Gate of God - ตอนที่ 477-478

ตอนที่ 477 ผู้ที่เดินออกมา
”มัน… อร่อย?!”
ทุกคนต่างตัวแข็งค้างเมื่อได้ยินเสียงของฟาง เจิ้งจือ
มันกินได้จริงๆงั้นรึ?!
”พี่เหยียนเขาเสียสติไปแล้วหรอ?ผลไม้แห่งเต๋า มันกินได้จริงๆหรอ?”ปิง หยาง มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความตกใจ
ฉือกูเหยียน ไม่พูดอะไร
นางมองไปยังร่างในชุดสีน้ำเงินแม้แต่นางก็ไม่เคยทำอะไรที่บ้าบอแบบนี้มาก่อน
หยุนชิงวู ไม่ได้พูดอะไรออกมาเช่นกัน แต่นางสูญเสียความเยือกเย็น การแสดงออกของนางขัดแย้ง
แม้แต่ปีศาจที่อยู่ข้างหลังนางก็ไม่สามารถทำความเข้าใจในสิ่งที่ฟาง เจิ้งจือ ทำอยู่ได้
แต่คำถามหนึ่งก็ผุดขึ้นในใจของพวกเขา
”มัน…อร่อยจริงๆงั้นรึ?”
หน่วยเกราะมังกรและกองทัพทลายภูผาต่างพูดไม่ออก
”เขาแค่พูดปลอบตัวเองงั้นหรือ?่
นั่นคือสิ่งที่พวกเขาคิด…
แม้พวกเขาจะไม่รู้ว่าผลไม้แห่งเต๋ามีรสชาติยังไงแต่พวกเขารู้ว่าถ้ามันถูกทำลายหรือกิน…
มันจะหายไป!
ทุกอย่างที่พยายามมาจะหายไป!
เขาจะต้องบ้าไปแล้ว!
ทุกคนคิดว่าฟาง เจิ้งจือ คงพยายามปลอบใจตัวเองเท่านั้น พวกเขาสามารถจินตนาการได้ถึงความเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียผลไม้แห่งเต๋าไป
อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ไม่สามารถยอมรับได้จริงๆ
กินมัน…
ก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไร
ถ้าแค่กินแล้วจะแก้ปัญหาได้ละก็โลกนี้คง…
เดี๋ยวก่อน!
ฟางเจิ้งจือ ยังไม่หยุด
ตอนที่พวกเขากำลังจะแนะนำฟาง เจิ้งจือ นั้นเอง ฟาง เจิ้งจือ ก็ได้เอาผลไม้อีกลูกใส่ปากแล้ว
”ตูม!”
ราวกับสายฟ้าผ่าใส่หัวพวกเขา
ยังพอเข้าใจได้ที่ฟาง เจิ้งจือ จะกินสักลูกหนึ่ง
แต่สอง?
อืมงั้น..
เขาอาจจะคงไม่อยากจะเสียของทั้งๆที่เด็ดมันออกมาแล้ว…
พวกเขาพยายามพาเหตุผลให้สิ่งที่เกิดขึ้นพวกเขาไม่สามารถคิดเหตุผลที่ดีกว่านี้ออกมาได้
สองก็ควรจะพอแล้วใช่ไหม?
ขณะที่พวกเขากำลังคิดลำแสงมากมายก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ก่อนที่ผลไม้แห่งเต๋าจำนวนหนึ่งจะค่อยๆร่วงลงบนมือของ ฟาง เจิ้งจือ
”อร่อย!”ฟาง เจิ้งจือ ยัดผลไม้เข้าไปในปากของเขา
จากนั้นก่อนที่ทุกคนจะได้สติ ลูกที่สี่ ห้า หก ก็ตามมา…
ไม่นานผลไม้ในมือของเขาก็หมดไปยิ่งไปกว่านั้นยิงมีผลไม้ลอยเข้ามาเพิ่มในมือของเขา
มันชัดเจน…
ฟางเจิ้งจือ ไม่คิดจะหยุด
ทั้งโลกอยู่ภายใต้ความเงียบทุกคนมอง ฟาง เจิ้งจือ กินผลไม้เข้าไปเรื่อยๆ
พวกเขาไม่เข้าใจว่าฟาง เจิ้งจือ กำลังทำอะไร
ทรมานตัวเอง?
