Gate of God - ตอนที่ 509-510

ตอนที่ 509 ทางเลือก
”ออกมาต้อนรับ?!”
จางหยางปิง และคนอื่นต่างตกใจเมื่อได้ยิน น้ำเสียงของ ฉือ เฮา ค่อนข้างแปลก
พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อจับฟาง เจิ้งจือ หรอกหรือ
ทำไมพวกเขาถึงบอกคนที่ควรจะถูกจับให้ออกมาต้อนรับพวกเขา!
เกิดอะไรขึ้น?!
หรือว่า…
กองตรวจการศักดิ์สิทธิ์จะให้ฟาง เจิ้งจือ หนี?
จางหยางปิง และเหล่าชาวบ้านเริ่มมีความหวังขึ้นเรื่อยๆ
ขณะที่พวกเขากำลังจะแสดงความขอบคุณนั้นเอง…
พวกเขาก็ได้ยินเสียงดังมาจากด้านหลัง
”ในเมื่อท่านมาในฐานะของญาติผู้ใหญ่ทำไมให้ญาติพี่น้องของข้าต้องคุกเข่าลงด้วยล่ะ?” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากในหมู่บ้าน
”ญาติ?”ฉือ เฮา หันไปมองเหล่าชาวบ้านที่คุกเข่าอยู่ ก่อนจะเผยยิ้มออกมา…
จางหยางปิง และชาวบ้านคนอื่นๆต่างยืนนิ่ง
พวกเขารู้ว่ามันเป็นเสียงของฟาง เจิ้งจือ แต่พวกเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ดูเหมือน ฉือ เฮา จะปล่อยให้ ฟาง เจิ้งจือ หลบหนี
แล้วทำไมฟาง เจิ้งจือ อยู่ดีๆถึงโผล่ออกมาล่ะ?
ทำไมฟาง เจิ้งจือ ถึงเรียกพวกเขาว่าญาติ
พวกเขาเป็นแค่ชาวบ้านจะเทียบกับ ฉือ เฮา ได้ยังไง?
คุกเข่า?
พวกเขาโชคดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ถูกฆ่า!
ทุกคนต่างเป็นกังวลพวกเขารู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ ฉลาด แต่สิ่งที่เขาทำตอนนี้กลับดูโง่เง่ามาก
แต่ทันใดนั้น…
”ในเมื่อพวกเจ้าเป็นญาติของฟาง เจิ้งจือ พวกเจ้าก็เป็นญาติของข้าเช่นกัน ลุกขึ้นเถอะ!” เสียงนั้นไม่ดังมาก แต่มันก็ชัดเจน
”ญาติ?”
”ลุกขึ้น?”
ชาวบ้านมองหน้ากันด้วยความสับสนไม่มีใครยืนขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
พวกเขาทั้งหมดตกตะลึง
”พวกเจ้ายังจะคุกเข่าอยู่อีกงั้นหรือ?หรืออยากให้ข้าคุกเข่าเป็นเพื่อนพวกเจ้าด้วย?” ฉือ เฮา เตรียมจะนั่งลงไป
”ไม่พวกเราไม่กล้า พวกท่านคือกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ พวกเราเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาจะกล้าเอาตัวเองไปเทียบกับท่านได้ยังไง?”
”อืมก็จริง”
”ทุกคนลุกขึ้น”
ทุกคนค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างเป็นกังวล
ฉือเฮา พยักหน้าเมื่อเห็น จากนั้นเขาก็กวาดตามองไปทั่วหมู่บ้าน ก่อนที่จะหยุดอยู่บริเวณรูปปั้นไม้
”เจ้าไม่คิดจะออกมาต้อนรับข้าจริงๆงั้นรึ?”เสียงของฉือ เฮา แฝงไว้ด้วยความโกรธ
ทันใดนั้นร่างหนึ่งก็เดินออกมาจากหลังรูปปั้นเขาเดินช้าด้วยความจงใจ
ฉือเฮา มองไปที่ร่างนั้น ก่อนที่เขาจะเดินไปที่ประตู เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา เขารอให้ ฟาง เจิ้งจือ เข้ามาใกล้
ฉิงยี่จับดาบในมือแน่น นางกำลังรออยู่เช่นกัน แต่นางไม่ได้รอ ฟาง เจิ้งจือ
จางหยางปิง และชาวบ้าน ต่างเป็นกังวลเช่นกัน พวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น
ที่สำคัญสิ่งที่ฉือ เฮา พูดล้วนทำให้พวกเขาแปลกใจ ญาติ? เป็นไปได้ยังไง?
