสีดำกระจายไปทั่วท้องฟ้า

　　จากนั้นลำแสงสีแดงก็พุ่งขึ้นไปด้านบน

　　มันราวกับเป็นฝน

　　สายฝนสีเลือดตกลงมาจากท้องฟ้าอีกครั้ง　　เหล่าอสูรต่างเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ

　　ความหวังของพวกเขาถูกทำลายลงอย่างสิ้นเชิง

　　โฮก!สิงโตห้าหัวคำรามราวกับมันกำลังเจ็บปวดอย่างมาก แต่มันไม่ได้โจมตีฉือกูเหยียน

　　แต่มันกลับหันหลังและวิ่งหนีไป

　　เหมือนกับตอนที่มันวิ่งมาขากลับมันวิ่งหนีไปด้วยความรวดเร็วไม่แพ้กัน

　　แต่ฉือกูเหยียนจะปล่อยมันไปง่ายๆ?

　　แน่นอนว่าไม่

　　แสงดาบนับล้านปรากฎขึ้นบนท้องฟ้าก่อนจะร่วงลงใส่สิงโตห้าหัวราวกับสายฟ้า

　　โฮก!

　　โฮก…

　　มันดิ้นรนพยายามป้องกันดาบแสงจำนวนมากที่พุ่งลงมาจากท้องฟ้า　　อย่างไรก็ตามมันทั้งแหลมคมและมีจำนวนมากเกินไปร่างของมันถูกเจาะทะลุซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเกิดแอ่งเลือดขึ้นที่พื้น สิ่งที่เหลืออยู่มีเพียงไข่มุกอสูรของมันเท่านั้น

　　ตัวตนระดับเทพเจ้าสองคนได้ตายไปแล้ว!

　　ราวกับการปรากฎตัวของพวกเขาไม่ได้มีผลอะไรกับสงครามครั้งนี้แม้แต่น้อย

　　ฉือกูเหยียนสามารถเอาชนะพวกเขาได้ด้วยการต่อสู้หนึ่งต่อสอง

　　การกระทำของนางราวกับจะบอกว่านางกำลังจะขึ้นไปยืนบนจุดสูงสุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์

　　ไป่ฉือมองฉากตรงหน้าด้วยความตกตะลึงและหวาดกลัว

　　 ฉือกูเหยียน?นาง…แข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง?!  ไป่ฉือมองฉือกูเหยียนด้วยความว่างเปล่า

　　นางมีลางสังหรณ์แปลกๆตั้งแต่ที่ฉือกูเหยียนปรากฎขึ้นอย่างไรก็ตามตอนนั้นนางยังคงมั่นใจเพราะมีตัวตนระเทพเจ้าอยู่ที่นี่ถึงสองคน

　　แต่ตอนนี้…

　　พวกเขาได้ตายไปแล้ว

　　นางรู้ได้ในทันทีว่าลางสังหรณ์ในฐานะจิ้งจอกเก้าหางของนางนั้นถูกต้อง

　　 ฝ่าบาทพวกเราสามารถปิดประตูเทพเจ้าของเผ่าอสูรและปีศาจได้แล้วหรือยัง?  ฉือกูเหยียนถามเฉียนยู่ที่ยืนนิ่งอยู่

　　 อา…โอ้ใช่แล้ว อย่างที่พวกเราได้ตกลงกันไว้… เฉียนยู่พูดไปได้ครึ่งประโยคก่อนจะพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ

　　ฉือกูเหยียนเรียกนางว่า’ฝ่าบาท’?

　　ใช่แล้วฉือกูเหยียนเป็นคนของอาณาจักรเซี่ยนางจึงเรียกเฉียนยู่ว่าฝ่าบาทแทนที่จะเป็นผู้นำหอคอยหลิงหยุน

　　เฉียนยู่กลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว

　　ถ้าคนอื่นเรียกนางเช่นนี้นางไม่ลังเลที่จะตบคนนั้นให้กระเด็น

　　อย่างไรก็ตามเป็นฉือกูเหยียนที่พูด…

　　นางไม่สามารถปฏิเสธได้

　　ยิ่งไปกว่านั้นมันอาจจะทำให้พวกนางดูใกล้ชิดกว่าถ้าเฉียนยู่ใช้ฐานะราชินีของอาณาจักรเซี่ยพูดคุยกับฉือกูเหยียน

　　เป็นครั้งแรกที่นางคิดว่าการเป็นราชินีของอาณาจักรเซี่ยก็ไม่ใช่เรื่องแย่

　　อย่างน้อยที่สุดอาณาจักรเซี่ยก็มีตัวตนที่น่ากลัวเช่นฉือกูเหยียน…

　　เดี๋ยวก่อน!