หรือ…
ยอมแพ้?!
”บ้าไปแล้วเขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!
ไม่มีใครรู้ว่าฟาง เจิ้งจือ ทำอะไรอยู่ แม้แต่คังหยาง ก็หยุดสิ่งที่ทำ และมอง ฟาง เจิ้งจือ พร้อมอ้าปากค้าง
ทำลายผลไม้แห่งเต๋าของฟาง เจิ้งจือ …
มันเป็นสิ่งที่คังหยางตัดสินใจจะทำเขาไม่เพียงแต่ต้องการทำลายกลืนกินโลก แต่เขาต้องการกำจัด ฟาง เจิ้งจือ
แต่ตอนที่ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังราบลื่นน้่นเอง…
เขากลับต้องพบกับสิ่งที่น่าตกตะลึง
ความสงสัย?
คังหยางไม่ได้ไร้เดียงสา สิ่งที่เขาต้องการคือดูว่า ฟาง เจิ้งจือ จะกินได้มากแค่ไหน
นั่นเป็นความคิดเดียวของเขา
ไม่ใช่แค่คังหยาง
หยุนชิงวู รวมถึงปีศาจตนอื่นๆก็เช่นกัน พวกเขาอยากรู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ จะทนกินผลไม้ไปได้นานแค่ไหน
ทั่วทั้งสนามรบต่างตกอยู่ในความเงียบ
มันเป็นภาพที่แปลกมาก
ทุกคนจดจ่ออยู่ที่ปากของฟาง เจิ้งจือ
”ตอนนี้เขาต้องกินผลไม้50 ลูกแล้ว!”
”ดูสิตอนนี้เป็น51แล้ว!”
”เขากินเร็วมาก!่
พวกเขาเริ่มพึมพัมกับตัวเองราวกับว่าจะไปกวน ฟาง เจิ้งจือเข้า
ในท้องฟ้า…
ฟางเจิ้งจือ ยังคงกัดผลไม้อย่างต่อเนื่อง
เขาเพิกเฉิยต่อสายตาข้างล่าง
เขาสนใจแค่การกินผลไม้เท่านั้น
ผลไม้แห่งเต๋าลอยเข้ามาสู่ในมือเขาเรื่อยๆ
ต้นไม้สั่นคลอนอย่างต่อเนื่อง…
ผลไม้ตกลงมาจากต้นและบินเข้าไปในมือของฟาง เจิ้งจือ ครั้งแล้วครั้งเล่า ฟาง เจิ้งจือไม่มีท่าทีว่าจะหยุดแม้แต่น้อย
ประมาณการคร่าวๆ…
เขากินผลไม้เกือบ100 ลูกแล้ว
ตอนนั้นเองที่ฟาง เจิ้งจือ หยุด เขารอบางอย่างราวกับเขาอิ่มแล้ว
”เขาพอแล้ว?”
”มีใครนับไหม?”
”ข้าเอง108!”
”108… โอ้พระเจ้า… เขาเป็น ยังไงบ้าง?”
ทุกคนระเบิดเสียงพูดคุยกัน
”เจ้าอิ่มแล้วรึ?”เสียงของคังหยางขัดขึ้นมา เขามองไปที่ ฟาง เจิ้งจื้อ ด้วยดวงตาอันว่างเปล่าของเขา
”อีกนานนี่พึ่งครึ่งหนึ่งเอง” ฟาง เจิ้งจือ ส่ายหัวและตบท้อง
”ครึ่งหนึ่ง?ถ้างั้น …เจ้าจะยังกินต่อ?” ท่าทีของ คัง หยาง แข็งค้างไปทันที เขาไม่รู้ว่าควรจะหยุด ฟาง เจิ้งจือ ไหม
สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจที่จะรอ
”ยังข้าคงขยับไปมาสักพัก มันช่วยย่อยอาหารได้ดี” ฟาง เจิ้งจือ ส่ายหัว
”ช่วยย่อยอาหาร?”คังหยาง ยิ้มเยาะ มันดูแปลกมาก แต่เขาไม่ได้ถามคำถามอื่น เขาพยักหน้า “เข้ามาสิ!”