ฟางเจิ้งจือ หยุดต่อหน้า ฉือ เฮา
”ยินดีที่ได้พบท่านฉือ เฮา!” ร่างนั้นโค้งคำนับต่อ ฉือ เฮา
”อืมเยี่ยม!” ฉือ เฮ่า พูดขึ้นหลังจาก ฟาง เจิ้งจือ โค้งคำนับให้ จากนั้นเขาก็หันไปทางหน่วยปีกสีชาด “จิ้งเฟิง!”
”ข้าอยู่นี้แล้ว!”
”ให้หน่วยปีกสีชาดรออยู่นอกหมู่บ้านถ้าไม่มีอะไรสำคัญอย่าเข้ามารบกวนพวกเรา” ฉือ เฮา ออกคำสั่ง
”รับทราบ!”จิ้งเฟิง พยักหน้า ก่อนจะหันไปสั่งกับหน่วยปีกสีชาดทั้งหมด “ตั้งค่ายบริเวณนี้”
”รับทราบ!”ทหารต่างตอบรับ
จางหยางปิง และเหล่าชาวบ้านต่างตกตะลึง พวกเขาจะไม่เข้ามาในหมู่บ้านจริงๆงั้นหรือ?
เป็นไปได้อย่างไร?
”ว่ายังไงล่ะเจ้าเด็กสารเลว ไม่คิดจะหาอะไรมาต้อนรับข้ามั่งเลยรึ?” ฉือ เฮา มองดู ฟาง เจิ้งจือ
”ท่านอยากทานอะไรล่ะ?”
”ข้าได้ยินมาจากฉือ กูเหยียน ว่าเจ้าย่างเนื้อได้อร่อยมาก ข้าอยากจะลิ้มลองสักหน่อย ”
”เนื้อของข้าราคาแพงนะ”ปากของ ฟาง เจิ้งจือ กระตุก
”ราคาไม่ใช่ปัญหาแต่ข้าไม่ได้นำเงินติดตัวมาด้วย”
”…” ในที่สุด ฟาง เจิ้งจือ ก็เข้าใจว่าทำไมผู้คนมักบอกว่า ฉือ เฮา เป็นคนที่รับมือได้ยาก
มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ใครจะออกจากบ้านโดยไม่ได้พกเงินติดตัวมา?
เหลือเชื่อ!
…
ชาวบ้านเริ่มทำอาหารให้เหล่าทหารที่ตั้งค่ายอยู่ด้านนอก
หลี่จิ้งเฟิง ไม่ได้หยุดพวกเขา เขากล่าวขอบคุณ ก่อนจะวางเงินจำนวนหนึ่งลงในมือของ จาง หยางปิง
”ไม่เอาของมึนเมา!”เขาพูด
”ตกลง…ตกลง!”จางหยางปิง รู้ดีว่าไม่ควรดื่มระหว่างทำงานอยู่ เขาบอกชาวบ้านให้เก็บเหล้าให้หมด
ในบ้านครอบครัวฟาง…
ฉินซูเหลียน ตกตะลึง
ฟางเจิ้งจือ บอกกก่อนที่เขาจะออกไปว่าจะมีแขกมาทานอาหารที่บ้าน
แต่
นางไม่คิดว่าจะเป็นฉือ เฮา!
ทำไมหัวหน้าของกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์ถึงต้องมากินข้าวที่นี่?
นางไม่อยากจะเชื่อแต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น เขายืนอยู่ต่อหน้านาง ฟาง เฮ่าเตอ เองก็ตกใจไม่แพ้กัน
เขาเห็นฉือ เฮา ที่ทางเข้าหมู่บ้าน เขายังได้ยิน ฉือ เฮา บอกว่าอยากทานเนื้อที่ ฟาง เจิ้งจือ ย่าง
แบบฟรีๆ!
