Gate of God - ตอนที่ 1028 บ้าไปแล้ว!

ตอนที่ 1028 บ้าไปแล้ว!

　　มันใหญ่มหึมา!

　　ถ้าตอนที่ตัวตนระดับเทพเจ้าออกมาจากประตูจะมาพร้อมกับหินยักษ์สิ่งที่ปรากฎตรงหน้านี้เรียกได้ว่าภูเขาขนาดย่อมๆ

　　อย่างน้อยก็มีขนาดสูงมากกว่าสามสิบเมตร

　　หรือบางทีมันอาจจะเป็นเศษอุกกาบาตที่ลอยอยู่ในประตูเทพเจ้าที่บังเอิญหลุดออกมาตอนที่เฉียนยู่และฉือกูเหยียนโจมตีใส่ประตู?

　　ขณะที่ไป่ฉือกำลังสงสัยภูเขาสีดำได้ตกลงมาตรงกลางลานบนภูเขาสวรรค์พอดี

　　ตูม!ภูเขาสวรรค์สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

　　แกรก..แกรก…รอยแตกกระจายขยายไปทั่วลานประลอง

　　 ใหญ่มาก! ราชาอสูรตกตะลึงกับฉากตรงหน้า

　　ความจริงมีโซ่ที่ขาดแล้วมากมายห้อยอยู่บนภูเขาลูกเล็กๆ

　　โซ่พวกนั้นถูกทำให้ขาดด้วยแรงดึงมหาศาล?!

　　มันเป็นครั้งแรกที่เหล่าราชาอสูรได้เห็น’โซ่’เหล่านี้แม้พวกเขาจะเคยเห็นโซ่พวกนั้นจากในประตูขณะที่หินสีดำตกลงมา แต่นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นมันใกล้ๆ

　　มันคืออะไรกัน?

　　นอกจากไป่ฉือและเหล่าอสูรแล้วแม้แต่ฉือกูเหยียนและเฉียนยู่ก็หยุดเคลื่อนไหว

　　เฉียนยู่ดูเหนื่อยอ่อนเพราะใช้พลังไปมากเพื่อควบคุมดินแดนหลิงหยุนนางจะเต็มใจยอมรับว่าแผนการถูกขัดขวางได้เช่นไร?

　　ทำไมภูเขาสีดำถึงปรากฎขึ้นอย่างกระทันหัน?

　　เฉียนยู่ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย

　　ด้านฉือกูเหยียนนางดูหนักใจมากเพราะอะไรบางอย่าง　　ตั้งแต่ภูเขาสีดำตกลงมาฉือกูเหยียนได้กวาดสายตาสำรวจทุกรายละเอียดทุกตำแหน่งไปจนถึงโซ่ที่ขาด

　　จนกระทั่ง…

　　เสียงแตกดังขึ้นมาจากภูเขาสีดำโซ่สีดำบางเส้นหล่นลงมาบนพื้น

　　 มันกำลังจะแตกใช่ไหม?! 

　　 ข้างในมีอะไรอยู่กันแน่? 

　　เหล่าอสูรและศิษย์ศาลาหลิงหยุนต่างเห็นรอยแตกที่เกิดขึ้น

　　แกรก!

　　แกรก!

　　 … 

　　รอยแตกขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆจนปกคลุมไปทั่ว

　　 ท่านป้ารีบหนีกันเถอะ!  ทันใดนั้นการแสดงออกของฉือกูเหยียนได้เปลี่ยนไป

　　มันไม่เคยปรากฎบนใบหน้ามาก่อนใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลถึงความอันตรายบางอย่าง

　　 หนี?! 

　　เฉียนยู่แปลกใจกับสิ่งที่ฉือกูเหยียนพูดมากทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ตัวตนระดับเทพเจ้าโผล่ออกมาถึงสองคนแต่ฉือกูเหยียนกลับไม่มีท่าทีเช่นนี้แม้แต่น้อย

　　มีอะไรอยู่ด้านในภูเขาสีดำกันแน่?!