”ย่อมได้!”ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
ทันทีที่เขาพยักหน้าเขาก็พุ่งออกไปด้วยความเร็ว เร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
ในชั่วพริบตาเดียว…
เขาปรากฎตัวหน้าคังหยาง
เขาต่อยออกไป!
มันเป็นหมัดที่ธรรมดามากแต่ก็เร็วมากเช่นกัน เร็วเหมือนตอนที่คังหยางพุ่งไปที่ด้านหน้าเนินเขาเหล็ก
ท่าทีของคังหยางเปลี่ยนไป
เขาตกใจมาก
นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่ได้คาดคิด
รอยยิ้มของเขาแข็งค้างไปก่อนจะถอยหลังออกไปในทันที ก่อนจะยกแขนขึ้นมากัน
”ตูม!”เสียงระเบิดดังก้องกังวานไปทั่ว
มันเป็นการโจมตีที่ทรงพลังราวกับมีภูเขาสองลูกพุ่งชนกันพื้นดินทั้งหมดสั่นสะเทือน
”เกิดอะไรขึ้น?”
”ทำไมเขาถึงเร็วขนาดนี้?”
”เป็นไปไม่ได้!”
ทุกคนด้านล่างตกตะลึงพวกเขารู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ ได้รวมตัวเองเข้ากับกลืนกินโลก แต่ ฟาง เจิ้งจือ อยู่ในระดับอภินิหารขั้นต้นเท่านั้น
แม้ว่าพลังของเขาจะเพิ่มขึ้นโดยการเชื่อมเข้ากับกลืนกินโลก…
เขาก็ไม่น่าจะเร็วขนาดนี้!
เขากำลังเผชิญหน้ากับเซียน!
เขาสามารถทำให้เซียนถอยได้!มันไม่น่าเชื่อแม้แต่น้อย!
ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น…
ตอนนี้ท้องฟ้าเป็นสีทองอย่างสมบูรณ์แสงสีทองปิดกั้นดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ …
ราวกับด้านบนนั้นเป็นทะเลสีทอง…
”เขาตายไปแล้วเหรอ?”
”หรือที่เขาโจมตีโดนเพราะโชคดีเท่านั้น?”
พวกปิศาจทุกคนดีใจเมื่อเห็นทะเลทองคำพวกเขารู้ว่ามันเกิดขึ้นเพราะคังหยาง นั่นหมายความว่า…
ฟางเจิ้งจือ อาจจะตายไปแล้ว!
ฝ่ายมนุษย์ทุกคนต่างสิ้นหวัง
พวกเขารู้ว่าฟาง เจิ้งจือ เทียบกับ คังหยางไม่ได้
อย่างไรก็ตาม…
ตอนที่พวกเขาเห็นฟาง เจิ้งจือ รวดเร็วพอๆกับเซียน พวกเขาก็เกิดประกายแห่งความหวังขึ้นมา
แม้ว่าเขาจะไม่ชนะ…
เขาก็น่าจะถ่วงเวลาไว้ได้บ้าง!แม้แค่15 นาทีก็ยังดี!
แต่ความหวังของพวกเขาเกิดขึ้นได้ไม่นาน
”พี่เหยียนเขา…?” ปิง หยาง มองไปด้านบนด้วยความอึดอัด
”กลืนกินโลกยังอยู่!”ฉือ กูเหยียน ส่ายหัว นางไม่ได้ตอบคำถามของ ปิง หยาง แต่พูดข้อสรุปของตัวเองออกมา
”เขาไม่ตาย”หยุน ชิงวู พึมพัม นางไม่แม้แต่จะมอง ฉือ กูเหยียน
”ยังไม่ตายหรอ?!”
”ฟางเจิ้งจือ ยังไม่ตาย?!”
”เรื่องนี้…”
เมื่อปีศาจที่อยู่ด้านหลังหยุน ชิงวู ได้ยิน พวกเขาต้องการปฏิเสธความจริง
แต่เพราะหยุน ชิงวู เป็นคนพูด พวกเขาก็ไม่มีทางเลือก
ดังนั้น…
มันจะต้องเป็นจริง…
”ยังไม่ตาย?”