…
เนื่อจากเนื้อต้องใช้เวลาทำพอสมควรพวกเขาจึงมีอาหารรองท้องก่อน
เนื้อสัตว์กำลังถูกย่างอยู่บนไม้
ฉือเฮา และ ฟาง เจิ้งจือ นั่งอยู่ข้างกองไฟ
”ขอบคุณที่ท่านให้การดูแลหมู่บ้านภูเขาทางเหนือเป็นอย่างดีในหนึ่งปีที่ผ่านมา”ฟาง เจิ้งจือ กล่าว
”นั่นคือสิ่งที่ฉือ กูเหยียน ต้องการทำ ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า” ฉือ เฮา ส่ายหัว
”ข้าเข้าใจงั้นข้าไม่ขอบคุณท่านละกัน” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”ไม่ขอบคุณข้า?เจ้ามันสารเลวจริงๆ ฉือ กูเหยียน อยู่ที่ศาลาเต๋าสวรรค์ คิดว่าใครเป็นคนทำให้ความคิดของนางเป็นจริงกันหา?” ฉือ เฮา หงุดหงิด
”ก็คงไม่ใช่ท่านหรอกมั้ง”
”…” ฉือ เฮา ตกตะลึง จากนั้นเขาก็หัวเราะเบาๆ”ได้ เจ้าไม่ขอบคุณข้าเรื่องนั้นไม่เป็นไร แต่เจ้าจะต้องขอบคุณกับสิ่งที่ข้าจะพูดต่อไปนี้แน่นอน!”
”ข้าคิดว่าการที่ท่านมาเยือนนี้คงไม่เกี่ยวกับฉือ กูเหยียน” ฟาง เจิ้งจือ ตอบ
”ฮ่าฮ่าแน่นอน ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่มาด้วยตัวเอง!” ฉือ เฮา หัวเราะเบาๆ
”เพราะราชาต้วน?”
”โอ้?่เจ้าฉลาดขึ้นมาก!” ดวงตาของ ฉือ เฮา เป็นประกาย “ราชาต้วนส่งจดหมายให้ข้า!”
”ไว้ชีวิตถ้าข้าเข้าร่วมกับท่านถ้าข้าพูดอย่างอื่นให้ฆ่าขาทิ้งทันที”ฟาง เจิ้งจือ กล่าวเสริม
”ใช่แล้ว!”
”ถ้าข้าเลือกที่จะไม่ทำตามล่ะ?ท่านจะฆ่าข้าเลยไหม?”
”ฆ่าเจ้า?ข้าไม่เคยคิดเรื่องนั้น ถ้าเจ้าไม่รับข้อเสนอ ข้าก็แค่จับตัวเจ้าไปส่งให้ทางการ!” ฉือ เฮา ส่ายหน้า
”ดังนั้นข้าควรรับข้อเสนอของท่าน?”
”ใช่ เพราะเจ้าไม่มีทางเลือก!” ฉือ เฮา ยืนยัน
”งั้นจับข้าไปได้เลย”
”เจ้าอยากให้เป็นอย่างนั้นจริงๆงั้นรึ?ข้า ราชาต้วน รวมถึงตัวเจ้ารู้ดีในสิ่งที่เกิดขึ้นที่ดินแดนภูเขาทางใต้ อย่างไรก็ตามพวกเรารู้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เจ้าที่รู้มันดีที่สุด!” ดวงตาของ ฉือ เฮา เป็นประกาย
”การต่อสู้เพื่อชิงบัลลังก์?”
”นั่นเป็นเพียงด้านเดียวของมันมันยังเป็นการต่อรอง! องค์รัชทายาทเป็นผู้สืบทอดอย่างถูกต้อง! แต่ถ้าเขาฆ่า ฉาน หลิง มันจะกลายเป็นเรื่องระหว่างอาณาจักร องค์จักรพรรดิไม่มีทางปล่อยให้มันเกิดขึ้นแน่นอน เว้นแต่ว่า…”
”เขาต้องการกำจัดองค์รัชทายาท”ฟาง เจิ้งจือ ตอบ
”แน่นอนจักรพรรดิจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เด็ดขาด จนกว่าเขาต้องการจะกำจัดองค์รัชทายาท ดังนั้นเจ้าต้องรอ ถ้าเจ้าอยากมีชีวิตรอด” ฉือ เฮา พยักหน้า
”รอให้องค์รัชทายาทถูกกำจัดงั้นหรือ?”