　　…

　　ในปราสาทหินณ ศาลาเต๋าสวรรค์

　　โลกที่กลับหัวน้ำตกไหลจากล่างขึ้นสู่บน ต้นไม้ที่ปลายยอดอยู่ด้านล่างและรากอยู่ด้านบน

　　มันเป็นฉากที่ทั้งแปลกและสวยงาม

　　อย่างไรก็ตามสถานการณ์ตอนนี้กลับดูตึงเครียด

　　ฝ่ายมนุษย์กับอสูรและปีศาจต่างนิ่งชะงักไม่มีฝ่ายไหนเริ่มโจมตี　　โจวฉีมองฟางเจิ้งจือขณะรอให้เขาตอบ

　　ในขณะเดียวกันฟางเจิ้งจือกำลังขมวดคิ้วอย่างหนักข้อตกลงที่โจวฉีให้ดูเหมือนจะยุติธรรม แต่ความจริงของทั้งสองฝ่ายมีพลังไม่เท่ากัน

　　มนุษย์มีเพียงฟางเจิ้งจือที่สามารถสู้ได้แต่ถ้าเขาปฏิเสธการแข่งขันจะเป็นเช่นไรถ้าสงครามเกิดขึ้น เขาจะสามารถปกป้องเหยียนซิวและปิงหยางได้งั้นหรือ?

　　มันเป็นสิ่งที่เขากังวลมากที่สุด

　　ด้วยเหตุผลบางอย่างฟางเจิ้งจือรู้สึกว่าโจวฉีเข้าใจเขาดีเกินไป รวมไปถึง’จุดอ่อน’ของเขา

　　ฟางเจิ้งจือไม่มีทางเลือกอะไรแม้แต่น้อย

　　 ท่านคิดเช่นไร? แทนที่จะตอบโจวฉี ฟางเจิ้งจือหันไปหามู่ฉิงเฟิงและคนอื่นๆ

　　 สู้กับพวกมันสิ! โม่ฉานฉือตอบอย่างตรงไปตรงมา

　　นอกจากนี้กลุ่มพันธมิตรสวรรค์คนอื่นๆก็เห็นด้วย

　　 ถ้าเราทำตามข้อตกลงของโจวฉีเท่ากับพวกเราไม่มีโอกาสชนะแม้แต่น้อยข้าต้องการจะต่อสู้กับพวกมันและฆ่าให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ต่อให้พวกเราจะต้องตายก็ตาม! 

　　 ใช่สู้กับพวกมัน! 

　　 สู้! 

　　ศิษย์บางคนกล่าวขึ้นมา

　　 พวกเราจะสู้ได้เช่นไรอีกฝายมีตัวตนระดับเทพเจ้าถึงห้าคน มีทั้งสัตว์ ราชาอสูร… 

　　 พวกเราไม่มีทางชนะมันเป็นการรนหาที่ตาย! 

　　 ข้ายังไม่อยากตาย… 

　　ศิษย์อีกฝ่ายมีความคิดเห็นต่างออกไป

　　กองทัพของอสูรและปีศาจแข็งแกร่งเกินไป

　　 ฟางเจิ้งจือเจ้าเป็นคนตัดสินเรื่องนี้  ทันใดนั้นมู่ฉิงเฟิงที่เงียบมานานได้กล่าวขึ้น เขามองไปที่ฟางเจิ้งจือด้วยความมั่นใจเป็นครั้งแรก

　　 เจ้าเด็กเหลือขอชะตากรรมของมนุษย์อยู่ในมือของเจ้า เจ้าต้องเป็นผู้ตัดสินใจด้วยตัวเอง  โม่ฉานฉือพยักหน้า