หน่วยเกราะมังกรและกองทัพทลายภูผาก็ไม่เชื่อเช่นกัน
อย่างไรก็ตามฉือ กูเหยียน พูดถูก
กลืนกินโลกยังไม่ถูกทำลาย!
นั่นหมายความว่าฟาง เจิ้งจือ ยังมีชิวิตอยู่
แต่ถ้าเขาไม่ตายเขาไปอยู่ที่ไหนกัน?ท้องฟ้าเต็มไปด้วยแสงสีทอง! ไม่น่ามีที่ให้ ฟาง เจิ้งจือ ซ่อนตัวได้
เว้นแต่…
ทุกคนหันไปมองต้นไม้โบราณที่ตั้งอยู่กลางสนามรบนั่นเป็นความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวที่เหลืออยู่ …
ในขณะนั้นต้นไม้ก็เริ่มเคลื่อนไหว…
เถาวัลย์หลายร้อยเริ่มพึ่างขึ้นไปยังแสงแห่งเซียนใบไม้เองก็มีปฏิกริยาเช่นกัน
มันบินไปยังแสงสว่างราวกับแมงเม่าบินเข้ากองไฟ
”ตูม!”
”ตูม!”
”ตูมตูม ตูม!”
เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกครั้งที่ใบไม้ปะทะเข้ากับแสงพวกมันไม่สามารถผ่านไปได้
อย่างไรก็ตามด้วยการกระแทกแต่ละครั้งแสงสีทองแห่งเซียนก็สั่นสะเทือนราวกับว่ามันถูกทำให้สั่นไหวเมื่อถูกโจมตี
หรือทำให้แสงแห่งเซียนไม่เสถียร?
มันคือสิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจมาก
ที่สำคัญกว่านั้นมีร่างที่เคลื่อนไหวไปมาอยู่บริเวณแสงแห่งเซียน
ไม่ใช่คังหยางอย่างแน่นอน
เขาค่อนข้างผอมแต่ที่สำคัญกว่านั้นดวงตาของเขาก็เปล่งประกาย
”นั่น…นั่นคือ ฟาง เจิ้งจือ !”
”เขาไม่ได้ซ่อนตัวอยู่ในต้นไม้เขาอยู่ในแสงแห่งเซีย!่
”ทำไม … เขาไม่ตาย?”
ดวงตานับไม่ถ้วนจ้องร่างนั้นด้วยความกลัวนี่คือสิ่งที่ไม่มีใครคิดว่าเป็นไปได้
แต่…
มันเห็นได้ชัดเจน
”ตูม!”เสียงระเบิดราวกับแก้วได้แตกออก พร้อมกับรอยดำที่เกิดขึ้นบนแสงแห่งเซียน
มันไม่ใช่ช่องขนาดใหญ่มากนัก
แต่มันมีขนาดใหญ่พอสำหรับใครบางคนที่จะเดินผ่าน
ใครบางคนเดินออกมาจากในนั้นเป้นคนที่ถูกปกคลุมด้วยเลือดตั้งแต่หัวจรดเท้า
เลือด…
ปกคลุมไปทั่วจนมองสีของชุดที่เขาใส่ไม่ออก
เสื้อผ้าของเขาก็ฉีกขาดเช่นกัน
สิ่งที่เห็นได้ชัดบนร่างคือเนื้อและเลือดสดๆ
ทุกคนมองไปที่ร่างนั้น
พวกเขาไม่ได้มองไปที่ร่างกาย
พวกเขา…
มองไปที่ดวงตา
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยพลังชีวิตและความมุ่งมั่นอย่างจริงจังมันเป็นสายตาที่แสดงให้เห็นถึงความ ตั้งใจ ของเขาที่ จะมีชีวิตและต่อสู้ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด
ที่สำคัญที่สุดดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยสีสันมากมาย
แดงเขียว ม่วง เหลือง ส้ม น้ำเงิน …
สีทั้งหมดเหล่านี้หมุนวนไปมาในดวงตาของเขามันเป็นภาพที่แปลกมาก และทำให้หวาดกลัวไปในเวลาเดียวกัน
เพจหลัก: Gate of god TH
ตอนที่ 478 เต๋าดวงสุดท้าย
ออกมาจากแสงแห่งเซียนโดยมีชีวิตอยู่…
ฟางเจิ้งจือ สามารถทำมันได้ หลังจากเขาถอยออกมา เขาได้ไปยืนอยู่บนกิ่งไม้ขนาดใหญ่กิ่งหนึ่ง
”เจ็บปวดมาก!”ริมฝีปากของ ฟาง เจิ้งจือ กระตุกเล็กน้อย ความเจ็บปวดของเขารุนแรงจนถึงกระดูก
ราวกับร่างกายของเขาถูกเผาไหม้
นอกเหนือจากความเจ็บปวด…
เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาราวกับจะระเบิดออกมา
เขาสงสัยว่ามันเป็นผลจากสิ่งที่เขาทำงั้นหรือ?
