Gate of God - ตอนที่ 1045 สิ่งที่ทิ้งเอาไว้

ตอนที่ 1045 สิ่งที่ทิ้งเอาไว้

　　ร่างของหยุนชิงวูสั่นไหว

　　การที่ฟางเจิ้งจือเข้ามาใกล้เพื่อให้คนอื่นไม่ได้ยินที่เขาพูดอย่างไรก็ตามมันทำให้นางรู้สึกแปลกๆ

　　เขาทำแบบนี้เพราะมีจุดประสงค์หรือเปล่า?

　　หยุนชิงวูส่ายหัวในทันที

　　นั่นเป็นเพราะนางรู้ว่าฟางเจิ้งจือเกลียดนางแค่ไหนฟางเจิ้งจือไม่มีทางอยากใกล้ชิด ยิ่งไปกว่านั้นจากการคาดเดาของนางฟางเจิ้งจือไม่มีโอกาสรอดชีวิต

　　ด้านฟางเจิ้งจือเขาสัมผัสได้ว่าร่างกายของหยุนชิงวูสั่นไหวเพราะเขาใกล้ชิดนางมากเกินไป

　　ทำไมเขาถึงใกล้ชิดหยุนชิงวู?

　　มีบางอย่างผิดปกติ!

　　เขาควรจะเกลียดนาง! 　　ฟางเจิ้งจือมองที่ใบหน้าอันเรียบเนียนของนางที่ขึ้นสีเล็กน้อยเขาอดไม่ได้ที่จะดึงร่างของหน้าเขามาใกล้หน้าอกตัวเอง

　　ร่างของทั้งคู่แนบชิดกันมากยิ่งขึ้น

　　 เจ้าเป็นคนใช้ของข้า! ฟางเจิ้งจือแสร้งทำเป็นไม่แยแสท่าทีของหยุนชิงวู

　　หยุนชิงวูเงียบเสียงลงด้วยความประหลาดใจ

　　นางไม่ดิ้นรนหรือต่อต้านราวกับเป็นคนใช้ของฟางเจิ้งจือจริงๆ

　　กองทัพอสูรและปีศาจที่อยู่ห่างออกไปเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นและคิดว่าฟางเจิ้งจือได้ข่มขู่หยุนชิงวู

　　 น่ารังเกียจ! 

　　 เขากล้าทำแบบนี้กับนายน้อยได้เช่นไร? 

　　 ข้าจะตัดเขาออกเป็นชิ้นๆ! 

　　เผ่าปีศาจและอสูรเคารพหยุนชิงวูราวกับนางเป็นเทพเจ้าพวกเขาไม่มีทางทนได้ที่ฟางเจิ้งจือทำให้นางอับอาย

　　น่าเสียดาย…

　　พวกเขาไม่สามารถสู้กับฟางเจิ้งจือได้

　　เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

　　ในไม่ช้าผู้คนทั้งหมดจากกลุ่มพันธมิตรสวรรค์รวมถึงวู่จวี้เอ๋อและมู่ฉิงเฟิงก็หายไปจากสายตาของเผ่าอสูรและปีศาจ

　　มีเพียงหยุนชิงวูและฟางเจิ้งจือเท่านั้นที่อยู่ที่นี่

　　 ฟางเจิ้งจือตอนนี้มนุษย์ก็ออกไปหมดแล้ว เจ้าควรจะมอบสิ่งที่ข้าต้องการได้แล้ว? 

　　 ตอนนี้เจ้าเป็นต้นไม้เจ้าจะสามารถวิ่งได้เร็วกว่าข้างั้นรึ?  ฟางเจิ้งจือถามกลับ

　　 ข้าคิดว่าเร็วกว่า หนานกงมู่ไม่แปลกใจกับคำถามของฟางเจิ้งจือ

　　 งั้นก็ลองดู… 

　　ตูม!