”ใช่”
”แต่ข้าได้เปิดเผยตัวเองออกมาแล้วข้าจะมีชีวิตรอดได้ยังไง?” ฟาง เจิ้งจือ ถาม
”เหตุผลที่ข้าเดินทางมาที่นี่เพื่อเปิดโอกาสให้เจ้าหลบหนีเมื่อเจ้าหลบหนี้เจ้าจะถูกปรับเปลี่ยนตัวตนและรูปลักษณ์ใหม่ ราชาต้วนจะจัดการเรื่องนี้ในสภาเอง”
”สภา?ท่านคิดจะส่งข้าไปตายหรือไง?”
”ฮ่าฮ่าแน่นอนว่าไม่! เจ้าก็รู้ว่างองค์จักรพรรดิเป็นคนฉลาด ฉลาดกว่าที่พวกเราคิดนัก” ฉือ เฮา หัวเราะ
”สิ่งทีท่านพูดคือ…องค์จักรพรรดิจะไม่ฆ่าข้า ต่อให้รู้ว่าข้าเป็นใครก็ตาม?” ฟาง เจิ้งจือ ยิ้ม
”แน่นอนหากเขาต้องการจะฆ่าเจ้า เจ้าคงไม่มีชีวิตรอดมาถึงตอนนี้หรอก องค์จักรพรรดิให้ความสำคัญกับเจ้ามาก เจ้าอาจจะกลายเป็นรัฐมนตรีก็ได้ในอนาคต!” ฉือ เฮา ยืนยัน
”อะไรที่ทำให้ท่านแน่ใจ”ฟาง เจิ้งจือ ถาม
”เจ้าไม่ได้เป็นคนฉลาดหรอกรึ?ข้าคิดว่าเจ้าก็รู้!” ฉือ เฮา จิบชาในถ้วย
”เพราะข้าเป็นคนเดียวที่สามารถตรวจสอบองค์รัชทายาทได้?”
”แน่นอนองค์รัชทายาทมีพวกมากมายทั้งในกองตรวจการและสภา มันทำให้ความสมดุลในสภาพังทลาย องค์จักรพรรดิ ไม่ได้ว่าอะไร แต่เขาไม่ต้องการให้องค์รัชทายาทไร้เทียมทานเกินไป”
”ดังนั้นเขาจึงต้องการคนที่เต็มใจเป็นศัตรูกับองค์รัชทายาท?”ฟาง เจิ้งจือ ถาม
”ใช่ตราบใดที่เจ้าปรากฎตัวในสภาเจ้าจะกลายเป็นอุปสรรคที่องค์รัชทายาทต้องพยายามใช้ทุกวิธีเพื่อกำจัดเจ้า นั่นหมายความว่าเขาจะถูกเจ้าดึงความสนใจ แทนที่จะไปสนใจด้านการรวมอำนาจ…” ฉือ เฮา พยักหน้า
”และข้าจะไม่ถูกฆ่างั้นรึ?”
”มั่นใจได้ข้าจะพาเจ้าไปเมืองหลวงด้วยตัวเอง พร้อมกับราชาต้วนและกองทัพ เจ้าจะปลอดภัยแน่นอน!”
”ท่านคิดจะเข้าไปในเมืองหลวงเพื่อข้ออภัยที่ท่านจับข้าไม่สำเร็จงั้นหรือ?”
”ฮ่าฮ่าฮ่า… เจ้าโตขึ้นมากจริงๆ ใช่ข้าจะไปที่นั่นเพื่อขออภัยที่ไม่สามารถจับตัวเจ้าไปได้”
”ท่านไม่กลัวว่ามันจะทำให้ท่านเสียอำนาจเหนือกองตรวจการทั้งห้าบนแดนเหนืองั้นหรือไม่กลัว ซู ฉิง แย่งเอาตำแหน่งท่านไปหรือไง?”