　　เหล่าศิษย์ต่างเงียบ

　　พวกเขาไม่เคยรู้สึกเป็นมิตรกับฟางเจิ้งจือทุกคนรู้ว่าฟางเจิ้งจือไร้ยางอายมากแค่ไหน

　　อย่างไรก็ตามพวกเขาต้องยอมรับว่าฟางเจิ้งจือเป็นความหวังสุดท้ายของพวกเขา

　　 ข้าต้องเป็นคนตัดสินใจงั้นรึ? ฟางเจิ้งจือถามอีกครั้ง

　　 ใช่! โม่ฉานฉือและมู่ฉิงเฟิงพยักหน้าพร้อมกัน

　　 ได้ข้าตกลงเรื่องการแข่งขัน  ฟางเจิ้งจือพยักหน้าโดยไม่ลังเล

　　เขารู้ดีว่าถ้าแพ้ในการแข่งขันนี้เท่ากับจุดจบของมนุษยชาติ　　แต่พวกเขาก็ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

　　เขาเลือกที่จะเดิมพัน

　　 … 

　　 เขาตกลง?! 

　　เหล่าศิษย์เบิกตากว้างและถอนหายใจเมื่อได้ยินฟางเจิ้งจือกล่าวออกมา

　　อย่างไรก็ตามไม่มีทางที่พวกเขาจะชนะถ้าทำตามกฎของโจวฉี

　　 พวกเราจะทำตามกฎที่เจ้าตั้งขึ้นแต่ว่า…  โม่ฉานฉือต้องการจะพูดอะไรบางอย่างแต่เขากลับเงียบไป

　　 จากกฎของโจวฉีหนึ่งคนสามารถสู้ได้หนึ่งครั้ง ในเมื่อเจ้าบาดเจ็บหนักก็ไปพักผ่อนเถอะ ข้าจะเป็นคนสู้รอบแรกเอง!  มู่ฉิงเฟิงกล่าวออกมา

　　 ตาเฒ่ามู่… 

　　 ท่านมู่!  　　 … 

　　เหล่าศิษย์ต่างตกอยู่ในความเศร้าเมื่อได้ยินมู่ฉิงเฟิงอาสาสู้คนแรก

　　พวกเขาเห็นความมุ่งมั่นในสายตาของมู่ฉิงเฟิง

　　อย่างไรก็ตามโจวฉีต้องไม่ออกมาสู้ในรอบแรกแน่นอน

　　ดังนั้นผู้ที่มีโอกาสชนะมากที่สุดในรอบแรกคือมู่ฉิงเฟิงที่อยู่ในระดับเซียนขั้นสูงสุด

　　 ไม่ท่านออกไปในรอบที่สอง ฟางเจิ้งจือรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยกับความหุนหันพลันแล่นของมู่ชิงเฟิง

　　 รอบที่สอง? มู่ฉิงเฟิงตกตะลึง จากนั้นเขาก็หันไปหาเหยียนซิว  เจ้าต้องการให้เหยียนซิวสู้ในรอบแรกงั้นหรือ? แม้เขาจะแข็งแกร่ง แต่ข้าคิดว่าข้ามีประสบการณ์มากกว่าเหยียนซิว! 

　　 ข้ายินดีที่จะแข่งในรอบแรก เหยียนซิวเพิกเฉยต่อคำพูดของมู่ฉิงเฟิง　　 ไม่เหยียนซิวเจ้าจะสู้ในรอบที่สาม  ฟางเจิ้งจือส่ายหัวอีกครั้ง

　　 สาม? เหยียนซิวรู้สึกแปลกใจอย่างชัดเจน

　　นั่นเป็นเพราะพวกเขามีโอกาสน้อยมากที่จะสู้ไปถึงรอบที่สามมีโอกาสที่เผ่าอสูรและปีศาจชนะในสองแรกจนไม่จำเป็นที่จะต้องแข่งรอบที่สาม

　　 เจ้าไร้ยางอายอย่าบอกนะว่าต้องการให้ข้าสู้ในรอบแรก? ข้ายอมรับว่าตัวเองนั้นดุร้ายเหมือนเสือ แต่ถ้าให้สู้ในรอบแรกมันก็เป็นความรับผิดชอบที่มากเกินไป  ปิงหยางกระพริบตาอย่างใสซื่อ

　　 เจ้า? ฟางเจิ้งจือมองปิงหยางด้วยความเหยียดหยาม จากนั้นเขาก็ยืดนิ้วออกไปสามนิ้ว  เจ้าสามารถสู้ในรอบที่สามได้เช่นกัน

　　 หา? ปิงหยางอุทานด้วยความแปลกใจ

　　 … 

　　 …?! 　　 ปิงหยางสามารถแข่งในรอบที่สามได้เช่นกัน?มันหมายความว่ายังไง? 

