Gate of God - ตอนที่ 1027 ปิดประตูเทพเจ้า

ตอนที่ 1027 ปิดประตูเทพเจ้า

　　ไป่ฉือนั้นสามารถนับได้เป็นหนึ่งในคนที่ใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้มาเนิ่นนานดังนั้นนางจึงรู้ดีว่ามันเป็นเรื่องยากแค่ไหนที่จะเปิดประตูเทพเจ้าทั้งสามบานได้

　　แต่ที่สามารถเปิดมันขึ้นมาได้เพราะความฉลาดของหยุนชิงวูและความบังเอิญหลายอย่าง

　　เช่นถ้าหนานกงเฮารอดูดซับพลังจากต้นไม้เทพเจ้าให้สมบูรณ์กว่านี้ก่อนที่จะไปยังภูเขาสวรรค์

　　หรือถ้าหนานกงเฮาทำตามแผนการของตระกูลโดยการดูดกลืนพลังสายเลือดของฉือกูเหยียนเขาคงชนะสงครามที่ภูเขาสวรรค์อย่างสิ้นเชิง

　　มันมีความบังเอิญมากเกินไปทำให้เผ่าอสูรและปีศาจสามารถเปิดประตูเทพเจ้าได้สำเร็จยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องการปิดมัน… 　　ขณะที่ไป่ฉือกำลังคิดฉือกูเหยียนกลับพุ่งตรงไปที่ประตูเทพเจ้าทั้งสองบานที่เปิดอยู่

　　 ไร้เดียงสามาก!คิดว่ามันจะเป็นไปได้งั้นรึ?!  ไป่ฉือไม่ได้เร่งรีบหยุดนาง

　　แน่นอนว่าด้วยความสามารถของฉือกูเหยียนในตอนนี้คงสามารถเอาชนะไป่ฉือได้อย่างง่ายดาย

　　แต่ที่นางไม่ได้หยุดฉือกูเหยียนเป็นเพราะนางคิดว่าฉือกูเหยียนไม่มีทางปิดประตูได้

　　ตูม!เสียงระเบิดดังขึ้นจากนั้นพลังอันรุนแรงได้กดดันลงมาจากท้องฟ้าไปทั่วภูเขาสวรรค์

　　พื้นดินสั่นสะเทือนเสียงนกร้องดังระงมไปทั่ว

　　ฉือกูเหยียนไม่สนใจ

　　ดวงตาของนางเปล่งแสงราวกับดวงดาวยามค่ำคืนชุดสีชมพูของนางโบกสะบัดไปตามอากาศ　　ความงดงามของนางยังคงชวนตกตะลึง

　　การโจมตีของฉือกูเหยียนทำให้ประตูเทพเจ้าทั้งสองบานสั่นสะเทือนลำแสงจำนวนมากพุ่งไปที่ประตูทั้งสองอย่างต่อเนื่อง

　　 แข็งแกร่งมาก! 

　　 ข้าคิดว่าพลังของนางตอนนี้อยู่เหนือกว่าระดับเทพเจ้า! 

　　 น่ากลัวเกินไปแล้ว! 

　　ร่างของเหล่าอสูรต่างสั่นกลัวอย่างควบคุมไม่ได้เมื่อเห็นร่างของฉือกูเหยียนบนท้องฟ้า

　　อย่างไรก็ตามแม้การโจมตีของฉือกูเหยียนจะทรงพลังมากแต่ประตูเทพเจ้าทั้งสองบานกลับสั่นไหวเพียงแค่นิดเดียว

　　มันไม่ขยับเขยื้อนออกไปจากจุดเดิมแม้แต่น้อย

　　 ข้าจะช่วยเจ้าเอง! เฉียนยู่เคลื่อนไหวอีกครั้ง นางผิดหวังเล็กน้อยกับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น

　　แม้นางจะรู้ว่าเป็นไปได้ยากแต่ก็ไม่คิดจะทิ้งโอกาสเช่นนี้ไป

　　 สองคน?พวกเจ้าก็ไม่มีทางทำได้อยู่ดี!  ไป่ฉือหรี่ตาอีกครั้ง นางยังคงไม่หยุดฉือกูเหยียนและเฉียนยู่เช่นเคย

　　พวกนางไร้เดียงสาเกินไป!