”ข้าเข้าใจ!”เสียงของ คังหยาง ดังขึ้น ขณะที่แสงแห่งเซียนหายไป ก่อนที่มันจะไปรวมเข้าที่หน้าผากของคังหยาง
ดวงตาของเขากลับมาไร้ชีวิตชีวาเช่นเคยแต่ใบหน้าของเขายังคงซีดขาวเหมือนเดิม เมื่อเปรียบเทียบกับ ฟาง เจิ้งจือ แล้วนั้นอาการของเขาถือว่าหนักกว่ามาก
อย่างน้อยชุดของฟาง เจิ้งจือ ก็ยังไม่ฉีกขาด
ด้านล่าง…
ดวงตานับไม่ถ้วนยังคงจับจ้องไปด้านบนพวกเขาพยายามเข้าใจสิ่งที่คังหยาง พูด
ข้าเข้าใจ?
หรือว่า…
พวกเขาทุกคนรีบหันไปมองฟาง เจิ้งจือ
จากความตกใจ…
กลายเป็นความเคารพเจ็บปวด ยินดี และอื่นๆอีกมากมาย
”พี่เหยียนหรือว่า… ” ริมฝีปากของ ปิง หยาง กระตุก ขณะมองไปยังร่างที่ชุ่มไปด้วยเลือดบนท้องฟ้า
”ใช่เขาทำมัน!” ฉือ กูเหยียน พูดขัดขึ้นมา ก่อนที่ ปิง หยาง จะพูดจบเสียอีก ร่างกายของนางสั่นสะท้านเช่นกัน…
หยุนชิงวู ไม่ได้พูดอะไร แต่นางกำชายกระโปรงของนางแน่น
มันเป็นภาพที่งดงามแต่ก็น่าเศร้าเช่นกัน
ฟางเจิ้งจือ เองก็กำหมัดแน่น
เขาไม่ต้องการตายนั่นเป็นเหตุผลที่เขาใช้วิธีนี้ เขาไม่รู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง
แต่เขารู้สิ่งหนึ่ง…
ถ้าเขาไม่ทำแบบนี้หนทางเดียวของเขาคือตาย ตายเท่านั้น!
คังหยางไม่มีทางปล่อยเขาไปอีกแล้ว
เขาจะสู้แม้ตอนจบจะขมขื่นก็ตาม!
ปีศาจสามารถดึงพลังจากดวงตาปีศาจมาใช้ได้ฟาง เจิ้งจือ เองก็ทำสิ่งเดียวกันอยู่
เขาไม่มีตาปีศาจ…
แต่…
เขามีผลไม้แห่งเต๋า
ผลไม้แต่ละลูกเต็มไปด้วยพลังงานอันมหาศาลดังนั้นเขาจึงตัดสินใจกินมันทั้งหมด!
”เจ้าอาจตายได้”คังหยาง มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ
”ใช่แต่มันก็เป็นทางเลือกที่มีความเป็นไปได้ที่สุด แต่ใครจะรู้ว่าตอนจบจะเป็นยังไง?”ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”อืมเจ้าพูดถูก” คังหยาง พยักหน้าหลังจากลังเลไปครู่หนึ่ง
ฟางเจิ้งจือ ไม่ได้พูดอะไร
เขารอไม่ได้อีกแล้ว
เขาไม่สามารถรอได้
นับตั้งแต่วินาทีแรกที่เขากินผลไม้นาฬิกาของเขาก็ได้เริ่มเดินแล้ว
เขากำหมัดแน่น
”ปัง!”