”ข้าดูเหมือนกลัวหรือเปล่าล่ะ?”ฉือ เฮา ถาม
”ท่านมาที่นี่เพื่อช่วยข้าหลบหนีจากนั้นก็ไปที่เมืองหลวงเพื่อขออภัย และลักลอบเอาข้าเข้าไปในเมืองหลวง และเปิดเผยข้าต่อนหน้าสภา แผนที่ดี ข้าสงสัยจริงๆว่าใครเป็นผู้คิดขึ้นมา?” ฟาง เจิ้งจือ ประทับใจ
”ฮ่าฮ่านั่นมันไม่สำคัญหรอกจุดสำคัญคือเจ้าก็ไม่ได้เสียหายอะไร พลังของเจ้าถูกทำลายไปหมดแล้ว เจ้าไม่สามารถเดินกลับไปยังเส้นทางเดิมได้อีกแล้ว สภาเป็นเพียงทางเลือกเดียวของเจ้า!” ฉือ เฮา ตอบอย่างจริงจัง
เพจหลัก: Gate of god TH
ตอนที่ 510 สหาย
”ท่านคิดจริงๆหรือว่าพลังของข้าถูกทำลายไปแล้ว?”ฟางเจิ้งจือ ยิ้มขณะมองไปที่ ฉือ เฮา
”ข้าเข้าใจผิดรึ?”ฉือเฮา ลังเลเลเมื่อเขาจ้องไปที่ ฟาง เจิ้งจือ
เขาตระหนักในทันทีว่าไม่มีใครยืนยันข้อมูลนั้นได้หลังจาการต่อสู้ของเขากับคังหยางพลังของเขาก็น่าจะถูกทำลายหมดสิ้น
แต่…
เนื่องจากไม่มีใครยืนยันเรื่องนั้นได้อาจจะเป็นอย่างที่ ฟาง เจิ้งจือ พูด
ฉือเฮา ตกตะลึง
เขายังมีพลังอยู่?
ถ้าเมื่อปีก่อนเขาสามารถต่อกรกับคังหยางได้ตอนนี้เขาจะมีพลังแค่ไหนกัน?
น่าสะพรึงกลัว!
นั่นเป็นคำเดียวที่ฉือ เฮา สามารถอธิบายได้ และแน่นอนว่าสิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือ ฟาง เจิ้งจือ ยังมีอายุไม่ถึง 18 ปี
…
ผู้ชนะบนทำเนียบมังกรคู่จะทำให้โลกต้องตะลึง!่
”ฮ่าฮ่าข้าล้อเล่น ข้าไม่คิดว่าท่านจะจริงจัง!”ฟาง เจิ้งจือ หัวเราะเบาๆ
จากนั้นเขาวางเนื้อไว้ในชามที่เตรียมไว้ล่วงหน้าก่อนจะส่งให้ ฉือ เฮา
”ลองกินดู”
”แน่นอนข้าได้ยินจาก ฉือ กูเหยียน ว่าฝีมือของเจ้านั้นยอดเยี่ยม! ข้าทนไม่ไหวแล้ว!”ฉือ เฮา พยักหน้าและมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ เขาตื่นเต้นมาก อย่างไรก็ตามความตื่นเต้นของเขานั้นมากเกินไปจนเนื้อหล่นจากตะเกียบ…
ลงบนพื้น
ฟางเจิ้งจือ ถอนหายใจ
สายตาของเขามองไปยังเนื้อสัตว์ที่เปื้อนฝุ่นอยู่บนพื้น
ก่อนจะส่ายหัวออกมาเล็กน้อยอย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดอะไร เขาแค่ส่งเนื้อไปให้ ฉือ เฮา อีกชั้นหนึ่ง
ฉือเฮา ไม่ได้พูดอะไรเมื่อเขารับมันเขาคีบมันด้วยตะเกียบเขาไม่ได้ทำหล่นอีก
เขาคีบมันเขาปาก
ปากของเขาเต็มไปด้วยรสชาติที่เข้มข้น
”ฮ่าฮ่าฮ่า… ฉือ กูเหยียน พูดถูก! เนื้อนี่อร่อยมาก! มันเป็นหนึ่งในอาหารที่ดีที่สุดที่ข้าเคยกิน!”ฉือ เฮา หัวเราะเบาๆ
”น่าเสียดายที่เราเสียมันไปชิ้นหนึ่ง”ฟางเจิ้งจือ ส่ายหัวเบาๆ ขณะมองดูเนื้อบนพื้น
”เสีย?”ฉือเฮา เองก็เหลือบมองเนื้อชิ้นนั้น จากนั้นเขาก็ยิ้ม “เมื่อข้าต่อสู้กับพวกคนเถื่อน ข้ากินทุกอย่างแม้กระทั่งต้นไม้! เนื้อแค่นี้ไม่สกปรกแม้แต่น้อย?”