　　ก่อนที่ฟางเจิ้งจือจะพูดจบประโยคใต้ขาของเขามีกิ่งไม้สีแดงนับไม่ถ้วนพุ่งออกมา

　　พูดให้ถูกพวกมันไม่ใช่กิ่งไม้

　　พวกมันเป็นราก!

　　รากที่เติบโตอยู่ใต้ดิน

　　 อ้อเจ้ามีรากด้วยงั้นหรือ…  ฟางเจิ้งจือแปลกใจเล็กน้อยแต่เขาไมได้หยุด

　　เขาหลบไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว

　　รากที่พุ่งขึ้นมาจากพื้นดินกลายเป็นกรงนกขนาดใหญ่อย่างรวดเร็ว

　　 พวกเราไม่สามารถหนีได้… เสียงของหยุนชิงวูดังขึ้นเบาๆ

　　 แต่ข้าไม่ต้องการตายกับเจ้า ฟางเจิ้งจือตอบกลับทันที เขายังมีเรื่องมากมายให้ต้องทำ เขาไม่ต้องการตายตอนนี้

　　 บางสิ่งก็ไม่เป็นไปตามที่เจ้าต้องการตลอด หยุนชิงวูไม่สนใจเกี่ยวกับความเป็นความตายของตัวเอง

　　ยิ่งไปกว่านั้น… 　　นางรู้ว่าศัตรูของฟางเจิ้งจือคือใคร

　　หนานกงมู่!

　　กองทัพอสูรและปีศาจเลือกที่จะเชื่อหนานกงมู่แต่หยุนชิงวูเลือกที่จะเชื่อฟางเจิ้งจือ

　　แม้มันจะดูไม่น่าเชื่อ

　　แต่มันเป็นความจริงนอกจากนั้นนางยังรู้ว่าหนานกงมู่มีพลังในการควบคุมต้นไม้เทพเจ้า

　　 เจ้าต้องการจะตายอยู่ที่นี่งั้นหรือ? ฟางเจิ้งจือถาม

　　 ต่อให้ข้าไม่ต้องการข้าก็ไม่มีความสามารถพอที่จะทำอะไรได้  หยุนชิงวูยิ้มอย่างขมขื่น

　　 ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าไม่รู้ว่าเป้าหมายของหนานกงมู่เว้นแต่เจ้าต้องการให้หนานกงมู่เข้าควบคุมกองทัพอสูรและปีศาจ?  ฟางเจิ้งจือกล่าว

　　 เจ้ากำลังจะขอความช่วยเหลือจากข้างั้นหรือ?  　　 บอกข้าทุกอย่างที่เจ้ารู้เกี่ยวกับต้นไม้เทพเจ้า!  ฟางเจิ้งจือไม่รู้ว่าหยุนชิงวูเป็นคนเช่นไร

　　 ฮ่าฮ่า… หยุนชิงวูหัวเราะอย่างขมขื่น

　　จากนั้นเมื่อนางหัวเราะจบนางก็พูดบางอย่างกับฟางเจิ้งจือ

　　 ฝันไปเถอะ! 

　　 … 

　　ตูม!

　　ตูม!

　　สายฟ้าสีแดงผ่าลงบนพื้นในเวลาเดียวกันรากไม้สีแดงค่อยๆล้อมรอบฟางเจิ้งจือและหยุนชิงวู

　　 ไม่มีประโยชน์ที่จะยื้อเวลาไปมากกว่านี้บอกสิ่งที่เจ้ารู้มา พวกเราจะได้ออกไปจากที่นี่ด้วยกัน!  ฟางเจิ้งจือพูดพร้อมกับใช้หอกป้องกันการโจมตีจากรากไม้

　　เขาไม่คิดว่านางต้องการจะตายพร้อมกับเขาที่นี่จริงๆ　　 เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อคำพูดของเจ้างั้นหรือ?การที่ข้าเลือกตายกับเจ้าอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีไม่น้อย 

　　 เป็นทางเลือกที่ดี…งั้นหมายความว่าเจ้ารู้วิธีรับมือกับต้นไม้เทพเจ้า? ทันใดนั้นดวงตาของฟางเจิ้งจือได้เบิกกว้างกับคำพูดของหยุนชิงวู

　　 แน่นอน หยุนชิงวูพยักหน้า

　　 บอกข้อแลกเปลี่ยนของเจ้ามา! 