มันคือเสียงระเบิดที่เกิดจากกการชกหมัดออกไปอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเดียวกันแสงมากมายก็ส่องอยู่บนร่างกายของเขาเลือดในร่างกายของเขาไหลเวียนมารักษาบาดแผลที่เกิดขึ้นจากการที่เขาไปอาบแสงแห่งเซียนมา
ช่วงเวลาถัดไป…
ฟางเจิ้งจือ ได้พุ่งมาถึงหน้าคังหยางแล้ว เขาชกออกไปด้วยพลังทั้งหมดที่เขามี
บนร่างของเขาเกิดแสงนับไม่ถ้วน…
แสงนั้นดูเป็นประกาย
คังหยางไม่ได้แปลกใจกับการโจมตีครั้งนี้ของ ฟาง เจิ้งจือ เมื่อ ฟาง เจิ้งจือ ยกหมัดขึ้น คังหยาง เองก็ยกหมัดขวาขึ้นมาเพื่อโจมตีเช่นกัน เขาได้คำนวณความเร็วของ ฟาง เจิ้งจือ ไว้แล้ว
”ตูม!”
แสงสีท่องส่องสว่างออกมาจากหมัดนั้น
พร้อมกับจิตสังหารที่พุ่งเข้าใส่ฟาง เจิ้งจือ
หมัดแยกออกจากกัน
จากนั้นก็มีร่างหนึ่งร่วงลงมาจากท้องฟ้า
ฝุ่นและเศษหินกระจายไปทั่ว
ในเวลาเดียวกันต้นไม้เริ่มสั่นสะท้านใบไม้นับไม่ถ้วนร่วงลงมาที่พื้น
”ไม่ความแตกต่างของพลังนั้นมากเกินไป!”
”ไม่ว่าเขาจะกินผลไม้ไปมากเท่าไรเขาก็ไม่สามารถชนะได้”
”ใช่…คู่ต่อสู้ของเขาคือเซียน มันไม่ใช่การต่อสู้ที่ยุติธรรมแต่แรกแล้ว!”
ทุกคนต่างคิดแบบเดียวกัน
ความแตกต่าง…
พวกเขาไม่เคยเห็นใครแข็งแกร่งเท่านี้มาก่อน
และเป็นสิ่งที่ฟาง เจิ้งจือ ไม่สามารถเอาชนะได้
”ครั้งนี้เขาต้องตายแน่นอน…”
เหล่าปีศาจต่างมองไปที่ต้นไม้ขนาดใหญ่ด้วยความยินดี
อย่างไรก็ตาม…
ก่อนที่พวกเขาจะได้ชื่นชมกับชัยชนะ
พื้นดินก็สั่นไหว…
มีแขนยื่นออกมาจากพื้นมีเลือดและบาดแผลมากมายอยู่บนนั้น
”อั้ก…” เสียงสามารถได้ยินอย่างชัดเจน
จากนั้นแขนข้างนั้นก็พยายามดึงตัวเองออกมาแขนของเขาสั่นสะท้าน ขณะที่พยายามดึงร่างตัวเองขึ้นมา
แต่เขาก็พยายามฝืนทำมันต่อไป…
ด้วยความช่วยเหลือของหินเขาจึงสามารถดึงตัวเองออกมาได้
แสงรอบตัวของเขาได้หายไปแล้ว
”เขายังไม่ตายใช่ไหม?!”
เหล่าปีศาจต่างไม่สามารถเชื่อสายตาตัวเองได้ฟาง เจิ้งจือ สามารถรอดจากการโจมตีนั้นได้ยังไง?
คังหยางมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ เขาเองก็ค่อนข้างแปลกใจแต่ก็ได้สติอย่างรวดเร็ว
”ข้าไม่เคยคิดว่าเขาจะมีศักยภาพมากขนาดนี้!”คังหยาง พึมพัมกับตัวเอง
ในฐานะปีศาจ…
เขาเข้าใจสิ่งที่ฟาง เจิ้งจือ ทำ
ภายใต้สถานการณ์ปกติมนุษย์หรือปีศาจไม่สามารถเพิ่มศักยภาพของพวกเขาได้
อย่างไรก็ตามการดึงพลังออกมาใช้เพื่อเพิ่มพลังชั่วคราว
สำหรับปีศาจยิ่งในดวงตาปีศาจมีพลังเท่าไร พวกเขาก็สามารถเพิ่มพลังของตัวเองได้มากเท่านั้น
แม้ว่าฟาง เจิ้งจือ จะไม่มีดวงตาปีศาจ แต่เขาก็มีมิติพิเศษ มันก็เป็นวิธีที่คล้ายๆกัน
ตอนนี้…
ความสามารถของฟาง เจิ้งจือ นั้นมากกว่าปีศาจทั่วๆไปที่ดึงพลังออกมาจากดวงตาปีศาจแล้ว
แม้แต่คังหยางยังตกตะลึง
สำหรับฟาง เจิ้งจือ …
เขาไม่สนใจอะไรเลยตอนนี้พลังอันมากมายที่เขามีก่อนหน้านี้ได้หายไปแล้ว
ราวกับร่างกายของเขาว่างเปล่า
”พลังหายไปแล้ว?”ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องดีหรือไม่ แต่เมื่อเขามองไปยัง คังหยาง ที่อาบแสงแห่งเซียนอยู่นั้น
เขารู้…
เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
เขาต้องกินมากกว่านี้!
ฟางเจิ้งจือ ชอบเลข 108 มาก มันเป็นตัวเลขที่แสดงถึงพลังในโลกก่อนของเขา แม้ว่าเลขนั้นจะไม่ได้มีความหมายอะไรในโลกนี้ก็ตาม….
เขายังคงหยุดกินที่จำนวน108ลูก
เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้เทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นแต่อย่างใด
เชี่ยเอ้ยมันไม่มีความหมาย!
งั้นเขาจะกินให้มากที่สุด!
ผลไม้จำนวนมากบินออกมาจากต้นไม้และตกลงบนมือของฟาง เจิ้งจือ
นี่เป็นสิ่งเดียวที่เป็นข้อได้เปรียบของเขา
บางทีการผสานกลินกินโลกเข้ากับมิติพิเศษก็ไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายเท่าไรนัก
”อีกครั้งงั้นรึ?!”
ทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อเห็นสิ่งที่ฟาง เจิ้งจือ ทำ
พวกเขาไม่แปลกใจ…
พวกเขารู้ว่าฟาง เจิ้งจือ กำลังพยายามทำอะไร …
อย่างไรก็ตาม…
พวกเขายังรู้ว่าผลที่ตามมาคืออะไร…　　ฟางเจิ้งจือ รู้ผลที่ตามมาเช่นกัน แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น เขากำลังจะถูกฆ่า!
เขาต้องกินเพื่อพลัง!
แต่คังหยาง ไม่คิดจะให้ ฟาง เจิ้งจือ กินผลไม้มากไปกว่านี้แล้ว
ร่างกายของเขากายเป็นลำแสงสีทองก่อนที่จะพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าสัญลักษณ์บนหน้าผากของเขาเรืองแสงออกมาเล็กน้อย
คังหยางเร็วมาก…
แต่มีลำแสงอีกเส้นพุ่งมาใกล้เขา
มันเป็นแสงที่พุ่งออกมาจากแพงของเนินเขาเหล็กมันไม้เร็วเท่าคังหยาง แต่ก็พอจะตามทัน
ดังนั้น…
ลำแสงนั้นจึงเลือกที่จะป้องกันการโจมตีของคังหยางแทน
”ตูม!”
แสงสีม่วงตกกระทบกับพื้นทันทีที่รับการโจมตีนั้น
อย่างไรก็ตาม…
แสงสีม่วงนั้นก็พุ่งขึ้นมาบนท้องฟ้าอีกครั้งในชั่วพริบตา
”คังหยางต่อให้เจ้าจะเป็นเซียน ข้าก็ต้องหยุดเจ้าให้ได้!”