　　ไป่ฉือไม่สามารถทำอะไรได้อีกต่อไปเช่นนั้นสิ่งเดียวที่นางทำได้คือปลอบใจตัวเองว่าประตูเทพเจ้านั้นแข็งแกร่งเพียงพอ

　　ครืน!

　　เฉียนยู่โบกหอคอยหยกในมือขึ้นไปในอากาศขณะที่นางตรงไปยังประตูเทพเจ้าเกิดสายฟ้าและเสียงฟ้าร้องขึ้นบนท้องฟ้า

　　สายฟ้าสีทองพุ่งเข้าไปที่หอคอยหยก

　　ขณะเดียวกันดวงจันทร์สีเงินบนหัวของเฉียนยู่ได้ส่องสว่างปกคลุมไปทั่วภูเขาสวรรค์

　　 นางกำลังจะใช้ดินแดนหลิงหยุน! ไป่ฉือกำหมัดแน่น นางรู้ฤทธิ์เดชของดินแดนหลิงหยุนดี เมื่อหลายสิบปีที่แล้วอดีตผู้นำหอคอยหลิงหยุนได้ใช้ดินแดนหลิงหยุนเพื่อขังนางไว้ทำให้กองทัพอสูรพ่ายแพ้

　　การที่มันปรากฎขึ้นอีกครั้งต่อหน้าย่อมทำให้นางกังวลแน่นอน

　　ไป่ฉือไม่กล้าเคลื่อนไหวอย่างบุ่มบ่ามนางทำได้เพียงคอยระวังเท่านั้น

　　หอคอยหยกขนาดเล็กๆค่อยเปลี่ยนเป็นสีทองก่อนที่ขนาดของมันจะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

　　ในที่สุดมันก็สูงเกือบสิบเมตร

　　หอคอยทองคำเก้าชั้นลอยอยู่กลางอากาศล้อมลอบไปด้วยสายฟ้าจำนวนมาก

　　ในที่สุดเฉียนยู่ก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง

　　หลังจากที่นางกู่ตะโกนลำแสงพุ่งออกมาจากหอคอยเก้าชั้นปกคลุมไปทั่วภูเขาสวรรค์

　　ขณะเดียวกันดวงอาทิตย์สีทองปรากฎขึ้นบนดวงจัทร์ทั้งเก้าดวงเหนือหัวเฉียนยู่

　　มันส่องแสงสว่างหมุนวนสลับกับแสงสีเงินของดวงจันทร์! 　　การรวมตัวของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์!

　　เพื่อเปิดใช้งานดินแดนหลิงหยุนดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ต้องอยู่ร่วมกัน

　　อดีตผู้นำหอคอยได้มอบดวงอาทิตย์สีทองให้กับเฉียนยี่และมอบดวงจันทร์สีเงินให้แก่เฉียนยู่

　　ความตั้งใจที่จะรวมสองพี่น้องให้เป็นหนึ่ง

　　น่าเศร้าที่มีความผิดพลาดเกิดขึ้นอย่างไรก็ตามมันไม่สำคัญอีกต่อไป เมื่อเฉียนยี่ตายไปแล้ว เฉียนยู่จึงกลายเป็นผู้ควบคุมดินแดนหลิงหยุนแต่เพียงผู้เดียว

　　เมื่อดวงอาทิตย์และจันทร์ส่องสว่างหอคอยเก้าชั้นขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง เสียงมากมายดังขึ้นรอบๆหอคอยราวกับเป็นเสียงจากสรวงสวรรค์

　　 นี่คือดินแดนหลิงหยุน?! 

　　 บรรยากาศทรงพลังมา! 