　　 ข้าไม่คิดจะแลกเปลี่ยนกับคนไร้ยางอายเช่นเจ้า หยุนชิงวูส่ายหน้า

　　 เพื่อแสดงความจริงใจข้าจะบอกว่าเจ้าปีศาจถูกซ่อนไว้ที่ไหน?  ฟางเจิ้งจือลองเสนอไพ่ตายของเขาออกไปด้วยความลังเล เขาลังเลเพราะกลัวว่าหมู่บ้านภูเขาทางเหนือจะตกอยู่ในอันตราย อย่างไรก็ตามตอนนี้หยุนชิงวูไม่มีอำนาจในการสั่งการกองทัพทำให้เขาวางใจได้ในระดับหนึ่ง

　　 ข้ารู้ว่าท่านพ่ออยู่ที่ไหน หยุนชิงวูเหลือบมองฟางเจิ้งจือ

　　 เจ้ารู้? ฟางเจิ้งจือแปลกใจ

　　 ข้ารู้ตั้งแต่ที่เจ้าเปิดเผยตัวเองว่าคือฟางเจิ้งจือท่านพ่อต้องอยู่ที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือแน่นอน  หยุนชิงวูตอบโดยไม่ลังเล

　　 ข้าเคยสัญญาว่าจะให้เขามีชีวิตอีกสองปีข้าขอเปลี่ยนเป็นปล่อยเขากลับไปที่เมืองเงาเลือดเลยในตอนนี้เป็นยังไง?  ฟางเจิ้งจือไม่ปฏิเสธ เขารู้ว่าหยุนชิงวูฉลาดพอที่จะรู้เรื่องนั้นอยู่แล้ว

　　 เจ้าควรจะรู้ไว้ว่าถ้าข้าตายที่นี่เจ้าปีศาจไม่มีทางรอดชีวิต เจ้าก็รู้ว่าหนานกงมู่ไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่ๆ รวมทั้งแม่ของเจ้า เหล่าราชาอสูร… 

　　 ข้าสามารถบอกวิธีรับมือกับต้นไม้เทพเจ้าได้อย่างไรก็ตามข้ามีความต้องการอีกอย่างนอกเหนือจากปล่อยพ่อของข้า  หยุนชิงวูกำหมัดแน่นราวกับได้ตัดสินใจแล้ว

　　 พูดมา 　　 หลังจากหนีออกไปแล้วข้าไม่ต้องการให้ใครอื่นนอกจากเจ้าที่เป็นคนฆ่าข้า จากนั้นก็ฝังร่างของข้าพร้อมกับกู่เจิ่งของข้าที่ภูเขาคังหลิง ไม่ต้องสลักชื่อเต็มของข้า สลักแค่เพียงคำว่า’วู’เท่านั้น หยุนชิงวูกล่าว

　　 เจ้าไม่ต้องการให้ข้าปล่อยเจ้าไปงั้นรึ? 

　　 ไม่ หยุนชิงวูส่ายหัว

　　 ทำไม? 

　　 มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้…เจ้าไม่มีทางปล่อยข้าไปรวมทั้งกลุ่มพันธมิตรฝ่ายมนุษย์ก็เช่นกัน พวกเขาไม่มีทางปล่อยให้ข้ามีชีวิตอยู่ ข้าปรารถนาที่จะตายด้วยน้ำมือของเจ้าเท่านั้น  หยุนชิงวูมองฟางเจิ้งจืออย่างสงบ

　　ร่างของฟางเจิ้งจือสั่นสะท้าน

　　ถ้าเขาเป็นหยุนชิงวูเขาคงร้องขอให้ปล่อยตัวเองและเขารู้ว่าฝ่ายตรงข้ามต้องทำตามแน่นอน

　　แต่ทำไมหยุนชิงวูถึงขอเรื่องนั้น?