ฉือเฮา ยื่นมือของเขา
คีบมันขึ้นมาเขาเอาเข้าปากอย่างไม่ลังเล เขาไม่ได้เช็ดฝุ่นออกไปแม้แต่น้อย
ฟางเจิ้งจือ ไม่ได้หยุด ฉือ เฮาเขาเพียงแค่หันไปตัดเนื้ออีกชิ้นมาให้ตัวเองเท่านั้น
”แล้วพวกเราจะกลับเมืองหลวงกันเมื่อไหร่?”ฉือ เฮา ไม่รอให้ ฟาง เจิ้งจือ เอาเนื้อมาให้อีกชิ้น
”ท่านฉือ เฮา ถ้าท่านรีบนัก ก็ล่วงหน้าไปก่อนได้เลย”
”ไปก่อนรึ?เจ้าสารเลว เจ้าหมายความว่ายังไง?”ฉือ เฮา ลังเล
”ข้าไม่ได้คิดจะกลับเมืองหลวงไปกับท่าน”ฟาง เจิ้งจือ ตอบกลับ
”เจ้าไม่ได้คิดจะกลับเมืองหลวงกับข้ารึ?จากความคิดของข้า คนขององค์รัชทายาทคงกำลังเดินทางมาต้อนรับเจ้าอยู่แน่ เจ้าจะไม่สามารถไปเมืองหลวงได้โดยไม่มีข้า! เจ้ามีกำลังน้อยเกินไป!” ฉือ เฮา ยืนยัน
”ก็อาจจะใช่แต่ข้าไม่คิดจะภักดีต่อราชาต้วน ข้าจะให้ท่านพาไปด้วยเพื่ออะไรกัน?”ฟาง เจิ้งจือ ตอบกลับ
”เจ้า…สารเลว! นอกจาองค์รัชทายาทแล้ว ราชาต้วนเป็นเพียงคนเดียวที่เจ้าสามารถภักดีได้ เจ้าจะภักดีต่อองค์รัชทายาทงั้นรึ?”ท่าที่ของ ฉือ เฮา เปลี่ยนไป
”ข้าไม่เลือกได้ไหม?”ฟาง เจิ้งจือ ถาม
”ไม่!”
”เอาล่ะ… ถ้าเป็นแบบนั้นข้าก็มีเงื่อนไขอยู่” ฟาง เจิ้งจือ โบกมือให้ ฉือ เฮา เมื่อมองไปที่สีหน้าของเขา
”ข้ารู้ดีว่าจะต้องมีเงื่อนไขบอกมาว่าเจ้าต้องการอะไร? เงินทอง หรือ สมบัติ? ข้าจะให้ในสิ่งที่เจ้าต้องการเท่าที่ข้าทำได้” ฉือ เฮา
ถ้าฟาง เจิ้งจือ ไม่ใช้โอกาสนี้เพื่อตัวเองล่ะก็ เขาก็ไม่เชื่อว่า ฟาง เจิ้งจือ จะภักดีต่อราชาต้วน
”ให้ฉือ กูเหยียนมานอนกับข้า” ฟาง เจิ้งจือ ตอบกลับ
”อะไรนะ!?เจ้าสารเลวว … นั่นเป็นไปไม่ได้! ข้าไม่มีทางปล่อยให้นางแต่งงานกับเจ้า ข้าตัดสินใจเองไม่ได้! ขอเรื่องอื่นเถอะ!”