　　ยังมีเจ้าเด็กเหลือขอนั่นอีกคน!

　　ฟางเจิ้งจือ

　　อนาคตของอาณาจักรเซี่ยล้วนคาดเดาไม่ได้เมื่อมีฉือกูเหยียนและฟางเจิ้งจืออยู่

　　 หืม…อย่าเรียกข้าว่าฝ่าบาทอีกเจ้าเป็นพี่สาวของปิงหยาง ถ้าเจ้าไม่รังเกียจจะเรียกข้าว่าท่านป้าก็ได้  เฉียนยู่กระแอ้มเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวออกมา

　　 ท่านป้า.. ฉือกูเหยียนพยักหน้า

　　 พูดถึงเรื่องนี้ฟางเจิ้งจือเองก็เรียกข้าว่าท่านป้าเช่นกัน อย่างไรก็ตามเหยียนเอ๋อร์มีทั้งพลังและน่าเคารพกว่าเจ้าเด็กเหลือขอนั่นมากนัก ฮ่าฮ่า… เฉียนยู่หัวเราะ

　　 ความแข็งแกร่งของเจ้าไร้ยางอายไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าข้านอกจากนี้เขายังเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้ข้าตื่นขึ้นมา  ฉือกูเหยียนอธิบาย

　　 เป็นเหตุผลที่ทำให้เจ้าตื่นขึ้นมา? 

　　 ใช่ก่อนที่เขาจะไป เขาได้มาที่เตียงและทำบางอย่างกับร่างกายของข้า… ความทรงจำไหลผ่านเข้ามาในหัวของนาง ขณะที่ฉือกูเหยียนพูด

　　มันเป็นบ่อน้ำที่มืดสนิท

　　นางลอยอยู่ในนั้นเงียบๆ

　　หลังจากผ่านไปนาน…

　　นางไม่รู้ว่านางลอยอยู่ในบ่อน้ำนั้นมานานแค่ไหนแล้ว

　　จนกระทั่งนางได้ยินเสียงเบาๆเรียกชื่อเขาปลดเสื้อของนางและยื่นมือเข้ามา…

　　ตอนนั้นเองที่ฉือกูเหยียนเห็นไข่มุกที่ใสราวกับหยก

　　ยิ่งไปกว่านั้นยังเห็นเงาของ’งู’ในไข่มุกนางไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญหรือโชคชะตา

　　สายเลือดของนางนั้นมีพลังของ’งู’

　　แม้มันไม่ใช่งูธรรมดาแต่ก็เกี่ยวข้องกัน

　　ด้วยเหตุนี้ร่างกายของนางจึงได้รับการฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

　　บ่อน้ำสีดำกลายเป็นสีทองในที่สุดดวงอาทิตย์ก็ค่อยๆลอยขึ้นจากขอบฟ้าทำให้นางเห็นแสงเป็นครั้งแรก

　　 เจ้าไร้ยางอายขอบคุณมาก… ฉือกูเหยียนคิดเงียบๆ

　　ในทางกลับกันเฉียนยู่มองไปที่ฉือกูเหยียนอย่างสับสนนางพูดถึงเตียงและร่างกาย…เจ้าเด็กเวรนั่นต้องฉวยโอกาสกับฉือกูเหยียนแน่นอน!

　　น่ารังเกียจมาก!

　　เฉียนยู่โกรธสุดขีดแต่นางไม่สามารถทำอะไรได้ในตอนนี้

　　 เหยียนเอ๋อร์มั่นใจได้ว่าป้าจะต่อสู้เพื่อความเป็นธรรมของเจ้าแน่นอน! 

　　 ต่อสู้เพื่อความเป็นธรรมของข้า? ฉือกูเหยียนสับสนแต่ไม่มีเวลาถาม

　　นั่นเป็นเพราะเป้าหมายหลักในการเดินทางมาที่นี่คือเพื่อปิดประตูเทพเจ้า

　　 พวกเจ้าคิดว่าจะสามารถปิดประตูเทพเจ้าของเผ่าปีศาจและอสูรได้งั้นรึ! ไป่ฉือกล่าวพร้อมยืนขึ้นอย่างยากลำบาก

　　การเปิดประตูเทพเจ้าไม่ใช่เรื่องง่าย…

　　แต่การปิดมันยิ่งยากกว่าหลายเท่า!

　　……………………………………..