　　ทุกคนต่างแปลกใจกับสิ่งที่ฟางเจิ้งจือกล่าวออกมา

　　เขาหมายความว่ายังไง?

　　ฟางเจิ้งจือขี้เกียจอธิบายและหันไปหาโจวฉี ข้าตกลงที่จะแข่งขันต่อสู้ อย่างไรก็ตามข้าเองก็มีเงื่อนไขเช่นกัน 

　　 แน่นอน โจวฉีพยักหน้า

　　 เงื่อนไขของข้านั้นง่ายมากในแต่ละรอบ แต่ละฝ่ายต้องส่งคนลงมาทั้งหมดสี่คน!  ฟางเจิ้งจือกล่าวขณะมองดูโจวฉีและตัวตนระดับเทพเจ้าอีกสี่คนที่ยืนอยู่ด้านหลัง

　　 อะไรนะ?! 

　　 ลงสี่คนในรอบเดียว? 

　　 แค่ตัวตนระดับเทพเจ้าเพียงคนเดียวพวกเราก็ไม่สามารถชนะได้แล้วแต่นี่สี่คน?! 

　　 ฟางเจิ้งจือเป็นบ้าไปแล้วงั้นรึ?  　　 … 

　　เมื่อได้ยินสิ่งที่ฟางเจิ้งจือพูดเหล่าศิษย์รู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่า

　　ฟางเจิ้งจือบ้าไปแล้ว

　　ไม่มีใครสามารถทำใจเชื่อสิ่งที่ฟางเจิ้งจือพูดออกมาได้

　　แม้แต่มู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือ

　　สี่คนต่อรอบมันเป็นการรนหาที่ตายชัดๆ

　　พวกเขายังจะมีโอกาสชนะอีกงั้นหรือ?

　　 ฟางเจิ้งจือเจ้าคิดอะไรอยู่? 

　　 เจ้าไร้ยางอาย…เจ้าคิดจะฆ่าพวกเรางั้นหรือ? 

　　มู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือมองฟางเจิ้งจือด้วยความสับสน

　　 พวกท่านไม่ได้เป็นคนบอกให้ข้าตัดสินใจงั้นหรือ?พวกท่านกำลังผิดหวังหรือไง?  ฟางเจิ้งจือมองดูโม่ฉานฉือและมู่ฉิงเฟิงอย่างไร้เดียงสา　　 แน่นอนพวกเราต้องผิดหวัง! โม่ฉานฉือไม่คิดเลยว่าฟางเจิ้งจือจือที่ชาญฉลาดจะพูดอะไรเช่นนั้นออกไป

　　 ผิดหวัง?น่าเศร้าที่มันสายเกินไปแล้ว  ฟางเจิ้งจือยิ้มแล้วยักไหล่

　　 … 

　　โม่ฉานฉือและมู่ฉิงเฟิงพูดไม่ออก

　　โจวฉีเงียบไปหลังจากได้ยินบทสนทนา

　　เหมือนกับมู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือเขาประหลาดใจ

　　ด้วยคำพูดแบบนี้จะส่งใครออกไปถึงสี่คนเมื่อถึงตาของมู่ฉิงเฟิงแล้วจะส่งใครมาช่วยอีกเมื่อถึงตาของฟางเจิ้งจือ

　　เดี๋ยวก่อน!

　　เงื่อนไขไม่น่าจะเป็น’ส่งมากที่สุดสี่คนต่อหนึ่งรอบการต่อสู้’แต่น่าจะเป็น’ส่งมากที่สุดสี่คนระหว่างการต่อสู้’!

　　แม้มันจะดูไม่ได้เป็นคำพูดที่ต่างกันแต่ถ้าพิจารณาดีๆมันมีข้อแตกต่างอันใหญ่หลวงอยู่　　……………………………………..