ฉือเฮา แทบจะทำเนื้อหล่นกับพื้นเมื่อได้ยิน
”ข้าไมมีเงื่อนไขอื่นแล้ว”ฟาง เจิ้งจือส่ายหัวด้วยความผิดหวัง
”ฟางเจิ้งจือ ข้าเป็นเจ้าหน้าที่ระดับหนึ่ง! ข้าเดินทางมาที่นี่เพราะได้ยินว่าเจ้ากลับมา ข้าให้เจ้าได้มากกว่าที่เจ้าต้องการเสียอีก!” ฉือ เฮา ยืนยัน
”ท่าทีของท่านเปลี่ยนไปมากนะ?”ฟาง เจิ้งจือ ตกใจกับสิ่งที่เห็น
”เอ่อ…แม้เราจะพบกันได้ไม่ดีเท่าไรแต่ข้าก็ไม่ได้เกลียดเจ้า ยิ่งไปกว่านั้นเจ้าได้ทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่ให้กับอาณาจักรเซี่ย ข้าไม่ต้องการให้เจ้าตาย” ฉือ เฮา ถอนหายใจและส่ายหัว
”ข้าจะเลือกเส้นทางด้วยตัวข้าเองในเมื่อท่านไม่ให้ ฉือ กูเหยียน นอนกับข้า ข้าคงต้องทำด้วยตัวเอง” ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”เจ้ากำลังจะบอกว่าเจ้าทำได้?”ฉือ เฮา ตกตะลึง
”อืม”ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”เหอะเจ้าอย่าคิดว่าจะทำได้ง่ายๆเลย!”ฉือ เฮา ปล่อยจิตสังหารออกมา
”สามเดือนสามเดือนต่อจากนี้ ข้าจะให้นางป่าวประกาศไปทั่วโลกว่านางเป็นคนที่ทำให้เตียงของข้าอุ่น!” ฟาง เจิ้งจือ ตอบลวกๆ
”เจ้าเอาจริงงั้นรึ?ดวงตาของ ฉือ เฮา แทบถลนออกมาจากเบ้า
”แน่นอน”
”และถ้าเจ้าทำไม่ได้ล่ะ?”
”ข้าจะทำตามที่ท่านพูดและอยู่ในสภาห้าปี จากนั้นข้าจะกลับมาอยู่ในที่ที่ข้าควรอยู่” ฟาง เจิ้งจือ โบกมือ
”ได้ข้าให้เวลาเจ้าสามเดือน!”
”แล้วถ้าข้าทำได้ล่ะ?”
”ฮ่าฮ่าฮ่า… ข้าจะทำตามคำสั่งของเจ้า! ข้าจะฟังคำสั่งของเจ้า!” ฉือ เฮา หัวเราะเบาๆด้วยความดูถูก
”ทำตามคำสั่งของข้า?ถ้าข้าบอกให้ท่านก่อกบฏล่ะ?”
”สวะ!เจ้ากล้าพูดเรื่องแบบนี้ออกมาได้ยังไง?!”
”ฮ่าฮ่า… ข้าแค่ล้อเล่น”
”ข้าจะทำตามคำสั่งของเจ้าตราบใดที่มันไม่เกี่ยวข้องกับการก่อกบฎ” ฉือ เฮา ตอบ
”ตกลง!”
”ได้ข้าจะให้เวลาเจ้าสามเดือน ข้าจะปกป้องเจ้าในระหว่างนี้ ถ้าเจ้าคิดจะตุกติกกับข้า อย่าหาว่าข้าไม่เมตตาเจ้าล่ะ”
”ขอบคุณท่านมาก”ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
”อืมในเมื่อตกลงแล้ว เจ้าคิดจะกลับเมืองหลวงตอนไหน?”
”เร็วๆนี้ข้ากำลังรอสหายข้าอยู๋”
”สหาย?”
”ท่านคิดว่าข้าจะย่างเนื้อมากมายขนาดนี้สำหรับสองคนงั้นหรือ?”ฟาง เจิ้งจือ ถามขึ้นมา
”โอ้?่ข้าได้ยินมาว่าหัวหน้านิกายเงาเป็นผู้หญิง อย่างไรก็ตาม… ข้าไม่เคยเห็นนางมาก่อน คงเป็นเรื่องดีที่ข้าได้เจอนางวันนี้” ฉือ เฮา ตอบ
”ฮ่าฮ่า… ” ฟาง เจิ้งจือ หัวเราะเบาๆแต่ไม่ได้พูดอะไรอีก
ทันใดนั้นร่างสองร่างได้ปรากฎตัวขึ้นจากไกลๆพวกเขารีบเข้ามาอย่างรวดเร็ว
เป็นฉิงยี่ และ หลี่ จิ้งเฟิง ที่เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ฉือเฮา ขมวดคิ้ว เขาได้บอกแล้วถ้าไม่มีเรื่องจำเป็นไปต้องเข้ามารบกวน
หลี่จิ้งเฟิง ย่อมทำตามคำสั่ง
มีความเป็นไปได้เพียงทางเดียวเท่านั้น
มีเรื่องเร่งด่วน
”เกิดอะไรขึ้น?”ฉือ เฮา ถามขึ้นมา
”ท่านฉือ เฮา มีทหารมุ่งหน้ามาทางหมูบ้าน กว่าสามพันนาย พวกเขาเดินทางอย่างรวดเร็วมาก เห็นได้ชัดว่าฝึกฝนมาเป็นอยางดี !”