　　 มันเป็นสมบัติชั้นยอดที่แท้จริง!  　　เหล่าอสูรต่างตกตะลึงกับความยิ่งใหญ่ตรงหน้า

　　 เหยียนเอ๋อร์มารวมพลังกับข้า!  เสียงของเฉียนยู่ดังขึ้นอีกครั้ง ลำแสงสีทองพุ่งไปยังประตูเทพเจ้าของเผ่าอสูร

　　 อื้อ ดวงตาของฉือกูเหยียนเปล่งประกาย ขณะเดียวกันเงาหนึ่งปรากฎขึ้นด้านหลังของนาง

　　บางทีมันอาจจะไม่ได้เป็นเงาอีกต่อไป

　　’ร่าง’นั้นผสานเข้ากับร่างกายที่แท้จริงของฉือกูเหยียนผมยาวราวกับน้ำตก ชุดสีขาว บรรยากาศอันสูงส่ง

　　ตอนนี้ฉือกูเหยียนราวกับหญิงสาวสูงศักดิ์ทุกย่างก้าวของนางล้วนเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์

　　ตูม!

　　ฝ่ามือของฉือกูเหยียนและลำแสงสีทองกระทบเข้ากับประตูเทพเจ้าของเผ่าอสูร

　　ประตูเทพเจ้าเริ่มสั่นคลอนอย่างรุนแรง　　แกรก!เสียงหนึ่งดังขึ้น มันทำให้การแสดงออกของไป่ฉือและเหล่าอสูรเปลี่ยนไป นั่นเป็นเพราะพวกเขาเห็นประตูเทพเจ้าที่เปิดออกเคลื่อนไหวราวกับกำลังจะปิดลงอีกครั้ง

　　 เป็นไปไม่ได้!ประตูเทพเจ้าจะถูกปิดลงโดยคนเพียงสองคนได้เช่นไร?!  ดวงตาของไป่ฉือเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ

　　นั่นหมายความว่าตำนานนั้นเป็นของปลอมงั้นรึ?

　　การที่จะเปิดประตูเทพเจ้าได้จำเป็นต้องมีสายเลือดของจักรพรรดิหยานกลับกันการที่จะปิดประตูเทพเจ้าได้จำเป็นต้องมีพลังจากมารดาแห่งโลก

　　มารดาแห่งโลก?

　　พวกนางไปหาพลังนั้นมากจากไหน?!

　　เดี๋ยวก่อน!

　　หรือพลังสายเลือดของฉือกูเหยียนจะเป็นพลังจากมารดาแห่งโลกในตำนาน?เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง　　ไป่ฉือไม่เชื่อเรื่องนั้น

　　อย่างไรก็ตามนางเริ่มรู้สึกเข้าใจในตัวของหนานกงเทียนว่าทำไมเขาถึงบังคับให้หนานกงเฮาดูดกลืนพลังสายเลือดจากฉือกูเหยียน

　　แม้พลังของฉือกูเหยียนจะไม่ได้มาจากมารดาแห่งโลกจริงๆแต่นางมีความสามารถที่จะปิดประตูเทพเจ้า

　　มันน่ากลัวเกินไป

　　ถ้าพลังของฉือกูเหยียนยังคงอยู่มันเท่ากับว่าประตูเทพเจ้าพร้อมจะปิดลงได้ทุกเมื่อ

　　ไป่ฉือไม่มีทางยอมให้เรื่องนั้นเกิดขึ้นแน่นอนต่อให้นางต้องตายนางก็ต้องหยุดเรื่องนี้ให้ได้!

　　 โจมตี! ไป่ฉือตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว

　　ราชาอสูรและกองทัพอสูรได้ยินเสียงตะโกนของไป่ฉือ　　แม้พวกเขายังคงตกตะลึงแต่ก็เคลื่อนไหวในทันที

　　 โจมตี! 

　　 หยุดพวกนาง! 

　　 สู้! 

　　แม้ว่าพวกเขาจะตายแต่พวกเขาก็ต้องสู้สู้เพื่อความหวังของเผ่าอสูร

　　พวกเขาทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างไรก็ตามพวกเขาต้องผ่านการป้องกันจากศิษย์หอคอยหลิงหยุนให้ได้เสียก่อน

　　แสงมากมายส่องสว่างขึ้นกล่างอากาศจากนั้นเส้นใยสีเขียวขนาดมหึมาได้ปรากฏขึ้น

　　ตูม!

　　ตูม!