เขายืดหลังตรงมือข้างหนึ่งของเขาเต็มไปด้วยเลือด แต่ดวงตาของเขายังจับจ้องไปที่ คังหยาง
เขาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแม้แต่น้อย
เขาคือซิง หยวนกัว
”ท่านซิง!”
”เร็วพวกเรารีบช่วยเขา!”
”ซื้อเวลาให้ฟาง เจิ้งจือ!”
เสียงของพวกเขาดังขึ้นก่อนจะพุ่งออกไปในสนามรบพวกเขาเป็นทหารของอาณาจักรเซี่ย
ฉานหลิง กำมือแน่น
หัวหน้าถิ่นฐานมองไปที่ฮาน หลิง ที่ยืนนิ่งอยู่
”องค์รัชทายาทพวกเราจะยืนดูอยู่เฉยๆได้ยังไง?!”
”ใช่แม้แต่ฟาง เจิ้งจือ ยังเลือกที่จะต่อสู้เลย ฝ่าบาทโปรดออกคำสั่ง!”
”ฝ่าบาทสงครามใกล้จะสิ้นสุดแล้ว! เพื่อความอยู่รอดของดินแดนภูเขาทางใต้ พวกเราต้องซื้อเวลาให้ ฟาง เจิ้งจือ !”
หัวหน้าถิ่นฐานไม่สามารถทนได้อีกต่อไป
”ฟางเจิ้งจือ ทำต่อไป…! ซื้อเวลาให้ ฟาง เจิ้งจือ เขาต้องกินผลไม้ทั้งหมด!” ฉาน หลิง กัดฟันแน่น
”รับทราบฝ่าบาท!” หัวหน้าถิ่นฐานตอบอย่างพร้อมเพรียง
…
ทหารจำนวนมากต่างพุ่งออกมาจากถิ่นฐานราวกับแมงเม่าที่กำลังบินเข้ากองไฟ
”พวกมนุษย์ไร้ยางอายใช้กำลังเพื่อต่อกรกับพวกเรางั้นหรือ?! พวกเรา…”
หัวหน้าดินแดนปีศาจต่างเตรียมจะพุ่งออกไป แต่เมื่อพวกเขาหันไปมอง หยุน ชิงวู…
พวกเขาลังเล
อย่างไรก็ตามความลังเลนี้ก็ไม่นานนัก…
เป็นเพราะว่า…
พวกเขาเห็นร่างสีดำปรากฎขึ้นเหนือหัวพวกเขาพวกมันลงมาจากท้องฟ้าอีกครั้ง
”ฟางเจิ้งจือ!”หัวหน้าดินแดนปีศาจต่างรู้ดีว่าพวกมันคืออะไร
พวกเขาต้องการที่จะสบถสาปแช่งออกมา
แต่การทำแบบนั้นก็ไม่ได้ช่วยอะไรพวกเขาก็ต้องต่อสู้กับร่างที่ลงมาอยู่ดี!
ทันใดนั้นแสงสีทองส่องประกายเจิดจ้าออกมา
เส้นแสงนับไม้ถ้วนพุ่งไปทางเหล่าร่างเงา
ในเวลาเดียวกันเหล่าทหารมนุษย์ก็พุ่งเข้าหาคังหยางนำโดยลำแสงสีม่วง
”ตาย!”
”ตาย!่
”…”
เสียงของการฆ่าฟันดังไปทั่วอากาศ
มันเป็นภาพที่น่าเกรงขามมาก
ด้านล่างนั้นมีเพียงคนเดียวที่พยายามยัดผลไม้เข้าปากอย่างต่อเนื่องยิ่งเขากินผลไม้เข้าไปมากเท่าไร สีสันต่างๆก็เริ่มเกิดขึ้นรอบตัวเขา
”ข้าจะกิน!”ฟาง เจิ้งจือ ตะโกนก่อนจะกินผลไม้เข้าไปอีก
เขารู้ว่าซิง หยวนกัว และคนอื่นๆไม่สามารถสู้คังหยางได้ พวกเขาจึงไม่สามารถต้านคังหยางไว้ได้นานมากนัก เขาต้องกินให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้
เขากลืนผลไม้ลงท้องไปเรื่อยๆ
แต่ทันใดนั้น…
เขาก็หยุดกิน
เพจหลัก: Gate of god TH