”กองทัพ?ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี? ใครกัน?” ฉือ เฮา ตกตะลึง
นี่คือดินแดนตอนเหนือ!กองทัพที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีมีเพียงกองทัพของเขาเท่านั้น
”ไม่ทราบขอรับพวกเขาสวมผ้าปิดหน้า รวมทั้งผ้าคลุมสีดำ! นอกจากนั้นพวกเขายังดูก้าวร้าวและทรงพลัง! พวกเราไม่สามารถบอกได้ว่าเขาเป็นใคร!”
”ก้าวร้าวและทรงพลัง?เป็นพวกคนเถื่อนงั้นรึ?”
”ไม่น่าใช่พวกคนเถื่อนไม่น่าได้รับการฝึกมาเป็นอย่างดี ความเร็วของพวกเขามากกว่าหน่วยปีกสีชาดเสียอีก แต่กลับสามารถรักษาความเป็นระเบียบเอาไว้ได้ จากความคิดข้าพวกเขาไม่น่าอ่อนแอไปกว่าหน่วยปีกสีชาด!” หลี่ จิ้งเฟิง ส่ายหัว
”ไม่อ่อนแอกว่าหน่วยปีกสีชาด?”ท่าทีของ ฉือ เฮา เปลี่ยนไป
เขาเชื่อในการตัดสินใจของหลี่ จิ้งเฟิง อย่างไรก็ตามมีไม่กี่กองทัพที่สามารถเทียบเทียบกับหน่วยปีกสีชาด กองทัพทลายภูผาเป็นหนึ่งในนั้น
หรือบางทีอาจจะเป็นกองทัพจากตระกูลชั้นสูง
แต่…
ไม่มีใครที่น่ามาถึงหมู่บ้านภูเขาทางเหนือได้!
ใครกัน?กองตรวจการความมั่นคน?
เป็นไปไม่ได้
ฉือเฮา ปฏิเสธความคิดนี้ไปทันที แม้กองตรวจการความมั่นคงจะคุ้นเคยกับ ฟาง เจิ้งจือ ระหว่างการต่อสู้…
แต่พวกเขาก็ไม่น่าจะมาเพื่อตามหาฟาง เจิ้งจือ
ซิงหยวนกัว เป็นคนสำคัญ หากเขาจะมาที่แดนเหนือ เขาต้องบอก ฉือ เฮา ก่อน
รวมถึงการปลอมตัวนั้นไม่ใช่สิ่งสำคัญกองตรวจการความมั่นคงไม่ต้องปกปิดตัวเอง!
นี่ไม่ใช่กองตรวจการความมั่นคง
การที่พวกเขาปกปิดตัวเองนั่นหมายความว่าพวกเขาไม่ต้องการให้ใครรับรูตัวตน
พวกเขาพยายามซ่อนการเคลื่อนไหว?
ไม่อย่างแน่นอน
การเคลื่อนทัพของทหารสามพันนายไม่สามารถซ่อนได้เหตุผลเดียวคือพวกเขาไม่ต้องเปิดเผยตัวตน
องค์รัชทายาท?!
พวกเขามาที่นี่ได้เร็วขนาดนี้ได้ยังไงกัน?
ฉือเฮา หันไปหา ฟาง เจิ้งจือ
เขาพบว่าท่าทีของฟาง เจิ้งจือ ไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย บนใบหน้าของเขามีแต่ความแปลกใจเล็กๆน้อยเท่านั้น
หรือว่า…
”ข้าไม่เคยคิดเลยว่านิกายจะเติบโตได้ไวขนาดนี้ข้าคงประเมิณ วู่ จวี้เอ๋อ ต่ำไป!”
เพจหลัก: Gate of god TH