　　 .. 

　　ร่างของราชาอสูรชนเข้ากับตายข่ายสีเขียวพร้อมกับเสียงระเบิดที่ดังขึ้น　　ด้านฉือกูเหยียนสายตาของนางยังคงจ้องไปที่ประตูอย่างแน่วแน่โดยไม่สนใจเสียงรอบข้างแม้แต่น้อย

　　อย่างไรก็ตามเทียบกับฉือกูเหยียนร่างของเฉียนยู่สั่นไม่หยุด พลังของดินแดนหลิงหยุนนั้นแข็งแกร่งเกินไป การที่จะควบคุมมันได้ไม่เพียงแต่นางต้องใช้พลังกายแต่มันรวมไปถึงพลังชีวิตด้วย

　　มีเพียงพลังชีวิตของนางที่จะทำให้ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ส่องสว่างขึ้นพร้อมกันได้

　　ใบหน้าของนางมีริ้วรอยปรากฎขึ้นนางดูแก่ขึ้นหลังจากใช้ดินดินหลิงหยุนไปไม่เพียงกี่วินาทีเท่านั้น

　　 ไม่! ไป่ฉือพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าเช่นกัน ร่างของนางกลายเป็นจิ้งจอกขาว

　　อย่างไรก็ตามพลังอันรุนแรงได้ขวางนางเอาไว้ร่างของนางตกลงไปที่พื้นอีกครั้ง

　　 ดินแดนหลิงหยุนสามารถขัดขวางไม่ให้สิ่งที่อยู่ด้านในออกมาแต่ในเวลาเดียวกันมันก็ขัดขวางไม่ให้สิ่งที่อยู่ด้านนอกเข้าไปได้เช่นกัน น่ารำคาญจริงๆ!  ไป่ฉือกล่าวออกมา

　　บางทีนี่อาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมฉือกูเหยียนและเฉียนยู่ไม่คิดจะเสียเวลาฆ่าไป่ฉือ

　　อย่างไรก็ตามถึงนางจะรู้นางก็ไม่เต็มใจที่จะเห็นประตูเทพเจ้าของเผ่าอสูรปิดลงเช่นนี้

　　ทำไมพวกนางต้องปิดประตูของเผ่าอสูรก่อน?!

　　พวกนางจะปิดประตูของเผ่าปีศาจก่อนก็ได้ไม่ใช่หรือ?

　　ไป่ฉือคงไม่โจมตีถ้าพวกนางปิดประตูของเผ่าปีศาจก่อน!

　　ครืน!ขณะที่ไป่ฉือกำลังโกรธ ประตูเทพเจ้าของเผ่าอสูรที่ปิดไปครึ่งหนึ่งได้เปิดออกอีกครั้ง

　　แต่มันแปลก

　　ไม่มีแสงสว่างจากดวงดาวส่องออกมาแต่เป็นความมืดสีดำสนิท　　 เกิดอะไรขึ้น?หรือตัวตนเทพเจ้ากำลังจะออกมาอีก?  ไป่ฉือตกตะลึง แต่ก็ถือเป็นโชคดีของนาง

　　อย่างไรก็ตามฉากแปลกๆตรงหน้านางมันทำให้นางรู้สึกต่างออกไป

　　ความมืดที่อยู่ด้านหน้านางนั้นใหญ่เกินไปมีรอยร้าวมากมายปรากฎขึ้น

　　มันเป็นรอยร้าวที่เกิดขึ้นจากโซ่จำนานมากมันต่างออกไปจากตอนที่ตัวตนระดับเทพเจ้ากำลังจะออกมาจากประตู

　　ขณะที่ไป่ฉือกำลังสับสนเงาสีดำขนาดใหญ่ได้พุ่งออกมาจากประตูเทพเจ้าของเผ่าอสูรด้วยความเร็วอันสูงสุด

　　 นั่นมันอะไรกัน?! ดวงตาของไป่ฉือเบิกกว้าง กับสิ่งที่พุ่งออกมา

　　นางไม่แน่ใจว่ามันเป็นตัวตนระดับเทพเจ้าหรือเปล่า?

　　……………………………………..