　　นางคงรู้ว่ามนุษย์ไม่มีทางยอมปล่อยให้นางมีชีวิตอยู่เพื่อเป็นภัยคุกคามในอนาคต

　　ต่อให้นางไม่ตายแต่ก็ต้องถูกกักขังไปตลอดกาล

　　นางไม่ต้องการมีชีวิตอยู่เช่นนั้นจึงเลือกที่จะตายภายใต้น้ำมือของฟางเจิ้งจือ

　　 เจ้าสัญญาไหม? หยุนชิงวูถามอีกครั้ง

　　 ได้ข้าสัญญา  ฟางเจิ้งจือแทงหอกฉีหลินไปข้างหน้าเพื่อทำลายรากไม้ที่ขวางทาง

　　เปลวไฟโหมกระหน่ำทำให้เกิดรูเล็กๆขึ้นบนกรงที่สร้างขึ้นจากรากไม้สีแดง

　　 ตามบันทึกโบราณต้นไม้เทพเจ้าถูกปลูกโดยจักรพรรดิหยาน  หยุนชิงวูยิ้มด้วยความยินดีเมื่อฟางเจิ้งจือยอมสัญญา  อย่างไรก็ตามจักรพรรดิหยานไม่ได้สร้างเมล็ดพันธุ์ต้นไม้เทพเจ้าขึ้น 

　　 เป็นมารดาแห่งโลก? ฟางเจิ้งจือคาดเดา

　　 ใช่แล้วเป็นมารดาแห่งโลกที่มอบมันให้กับจักรพรรดิหยานแต่นางเองก็ไม่ได้เป็นคนสร้างมันเช่นกัน มันถูกนางดึงออกมา 

　　 ดึงออกมา? 

　　 ใช่แล้วในบันทึกไม่ได้บอกว่านางดึงมันออกมาจากที่ไหน อย่างไรก็ตามมีการคาดเดาบางอย่าง 

　　 คาดเดา? 

　　 อืม หยุนชิงวูพยักหน้า  ในบันทึกคาดเดาไว้ว่าพลังของมารดาแห่งโลกนั้นมีต้นกำเนิดมาจากต้นไม้เทพเจ้า  หยุนชิงวูเล่าต่อพร้อมกับพยักหน้า

　　 มันเกี่ยวข้องกับวิธีจัดการกับต้นไม้เทพเจ้างั้นหรือ? ฟางเจิ้งจือขัดหยุนชิงวู เพราะสถานการณ์ในตอนนี้เขาไม่ต้องการฟังรายละเอียดมากนัก

　　 ใช่มันเกี่ยวข้อง 

　　 งั้นเจ้าช่วยเข้าประเด็นเลยได้ไหม? 

　　 เจ้าน่าจะจำได้ว่ามารดาแห่งโลกได้ทิ้งสามสิบหกแผนที่สู่สวรรค์เอาไว้ 

　　 เจ้าหมายถึงศิลาเซียน?! ฟางเจิ้งจือตกตะลึง

　　 ใช่แล้วมันมีพลังในการควบคุมต้นไม้เทพเจ้า 

　　 อืมแต่เจ้าคงลืมไปว่าข้าไม่มีสามสิบหกแผนที่สู่สวรรค์!  ฟางเจิ้งจือกล่าวด้วยความหงุดหงิด

　　บัดซบ!

　　สิ่งที่นางพูดไม่มีประโยชน์แม้แต่น้อยถ้าเขาไม่มีสามสิบหกแผนที่สู่สวรรค์

　　……………………………………..